Ik ben aan het solliciteren en ik merk aan mijzelf dat ik steeds meer terughoudender word om te reageren op vacatures waarbij staat, correct Nederland spreek en schrijven. Ik word er onzeker van en vraag mij ook af of ik dan in mijn brief moet vermelden dat ik dyslexie heb. Ik heb er genoeg trucjes voor om de meeste spelfouten er uit te halen. Alleen soms glipt er wel een grammatica fout door heen. Hoe doen jullie dit?
Bij is het nooit onderzocht maar vermoed dat ik ook dyslexie hebt. Zoon ook trouwens. Misschien wel zeggen eerlijkheid werkt het makkelijkst.
Brief voor verzenden even laten lezen door iemand anders die taalgevoel heeft. Doe ik regelmatig voor anderen.
Denk meer dat ze bedoelt dat ze daarna met de baan zelf niet door de mand zal vallen, als dat een van de functie-eisen is of zit ik er nu naast?
Dyslectisch of niet, bijna iedereen maakt weleens fouten. Persoonlijk zou ik het niet vermelden, het is al moeilijk genoeg om aan een baan te komen. En tja als je hele dag brieven moet schrijven, dat ligt het anders..maar op zoiets zal je waarschijnlijk niet reageren.
Ik ben van mening dat iedereen wel eens een taal foutje maakt. Dus ik doe dat ook met mijn dyslexie, soms een foutje maken. Ook al schaam me ik er soms echt wel voor, vooral omdat ik fouten echt niet zie. Ik zou wel solliciteren. Want soms staat het er ook voor de vorm. En wat voor functie solliciteer je? Ik heb sinds kort een functie waarbij ik ook verslagen moet schrijven voor derde. Deze worden door een collega gecontroleerd. En zij vist er echt nog wel wat foutjes uit. Ik doe vaak voor andere opzetjes maken, omdat andere dat lastig vinden en ik dat zo uit me mouw schut. Of te wel: iedereen heeft andere kwaliteiten! Ik heb het wel bij mijn sollicitatie gesprek gemeld. Meer in de trant met de vraag of het mogelijk is dat collegas belangrijke brieven/verslagen controleren. Omdat ik zelf bang ben voor fouten. Een keer de vraag gekregen bij een sollicitatie: of ik wel kon lezen omdat ik dyslexie heb? Ik heb gezegd: nee, ik ben analfabeet maar heb wel een hbo diploma. Hij wist even niet waar hij kijken moest.
Ja dit, wat Blauwespeen ook zegt. Ik ken alle trucjes, zoals het na laten lezen door een collega, spellingscontrole, zwakke woorden op briefje bij je. Een brief schrijven, de volgende dag zelf na lezen en dan pas laten lezen door een collega enzovoort enzovoort Het probleem bij mij zit hem er gewoon in dat ik steeds zelf door de afwijzingen (die iedereen krijgt) er gewoon steeds onzekerder door word. Omdat er met mij al zoveel andere mensen op een functie solliciteren. Ik zit overigens in de zorg, ben maatschappelijk werker en daar is haast geen werk in te vinden op het moment.
Hier geen dyslexie, maar wel volgorde-stoornis. In zowel spreken als schrijven. Ik laat mijn officieel brieven en emails nalezen door iemand die goed verstand heeft van de Nederlandse taal. Met gesprekken probeer ik mijn positiviteit en enthousiasme zoveel mogelijk te laten spreken waardoor ik hoop dat ze me m'n foutjes wel vergeven
Ik zou t er niet inzetten.. Alleen vermelden als ze er naar vragen. Ik ben ook mw ' er en heb dyslectie, andere collega van mij ook. Komt echt wel goed... Brieven kun je inderdaad even na laten lezen door een collega.... en rapportages, die van mij zijn met stuk minder fouten als andere collega s, zonder dyslectie. Daar hoef je echt niet onzeker over te worden! Hoop dat je snel een baan vindt Inderdaad moeilijk!
Jullie hebben ook gelijk! Ik ga het niet in mijn brief zetten maar zal het wel benoemen in mijn gesprek met een positieve draai er aan. Misschien word ik over het algemeen gewoon onzeker van al due afwijzingen
Juist in jouw branche kan je beperking in je voordeel werken! Presenteer het dus in het gesprek als een van je sterke kanten i.p.v. als een van je zwaktes! En het is momenteel echt voor iedereen supermoeilijk om aan werk te komen. Laat je niet uit het veld slaan!
Ik zou mij er niet zo druk om maken hoor. Die paar berichtjes die ik hier lees, daar zie ik niets. Iedereen maakt spelfoutjes. Ik denk dat ze met zo'n opmerking bedoelen dat ze geen pool oid willen, of iemand die echt bagger nl spreekt. (Ikke spreek hollans jawel) En ik zou het niet vermelden in je sollicitatiebrief, omdat het al zo'n lastige tijd is en zo is het misschien een minpuntje, terwijl het absoluut geen minpuntje zal zijn. Maar als ze kunnen kiezen uit 30 brieven, dan is het wel een minpuntje.
Ik zou niet solliciteren op een functie van redacteur, maar verder is het meestal vooral bedoeld dat je normale brieven kunt versturen of gesprekken kan voeren. Wat ik hier van je lees is zeker goed genoeg voor de meeste functies. Daarnaast ben jij je bewust van jouw zwakte. Dat verkleint juist het risico op fouten omdat je jezelf hebt aangeleerd jezelf te controleren. Dat kun je ook presenteren als kracht.
Ik meld het nooit in mijn brief. En solliciteer ook zeker niet op een functie waar bij ik goed moet kunnen schrijven. Wel merk ik aan mijzelf dat ik bang ben om fouten te maken in bijv. een briefje voor een collega. Of zoals bij de Speelotheek een briefje op de deur met andere openingstijden. Dit maak ik liever thuis.
Ik heb dyslexie. En mijn advies is om het niet in je brief maar ook niet in je gesprek te vermelden. Vaak hebben mensen een heel ander beeld bij dyslexie en dat kan jouw beoordeling dan beïnvloeden, terwijl dit niet terecht is. Zoals je zelf al asngaf kan je met ern paar trucjes goed werken. Ik zie dan ook niet waarom je het moet laten weten.
Hier ook een dyslectist en ik heb het nooit vermeld in mijn sollicitatie brieven. Je bent veel meer dan alleen die stomme dyslectie! Bij de brief wil ik de aangacht hebben voor mijn kwaliteiten en niet door dat ene woord dat blijft hangen. Dyslextie... Wel altijd in het gesprek. Ze vragen namelijk altijd wat je goede en slechte eigenschappen zijn. Nou: een slechte eigenschap is de dyslextie, een goede eigenschap is dat ik me daardoor niet laat tegenhouden. Iets mooier verwoordt natuurlijk, maar heb alleen maar positive reacties gehad op mijn eerlijkhied en inzet Succes!