hallo allemaal, Ik kan momenteel met niemand mijn probleem delen en ik heb het echt even heel moeilijk. Het gaat over mijn partner en mij. Samen hebben we 2 kinderen en zijn we onverwachts in verwachting van een derde. We hebben samen besloten ervoor te gaan. Hij is tegen arbortus. Nu zijn er een aantal dingen gebeurd. Partner is chauffeur en heeft in het buitenland fixe boetes opgelopen waardoor we in problemen zijn gekomen financieel. Hier werken we maar vooral hij nu vollop aan om dit recht te trekken. Het is ook zijn eigen fout geweest tenslotte. Lees (weed) We leven op dit moment best zwaar, we hadden afgesproken dingen die nu geen levensbehoeftes zijn laten we achterwege. Lees weed. Deze week was het zover, het was op, ik zei als niemand van je vrienden je kan helpen houd het op zoals we hebben afgesproken. Omdat het op was werd ik dus de dupe, alle woede kwam op mij terwijl ik rustig aan tafel mijn hobby aan het doen was. Beide kinderen waren doodziek, en ik was echt doodop. Hij is weggegaan en savonds laat terug gekomen helemaal onder invloed met een grote zak W bij. Hij straalde van geluk. Ik was erg boos en zei dit moet je ook weer betalen he. Toen werd hij nog bozer want ik zou niet snappen dat dit goedkoop was en dat hij dit ook pas over twee maanden mag betalen. Ik ben naar bed gegaan. Ik kon niet meer! Ik heb een zeer gecompliceerde zwangerschap en kan gelukkig net voor mn twee kinderen zorgen. Dit kost me wel alles wat ik momenteel in mij heb. Huishoudelijke taken mag ik op dit moment niet uitvoeren van de gyn. Hij kijkt nauwelijks meer naar mij om en wil vaak alleen maar weg. Vandaag kwam hij thuis, legt de kindjes op bed, eet wat en zegt ik moet echt weg, een maat van me. Ben daar allang niet meer geweest en nu is het mijn beurt om te gaan. Ik werd boos en verdrietig, niet omdat hij naar zn vrienden wil gaan maar omdat hij mij gewoon ontloopt voor me gevoel. Dit heb ik hem zojuist gezegd en krijg als antwoord dat ik niet meteen moet janken en dat ik me aanstel. Oja en morgen ben ik ook weg. Stenen ophalen voor de tuin. Ik zei er is toch geen geld om dit nu te doen. Stenen zijn gratis en kan ze maar vast hebben. Hij is echt geen klusser, dit project ligt al jaren zo. Hij is super boos weggereden met de auto en heeft mij net nog even gezegd hoe zielig hij is omdat hij niks van me mag. Iedere avond gamed hij tot in de nacht, op zich geen problemen mee maar soms een beetje aandacht zou fijn zijn. Hij werkt tenslotte heel de week en hij moet zn eigen ding kunnen doen. Net zoals zijn vrienden, geen problemen mee. Maar heb hem al de hele week niet gezien. Jongste is nog ziek, ik loop op mijn tandvlees en weer zit ik alleen en moet ik alles alleen doen. Jeetje wat een lang verhaal. Ik zit gewoon zo vol en voel me zo in de steek gelaten. Zit ik dan met mn zwangere buik. Twee vechten twee schuld, ik ben niet heilig en zeker niet altijd vriendelijk maar ik ben het zo moe hoe hij de laatste tijd doet. Snap het ook niet. Als hij iets nodig heeft, op seks gebied dan komt hij wel. Zodra dat achter de rug is, kan hij er weer tegen en ben ik voor mijn gevoel weer bedankt. Mn verhaal doen lucht even op!
Ik ben 22 weken zwanger, heb nagenoeg geen echte vriendinnen en helaas geen dichtbije familie contacten. Familie woont ver hier vandaan, hierdoor zijn we echt op elkaar aangewezen. Maar zo lukt het niet.
