Hoi, Ik geniet ontzettend van mijn dochtertje van bijna 10 maanden! maar nu, elke dag loop ik met de vraag, wel of niet een 2e kindje! Ik ben nu zo blij dat de 1e maanden voorbij zijn, het wordt nu pas leuk, geen darmkrampjes meer etc.... zelf ben ik nu ook weer pas een beetje de oude! maar ik ben al 35 jaar en steeds meer begint de vraag, wel of niet een 2e! Ik heb een hele goede zwangerschap gehad, maar toch ben ik geen type die van zwanger zijn houdt, het is dat het moet, maar nee niets voor mij! hahahahaha Dan komt er nog eens bij dat mijn dochtertje nog steeds niet echt lekker doorslaapt, dus komt nog 's nachts, waardoor mijn man en ik best wel chronisch slaap tekort komen, ik ga in januari ook weer 3 dagen per week werken, heb net een nieuwe baan, dus eigenlijk alles weer een beetje op de rit Elke dag denk ik er weer anders over, wel/niet, wel/niet, het is wel makkelijk 1 kindje, maar 2 is zoveel leuker voor haar en voor later, en de slapenloze nachten vergeet je weer in de toekomst (hoop ik) er zijn zoveel gezinnen met 2 kinderen, dan moet ik dat toch ook kunnen!? Ben ook ontzettend bang, dat het kindje niet gezond zal zijn, gezien mijn leeftijd, of dat het een heel lastige huilbaby word! dan ben ik bang dat ik spijt ga krijgen, maar ook weer bang dat ik spijt ga krijgen als we heb bij 1 laten pffffff ik word gek van mezelf!!! wie heeft nog meer twijfels? of wie twijfelde en heeft het toch gedaan en heeft wel of geen spijt????? een twijfelede moeder!!!!
Ik twijfel ook. We hebben 3 1/2 jaar mmm gedaan voordat Julia kwam. Ik heb daar geen zin in en hoop dus dat het op de "natuurlijke" wijze kan. Maar als het na 2 jaar niet lukt, gaan we dan de mmm in? Ik weet het niet. Zo groot is de behoefte voor een 2e kind nog niet.
Het is prachtig mooi een 2e kindje maar het is ook een stuk pittiger. Ik ben zelf nu 37 en de gebroken nachten zijn erg zwaar.
hoi Jootje en DDS, bedankt voor jullie antwoorden, wij hebben er 2 jaar over gedaan om zwanger te worden van ons 1e kindje, uiteindelijk met IUI zwanger geworden. Als we voor een tweede gaan, ga ik ook gelijk weer IUI doen. en Jootje werk jij er ook nog bij? ja nu even met verlof natuurlijk, maar als dat voorbij is? en hoe oud is je 1e kindje? Liefs, Kiezel
http://www.zwangerschapspagina.nl/baby-dreumes/238707-doen-jullie-2e-kindje.html Ik heb er inmiddels twee... Bij de eerste was ik ruim 35 toen hij geboren werd en ik had dus 'haast' met de tweede (omdat ik misschien ook nog wel een derde zou willen..). Mijn zoontje was en is gelukkig een uitstekende slaper en was hadden afgesproken dat we het weer zouden proberen als zoonlief zou lopen. Hij is gaan lopen op zijn 1e verjaardag (echt los) en 07-08-09 was de eerste dag van mijn laatste menstruatie... oftewel direct zwanger geworden. Kick was nog geen 21 maanden toen zijn zusje geboren werd. De eerste 2-3 maanden vond ik behoorlijk pittig. Maar gelukkig ging Tante Bep ook snel doorslapen (ruim 7 weken) en dat scheelt een boel. Nu vind ik het vooral heerlijk! Maar aanpoten is het wel. Oja, ik werk 32 uur (nu 28 uur ivm ouderschapsverlof) en ik heb een hoger managementfunctie. Prima te doen mits de afspraken thuis goed werken EN kinderen niet vaak ziek zijn e.d. Mijn dochter is geboren in mei en ik ben in oktober 38 geworden...
