Mijn vriend en ik hebben problemen met onze relatie momenteel. Wij wonen in Spanje en hebben een zoontje van 11 maanden. Hij is Spaans en ons zoontje ook van nationaliteit (al is m'n vriend van oorsprong Marokkaans dus heeft beide paspoorten). Hoe zit dit wanneer ik in Nederland wil gaan wonen met ons zoontje..? Heeft iemand enig idee? Wij zijn niet getrouwd
Poeh, lastige situatie en vervelend voor je! Heeft je zoontje de Spaanse nationaliteit vanwege zijn vader of omdat hij in Spanje is geboren? Ik kan namelijk niet zo gauw vinden of Soanje het ius sanguinis of het ius solis heeft (dus nationaliteit obv nationaliteit ouders of obv geboorteplek). Heeft je vriend jullie zoon erkend en heeft hij het gezag? Ik ben bang dat je een Spaanse advocaat moet raadplegen, die kent het Spaanse familierecht namelijk. Erkenning en gezag zijn Nederlandse regelingen, in Spanje zou het zomaar heel anders kunnen zijn. In elk geval sterkte met de situatie!
Ja. Ongeveer net zo sjiek als jouw ongefundeerde meningen overal over. Djiez. Misschien is het wel zo CHIQUE (!) om eens af te wachten wat het verhaal erachter is voordat je zomaar iets neerplempt voor je er ook maar iets van weet.
Ook ik zou liever met kind bij mijn familie als mijn relatie over is...... Meis28, wat enorm vervelend om te horen! Geen tips voor je behalve dat de eerste jaren echt moeilijke jaren zijn! Onze relatie wankelt ook aardig op het moment, maar ik wil het echt volhouden voor onze dochter. Ik hoop dat het goed komt.
Bedankt allemaal! En hilly1980, ik weet niet waar je jouw opmerking vandaan haalt want hier staat nergens dat ik mijn vriend zijn kind wil ontnemen...? Ik geef alleen aan dat ik eventueel met hem in nl zou gaan willen wonen. Ik zal het eens na moeten kijken, het is zeker lastig.. Gelukkig zijn we nog niet zo ver, maar het gaat niet zo goed nee.. M'n zoontje is Spaans van nationaliteit omdat hij daar geboren is. M'n vriend heeft ons zoontje erkend dus is er een familie boekje gemaakt.
Ik zou echt bij de ambassade informeren naar een goede advocaat. Of misschien werken daar wel juristen die daar veel verstand van hebben. Wij hebben eens een erfeniszaak gehad met een erflater en erfgenamen van NL en Braziliaanse nationaliteit, maar de erflater woonde al dertig jaar in Spanje. Dat was een helse klus en eigenlijk durfden zelfs in internationaal recht gespecialiseerde advocaten ons geen uitsluitsel te geven. Nu is erfrecht natuurlijk ook eigenlijk het terrein van het notariaat, dus jouw geval is makkelijker, maar vanuit hier met NL kennis niet op te lossen.
voor zover ik weet is het internationaal zo geregeld dat wanneer je als ouders in een land woont en je daar een kind krijgt en het kind daar een substantieel deel van zijn leven woont (dus niet toevallig op vakantie tevroeg geboren oid) het kind dat land niet mag verlaten tenzij beide ouders toestemming geven (zie bv ook het programma ontvoerd; het wordt namelijk als ontvoering gezien als je je kind dan zomaar meeneemt naar een ander (bv je eigen geboorte) land). Dat betekent dus dat zelfs als de vader nederlands zou zijn en jullie samen in spanje waren gaan wonen de vader toestemming zou moeten geven aan jou om terug naar nederland te gaan. Ik zou idd even aan een advocaat vragen maar ik ben bang dat het misschien lastig voor je wordt (tenzij dus de vader akkoord gaat). Nou is je kind wel pas 11 maanden dus wellicht kan dat nog van invloed zijn sterkte!
Ohoh, Hilly weer je hebt altijd zo'n zwart witte mening. Prima hoor,maar wel typerend aan het worden Anyway, volgens mij heb je in Spanje als vrouw wel heel veel rechten, ook met alimentatie Enzo, maar als je terug gaat naar nl kom je natuurlijk wel in een bijzondere situatie. Ik lees al veel de tips over een advocaat, maar ik ben vooral benieuwd of je al weet wat hij er van vindt of dat kan inschatten. Want lijkt me dat in zo'n situatie goed overleg het meest waardevol is, als je teruggaat regelmatig naar Spanje gaat en hij naar nl komt. Zodra je met rechters een regeling daarin moet treffen wordt het denk ik heel lastig. Heb je zelf geen toekomst in Spanje?
Ik wil wanneer wij uit elkaar gaan liever naar nl want ik heb geen familie daar en zie er voor mijzelf verder ook geen betere toekomst dan dat ik hier zou hebben (bovendien ook voor ons kind).. Hij zal ook met zijn kind samen willen zijn dus ik denk ook dat dit nog lastig zal worden wanneer hij toestemming moet geven. Ik geloof ook dat dit noodzakelijk is voor wat ik zover weet..
Nog even toelichten: de tip om bij een advocaat advies te vragen is uitdrukkelijk niet bedoeld om de zaak op de spits te drijven, maar puur om te weten hoe je dit soort dingen moet regelen. Stel: je overlegt met je vriend en hij zegt dat hij er geen probleem mee heeft dat je naar NL gaat, maar over een halfjaar komt hij erop terug en gaat hij aangifte tegen je doen wegens internationale kinderontvoering. Dan zit je ineens heel diep in de problemen. Je moet dus precies weten wat wel en niet mag en wat je moet vastleggen, uiteraard voor zover mogelijk in goed overleg.