Laat hem je stuk hierboven lezen. Staat precies in hoe jij je voelt. Van mij iig een digitale knuffel
Ik schrik een beetje van je verhaal en dan met name de laatste dingen. Hoe ik het lees komt jouw vriend/man nog erg kinderlijk over. Misschien zelfs wel verslaafd. Gamen, drugs gebruiken, en seks 'als hij het nodig is'?? Mijn mind valt open bij dit te lezen. Wat is hierin zijn bijdrage voor de kinderen, behalve ze te verwekken? Waar is zijn verantwoordelijkheid? Zijn verantwoordelijkheid als man? Om te zorgen voor zijn zwangere vriendin /vrouw. Ik vind het 'te erg voor woorden in welke situatie je je momenteel in bevind. Ik denk namelijk niet dat hij gaat veranderen. Of zal stoppen met zijn verslaving. Dus mijn advies zou zijn: wegwezen! Voor je kinderen en voor jezelf!
Als hij er dan is, is hij er wel voor zn kinderen. En voorheen hielp hij me ook echt in het huishouden etc. En tuurlijk botsen we en ben ik niet blij met zijn w.verslaving. (Dit gamen doet hij sinds kort pas weer. Een spelletje op de playstation van vroeger) En ondanks dat mijn bovenstaande post andere gevoelens uitspreekt. Geef ik heel veel om hem. Hij is een lieve papa voor zn kinderen, en hij heeft in al die jaren een hart van goud voor mij. Maar de laatste maanden, ik weet het gewoon niet. Voel me weggeduwd. En echt zijn W verslaving ik heb alles geprobeerd. Zijn ouders ingelicht, maar die kunnen hem gewoon niet aan. Hij blijft dit doen. En niet in bijzijn van kinderen. Een meestal pas als de kinderen in bed liggen. Maar ik smeek al jaren om te stoppen maar hij vind dat niet nodig. Ook mijn fout, ik moet misschien harder zijn maar tja je houd van iemand he! En zolang hij het volgens de afspraken doet. Dus 1 p/d en als de situatie het toelaat en nooit wanneer de kinderen wakker zijn kon ik het naast me neer leggen. Misschien heb je ook wel gewoon gelijk. Ik weet het gewoon even niet
Heftig. Hij zoekt vast een uitvlucht voor de ongeplande baby en zijn schulden. Krijgen jullie al professionele hulp?
Sterkte, dit klinkt heel zwaar. Je partner vertoont aan alle kanten vluchtgedrag en jij zit dan met de rotzooi. Hem kun je niet veranderen, jezelf wel. Je schrijft dat het je goed doet om je verhaal te doen en dat jullie behoorlijk geïsoleerd zitten. Je zou bij je huisarts kunnen vragen om een verwijzing naar de praktijk ondersteunende maatschappelijk werker, omdat je niet weet om te gaan met de verslaving van je vriend. Die kan je dan helpen alles op een rijtje te zetten en een plan te maken hoe hier uit te komen. Een andere optie is contact op te nemen met de gemeente en hen te vragen hoe hier uit te komen.
Heel veel sterkte. Ik zou maandag echt de huisarts bellen - hij is verslaafd en dit gaat echt niet zo verder!
Ik ben bang dat hij niet wil stoppen. Hij vind dat hij recht heeft op zijn eigen momentje. De ene drinkt bier en hij rookt een jointje
Schulden? Twee kinderen? Derde op komst? En dan wiet kopen op afbetaling? Geen abortus willen vanwege zijn geloof? Prachtig dat hij geen abortus wil vanwege zijn geloof. Maar heeft hij naast dat geloof - wat dat ook mag zijn - geen waarden en normen? Hoezo gebruikt hij drugs terwijl hij vader is? Hoezo gebruikt hij drugs terwijl er geen geld voor is? Hoezo gebruikt hij drugs terwijl dit voor jou niet oké is? Ik zou grenzen stellen. Accepteert hij deze niet of kan hij daar niets mee? Dan hoop ik voor jou dat je al lang ingeschreven staat bij de woningbouwvereniging zodat je snel je eigen huisje kunt krijgen. Jouw kinderen en jezelf gun je toch een beter leven dan dit?!
