Mijn dochter is 4 maanden oud en slaapt vanaf dag 1 niet in haar eigen bedje overdag. Snachts gaat het best goed. Ze wilde vanaf het begin alleen maar op mij en mijn man zijn. Konden haar geen minuut wegleggen (in box, bed of wipper) of het was krijsen. We hebben daar aan toegegeven en een draagdoek aangeschaft. Daar slaapt ze tot de dag van vandaag in maar noem me een slechte moeder, ik trek het niet meer. Ik heb geen moment voor mezelf. Het is sowieso een kind die toe kan met erg weinig slaap, de nacht maakt ze vaak een uur of 8 (waardoor ik dus ook geen avond voor mezelf heb want ik moet ook slapen) en overdag in de doek niet meer dan 3 uur. Ze is tussendoor 4 uur wakker ongeveer. Overigens krijgt ze volledig borstvoeding. Overdag in de box of wipper gaat nu wel goed. Ik heb het idee dat ze gewend is aan deze wereld en wil dat ze overdag in haar eigen bed gaat slapen want het is volgens mij pure gewenning. Op de eerste plaats zou het voor haarzelf beter zijn want ze slaapt in de doek heel erh onrustig, veel huilen en snikken in haar slaap en zodra ik hoest of iets ga doen (een glas water pakken) begint ze te friemelen en gaan de oogjes alweer open. We proberen het af en toe in bed maar helemaal niks werkt. Laten huilen, om de 10 minuten troosten, erbij blijven, hand op hoofd, slapend wegleggen (direct klaarwakker), inbakeren, muziekje etc. Het is altijd 1 groot drama waardoor ze toch elke keer weer in de doek beland. Ik zit er doorheen, ik verwacht hier een hoop 'wat ben je een slechte moeder, je kindje is nog zo klein, die laat je niet huilen en neem je bij je als ze dat wil' reacties maar ik kan het niet meer en wil haar in haar eigen bedje overdag. Heeft er iemand tips? Alvast bedankt en sorry voor het lange verhaal.
Helaas, hier heeft het bij de eerste tot negen maanden geduurd voordat ik haar kon wennen aan het bedje. Daarvoor was het ook drama. Ik heb heel wat gelopen met de draagzak (in huis), want ik kon ook niet even gaan zitten of zo...
Ik vind je helemaal geen slechte moeder, want ik weet hoe zwaar het is om constant met je kind bezig te zijn en amper tijd hebben voor jezelf. Ik heb hier in het begin ook veel last van gehad, ik hoefde zoontje overdag maar even in bed te leggen en het was huilen. Ik heb alleen de 5/10 minuten regel met huilen nooit toegepast, omdat ik dat zelf niet over mijn hart kon krijgen. Ik werd er alleen onrustig van. De eerste 6 mnden heeft hij bij ons op de kamer geslapen. Ik ging overdag als hij moe was op het grote bed liggen met hem en hij viel snel in slaap dan. Ik kon hem overzetten. De eerste week waren de ochtend en middagslaapjes vrij kort en al gauw ging hij toch per keer 1,5 tot 2 uur slapen. Nu slaapt hij inmiddels zo goed dat hij en op eigen kamer slaapt en ik hem meteen kan wegleggen. Doet met 9 mnden nog 2 slaapjes overdag van 2 a 2,5 uur en de nachten 10 a 12 uur. Huishouden deed ik echt in zijn wakkertijd zodat ik als hij sliep echt dingen voor mezelf kon doen. Rustig opmaken en mijn haar doen, ja dat vind ik heerlijk en even lekker rustig een aflevering van mijn favoriete serie kijken met een kop koffie of even internetten, boek lezen.
Goh bizar! Hier ook maanden bij mij geslapen en overdag in bedje ging bijna meteen goed Misschien iets in het bedje leggen dat naar jou ruikt? Of je daar neerzetten in een stoel zodat ze voelt dat je er nog bent en dat terug afbouwen dan? Het bedje eens ergens anders zetten? Kamer donkerder/lichter maken?
Heb je baby in een droomritme al eens gelezen? En ik lees geen verhaal van een slechte moeder. Ik lees een verhaal van een moeder waarbij het nu allemaal even te veel is. Een moeder die heel graag het beste wil, maar even niet weet hoe.
Bedankt voor de opbeurende woorden, krijg er tranen van. Dat boek heb ik niet gelezen maar welke nieuwe tips staan daar in? Ik betwijfel of het zal werken. Mijn dochter heeft een enorme sterke wil. Als ze niet wil dan wil ze niet en helpt helemaal niks. Als ze eenmaal overstuur is blijft ze overstuur. Een aai over der bol, tegen haar praten of zingen, erbij zitten, helemaal niks werkt. Iets met mijn geur erbij ook niet. Ze slaapt al vanaf haar geboorte bij ons op de kamer ook. Savonds leg ik haar weg en valt ze zo in slaap dus vandaar dat ik denk dat het pure gewenning is. Ik word er zo onzeker van want ik weet gewoon niet hoe ik dit moet doen zonder drama's en een hoop gehuil
En op dr buik, vind ze dat niks? Overigens vind ik je helemaal geen slechte moeder, zou er niet aan moeten denken om je baby steeds te dragen. Vraag me trouwens ook af waarom je de kinderwagen helemaal de deur uit hebt gedaan?
