Hi Mijn dochter wordt in augustus 5,(16 kg en 106cm) ze is een energiek, lief en soms wat verlegen meisje, wat alles wil kunnen, maar er veel moeite voor moet doen en daar niet altijd vol voor gaat..... Bijvoorbeeld, ze kon met haar 3,5 los fietsen, maar nu een jaar later kan ze nog steeds niet zelf op en afstappen en remmen??? Als ik het haar wil leren wordt ze soms boos, of ze verdomd het gewoon.....en dat terwijl ze het wel graag zelf zou willen. Alleen dat oefenen is een drama. Hetzelfde geld voor schommelen, als ze anderen ziet schommelen zegt ze wel ik wil het ook kunnen, maar als ik het haar vervolgens uitleg, kan ze het vervolgens nog niet... Zwemmen gaat ook niet zo fantastisch, ze krijgt de slag niet echt te pakken terwijl ze er wel plezier in heeft Zou ze motorisch niet zo goed zijn, of verwacht ik teveel??? Iemand ervaring????
Maar dat zou je met andere dingen ook merken toch? Rennen, klimmen bijv? Kan ook nog misschien faalangst zijn? Hier nu motorisch alles een beetje een zootje (rennen, fietsen, huppelen etc), maar dochter maakt een groeispurt door en die lange benen zijn even wennen haha.
Ik heb inderdaad soms wel het idee dat ze faalangstig is, maar ook weer niet altijd. Maar hoe ga je daar mee om???
Ik heb zelf faalangst.. Helaas... Je moet vooral niet pushen.... Als iemand mij pusht met iets dan word ik echt paniekerig, voel me in t nauw gedreven en moet soms dan zelfs huilen..(ja nu nog steeds ) Probeer het te oefenen dmv er een spel ofzo van te maken dat de nadruk niet zo op het oefenen ligt... En natuurlijk veeel complimenteren als iets goed gaat, of bijna goed, of gewoon als ze het heeft geprobeerd
Vooral complimenten als iemand het heeft geprobeerd En subtiel een beetje pushen kan best. Niet te veel.. Maar soms helpt een klein zetje echt wel. Faalangst is angst om te falen. Je moet in feite nog leren dat de wereld niet vergaat als je faalt in iets
Dan denk ik dat Chloe ook faalangst heeft, ze liep pas met 21 mnd en is nog af en toe stuntelig, op een loopfietsje heeft ze nog nooit gezeten laat staan een gewoon fietsje, ze wil het wel graag maar inderdaad pushen werkt averechts, op school doet ze veel meer dingen dan thuis, net of ze denkt oh oh straks zien papa en mama dat het niet goed gaat dus ik doe het maar niet Ach ja ik denk maar zo het komt vanzelf wel, de een is snel de ander langzaam!
Ik denk dat je teveel verwacht.. hier moet ik nog beginnen met los leren fietsen, schommelen kan ze ook pas sinds kort en zwemmen moet ze ook nog naartoe. Ik zou vooral niet te ongeduldig zijn. Ik vind het ook wel een beetje rot klinken 'als ik het vervolgens uitleg kan ze het vervolgens nog niet'.. nee zo simpel is het toch ook niet om meteen te begrijpen? Vaak moeten ze het gewoon even doorhebben.
Ze moeten het zelf ook willen hè, op school fiets Chloe alsof ze nooit iets anders doet en thuis vertikt ze het! Sinds kort wil ze pas alleen van de kleine glijbaan, niet pushen met dingen en dat komt het naar mijn idee allemaal vanzelf
'Motorisch niet goed' nou nou ... Het is eerder normaal dat een kind met 5 los fietst dan met 3,5. Als ik jou was, zou ik de verwachtingen wat bijstellen en met andere ogen naar je kind gaan kijken.
Ze wil alles wel, maar als het haar niet gelijk lukt, stopt ze er mee.... Ze zal er dan nog wel niet helemaal aan toe zijn??? Ik probeer haar altijd te motiveren het weer eens tenproberen, maar ik laat het nu maar even los!!!
