Mijn meisje is 4.5 maand oud en heeft een slechte start gemaakt. Veel gehuild, veel last van krampen gehad, enze enz. Na een week observatie in het ziekenhuis was de conclusie niks medisch aan de hand, overprikkeld!!! Begrijpelijk want ja een huilende hoopje mens wat niet in slaap kan vallen sleep je mee op je arm, wieg je, laat je muziekjes luisteren, probeer je op te vrolijken, alles om haar gerust te stellen. De laatste 2 maanden gingen super, slapen ging met een klein inslaap huiltje van 5 minuten en af en toe een krijsbui die op te vangen was met even krijsen, dan een speen aanbieden en knock-out. Toen was daar de 4 maanden, 19 weken, 20 weken sprong, hoe je het ook noemen wil. Een fase, dat gaat ons lukken. Ze leek er vorige week overheen, kon ineens veel nieuwe geluiden maken, wist hoe ze om moest rollen. Kortom een heel ander kind ineens. Maar nu sinds 4 dagen is het mis. Sochtens word ze wakker en na de 1e fles begint het......Ze wil niet slapen. Niet na de fles. Niet na het spelen. En dat duurt tot 20.00 als ze haar laatste fles heeft gehad. Ze wil niet bij je slapen, ze wil niet op de arm slapen, ze wil niet in bed slapen. Even spelen is oke, tot ze zo moe is dat ze niet anders kan dan krijsen. Nu ben ik tegen laten huilen dus troost ik haar. Eerst in bed. Werkt niet, huilen word krijsen. Dan even knuffelen en wanneer ze gekalmeerd is terug in bed. Zodra ze het matras raakt gilt ze het uit. Machteloos als dat je bent probeer je elke techniek om haar te kalmeren. De speen wil ze niet meer, de pink heeft ze niet eens door dat die in haar mond zit, de stofzuiger gaat ze harder van krijsen, kalmerende muziekjes komen niet boven haar uit. Zoals ik al zei, ik ben tegen laten huilen, maar net kon ik niks anders meer. Verstand op nul, in bed, laken zo strak dat ze niet om kan rollen ( inbakeren is afgebouwd en ging super en ivm omrollen geen optie meer om weer te starten) en krijsen maar. Na 10 minuten brak ik en heb haar eruit gehaald en getroost, 100 keer sorry gezegt en verteld hoe lief ik haar vind. Toen ze gekalmeerd was het ritueel in bed leggen en instoppen herhaalt terwijl ze alweer oorverdovend aan het huilen was. Dit keer hield ik het 15 minuten vol en toen was ze stil. In 1 klap diep in slaap. Mijn eerste reactie was een gevoel van opluchting. Ze slaapt. Na die dagen 10/12 uur wakker slaapt ze. Maar damn wat voel ik me nu slecht. Van machteloos naar waardeloos. Ondanks dat ik weet dat ze straks waarschijnlijk met een glimlach wakker word omdat ze eindelijk even goed geslapen heeft.
Ik denk dat je kindje je heel dankbaar mag zijn dat je haar in bed hebt gestopt, haar hebt laten huilen en dat ze nu heerlijk ligt te slapen. Ze weet het zelf nog niet, maar dat slapen is zo belangrijk. En zij wordt hopelijk straks gewoon weer vrolijk wakker en kan zich echt niet herinneren dat je haar hebt laten huilen!
Och meis.. wat knudde zeg.. en je moet je je niet gaan verontschuldigen. Ze weet dat jij haar lief vind!! Is het misschien een idee om te laten checken of haar oortjes in orde zijn? Hoor ik vaker.. dat dat het probleem wel eens zou kunnen zijn
Uiteindelijk is die slaap inderdaad belangrijker dan die 25 minuten intotaal dat ze over de rooie ging. Maar toch dat gevoel wat je dan hebt. Ze werd vrij snel wakker, want fles tijd. Flesje gegeven, even geknuffeld en daar kwamen de gapen alweer dus weer richting bed. Dat moment dat ik haar neerleg slaat mijn hart alweer over, maar warempel, ze laat zich neerleggen zonder te krijsen. Goed instoppen, muziekje aan en ik kreeg een grote glimlach. Een kus en slaap lekker en die kamer uit. Het muziekje is afgelopen, ik hoor wat onrust. Bang dat de volgende ronde gaat beginnen.
Of misschien toch iets van reflux? Wat doet het pijn als je kleintje zo verdrietig is hè? Je Zou voor de zekerheid haar bedje iets omhoog kunnen doen aan haar hoofdeind?