Hij gebruikt al zolang, en nogmaals ik ben misschien te soft geweest maar er is altijd geld voor geweest. Tot nu! En we hadden duidelijke afspraken gemaakt althans dat dacht ik. Ik wilde nooit die vriendin zijn die alles bepaald. Als hij met mate kon omgaan met die W dan kon ik me daarbij neerleggen. Helaas zijn de tijden nu anders en zijn onze afspraken dus niks waard zo blijkt nu.
Al zou je 10 miljoen op je rekening hebben staan en het continue automatisch aangevuld zou worden... Dan snap ik nog steeds niet waarom je genoegen zou nemen met een geval dat afhankelijk is van drugs en dat je daar ‘gewoon afspraken’ over maakt. Je hebt samen kinderen. Wat voor voorbeeld geef je die? Niet alleen doordat hij gebruikt, maar ook doordat jij het voorbeeld geeft dat jij het oké vind. Wil je dat jouw dochter later ook zo’n pareltje treft en daar genoegen mee neemt?
Ze zit middenin een zeer zware zwangerschap, hoe om te gaan met derden die haar gezondheid en die van haar ongeboren kind in gevaar brengen is vanuit die hoek ook een medisch probleem. Om haar daar handvatten in te bieden, hoe haar grenzen en haar gezondheid te bewaken, daarvoor is een maatschappelijk werker misschien een oplossing, de meeste huisartsen hebben tegenwoordig een maatschappelijk werker die aan hun praktijk verbonden is. Zat ts niet in een medisch problematische zwangerschap, dan was het een ander verhaal geweest. Ze moet ook niet actie ondernemen voor haar vriend, eerst zichzelf op de rit krijgen, dan kan ze haar vriend ondersteunen in zijn problemen (of besluiten dit niet te doen)
Is er eigenlijk nog iets in je relatie wat wel goed gaat? Zo nee....waarom ben je nog samen? Want zo te horen doe je eigenlijk alles al zo goed als alleen.
Jouw partner is chauffeur. Bedoel je dan internationaal vrachtwagen chauffeur? En hij heeft die boetes omdat hij wiet heeft meegenomen terwijl hij aan het werk was? Of interpreteer ik het verkeerd?
Werk jij? Zo nee, pak wat tassen in en trek even bij je ouders in. Even tot rust komen. Daarna kan je bekijken hoe dan verder.
Nergens lees ik dat hij tegen abortus is vanwege zijn geloof. Mocht hij wel gelovig zijn dan komt het in de rest van zijn gedrag niet bepaald tot uiting. Als hij echt verslaafd is, wat ik wel denk nav je verhaal, is er echt wel een groot probleem. Hij moet dit zelf ook gaan inzien anders kan hij niet geholpen worden. Mooi weer spelen voor hem helpt daar niet bij.
Hij rookt mééstal pas als de kinderen in bed liggen?? En hoe denkt hij jou met spoed naar het ziekenhuis te brengen en jullie kinderen naar een opvang ergens als het plots dringend wordt in je zwangerschap, en hij is high? Wel mooi «hij is tegen abortus», maar hij is blijkbaar niet tegen zijn vrouw rot behandelen... Blij dat hij zijn prioriteiten op een rij heeft...
Wat een rotsituatie voor je. Maar weet je. Jij kan wel willen dat hij stopt met blowen maar als hij zelf niet wil stoppen dan kan je hoog en laag springen. Dan nog krijg je een verslaafde niet zover. Hij zal zelf de noodzaak van het stoppen moeten inzien. Pas dan kan hij het gevecht met zichzelf aangaan om zijn verslaving de baas te worden.