Nee ze wil heel veel dus op haar buik tijgert ze. Ookal is ze doodmoe, ze moet en zal verder dus dat frustreert haar ook. Kinderwagen is vanaf dag 1 krijsen en ik vond het een rotding en sta in de weg. Als ik de deur uitga draag ik haar.
Hier dl de 1e 6 maanden overdag bij me laten slapen. Ging dan in de middag een tijdje met dr liggen. Rest van de dag moest ze toch echt in de box/wipper/kinderwagen. Met 6 maanden kon ze niet meer bij me in slaap komen en toen weer bed geprobeerd. Eerste keren waren drama. Echt een tijd laten huilen en hier ook een hele eigenwijze dame mar uiteindelijk viel ze toch in slaap. Na een weekje had ze het door en gaat ze meestal goed slapen overdag (wel maar 1 slaapje in bed. Ochtend slaapje is er nu al vanaf en tot die tijd was het vaak max. Half uurtje in de wagen). Ik zou het dus proberen en dan toch doorzetten met het huilen. Evt paar keer terug naar haar (al werkt dat bij ons dus averechts) Succes!
Ik begrijp heel goed dat het je te veel is geworden. Je kan nu eenmaal niet alles opgeven voor je kind en ik geloof ook niet dat dat goed is om te doen als je het wel had gekund. Ik denk dat het een kwestie is van kiezen voor één methode en net zo lang volhouden tot het werkt. Uiteindelijk zijn er vele wegen die naar Rome leiden, maar voor ieder kind en iedere moeder werkt wat anders. Voor ons heeft baby in een droomritme geholpen van Stephanie Lampe. Het is echt geen magie, maar het is wel een complete methode waar ik me als moeder goed bij voel. Doordat ik het gevoel had dat ik met iets goeds bezig was vond ik het makkelijker om vol te houden. Ik zou trouwens op de leeftijd van jouw kindje niet meer inbakeren. Mocht je niet het roer helemaal om willen gooien, dan zou je misschien nog bij ieder vermoeidheidssignaal je kindje in haar bedje kunnen leggen en het een bepaalde tijd aanzien, bijvoorbeeld 10 of 15 minuten. Lukt het niet, dan kan je altijd nog de draagdoek tevoorschijn toveren. Oefening baart kunst zeggen ze toch?
Mijn dochter heeft ook moeite met zelfstandig in te slapen Ze gaat sinds vorige week naar de crèche Daar bakeren ze haar in, dan valt ze meteen in slaap en slaapt ze 2u aan een stuk heel rustig. Ze gaan elke 10 min. kijken en hebben een babyfoon.. Dit wordt daar bij alle nieuwe baby's gedaan die moeite hebben met in slaap vallen. Dit wordt na 1-2 weken ook weer afgebouwd. Thuis rolt dochter meteen op haar buik als ik haar in bed leg, daar blijft ze ingebakerd mooi op haar rug liggen ofwel leggen ze haar op haar zij met zo een speciaal positiekussentje. Het kan maar helpen he
Baby in een droomritme staan tips en adviezen, maar ook richtlijnen. Hoelang kan een baby wakker blijven bij welke leeftijd. Juist om je handvaten te geven hoe je het kan aanpakken zonder drama en een hoop gehuil. Baby in een droomritme? - ISSUU - Baby in een droomritme by Ik ben mama
Het moeilijkste is dat je blijft zoeken naar een oplossing. Ik heb ervaren dat de tijd de oplossing is. Ik heb ook het bovengenoemde boek gelezen en het geeft je veel inzichten in waarom het slaappatroon van baby's is zoals het is. Maar dan.. ik moet je vertellen dat het schema mij niet heeft geholpen om mijn zoon aan het slapen in zijn eigen bedje te krijgen. Dat is vanzelf stapje voor stapje veranderd. Het hielp me juist om te doen wat werkt dat was in het begin, inderdaad veel dragen en cosleepen. Op een gegeven moment merkte ik dat het in slaap voeden goed werkte en kon ik zl eenmaal in diepe slaap precies 45 minuten in zijn bedje leggen. De volgende 45 minuten lag hij weer bij me na wat wiegen. Van de een op de andere dag sliep hij ineens 1,5 uur aan elkaar. Zelf in slaap vallen lukte ineens toen hij niet meer in slaap viel aan de fles. En soms ging het wel lastiger, maar dan liet ik hem gewoon bij me liggen op zijn kamertje in mijn armen. Hij huilde dan heel hard zichzelf in slaap. Met het wezenlijke verschil dat ik dicht bij hem was. Nu heeft hij nog steeds 10 min knuffels nodig om de dag los te kunnen laten. Dit doen we ipv een verhaaltje en hij geeft zelf aan dat ik hem in bed moet leggen. Nu geniet ik van dat lieve neusje in mijn hals en die kriebelende haartjes in mijn gezicht. Maar net als jij was ik dat destijds poepzat. Ik ergerde regelmatig me aan dat afhankelijke kereltje, dat mag je best weten. En tegelijkertijd moest ik daar vaak heel hard om huilen, want hij is me me zo dierbaar, en hoe kon ik dat nou denken als moeder van zo'n prachtig wondertje. Maar dit werkt(e) voor ons. Het laten huilen was voor mijn moederhart ondraaglijk en nu ben ik blij dat we dat nooit hebben gedaan, omdat ik heb gemerkt dat mijn zoon mij vanzelf meer los liet als hij daar zelf aan toe was en is. Het kan ook erg helpen om steun in de vorm van oppas te regelen. Al is het maar voor een paar uurtjes. Ga uitgebreid in bad (zonder baby) of ga eens een uurtje shoppen zonder baby. Ik weet dat je het liefst wil slaaaaaaapen, maar juist door dit soort dingen kun je weer een beetje een fris hoofd krijgen en kun je het beter aan. Afwisselen met je partner als dat kan. Goed eten, minder precies zijn op je huishouden, de buitenlucht in. Koop jezelf een mooie bos bloemen. Dat soort dingen. Ik weet dat het zwaar is, maar ik denk oprecht dat of je het nou links of rechtsom doet, je moet hier doorheen. En het gaat vanzelf beter. Blijf dicht bij jezelf. Veel sterkte!
