Mar04 hoe gaat het nou? Mij is verteld dat je met 1 eileider kans hebt van 70% op een nieuwe zwangerschap, Babybleu: Bij mij zakt het HCG maar niet ben zo bang dat ik weer onder het mes moet. Het geeft hoop op te lezen dat jij inmiddels mama bent geworden van een zoon! De rest van de meiden sterkte met het verwerken van het verlies en hopen dat we weer snel zwanger mogen zijn. Moet zelf maandag weer bloedprikken hoop zo dat het HCG gedaald is.
s1980: Hai.. Moet zeggen dat het lichamelijk oke gaat, de pijn etc heb ik 3 weken terug al gehad toen we nog dachten aan miskraam. Afgelopen week wel hele week thuis geweest, mede omdat ik eerst geopereerd zou worden. Een weekje rust gehad, kwam er toen ook pas achter hoe heavy het allemaal geweest is de laatste tijd! Moe..lichamelijk en geestelijk ! Maandag weer lekker aan het werk, en heb er ook zin in ! Dit allemaal een plekje geven dat lukt niet met een weekje thuis zijn, daar gaat tijd overheen.. En we zullen dit ook nooit vergeten, vooral straks zal het even raar zijn, de tijd dat ik anders uitgerekend zou zijn. We hopen snel op een nieuwe zwangerschap, alhoewel ik er ook "huiverig" voor ben, maar dat is niet zo gek na alles... Maandag moet ik ook weer terug voor bloedonderzoek, heb goede hoop dat het dan verder gedaald is en rond de 500 is.. Hoe is het met jou? Jij moest ook maandag weer bloedprikken? Liefs
Lieve Mar04, Ik wil je niet ontmoedigen, maar ik denk niet dat het zo verstandig is te gaan werken totdat je zeker weet dat het helemaal goed zit. Echt... als voorbeeld wil ik je graag mijn eigen verhaal vertellen. September 2007 kregen wij te horen dat we een EUG hadden. Ik werd in eerste instantie in een ziekenhuisbed gelegd. Toen bleek dat het hCG zich na twee dagen verminderd had, mocht ook ik naar huis en kreeg ik wekelijks controles. De waardes zakten aardig, maar na vijf weken zat ik nog steeds op 300. Toen begon het weer te stijgen. Langzaam, maar het steeg wel. Op dat moment hebben ze besloten een methotrexaatbehandeling te starten. Dit is een soort chemo waarbij de ongewenste cellen (net als bij kanker) vernietigd worden. Deze behandeling zou een dikke week gaan duren, maar na vier dagen werd ik doodziek. Op de dag voor mijn verjaardag, zes weken nadat de BBZ was vastgesteld, ben ik huilend van de pijn met spoed naar het ziekenhuis gebracht. Toen hebben ze me alsnog geopereerd en mijn eileider verwijderd. Achteraf zou ik willen dat ze de eileider meteen verwijderd hadden. Na de operatie bleek dat de eileider zo ver beschadigd was dat het de volgende keer waarschijnlijk weer gebeurd zou zijn. En die methotrexaat heeft ervoor gezorgd dat ik uiteindelijk van september t/m februari uit de running ben geweest. Pas in maart ging ik weer hele dagen werken. Het is een hele heftige tijd geweest en ik kreeg door de methotrexaat een verminderde weerstand waardoor ik echt alles opliep wat je maar op kon lopen. Vooral af en aan blaasontstekingen. Nee... dat was geen pretje. Naast het feit dat het allemaal heel lang heeft geduurd, heeft het er ook emotioneel erg ingehakt. Neem daarom echt de tijd voor de verwerking. Bij mij heeft het geholpen dat ik een echofotootje heb. Deze staat nog steeds bij ons op de kast. Het is het enige dat ik heb, en dus is het voor mij heel waardevol. Ik wil je heel veel sterkte wensen. Ik heb dit niet geschreven om je angstig te maken, maar wil je vooral wijzen op de risico's van het te snel weer aan de slag gaan of het té optimistisch zijn. Ik wil je behoeden voor nog meer teleurstellingen. Eén advies: vraag altijd om een operatie i.p.v. de methotrexaat. Het heeft bij mij meer kapot gemaakt dan het geholpen heeft. Heel veel sterkte en als je nog vragen hebt, help ik je graag. Liefs, Josien
@josien , ik was inderdaadook blij dat ik werdgeopereerd ipv van de methotrexaatbehandeling , waar ik overigens alleen ober gelezen heb en in het ziekenhuis ismij die keuze gelukkig nooit aangeboden.. ik heb eerst een week hcg controle gehad en een miskraam moeten opwekken en uiteindelijk heb ik toch een spedoperatie gehad en is eileider bespaard maar wel beschadigd , dus de kans op herhaling is weleen heel stuk groter .. Bij ons is het nu nog niet gelukt om opnieuw zwanger te mogen worden.. Ik sluit me helemaal aan dat je de tijd moet nemen om het te verwerken , heb ik niet gedaan en krijg nu pas de klappen en dan zijn ze dubbel zo hard....... knuuff Josien hoe is het verder met jou ?
