Zo leuk, kamperen, vooral voor onze kinderen. Iedereen heeft het goed naar de zin, de kinderen zie je de hele dag niet, mooi weer, genieten dus. Nou organiseren de eigenaren (kleine camping) van alles, en was er vanavond iets te doen in het naastgelegen dorp. De mannen deden mee, en de grotere kinderen gingen allemaal mee, de vrouwen bleven bij de kleinste kinderen die naar bed gingen. Nu gingen er al 2 vrouwen bij elkaar zitten, en ik nog alleen bij onze caravan. Later schoven de andere vrouwen daar ook aan. Ik ben altijd heel onzeker in zo'n situaties, dus ging oik uit mezelf echt niet vragen of ik erbij mocht zitten. Ik heb me wel de hele avond heel alleen en eenzaam gevoeld. Helaas is dit eigenlijk wel een rode draad in mijn leven; buitengesloten worden. Ik baal hier zo van, ik wil er ook bij horen! 😟 Wat straal ik toch uit of wat doe ik verkeerd dat ik nu ook deze avond niet uitgenodigd ben? Ik weet het zelf niet, dus weet ook niet wat ik anders kan doen. Ik wou mijn verhaal hier effe kwijt, omdat het me best hoog zit, de tranen staan gewoon in mijn ogen. 😢
De volgende keer, trek je je stoute schoenen aan en ga je erbij zitten. En anders nodig je vanavond bij jou uit. Gewoon doen!
Ik denk dat het niet een kwestie was van uitgenodigd worden, maar er gewoon gezellig bij gaan zitten. Probeer het eens! Misschien kun je overdag ook wat meer contact zoeken en een praatje maken. Als er wat meer contact is (al weet ik niet in hoeverre dat er nu is) voel je je misschien wat zelfverzekerder om er volgende keer gewoon bij te gaan zitten omdat je weet dat het goed zit
Niet om lullig te doen...maar is het niet een beeje iets wat je jezelf aanpraat? Ik denk dat de dames in kwestie je niet hadden weggekeken als je aangeschoven was. En...ze hoeven een volwassen vrouw ook niet te vragen of zij er bij komt zitten. Dus echt buitensluiten...ik denk het niet. Trek de stoute schoenen aan..neem een fles wijn mee en schuif aan. Of nodig de dames bij jou uit. Gaan zitten kniezen op een stoeltje voor je caravan / tent en wachten tot je een uitnodiging krijgt brengt je sowieso niets.
Herkenbaar. Ik was er ook niet bij gaan zitten. Maar ik probeer idd wel overdag praatjes te maken en dan vragen mensen al sneller of je er ook bij komt. Je bent dan geen 'nieuw' contact meer. Ik vind het wel makkelijk gezegd: 'gewoon doen' want voor mij zou dat ook volledig buiten mijn comfortzone liggen. Dan zit ik nog liever alleen.
Gok dat ze helemaal geen date hadden, maar iedereen gewoon langzaam aan is geschoven. Volgende keer ook lekker aanschuiven! Hop fles rosé mee en zitten maar.
Ik vind het ook erg makkelijk gezegd dat je t gewoon moet doen. Zo zit ik ook niet echt in elkaar, voel me dan zwaar ongemakkelijk. Je zou bijv wel kunnen bedenken wat je kan zeggen als je erheen loopt. Iets van 'het ziet er hier zo gezellig uit, en ik zit met een fles wijn die ik in m'n eentje niet op krijg' of zoiets. Dat je niet 'ongemerkt' erbij gaat zitten want mijn ervaring is dat je dan meestal ook onopgemerkt blijft. Succes!
Lastig hoor! Ik zou ook niet snel uit mezelf bij vreemde gaan zitten maar denk dat de rest ook zomaar is aangeschoven eigenlijk.
Ik had waarschijnlijk ook aangeschoven; juist omdat ik mij zoals jou voelde, TS. Dat heb ik over het algemeen al heel erg sterk, dus dat gevoel voel ik al van mijlenver aankomen. Dan schuif ik maar liever direct aan, dat korte ongemakkelijke gevoel van een paar minuten verdwijnt sneller dan je de hele avond rot en alleen voelen.
Tja ik denk dat het beide kanten op werkt. Misschien dachten die vrouwen wel, ze komt er niet bij zitten, waarschijnlijk heeft ze er geen behoefte aan. Wat is het ergste wat je kan overkomen als je gewoon vraagt: hoi, ik ben die en die, mag ik er bij komen zitten? En is dat dan erger dan het rotgevoel waarmee je nu de hele avond hebt gezeten?
