Ik wilde even voorop zeggen dat het niet mijn bedoeling is om een discussie uit te lokken oid. Ik respecteer ieder zijn mening en keuzes, ik wil niemand op andere gedachten brengen, maar ik vroeg me de laatste tijd iets af. Ons kindje ligt in onvolkomen stuit (dwz koppie omhoog met de beentjes gestrekt naast zich). Het lijkt er op dat tie ook niet meer gaat draaien. Vanwege het gebruik van bloedverdunners en de risico's voor mij die aan een draaipoging zitten wordt er ook geen draaipoging ondernomen. Ik heb ervoor gekozen dat ik vaginaal wil gaan bevallen, ipv een ks. Ik was de laatste tijd hier op zwp aan het neuzen naar stuitekindjes en verhalen enzo, en lees heel vaak dat mensen in mijn situatie meteen kiezen voor een ks. Mijn vraag was, waarom kiezen jullie voor een ks? Wat is jullie beredenering erachter? Soms ben ik bang dat ik te nuchter denk namelijk. Ik ben nogal vrij nuchter. Ik heb me ingelezen in stuitbevalingen en ik weet dat er ook risico's aan kunnen zitten, maar toch wil ik graag vaginaal bevallen. Maar ik lees en hoor steeds vaker dat mensen juist dan een ks willen, vanwege de gevaren. Maar denk ik dan tè nuchter dat ik het wèl vaginaal wil proberen? Als ik tegen mensen vertel dat deze in een stuit ligt en dat ik geen ks wil, vallen ze bijna om van verbazing, en verklaren ze me zowat voor gek. Maar ben ik dan zo gek? Of blind? Mijn gedachtengans is als volgt namelijk: - zeer doet het toch, of het nou eerst met het koppie, voetjes of kontje geboren wordt. - En je moet sowieso in het zh bevallen waar medische begeleiding is. -Gyns hebben ervaringen met stuitbevallingen en grijpen in waar het nodig is. -Vele vrouwen zijn mij voorgegaan met een stuitbevaling Maar denk ik er nou te licht over? Het lijkt mij namelijk ook heel bijzonder om een stuitbevalling mee te maken, mijn 1e is met het hoofdje eerst geboren. Nu voldoe ik ook wel aan de eisen van een stuitbevalling. Kindje is niet te groot, ligt met het hoofdje mooi voorover ipv achterover, het is een onvolkomen stuit, en mijn 1e bevalling ging goed (28 minuten persen zonder knip of vacuüm oid). De gyn voorziet ook geen problemen. Nogmaals, dit topic is niet bedoeld om iemand aan te vallen op zhaar keuze, of om mensen op andere ideeën te brengen, maar ik vroeg me af of ik er nou te licht over denk. En waarom mensen gekozen hebben voor een ks of een vaginale bevalling.
Hoi hoi , Die van ons ligt momenteel met de voetjes naar beneden. Dus bevallen zou gewoon moeten gaan. Wil het niet dat ik de risico's van een stuitbevalling niet aan kan met mijn eigen lijf. Medisch gezien is het niet mogelijk voor mij om zo te bevallen. Jammer , helaas, maar het is niet anders. Een draaipoging moeten wij nog over na denken gezien het niveau van gevoeligheid van mijn baarmoeder. Mijn VK kijkt liever met echo apparaat dan voelen. ik heb me al bij een ks neergelegd, gewoon om het feit dat als het niet draait uit zich zelf ik niet anders kan. Tuurlijk had ik graag een natuurlijke bevalling of stuitbevalling, maar heb helaas geen andere keuze. ( dacht laat ook ff van mij horen, is toch weer anders dan vrijwillig kiezen voor ks of stuitbevalling)
ik zou hebben gekozen voor een ks vanwege mijn broertje. hij is met een stuitbevalling geboren (3e kind) en kwam klem te zitten. hij heeft zuurstoftekort gehad en daardoor ADHD opgelopen. maar natuurlijk moet je op je eigen gevoel afgaan, als jij een stuitbevalling wil en je gyn vindt het goed, gewoon lekker doen!!
Wupped, bedankt voor je snelle reactie! Helaas heb jij geen keus, maar begrijp ik het goed dat je anders wèl voor een vaginale bevalling had gegaan?
Marieke1983 In jouw situatie kan ik me heel goed voorstellen waarom je voor een ks zou gaan, dat van je broertje is ook vrij heftig gegaan natuurlijk. En ik zie dat het voor jou DE dag is vandaag !
Bij mij ligt het precies hetzelfde als bij jouw, onvolkomen stuit, toevallig blijk ik zelf ook zo terwereld te zijn gekomen. Ik heb een draaipoging bij de vk gedaan en wil nu toch nog een poging wagen in het ziekenhuis, ik heb ook aangegeven hoe dan ook natuurlijk te willen bevallen aangezien dit de "meest ideale" stuit is dus het kan wel.... voor mijn idee zijn de risico's die het meebrengt bijna even groot als een keizersnee, alleen herstel is beter/sneller naar mijn mening, mocht de draaipoging niet lukken zal de gyn met me mee moeten gaan in de stuitbevalling!!! (of er moeten complicaties optreden waarin een ks moet)
Ik heb er geen ervaring mee omdat dit mijn eerste kindje is. JA wat zou ik doen in deze situatie.... Omdat ik een stollingsprobleem heb en er een verhoogte kans is om heel erg te bloeden tijdens de bevalling word het voor mij in jou situatie geen keuze maar een KS. Dit zou voor mij de veiligste oplossing zijn en dat zouden de artsen ook beslissen. Hier is ook over gesproken voordat we met alle behandelingen gingen beginnen en ik heb hier ook vrede mee. Ik moet er niet aan denken om mijn vriend achter te laten met een kleintje...........helaas hebben we het hier ook over moeten hebben maar dat is een ander verhaal. Als de artsen er niks op tegen hebben dat je een normale bevalling wil proberen zou ik zeggen ga er voor! Als ik de keuze had zou ik het ook willen doen want ze zeggen dat een normale bevalling toch beter voor je zou zijn.