Het was dus blijkbaar even een nieuw opbouwend patroon doorbreken want ze ligt nu heerlijk te slapen. Ik ben wel tig keer wezen kijken want het gegil galmt nog door mijn hoofd alsof het werkelijkheid is. Moet zeggen dat ik echt een huil trauma opgelopen heb daar ze zo onwijs veel gehuild heeft na haar geboorte. Tel daarbij op dat je overal verschillende dingen leest en hoort. 2 oma's die van de oude stempel laten huilen zijn maar zelfs het huil niveau van mijn dochtertje niet trekken. Papa en mama niet meer bij elkaar en in elk huis een andere kijk op wat ze nodig heeft en aankan. Dan is het cirkeltje wel rond. Gelukkig heb ik er even een gat in kunnen maken en hopenlijk gaan we op deze voet verder.
Tja het is niet mijn methode, ik vind het ronduit zielig voor een baby van 4,5 maand. Het werkt omdat ze na 10 minuten doorhad dat haar mama niet komt als ze haar mama nodig heeft. Vier maanden is een heftige sprong qua ontwikkeling en verlatingsangst, en misschien pijn door doorkomende tandjes. Ze heeft nu extra troost en geborgenheid nodig. Heb je een ergonomische draagzak of een draagdoek? Dan zou ik haar nu wat meer bij je houden. Slapen in eigen bedje komt wel weer.
Te laat, het is al opgelost! Je moet een baby wel iets langer laten huilen dan een half uurtje bij elkaar, voor ze het vertrouwen verliest in haar mama. Gelukkig maar.
Ben het hier volkomen mee eens! Slaaptraining wordt "aangeraden" vanaf 6 maanden. Kijk dat dit nu de oplossing is voor jou prima, maar ik zou zo een kleintje toch echt niet alleen laten huilen 10 a 15 minuten. @ Zohra Beetje rare opmerking met te laat is al opgelost Daarbij misschien gaat het zelfstandig slapen vanaf nu goed (hoop dat het zo blijft voor TS) maar wat als je dit elk slaapje moet doen en dus langer dan 30 min bezig bent? En wie zegt dat een kindje het vertrouwen pas na 30 min verliest? TS opend een topic en ja iedereen mag een mening geven toch?
Lastig he, rond de 4 maanden. Of verschrikkelijk, is een beter woord. Ik heb een hoop tranen gelaten kan ik je zeggen, ik barstte continue in huilen uit omdat ik gewoon wilde dat ze ophield met huilen. Het gaf me zoveel stress Ik heb rond die tijd een draagdoek gekocht en dat hielp wel, daarin ging ze slapen. Ook veel wandelen. Heb je ook al es geprobeerd haar op haar buik te laten slapen? Als je een keer uit onmacht laat huilen, het zal t vertrouwen zeker niet schaden, maar doe dit voor de 6mnd nog niet structureel, het is geen oplossing. Ik geloof best dat je dochter overprikkeld is en oververmoeid waarschijnlijk. Ik probeerde ook van alles: hup op bed, er weer uit, een flesje, rondlopen, weer op bed... En t wordt van kwaad tot erger. Probeer dus vooral alles met rust en regelmaat te doen en als ze wel bij jou slaapt, in een wipstoeltje, op haar buik of in de drager ipv in haar bed, so be it. Elke minuut slaap is goed meegnomen. "Verwennen" bestaat nu nog niet dus wees niet bang dat ze straks niet meer in haar bed zal gaan, dat komt helemaal goed
Goed gedaan hoor! Het is slopend een niet slapende huilende baby!! Zowel voor ouders als baby zelf. Ik vind het dan ook niet ronduit zielig om een baby even te laten huilen. Zelf ook gedaan en het huilen heeft mij ook een trauma gegeven waar ik voor in therapie en al ben geweest. Nu kan ik het gelukkig heel goed verdragen wanneer ze huilt. Echt waar meid wees trots op jezelf dat je deze keuze hebt gemaakt voor zowel je baby en jezelf. Geeft ook weer moed wanneer je ziet dat ze het toch kan. Wil je even een hart onder de riem steken want er is niks ergers dan een niet slapende huilende baby en de keus maken dat ze af en toe even huilen en laten huilen. Laat je vooral geen schuld gevoel aan praten over even laten huilen en de studies die daarop zijn gebaseerd. Nu zij slaapt heb jij even rust! Een moeder die bij de enkels afbreekt door het huilen van een niet slapende baby heeft niemand wat aan!