Hoi Cygnet, Kijk daar hou ik van een positief verhaal, toch nog een vraagje, was je niet bang voor een ongezond kindje gezien je leeftijd? en ja het scheelt zeker als ze snel goed doorslapen! Ik heb al stiekem een afspraak gemaakt met de gyn. in januari. ik dacht kan het altijd nog afzeggen! Mijn man staat er nog niet helemaal achter geloof ik, hij zegt als ik dit al zwaar vind, hoe dan met een tweede! liefs, Kiezel
Hier nog een redelijk jonge moeder. Ik was 24 toen mijn meisje geboren werd (nu inmiddels 25) en denk er vaak over na om voor een tweede te gaan (ooit). Ik ben natuurlijk nog jong, dus heb alle tijd. Ik wil het liefst een tweede, omdat ik Kyra graag een broertje of zusje wil geven, uiteraard zou ikzelf ook gewoon graag nog een kindje willen. Ik twijfel juist meer over de tijd, wanneer we voor een tweede moeten gaan. Ik zie nu gewoon dat Kyra zoveel aandacht nodig heeft en zelf ben ik bang dat ik teveel van Kyra haar eerste jaren mis, als ik druk ben met een andere baby. Daarbij komt ook nog een keer dat Kyra vanaf dat ze 3 weken was al doorsliep en ben zo bang dat ik nu opeens een huilbaby krijg. Ik ben er bijna van overtuigd: We willen nog een baby en we willen het gaan proberen als Kyra een jaartje of 3 is! Maar tegen die tijd zien we het nog wel!!
Inmiddels ben ik bijna op de helft van mn tweede zwangerschap en ben nu 36. Ik werk 32 uur, maar heb een thuisblijfpapa die voor onze dochter zorgt en straks uiteraard ook voor onze tweede. Ja twijfels heeft iedereen, ongeacht de leeftijd denk ik. Het risico op een kindje met "problemen" is iets groter, maar ook jonge ouders kunnen kinderen krijgen met gezondheidsproblemen. Nu ben ik zelf nogal nuchter van aard, dus dat zal ook wel meespelen. De medische wetenschap kan inmiddels al zoooo veel weer herstellen en ja, je weet het toch niet eerder dan wanneer je er al voor staat.
Nee. Ik heb hier uitgebreid over gesproken met een klinisch geneticus en de gyn en verloskundige. De kansen voor en problematische zwangerschap nemen wel toe maar de kans op afwijkingen aan het kind nemen niet opeens hard toe vanaf 35. Die kansen lopen al op vanaf een jaar of 28! De kansen op zwanger worden nemen nog verder af EN de kans op een meerling neemt toe. Natuurlijk is elke zwangerschap weer een risico en wat ik belangrijker vond om goed te realiseren is dat wanneer er met het 2e kind iets zou zijn, dit grote impact heeft op het 1e kind. Dat gaat nu voor een mogelijke derde dus nog meer tellen. Ik ben met mijn 2e thuis bevallen.. ging heel vlot en makkelijk (in 4 uurtjes wat het gepiept). Herstellen ging iets lastiger dan bij de eerste omdat dochtertje ziek werd en alsnog het ziekenhuis in moest (niets met mama te maken).
Ik heb niet echt de twijfel gehad of ik een 2e kindje wil, maar ik wist al heel snel dat ik ze niet dicht op elkaar wilde. Ik ben 26, dus dat is misschien wel een andere situatie als de jouwe. Hier een meisje wat s nachts ook onrustig sliep. Nu is het allemaal veel beter. Wij hebben besloten om voor een 2e kindje te gaan wanneer ons meisje 2 jaar geweest is, dus eind volgend jaar of begin 2012. Zij gaat dan naar school als de baby er is en ik heb nu alle tijd voor haar en dan voor de baby. Nu schelen wij in leeftijd ook wel wat, dus ik weet niet of je aan mijn verhaal iets hebt???
Ik ben nou 21 en heb een kleintje van 3maanden. Ik vind het ontzettend zwaar..Ze slaapt nog niet door en ze heeft reflux... Niet echt het makkelijkste kindje (wel de liefste hihi). Ik heb zelf geen zusjes (wel broers) en ben altijd jaloers geweest op vrouwen met zussen. Nu wil ik dus weer snel een 2de, zodat ze samen opgroeien. Misschien dat het een jongen is, maar die is even welkom. Ik ga wel door voor nog een meisje... Maar wanneeeer wil ik beginnen? Ik wil niet wachten tot ik het slapen etc. weer gewen ben.
