Vandaag m’n moeder aan de telefoon gehad (oké 3x ) en we hadden het over m’n vader en C en de man van m’n zus en wat daar allemaal zo leuk aan is. Ik kan heel veel dingen noemen en vroeg me af: waarom is jouw partner zo fijn of bijzonder voor jou? Wat maakt jullie relatie speciaal ten opzichte van eerdere relaties? Zie je jezelf met hem of haar eindigen in het bejaardentehuis of twijfel je weleens? Shoot
Tot de dood ons scheidt als het aan mij ligt. Mijn man vind ik optimistisch, sportief, zorgzaam, oprecht, draait zijn hand niet om voor klusjes, mentaal en fysiek sterk, sociaal, goed gekleed en verzorgd, betrouwbaar, attent, humoristisch en liefdevol. Dit jaar zijn we 11 jaar samen en gingen best snel samenwonen. Toch voelde dat heel goed en natuurlijk en is er bij mijn familie en vrienden nooit twijfel over mijn keuze voor hem geweest.
Mijn vriend is gewoon de beste , zo simpel is het Hij is aardig, lief, behulpzaam, familie gericht, getalenteerd, knap, grappig, leuk, openminded, slim, wijs, goede gesprekspartner, een super vader!!, een hele goede lover, staat voor iedereen klaar, populair, hard werkend, optimistisch, trouw. Ik heb echt heel veel geluk met hem We zijn ruim 11 jaar samen nu en we zijn nog lang niet klaar. Ik wil alle seizoenen van het leven met hem doen. Hij maakt het leven echt heel veel leuker
Hij heeft engelengeduld. Hij ziet verder dan gedrag, en ziet waarom iemand zich zo gedraagt, dat vind ik erg bijzonder. Hij voelde al vanaf dag 1 als een soort kalmeringsmiddel voor mij, ik heb dat nog nooit meegemaakt. We hebben zoveel samen meegemaakt, hij is wel echt een rots. En blijft altijd rustig. Hij heeft veel doorzettingsvermogen, ziet altijd oplossingen. We passen gewoon heel erg goed bij elkaar denk ik ook, we zijn erg verschillend maar vullen elkaar zo goed aan. ♥️
Hij is een van de weinige mensen waarbij ik echt gewoon altijd mezelf kan en mag zijn. Al vanaf dat we elkaar de eerste keer zagen voelde het alsof we elkaar al jaren kenden en het voelde gewoon zo vanzelfsprekend en vertrouwd. We vullen elkaar heel goed aan ook, en toch hebben we ook heel veel dezelfde dingetjes die we leuk vinden, we hebben ook vb heel vaak dat hij iets zegt wat ik exact ook aan het denken was op dat moment of andersom (en dan gewoon random, dus niet over iets wat vb net op de tv was). Hij ziet me gewoon graag ondanks alle gedoe die we op medisch vlak al hebben doorstaan met bijhorend lichamelijke schade langs mijn kant. Hij is zorgzaam, lief, hij kan mij lezen en ik hem. Alleen, hij is totaal NIET romantisch maar als dat het enige is valt het mee haha. Dus wat mij betreft worden we heel oud samen
Dat hij in alles mijn eerste is. Eerste relatie, eerste keer seks, eerste keer samenwonen, eerste huwelijk, eerste keer samen ouders worden. En ik ook voor hem. Dus we hebben alles moeten ontdekken samen. Beide geen ervaring, we woonden beide nog thuis en ook nooit alleen gewoond
Hij gaat voor mij door het vuur en niks is hem te veel. Hij is ontzettend lief knap grappig zorgzaam. Hij verteld mij nog elke dag hoe mooi en leuk hij mij vind zelf na 12 jaar samen. Ik hou van hem.