Bedankt voor jullie reacties! Fijn om te horen dat ik geen slechte moeder ben.. Mijn dame is ontzettend eigenwijs, in slaap voeden lukt goed maar vervolgens wegleggen niet. Dan is ze direct weer wakker. Ik ben bang dat we door een periode huilen heen moeten als we dit erdoor willen drukken. Ik heb het de afgelopen dagen geprobeerd, als ze smorgens moe is in bedje en even laten jengelen. Zodra ze harder gaat en echt overstuur werd ging ik erheen maar ze brulde gewoon door. Zodra ik haar eruit haalde begon ze te lachen!! Even aan de borst tot ze in slaap was en weer terug in bed, meteen weer brullen... Uiteindelijk haal ik haar maar eruit natuurlijk, ze houdt dit de hele dag vol anders. Ik zou echt niet weten hoe ik dit anders zou moeten doen, word er erg moedeloos van
Klinkt als ons verhaal. Ik was er alleen bij 2 maanden al klaar mee. De truc bij ons was het boek van Stefanie Lampe (bij huilen in bed eruit halen en direct weer terugleggen als hij stil was). Soms was ik daar een heel uur mee bezig en had hij nog 0 geslapen. Dan ging ik maar weer over op wakker-tijd totdat hij weer moe was. Volhouden bleek de sleutel. Ik denk dat het niet eens zoveel uitmaakt welke methode je kiest, als je het maar minstens een week volhoudt. Dan pas kun je verschil zien. Ik hield ook niet van laten huilen, maar oppakken en terugleggen als stil leidde uiteindelijk tot steeds korter bezig zijn tot hij sliep. Nu is hij vijf maanden en het is nog steeds niet altijd makkelijk, maar de draagdoek gebruiken we alleen nog om te dragen en niet om te slapen. Overigens hadden wij ook een babyconsulent ingeschakeld, was wel fijn dat iemand met veel ervaring even thuis kwam om te zien wat voor een baby je hebt. Veel aan gehad!
Lees je in, kies met je partner een methode en ga er samen voor met alle hulp die je maar op kunt trommelen. Of dat nou gecontroleerd laten huilen is, in bed laten en erbij blijven of eruit en er weer in als ze stil is. Leg het uit aan vriendinnen of familie en zorg voor bijstand! Het doet zeer als je haar laat huilen maar als jij tegelijkertijd een schouder hebt om tegen te snikken of juist iemand die je sterk houdt dan moet het lukken. Succes je bent geen slechte moeder hoor!
Ik vond het toch wel klinken alsof ze je uitprobeert, ook al is ze nog wel jong. Hier had ik het een tijdje geleden ook opeens. Normaal ging ze overdag altijd lief slapen maar opeens niet meer. Huilen totdat ik weer met haar van de slaapkamer af was. Maar ze was echt wel moe. Eerst liet ik haar maar bij mij in slaap vallen, maar op een gegeven moment hielp dat ook niet meer dan werd ze weer wakker. Het werd steeds erger, ik werd steeds gefrustreerder. Tot mijn man zei: "je moet haar gewoon laten huilen". Eerste keer heeft ze bijna een half uur gekrijst en toen viel ze in slaap. Ik vond het verschrikkelijk, maar de keer daarna was ze al weer stil toen ik beneden aan de trap stond. Daarna was ze stil zodra ik de kamer uit was en nu gaat ze gewoon weer lief slapen want ze weet dat ik niet meer terug kom. Behalve natuurlijk als er echt wat is. Als ik haar nu hoor ligt ze meestal op haar buik dan leg ik haar weer goed en is het ook goed.