Gewoon even loslaten, het komt vanzelf wel. Ze is nog steeds erg jong. Met 4 jaar zwemles is sowieso al vroeg, veel kinderen hebben dan meer moeite (volgens mij zijn er maar een paar die echt goed meekomen meteen). En fietsen doet ze inderdaad ook vroeg. Mijn oudste kon ook pas met bijna 5 jaar zelf opstarten en stoppen, hij durfde het niet. Uiteindelijk eerst stoppen uitgelegd, dat hij langzaam uit moest laten rollen en dan zachtjes remmen en daarna voeten op de grond. En later het starten aangepakt. Dus niet teveel pushen en gewoon af en toe rustig oefenen, evt. een beloning eraan vastknopen. Mn jongste is nog geen 4 en die fiets al helemaal zelf, dus ook starten en stoppen! Zo zie je maar weer dat ieder kind anders is.
Met zwemmen ben ik al begonnen omdat we in een waterrijke omgeving wonen en me dat een iets veiliger gevoel geeft!!!
Heeft je dochter ook een loopfiets gehad? Mijn dochter kon ook niet zelf weg fietsen, tot ik zei, doe maar net als op de loopfiets en als je dan rijdt pas je voeten op de trappers.
Ik begrijp wat je bedoelt, mijn dochter (4) is ook zo. Ze wil van alles, maar als blijkt dat ze er voor moet oefenen stopt ze ermee en wordt ze boos of verdrietig. Ik denk ook dat het een vorm van faalangst is, dus probeer ik haar zoveel mogelijk te complimenteren als ze wel oefent en dingen probeert. Misschien helpt dat ook voor jouw dochter.
Mijn zoontje van 4,5 jaar is ook een beetje zo. Hij kan helemaal nog niet los fietsen en fiets nog met zijwieltjes (die wij nu iedere keer iets hoger zetten zonder dat hij het door heeft en dat gaat tot op heden goed). Kindjes uit zijn klas kunnen al wel zonder zijwieltjes en dan wil hij dat ook maar als ik dan zeg dat we dat gaan oefenen dan wil/durft hij niet meer. Dan laat ik het even tot hij er zelf maar weer over begint. Hij slaapt nog steeds in een peuterbed (eigenlijk hadden we meteen een groot bed moeten kopen maar dat ging in ons vorige huis niet met een hele kleine slaapkamer) en eigenlijk wil ik voor hem een groot bed kopen. Maar als ik dat zeg dan word hij boos en zegt dat hij geen groot bed wil. Dit bed is vertrouwd voor hem en veranderingen en nieuwe dingen vind hij moeilijk. Hij moet wennen aan het idee en dan geeft hij opeens vanzelf wel aan dat hij een ander bed wil. Ik zeg bijvoorbeeld elke keer als we klein kindje op tv in een groot bed zien liggen dat dit kindje het leuk vind in een groot bed. Soms kapt hij het gesprek af en soms gaat hij er in mee en dan zijn we weer een stapje in de goede richting. Ik push niks, uiteindelijk komt mijn zoontje er zelf wel mee dat hij echt los wil fietsen en in een groot bed wil slapen. Kijken naar andere kindjes de het wel kunnen en slapen in een groot bed werkt voor hem wel omdat hij graag 'groot' wil zijn.
Mijn dochter is ongeveer net zo oud, maar was ook érg voorzichtig. Van mij neemt ze niets of weinig aan. Echter ze heeft los leren fietsen van haar oom (mijn broer) die even een half uurtje met haar geoefend heeft. Zwemmen doet ze al van kleins af aan met oma en kon ze al vrij snel heel goed, echter op vakantie wilde ik het even zien, even met haar oefenen: Toen 'kon' ze het ineens niet, terwijl ze een paar uur eerder met oma het nog wél deed. Over het zwemmen: De schoolslag is gewoon heel moeilijk. Ik weet niet hoe lang ze nu op zwemles zit, maar bij sommige kinderen kan het gewoon wat langer duren. En bij sommigen kinderen werkt een andere aanpak dan de standaard - of soms weer een andere zwemjuf - die nét wat andere voorbeelden of woorden gebruikt, wél de juiste snaar te raken, waardoor ze het begrijpt. Verder is hier een veelgebruikte kreet : "Van proberen, kun je leren" . Een uitbundig prijzen als het maar voor een millimeter lukt