Ik heb nu 15 maanden 2 kinderen en heb vooral van de eerste maanden veel genoten. De kleinste sliep toen erg veel zodat ik veel tijd aan de oudste kon besteden. Vanaf een maand of 11 vond ik het pittig worden, de kleinste kroop als een razende en wilde alle spullen van de oudste afpakken. Sinds een maand of 2 vind ik het weer relaxter. Samen zijn ze zo vreselijk leuk, ze vragen steeds naar elkaar. De kleinste word 1 keer per nacht wakker, ach het is niet anders. Ze krijgt dan een klein flesje melk en daarna ga ik weer verder slapen. Ik vind het dus erg leuk om 2 kinderen te hebben en ik vind het ook leuk voor hun
Hi Kiezelsteentje, We zitten een beetje in hetzelfde schuitje. Ik ben bijna 35 en heb een zoontje van bijna 11 maanden. Die overigens ook een nogal slechte slaper is (gaaaap). Zwanger zijn vond ik op z'n zachtst gezegd weinig aan hoewel alles voorspoedig gegaan is. De 20 kg extra zijn er net weer af . Maarrrrr wij gaan wel spoedig voor een tweede! Mijn grootste angst is dat ik van niemand zo veel kan houden als van mijn zoontje maar dat schijnt geen probleem te zijn. Sterker nog, men beweert dat de liefde zich vermenigvuldigt! Ik kom zelf uit een groot gezin en hoewel ik de eerste maanden na de bevalling zeker niet ideaal vond (en m'n verlof behoorlijk zwaar) en ik ook echt wel gewaarschuwd ben dat de overgang van 1 kind naar 2 heftig is, kunnen man en ik dat vast wel aan. En als ze 4 zijn, gaan ze naar school nietwaar? Het lijkt mij in ieder geval supergezellig. Bovendien lijkt mij het vooral op latere leeftijd best wel zwaar voor een enig kind om de zorg voor/om zijn/haar ouders alleen te dragen. Trouwens, ik werk nu 32 uur. Mocht dat in de toekomst te veel blijken, zie ik dat dan wel weer. Succes met kiezen!
Hai, Ik heb nog geen tweede kindje maar we willen wel graag alleen lukt dit niet zo goed. Wij zijn bij Luca ook zwanger geworden met IUI (de 4e was raak en het was ronde 30) en toen Luca 9 maanden oud was zijn we weer begonnen met IUI waar ik trouwens heel erg veel vertrouwen in had. Helaas zijn we nu alweer bijna 15 maanden verder en ben ik nog steeds niet zwanger. Ik heb 6 mislukte IUI's achter de rug en zit nu midden in mijn eerste IVF waarvan ik vanavond moet beginnen met het hormoon dat de eitjes gaat stimuleren. De klokt tikt verder voor mij want ik ben inmiddels al ruim 38 en heb vorige week donderdag te horen gekregen dat ik een lage eicelreserve heb, wat met mijn leeftijd te maken kan hebben. Ik kwam mijn prins op het witte paard op mijn 31ste tegen en 2 jaar later wilde we graag kinderen en dat lukte niet omdat ik verklevingen in mijn eileiders heb. Een paar maanden voor mijn 36ste verjaardag was ik zwanger. Ik dacht dat ik nu ook wel weer via IUI zwanger zou raken maar helaas. Ik ben dus blij dat we niet langer hebben gewacht en hopelijk ben ik snel zwanger. Veel liefs Nataly
Hier ook een positief verhaal.. De zw.schap van mijn oudste was zwaar, de bevalling was nog erger, en sliep pas door met 9 maanden! Ik zei:....dit doe ik NOOIT meer Uiteindelijk na 6jr ging het toch kriebelen . En was ik direct zwanger, een prima zw.schap gehad en een nog veel betere bevalling (en ik zag er zoooo tegenop). In tegenstelling tot zijn broer begreep Finn vanaf dag 1 dat mama de nachten ook graag doorslaapt Het was ff wennen, van een knul van ruim 6jr naar een totaal afhankelijk beeb, maar we genieten er voor 300% van! Finn heeft ons gezin compleet gemaakt!
Wij wisten het ook niet. Ook vooral omdat wij een lange weg hebben afgelegd om zwanger te worden. 3 jaar bezig geweest om zwanger te worden en daarbij 2 miskramen. Uiteindelijk met de 2e IUI zwanger geworden. Wij zouden heel graag een 2e kindje willen, maar willen we weer die mm in, kunnen we dat aan etc. Ik heb dat allemaal toch wel als een trauma ervaren. Ik ben nog wel vrij jong 27, dus dat scheelt en geeft misschien wat meer rust. In januari zal mijn spiraal eruit gaan en zien we wel of het zonder mm mag lukken. Mocht het niet lukken op de natuurlijke manier dan zien we dan wel of we weer IUI gaan doen.
ik ben 12 weken geleden bevallen van mijn dochtertje. Ik ben bijna 35 en ik sta op hetzelfde kruispunt. Wat bij mij hoofdzakelijk zwaar meeweegt zijn de financiele gevolgen. Ik ga dalijk in Januari weer werken (24 uur per week) Als ik zie wat ik nu al kwijt ben aan kinderdagverblijf voor 1 kind Plus dat ik het idee heb(of het zo is weet ik natuurlijk niet) dat met 1 kind alles net even iets makkelijker is. Reizen, wonen , etc etc "Voordeel" is dat manlief er "voorlopig" nog niet aan wil denken maarja.... Ik word tenslotte wel al 35
Jeetje meis het zou mijn berichtje kunnen zijn! ook mijn dochter is 10 maanden. Ben alleen 3 jaar jonger dan jij. Ik lees dus mee en begrijp je helemaal!!