Ik zou natuurlijk het liefst gewoon natuurlijk bevallen, vaginaal dus. En nog liever gewoon thuis. Soms heb je het echter niet voor het kiezen natuurlijk en moet je naar het ziekenhuis. Omdat ik van verschillende mensen gehoord (of gezien heb op tv) heb dat hun kindje door een stuitbevalling zuurstoftekort heeft gehad, en omdat ik er zelf niet aan moet denken dat al die tijd de navelstreng strak om het hoofdje ligt (het hoofdje komt tenslotte pas het laatst in dat geval), denk ik dat het veiliger is om voor een keizersnee te gaan. Ik vind het gewoon heel erg eng om te kiezen voor een stuitbevalling. Bovendien dacht ik dat bij een onvolkomen stuit sowieso voor een keizersnee gekozen werd? Omdat dan de billetjes eerst komen? Dat 'past' dan toch gewoon niet? Mijn kindje kan nog draaien en als het niet uit zichzelf draait wil ik zeker een draaipoging wagen. Dus alles is nog niet gezegd. Ik duimdraai de hele dag dat het gewoon nog netjes gaat draaien. O ja, en soms ben je vaginaal aan het bevallen, en dan gaat het te langzaam en moet er alsnog een spoedkeizersnee uitgevoerd worden. Dat lijkt mij helemaal eng, en risicovol. Omdat dan alles halsoverkop moet.
Yup dat past wel. De enige houding waarbij sowieso voor een ks gekozen wordt is als het kindje overdwars ligt.
Ik heb gekozen voor een keizersnede. Ten eerste kwam mijn verloskundige met 36 weken er pas achter dat mijn dochter in een stuit lag wat nogal een shock was. Vervolgens moet ik naar het ziekenhuis en word ik gevraagd mee te doen aan allemaal testen met placebo's en echte medicijnen als ze gaan draaien. (Je moet begrijpen, dit was allemaal nieuw voor mij hier was niet op voorbereid dus ik voelde me net Alice in Wonderland niet begrijpend wat er om mij heen gebeurde.) Vervolgens willen ze (1,5 week later) gaan draaien, maar komen ze erachter dat het niet kan omdat de beentjes gekruisd voor lagen en de navelstreng in de knoop zou komen mochten ze ermee doorgaan. Toen ineens werd mij de keuze gesteld, keizersnede of natuurlijk bevallen (ik was toen 37,5 week) nou ik was zo onder de indruk van wat mij allemaal gebeurde dat ik gelijk voor een keizersnede heb gekozen. Achteraf hoor ik steeds vaker over natuurlijke bevallingen bij stuiters, maar om eerlijk te zijn zou ik zo weer kiezen voor een keizersnede. Er kleven mij teveel risico's aan om het wel te proberen. Aan een keizersnede kleven ook risico's maar minder dan bij een natuurlijke bevalling. Ik heb veel respect voor vrouwen die het wel aandurven, en ik zou me zeker het veld niet uit laten slaan door mensen die anders zouden kiezen of jou aankijken alsof je van een andere planeet komt als je jou keuze verteld. Gewoon je hart volgen!
Mijn dokter in Hong Kong wil geen stuitbevallingen doen omdat er een risico bestaat dat het lichaam eruit komt maar het hoofdje blijft steken en dan kun je geen kant meer op. Dat risico is, geloof ik, wel erg klein en met een onvolkomen stuit heb je al wel behoorlijk wat ruimte gemaakt.
hoi, hier iemand met een heel positief verhaal wat betreft een vaginale stuitbevalling. ook ik ben behoorlijk nuchter ingesteld en heb om eerlijk te zijn ook niet echt alle voor en tegens tegen elkaar afgewogen omdat ik er vanuit ben gegaan dat de meest natuurlijke weg gewoon vaginaal is. mijn vliezen braken met 38 weken om 6.00 `s ochtends, rond 8.00 waren we in het ziekenhuis. rond 9.00 lag ik aan de wee-opwekers (prachtig spul!!!) rond 11.00 goeie weeen en om 13.00 persdrang en om 13.40 was onze dochter daar!!! dus best heel snel, en eigenlijk vond ik de pijn ook best meevallen! dus hier een positief verhaal! eigenlijk moet je vooral naar je eigen gevoel luisteren en kiezen waar jij je goed bij voelt. jij moet het doen en als jij vertrouwen in je keuze hebt, dan kun je daar ook voor de volle 100% voor gaan!!!! succes meid! groetjes joyce
met alle risico's die er aan vast zitten, die toch ook aan gewone bevallingen zitten had ik het wel gedaan. ivm bekkeninstabiliteit. dan is het altijd beter vaginaal te bevallen omdat je ruimte zat hebt en flexi zat ben