Ik denk dat het idd echt nog wel normaal is voor deze leeftijd. Dus motorisch achter is ze echt niet. Maar ik herken het wel, wat je zegt. Bij mijn dochter is het dan volgens mij geen faalangst, maar eerder luiheid/lekker makkelijk als mama t doet.. Ze fietste ook los met 3,5 en ben idd afgelopen weken bezig geweest met het goed remmen, want dat deed ze door met dr voeten over de grond te slepen. Gewoon op een veilige weg/fietspad een spelletje doen met NU roepen en dan wie het eerst remt. Hier was ze namelijk de laatste tijd een paar keer tegen een (stilstaande) auto geknald. Oeps. Dat vond ik toch wat eng, en merkte dat ik dr dan vast bleef houden met fietsen. Terwijl ze over t algemeen gewoon best goed fietst. Schommelen lukt nu best wel een beetje, maar ze vraagt ook wel graag om te duwen. Gewoon lekker makkelijk. Maar ik heb wel gezien dat t best al aardig lukt om zelf wat vaart te maken. Nog niet direct heel hoog, maar het begin is dr. Sinds een paar maanden lukt het zelfstandig spelen ook wel een stuk beter, ze is wat minder geworden qua aandacht vragen, dat (gelukkig) wel. Dus ik kan dr nu ook makkelijker stimuleren om dingen alleen te doen op dat gebied (eerder bleef ze dan gewoon rond me hangen, verveeld etc). Maar bv ook met zelf brood smeren (mama, jij doen). Ik ben daar pas geleden ook maar mee begonnen om dat meer en vaker te stimuleren. Hup zelf doen, kun je best. Nee kan ik niet. Kun je best, je hebt er alleen geen zin in. En anders eet je toch niet? Zucht, nou ging ze t toch maar doen. En ook met aankleden als ze naar school moet. Eerst ging ik dan altijd dr brood smeren, zodat zij vast kon eten als ik me douche. Vervolgens heeft ze geen zin om uit bed te komen en aan te kleden.. Maar dat heb ik nu omgedraaid. Heb je honger? Prima, eerst aankleden (ik doe dr wel ff met een washandje), mag je daarna naar beneden en daar staat de boterham ('s ochtends hoeft ze dat van mij nog niet zelf te smeren; alleen de dagen dat ze thuis is). Tja, ze wordt nu echt wel een grote meid, dus ik vind ook dat ze best het eea al zelf moet kunnen en ook doen. Maar ja, er verandert al zoveel op het moment in haar leven. Misschien dat daardoor die zelfstandigheid ook wel een beetje op een lager pitje staat? Ze wil graag groot zijn (dus dat argument kan ik wel goed gebruiken), maar tegelijkertijd is ze eigenlijk nog maar een klein meisje van 4 die de zorg en knuffels van mama ook nog wel heel erg fijn vindt. Gelukkig maar
Zwemmen doen we sinds baby af aan en ze zit nu op een kleutergroepje. Nog geen diploma-zwemmen maar meer voorbereidend. Gaat op zich goed, het lukt aardig met de slagen, met kurkjes. Maar ik hoor de juf wel erg vaak haar naam roepen, omdat ze niet goed oplet/luistert, geen zin heeft, dr eigen ding doet, zich er wat makkelijker van af maakt. Ach, ik vind dat niet zo erg als t niet meteen super goed gaat. Als ze het maar leuk vindt, en dat vindt ze. Dat staat bij mij nu nog wel voorop.
Oh Eva was precies zo! En is nu 5 jaar en 4 maanden en fietst zonder zijwielen (vlak voor haar 5e verjaardag), zwemmen gaat goed en schommelen deed ze een half jaar ongeveer opeens, terwijl wij dachten dat ze het niet kon! Wij leggen wel altijd alles uit en Eva pikt het op als zij er klaar voor is. Ze is echt heel erg veranderd de afgelopen maanden. Van een beetje een bang musje is ze veranderd naar een stuk meer zelfverzekerde kleuter!
Ik heb grof motorisch ook geen superheld. En so what? Hij kan andere dingen weer heel goed! Schommel moet ik hem opheisen en meneer laat zich duwen. Hoge glijbanen? Doe maar niet dan! Klauteren? Niet zijn ding. Van die binnenpretparkdingen gaan steeds beter en loopfietsen doet hij sinds hij 3 jaar en 4 maanden is en dat kan hij uitstekend. We wilden een echte fiets voor zijn verjaardag kopen, maar hebben we toch nog maar even mee gewacht. Oh, en zijwielen komen er niet in hoor, hij kan nu balanceren op de loopfiets (hard trappen en dan je voeten op het plankje zetten en tussen het winkelpubliek door manouvreren). Ik ga niet van een tweewieler terug naar driewieler.