Je weet alleen of iets leuk is als je het probeert. Ik had als 1 van die vrouwen juist gedacht dat je behoefte had aan rust en niet aan kwekkende vrouwen. Het beste is om maar meteen te gaan, dan voel je je ook niet zo lang rot erover. En als je dan toch geen aansluiting vind of je vind er niks aan, kun je jezelf altijd nog excuseren door te zeggen dat je moe bent, hoofdpijn hebt, nu je boek wil gaan uitlezen etc. Wat is het ergste dat kan gebeuren?
Tja lastig kan dat zijn. Als er steeds meer vrouwen bij gaan zitten, kan je er prima bij gaan zitten vind ik, hoef je niet op een uitnodiging te wachten.
Waarschijnlijk wordt je niet buitengesloten maar voel jij je buiten gesloten. Op de camping wordt niet afgesproken er wordt aangeschoven. Gebruik vandaag je kinderen als een soort opening. Koop ern lekker wijntje en schuif vanavond asn. Iemand zin in een wijntje? Gewoon lekker luchtig houden
Ik kan het waarschijnlijk ook niet objectief bekijken, omdat ik mezelf al snel teveel voel. Maar normaal ligt iedereen rond 22.30 op bed, en dan ben ik net klaar met ruimen, kinderen op bed leggen en douchen. En ik klets anders wel met de vrouwen, overdag dan, want de kinderen spelen ook bij iedereen, dus wordt er regelmatig 1 gezocht. 😉 Mijn man zei ook dat ik het me niet persoonlijk aan moet trekken. De meesten komen hier ook al langer, en dit is ons 1e jaar hier. Dat zal het hem dan waarschijnlijk zijn, de anderen kennen elkaar al.
Misschien heel bot, maar ik denk dat het in dit geval echt aan jou ligt. Zij sluiten jou niet buiten, maar jij jezelf. Het is misschien heel moeilijk, maar stap er gewoon op af. Zodra je dat hebt gedaan, heb je het ergste achter de rug. En wie weet hoe leuk het wordt. Succes !!
Ik ken je gevoel. Loop er op zo'n avondje 6x voorbij, netjes groeten. En iedere keer net iets meer zeggen, op geggeven moment zullen we wel iets er van zeggen en heb je een mooie opening om aan te schuiven. Of stel een onschuldige vraag. kunnen jullie iets aanbevelen om morgen met de kids te doen in de omgeving?. Zoiets is wat makkelijker dan hoo zeggen en je gat neerplanten. Wel doorvragen natuurlijk en dan subtiel je gat neerplanten
Ik weet niet of het aan TS ligt. Het is best moeilijk om tussen de vaste kampeerders die al járen op dezelfde plekken staan te komen. Er ontstaat dan wel een "vaste kliek". Ikzelf ben ook niet om "zomaar" ergens bij te gaan zitten. Dat moet in je zitten. Je krijgt overdag wel makkelijker contact door de kinderen, dat is zo. Van daaruit proberen er een beetje bij te komen?
Ik denk ook dat je jezelf buitensluit, en er geen officiele uitnodiging komt, maar het een spontane actie betreft. Ik zou er dus spontaan naartoe lopen en zeggen "Hoi, ik zit een beetje eenzaam voor mijn caravan... volgens mij is het hier veel gezelliger! Vinden jullie het goed als ik ook aanschuif?" En eventueel nog iets van "Volgens mij kennen jullie elkaar al langer, klopt dat? Ik ben hier pas het eerste jaar, ik zou het leuk vinden om jullie wat beter te leren kennen" Of inderdaad overdag met de kinderen wat meer contact maken. Succes!
Ik herken je gevoel helemaal, ik ben net zo, maar wat iedereen zegt klopt; Je moet het zelf doen. Dus vraag naar leuke uitjes in de buurt, of leuke eettentjes. Neem s avonds een fles wijn of iets lekkers mee en vraag gewoon of je mag aanschuiven. En gewoon kletsen, over het weer of waar jullie die dag heen zijn geweest en hoe dat was, en of hun die ervaring ook hadden. Makkelijker gezegd dat gedaan, en de eerste paar keren zullen ongemakkelijk voelen. Maar dan merk je dat je beter wordt in praatjes maken en gaat het vanzelf. En als ze nee zeggen dan zijn het gewoon trutten en daar kan jij ook niets aan doen