Tja... na de EUG gingen we over op ICSI-behandelingen. We hebben er nu twee gehad waarbij ik bij beide zwanger werd. Maar ja... twee keer een miskraam. De laatste heb ik nu net sinds afgelopen vrijdag achter me kunnen laten. Uit de bloedtest bleek vrijdag dat het hCG uit mijn bloed was. Het gaat wel redelijk op het moment. Er zijn nu onderzoeken gestart om te kijken waar de miskramen aan kunnen liggen. Volgende week krijg ik de uitslag van het stollingsonderzoek en over vijf tot zeven weken de uitslag van het chromosomenonderzoek. Bij mijn man was er al eerder een chromosomenonderzoek gedaan en dat was goed. Het gemis naar zo'n klein hummeltje blijft. Er zijn dagen dat het allemaal heel confronterend en moeilijk is. Maar gelukkig hebben we heel veel steun aan elkaar. En de meeste dagen gaan gewoon heel goed. Zolang je zelf maar de rust neemt alles te verwerken. Ik zie en lees vaak dat mensen heel snel weer aan het werk gaan of zich storten op andere dingen. Uiteindelijk levert dat niet zoveel op. Ja, voor eventjes... maar op termijn is het gewoon belangrijk dat je de tijd neemt voor je verwerking. Liefs, Josien
@Janneke G: Nouja... ik ben er dan eentje van. Ik hoop inderdaad dat ik daarmee een beetje hoop geef aan medegenoten. Ik weet natuurlijk als geen ander hoe groot die angst kan zijn. @Mar04: Hee meisie... loop niet te hard van stapel. Het is echt niet niets wat je nu door moet staan. Een beetje afleiding is natuurlijk wel lekker, maar verlang niet te veel van jezelf. @Josien: wat een heftig verhaal ook. Ik vind het allemaal wat zeg! Echt dat methotrexaat is wel erg heavy spul. Wat vervelend dat het allemaal zo is gelopen. Mocht je dan wel weer vrij snel zwanger worden dan? Aangezien meth nog wel een tijdje in je lichaam blijft zitten? En die eerste echo, daar heb ik ook veel steun aan gehad. Verder wens ik je veel succes met de uitslagen, hopelijk komen daar geen nare dingen uit. Ik ben ook te snel door gegaan naar de operaties... Helaas is er het afgelopen jaar zoveel gebeurd [vroeggeboorte, slechte start, geen rust.......] dat de klap van vorig jaar ook weer omhoog komt. Ik zit dus nu in de ziektewet. Inderdaad meiden... neem zeker de tijd voor het verwerken van dit verlies.
Hey meiden... Zal ook zeker niet te hard van stapel lopen, heb met mijn leidinggevende ook de afspraak dat als het niet gaat, of als ik het niet trek dat ik het dan aangeef.. En de afgelopen tijd heeft me wel geleerd om dat inderdaad ook te doen en niet door gaan en alles onder drukken.. Die dagen thuis hebben me ook echt goed gedaan, en nu weer aan het werk doet me ook goed, vandaag begonnen met een rustig half dagje.. En al deze reacties en verhalen van jullie ook daar steun aan gehad! Dus thanks allemaal ! En laten we hopen voor ons, dat 2009 een geweldig jaar gaat worden met hopelijk veel baby geluk ! Liefs Mij
@Mar04: goed te horen! Het is vandaag dus allemaal meegevallen. Fijn dat je alles zo kunt bespreken met je werkgever en dat je afspraken hebt gemaakt.
Hallo... Ondertussen alweer een poosje verder, mijn hcg is nu nog maar 90. Moet over 2 weken nog een keer bloedprikken als mijn eigen menstruatie cyclus dan nog niet op gang is. Voorlopig even van het "geklep" naar het ziekenhuis verlost.. Gaat hier redelijk met zijn ups en downs.. Hoe is het met jullie? Liefs
hier is het wel ok , wordt eind van deze week weer spannend ! Donderdag /vrijdag nod! Best wel spannend, ene moment denk ik yes , andere moment denk ik dat het deze ronde weer niet raak zal zijn ........ we wachten nog ff af ! Lastig he elkekeer naar het ziekenhuis , hoop dat je daar senl van af bent en verder kan ! knuffel