Ik zou het gesprek aan gaan met je buurvrouw. Iets in de trant van....goh lastig kunnen 2,5-jarigen zijn he. Niet over het voorval zelf praten, niet in de aanval, maar wel laten weten dat je het hebt gezien en gehoord. Misschien weet die moeder het ook niet meer, ziet ze geen andere oplossingen meer. Je weet niet wat er nog meer speelt. Onze buurvrouw, van 3 huizen verder op, heeft ook 3 kinderen en die zijn best wel druk. 3 Kinderen in de leeftijd van 3 t/m 8. Mijn collega heeft een aangrenzende tuin bij hun. Hij zei afgelopen zomer tegen mij: Jeetje, wat schreeuwt zij altijd tegen die kinderen echt niet normaal! Maar....hij wist niet dat zij net te horen hadden gekregen dat haar man met spoed was opgenomen in het ziekenhuis met acute leukemie. Dus het was een al stres daar..... Wat ik bedoel te zeggen: Soms is er niet wat meer aan de hand. Misschien zoekt je buurvrouw hulp, maar weet ze niet waar ze moet beginnen... En zo niet....dan zou ik toch op de een of andere manier proberen aan te geven dat het niet oké is om een kind in de kou neer te zetten. Dat er andere manieren zijn om tot kinderen door te dringen....
Mijn dochter kan soms ook tekeer gaan. Dan gaat ze naar de slaapkamer en deur dicht. Buiten laten staan in dit weer? Nee. Mijn man zou het nooit goedkeuren als ik haar buiten zou opsluiten.
Fysieke mishandeling vind ik iets anders. Ik snap best dat mensen hun kind soms buiten zetten, wil niet zeggen dat ik dat een goeie aanpak vind.
Pure onmacht, denk ik. Kinderen opvoeden is nu eenmaal heel erg moeilijk. En ik kan me dan best voorstellen dat je even goed over je grenzen gaat. Waar je dan later spijt van krijgt. De beste oplossing lijkt mij om eens met buurvrouw te praten. 'Goh buurvrouw, ik heb het idee dat het allemaal best wel zwaar voor je is, met die twee kleintjes.' 'Is er misschien iets waar ik je mee kan helpen of wil je er af en toe eens over praten?'
En dat schort er bij de meesten aan. Het besef dat geestelijke mishandeling en verwaarlozing net zo erg is als, of soms zelfs erger is dan fysieke mishandeling!
Dus ook als het vriest en als je kind anderhalf jaar oud is? Uit onmacht of weet ik wat, daar kan ik nog bij. Daar valt iets aan te doen. Maar als je dat echt normaal vindt, dan ben je echt niet goed wijs. Dat heeft niks meer te maken met 'iedereen doet het op zijn eigen manier'.
Nee niet bij 1,5. Maar vanaf een jaar of 2 toch wel. Overigens kan mijn kind ten alle tijde zelf naar binnen, deur zit niet op slot ofzo. Al zou ik bij vrieskou voor de gang kiezen.