Mijn man is mijn beste vriend. We waren al vrienden voordat we verliefd werden. Hij vult mij heel goed aan. Hij is stabiel, betrouwbaar en we hebben veel lol samen. Hij is mijn veilige basis. Aan de ene kant zijn we uitersten van elkaar en aan de andere kant denken we over heel veel dingen hetzelfde. Sinds we kinderen hebben, is hij veel veranderd en ben ik alleen maar meer van hem gaan houden. Ik zie ons zeker samen oud worden, maar daar wil ik nog niet teveel aan denken, want ik wil daarvoor nog heel veel hele mooie momenten samen beleven. Voor hem heb ik geen echte noemenswaardige relaties gehad. Hij is mijn eerste grote liefde en na 14 jaar ben ik nog steeds verliefd op hem. ♡
Dat is bijzonder!! Maar.. misschien een vraag waar je geen antwoord op wil geven (en dat hoeft ook niet!) hebben jullie nooit het gevoel gehad dat je dan iets gemist hebt? En dan bedoel ik niet per se dat je dan met Jan en alleman het bed in had kunnen duiken, maar ook gewoon veel opstap gaan, flirten, reizen met vriendinnen, even lekker single zijn, op kamers gaan oid.
Hij niet. Ik wel, tenminste... dat gevoel heb ik zeker wel eens gehad. We waren gelukkig wel wat later bij elkaar, dus de 16 jarige ik was vrolijk aan t stappen met vriendinnen, flirten etc dus t is niet dat ik compleet blue ben hoor Maar ik had misschien best wel een relatie ervoor willen hebben, uit elke relatie neem je wat mee. Ik heb gewoon geen vergelijksmateriaal. Of gewoon op mijzelf wonen. Ik vond het samenwonen schakelen hoor, zo onder vader en moeders vleugels vandaan. Beide nooit écht zo zelfstandig hoeven te zijn tot dat moment.
Ik vind dat een lastige vraag.. Mijn man is niet de makkelijkste, niet romantisch of heel zorgzaam.. Maar ik voel me goed bij hem, bij onze relatie en ben altijd blij als ik bij hem ben.. En als hij naar onze kinderen kijkt zie ik zoveel liefde in zijn ogen, dan smelt ik! Het is eerder een gevoel, dan bepaalde kwaliteiten die ik zo waardeer… En nou is het ook niet zo dat ik niks waardeer aan hem hoor!
Die van mij is een eikel eerste klas en dat is precies wat ik leuk aan hem vind. Want hij zet mij op mijn plek en remt mij af. Wat eigenlijk heel goed is maar ik vind het niet altijd leuk. Allebei ADHD op maar een andere vorm . Hij is voor de buitenwereld misschien een harde maar thuis echt een softie 1ste klas. En heel gevoelig. We zijn 11 jaar samen kennen elkaar al 16 jaar. Hij is mijn persoon, mijn verleng stuk mijn alles. Zonder hem voel ik mezelf gewoon niet heel. Edit: dit klinkt zo corney maar wij moesten bij elkaar komen, onze beide familie geschiedenissen heeft ons bij elkaar gebracht. Meest bijzondere is dat er in 1700 een vrouw van zijn achternaam en een man van mijn achternaam met elkaar zijn getrouwd. Dit zijn directe voorouders van ons, zij kregen een dochter met mijn volledige naam. In de jaren 70 heeft er een treinongeluk plaatst gevonden in zijn woonplaats. Zijn vader zou op deze trein stappen, mijn oom zat erin en is verongelukt. Mijn schoonvader en mijn oom hebben dezelfde naam en dat is geen kees, Piet of klaas. Als hij in had gestapt had mijn vriend nooit geboren geweest. Mijn tante is verhuisd in de jaren 60 van mijn geboorte plaatst naar zijn woonplaats en zij kregen kinderen. En die kinderen kregen kinderen en die 2 jongens (mijn achterneven) waren zijn beste vrienden in zijn jeugd. Ik nooit geweten want ik woonde in Noord Holland en hij in Zuid Holland.
Ik was al verliefd toen we elkaar leerde kennen maar hij werd echt bijzonder toen ik 3 maanden na onze eerste date ineens zwanger bleek te zijn (iets wat in de 10 jaar daarvoor niet gelukt was) en hij zonder twijfel zijn verantwoordelijkheid nam. Hij peinsde er niet over om me te laten zitten en verhuisde binnen 6 maanden naar Nederland. En dat terwijl hij eigenlijk helemaal geen kinderen wilde. Hij heeft altijd hard gewerkt voor ons, hij staat altijd klaar voor me, doet alles met de kids. Hij draagt me op handen. Kom niet aan mij of de kinderen. Hij is gewoon een geweldige mopperkont.