Oooh dat klotegevoel ken ik zo goed. Mijn mannetje had het ook. Altijd wat moeite met inslapen, maar dan wiegde ik hem in slaap en kon hem wegleggen. Met een maand of 4 ging hij weer huilen als ik hem weglegde. Weken lang 6-8 keer wakker in de nacht, niks hielp, we zaten maar met hem te wiegen, maar ook dat hielp na een tijdje niet meer. Ik heb hem ook laten huilen, elke keer even terug om te troosten Na 2 avonden volhouden sliep hij rustig zelf in EN sliep hij door :O Ik kan hem nu zelfs wakker in bed leggen. Ik geloof er niks van dat ik hem daar mee beschadigd heb. Hij is overdag 10 keer zo vrolijk, slaapt overdag nu ook 3 slaapjes van een uurtje. ook dan huilt hij vaak even; Verschrikkelijk maar binnen 5 min slaapt hij, als ik hem eruit haal dan begint het hele feest opnieuw. Ik denk dat je het goed hebt gedaan. En jij als moeder weet prima wanneer ze pijn heeft of er echt iets is of dat het huilen is tegen de slaap. Ik hoop dat je dochter het lekker volhoudt en jullie weer bij kunnen komen!! Morgen een extra dikke kus en dan is het allemaal weer goed ^^
Fijn al die mensen die jou rotgevoel over de situatie nog even aansterken!! snap heel goed dat je gewoon niet meer weet wat goed is. helemaal als die kleine valse signalen afgeeft. Hier is het gelukkig geen gehuil, maar die 4,5 maand is zeker wel een ding. Slaapt gemakkelijk in, maar is zo onrustig in zijn slaap en vaak alweer wakker na 40 min en dus weer moe. Vind het zelf lastig dat ik er geen grip op heb. Geen tips, maar denk dat je gevoel uiteindelijk het beste is waar je naar kunt luisteren. Tuurlijk doe je het laten huilen niet voor je plezier, maar waarschijnlijk heeft ze het nodig om uit die cirkel te komen. Sterkte!! uiteindelijk komt aan deze sprong gelukkig ook weer een einde.
Ik kan haar niet dragen en niet de hele dag op mijn arm mee sjouwen. Heb 24/7 pijn in mijn bekken/rug. Zoals ik al zei ben ik ook tegen laten huilen maar als een baby van die leeftijd al een paar dagen niet slaapt is dat slechter voor de ontwikkeling/hersenopbouw.
Je hebt het over slaaptraining terwijl ik mijn kindje welke ik vanaf dag 1 nooit heb laten huilen. Daarbij is slaaptraining dat je troost, weggaat laat huilen en weer terug komt. Ik heb de kamer niet verlaten. Ben bij haar gebleven. Heb mijn hand op haar borstkas gelegd om zo te laten weten dat ik er nog ben. Maar als je kindje zo hevig huilt/krijst omdat ze zo hard in slaap wil maar er niet aan toe geeft.... Moet ik haar dan prikkels blijven geven? Zoals al eerder gezegd kan ik ivm mijn rug/bekken niet dragen. En simpelweg op de bank gaan liggen met haar of in mijn bed werkt ook niet. Trust me, geprobeerd maar daar komt nog meer onrust van.
Even een algemene reactie op verschillende dingen die ik lees. Als eerste de opmerking slaaptraining. Komt een beetje over alsof ik mijn dochter tracht te conditioneren omdat ik haar een keer heb laten huilen nadat al dagen niks hielp. Een baby die dagen overdag niet slaapt en daar zo van overstuur raakt valt mijns inziens niet te conditioneren. Het enige wat op dat moment nodig is is even een slaapje. Even uitrusten zodat ze haar volgende fles weer kan drinken. Even slapen om weer energie te hebben voor alles wat ze aan het leren is. Dragen heb ik aan gedacht maar is lichamelijk niet mogenlijk. Wellicht als mijn lichaam door de intensieve fysio en manuele therapie die ik krijg weer sterker is. Iedereen die me een hart onder de riem steekt, dank jullie wel. Als ik jullie berichten lees zit ik als een kind te huilen, maar ach dat doe ik elke avond als ze uiteindelijk slaapt. Heeft ze het niet van een vreemde. De mensen die het niet eens zijn of denken dat ik structureel mijn dochter laat krijzen tot ze in slaap valt, tja je hebt altijd mensen met een andere mening. Nogmaals, ik ben normaal tegen laten huilen. Feit is dat ik al eerder 8 weken 24/7 met een huilende baby heb gelopen. 1 dag heb ik haar weggebracht om zelf bij te slapen maar verder ben ik er die 24/7 voor haar geweest. Marathon hebben we gelopen. Maar ik liep mijzelf voorbij en na 8 weken ingestort. Nu heb ik vandaag uit nood ervoor gekozen om een overprikkelde baby te laten huilen, het er allemaal uit te gooien om zo uiteindelijk in slaap te vallen. Niet omdat mama er toch niet was want mama zat naast haar bedje en hield haar vast.
Lieverd je hoeft je niet te verdedigen. Je kindje slaapt nu heerlijk. Je hebt haar hiermee geholpen. Je voelt je rot. Wat alleen maar bewijst hoe veel je van haar houdt. Maar, je doet zoals ik vind dat t hoort, soms iets wat niet leuk is maar wel goed! Morgen krijg je een grote lach, op zeker. Als je kind dan ineens fit en uitgerust is en beter in haar vel zit dan weet je dat je t goed hebt gedaan. Diepe zucht en dan komt alles goed