En hoe zie je de omgangsregeling dan voor je?! En iedereen die kritiek heeft op mijn zogenaamd ongefundeerde meningen: ik vind het ronduit asociaal om je kind op te willen pakken en weer naar Nederland te willen vertrekken. Je bent willens en wetens aan een kindje begonnen met een vent in het buitenland. Blaren -> billen. Dat 'jij' het wel fijner zou vinden is leuk. Maar het gaat helaas niet om 'jou' maar om het kind. En het kind heeft recht op zijn vader en vader op zijn kind. Dus jammerdebammer, maar niet terug naar Nederland dus.
Ik heb geen enkele moeite met zwart/wit zijn. Al noem ik het zelf liever duidelijk. Of prikkelend Nee, zonder gekheid. Het ergert me mateloos dat iemand zomaar durft te vragen hoe het zit als ze met haar zoontje naar NL wil verhuizen. En dan ook nog met droge ogen volhouden dat ze haar ex zijn zoontje niet wil ontnemen of vice versa. Terwijl ik niet weet hoe haar ex zijn vaderrol in zou moeten vullen vanuit Spanje.... Ik HAAT die instelling van 'ik ben de moeder en ik heb meer recht op mijn kind' of 'ja maar ik zou dat fijner vinden'. Dikke vette pech wat je fijner zou vinden. En nee, moeders hebben niet meer rechten. Nou, daar kan ik heel veel woorden aan vuil maken, of ik kan de simpele eerste vraag stellen. Namelijk of zij haar zoontje zijn vader gaat ontnemen en haar ex zijn kind. Want dat is wel de consequentie van haar volstrekt egocentrische vraag.
Hilly je bent wel erg voorbarig, je weet niet eens hoe het in elkaar steekt, dus je hoeft niet meteen te zeggen dat ik egocentrisch ben. Het gaat ook om de toekomst van ONS kind dus kan het best zijn dat de vader zegt dat het beter is in NL voor hem (aangezien we toch al plannen hadden om In NL te gaan wonen). Ach waarom zou ik ook dingen uitleggen, vind het nogal raar dat je me meteen voor van alles uitmaakt zonder ook maar iets van mij te weten verder. Ik vraag hier alleen of iemand weet hoe het zit en niet om uitgemaakt te worden voor egocentrisch en dat ik m'n kind z'n vader wil ontnemen en andersom want dat is helemaal niet ter sprake
Wauw. Gewoon echt wauw. Hilly als je niks constructiefs toe te voegen hebt reageer dan gewoon niet. Maar echt. Je weet totaal niet hoe de vork in de steel zit. Spanje is nu ook weer niet aan de andere kant van de wereld. Wat als ze afspreken dat man zoon om het weekend ziet en hiervoor heen en weer wil rijden/vliegen? 'Jammerdebammer niet terug naar Nederland dus. ' serieus? Echt ik heb geen woorden voor jouw tunnelvisie. Komt het überhaupt wel in je op dat haar kind misschien ook een veel betere toekomst zou kunnen hebben in Nederland? Of dat er iets met de vader kan zijn waardoor gezag over zijn kind misschien wel helemaal niet aan de orde is? (Dat maak ik niet op uit de verdere reacties van ts maar ik noem maar iets). Dus tenzij je ts persoonlijk kent en precies weet hoe de vork in de steel zit zie ik echt geen toegevoegde waarde in jouw vooroordelende reacties.
Dit laatste vind ik dan wel weer vreemd, dat het lastig zou zijn als hij toestemming moet geven omdat hij ook samen wil zijn met zijn kind. Lijkt me nogal logisch, anders zou hij nu ook met jullie kind kunnen emigreren en jij zoekt het maar uit. Het werkt twee kanten op. Ik zou toch echt proberen te overleggen en als dat moeilijk gaat overleggen met een advocaat wat je rechten en mogelijkheden zijn. Als dat allemaal heel lastig wordt ben ik het wel eens met Hilly, het zij iets genuanceerder, je hebt daar voor een gezin gekozen en dan zit je aan de beperkingen van daar wonen vast. Maar goed, jullie waren nog niet uit elkaar toch? Misschien is daar iets in te redden. Veel succes!
jemig idd... ts, geen idee hoe het zit. Maar afgezien van de wettelijke procedures zou ik er zelf vast goed over nadenken hoe je dingen voor.je ziet in de toekomst. Voor je zoontje en de relatie met zijn vader enz. En kijken of er mogelijkheden zijn (bv relatietherapie) om er weer bovenop te komen samen.
Jeetje, wat kun jij naar reageren! Is dat nu echt nodig? TS: hopelijk komen jij en je partner er uit, zodat jullie alle 3 een mooie toekomst tegemoet gaan. Ik ben van mening dat een kind gelukkig is, als de ouders gelukkig zijn. Dus als jij ongelukkig bent in Spanje, zal je kindje dat echt gaan merken.
Is het een optie samen met de vader van je zoontje naar Nederland te komen? Gezien de hoge werkeloosheid onder jonge mensen in Spanje kan ik me best voorstellen dat je je zoontje hier in NL wil laten opgroeien mocht het mislopen tussen jou en je partner. Nu wonen jullie beiden in een vreemd land.
Volgens mij zit jij niet helemaal lekker in je vel Hilly. Misschien zelf een topic starten 😜 TS het is al gezegd maar ben het daar mee eens, het is voor je kindje belangrijk dat de ouders gelukkig zijn. Dus als jij gelukkiger bent in NL dan zou ik dat doen. En hopelijk kan papa ook naar NL verhuizen. Heel veel sterkte, het lijkt me heel lastig, deze situatie.