Dat hij zo gewoon is maakt hem bijzonder. We zijn 20 jaar samen en we maken eigenlijk nooit echt ruzie. Ja eens zagen tegen elkaar maar dat moet ook. Ik zeg dan dat hij lastig doet en hij vind dan dat ik zaag en 20 minuten later is het weer knipogen naar elkaar.
Het aller belangrijkste is denk ik dat hij de eerste is waarbij ik 100% mezelf kan zijn. En hij de eerste man waarvan ik niet het idee heb dat ik verliefd ben op wat het zou kunnen worden maar wat het is. Ik zou hem ook niet willen veranderen. Hij is lief, zorgzaam, attent, super grappig. We kunnen met elkaar en zonder elkaar. Hij heeft de mooiste blauwe ogen die ik ooit heb gezien. Voel me gewoon heel fijn bij hem. We zijn al bijna 5 jaar samen. En ik hoop echt dat we over 40 jaar samen verkreukeld op de bank zitten.
Kan me voorstellen dat dat dan flink schakelen is. Je zorgt dan niet alleen voor jezelf, maar ook voor elkaar. Gelijk het "echte" werk samen. Ook wel heel bijzonder lijkt me!
Mijn partner is bijzonder voor mij omdat ik weet hoe veel ik ben en hoeveel bagage ik mee draag en hoe hij mij op elke fase in mijn leven bijstaat. Ik heb zoveel geduld echt niet. En hij snapt of probeert te begrijpen wat er in mij om gaat. En zelfs wanneer hij het niet begrijpt respecteert hij mij volledig en vraagt wat ik nodig heb van hem. Daarnaast is t een ontzettend lieve papa, een super bescheiden persoon, rete nuchter maar doet vaak ook zijn best romantisch te zijn of bedachtzaam. Hij is alles behalve egoïstisch. En ziet er ook nog eens goed uit! En ja ik mopper wel eens op hem en doet hij soms domme dingen of vergeet iets. Maar hey niemand is perfect. Maar hij komt aardig in de buurt ❤
Het was voor ons liefde op het eerste gezicht. Maar we zijn 5 jaar lang echt hele goeie vrienden (with benefits) geweest. En ik denk dat als dat niet zo was geweest onze relatie geen stand had gehouden. Hij heeft een rugzak vanuit zijn verleden en leert nog altijd hoe die met bepaalde dingen moet om gaan. En ik steun en help hem daar mee zo goed als mogelijk. Hij is nog steeds mijn beste vriend en in alles is hij precies wat ik nodig heb. We kunnen alles tegen elkaar zeggen en jagen elkaar graag op de kast. We hebben lol en nooit ruzie en als we een meningsverschil hebben is dat binnen een paar minuten opgelost. Als ik iets aan hem vraag is het nooit teveel. Ik zwaai hem met een glimlach uit maar ben elke vrijdag (of zaterdag) weer blij als die thuis is.
Dat ik altijd helemaal mezelf kan zijn bij hem. Ook als ik op mijn allerslechtste ben. Hij kent mijn buien en weet hoe hij daarmee om kan gaan. Hij is een gevoelsmens. De liefste meest zorgzame man die ik ken. We kunnen met elkaar lachen en huilen. In het begin had ik weleens twijfel. Kwam uit een slechte relatie. We waren al langer vrienden. En dat werd meer. Ik wist hoe gevoelig hij is. En was zo bang hem te kwetsen als het toch niks zou worden. Tot ik kiespijn kreeg. En nachten wakker lag door een mislukte wortelkanaalbehandeling. En hij me daar doorheen sleepte. Alles voor me deed. Na die helse dagen wist ik het zeker. Deze man blijft voor altijd de mijne. Oh. En had ik al gezegd dat we dezelfde humor hebben? En dat hij de leukste vader ooit is? (Niet de handigste, met zijn wilde spelletjes vlak voor het slapen.) Maar wel de leukste. Die ook niet vies is van de zorgtaken die daarbij horen.