Mijn buren weten zich over het algemeen wel te gedragen (hebben zelf ook kleine kinderen, dus dan is het al snel afgelopen), maar ik heb ook wel eens met de tranen in mijn ogen van totale uitputting staan twijfelen of ik niet iets moest doen. Ik heb weinig contact met mijn buren, dus wil niet dat ze denken dat ik alleen maar kan zeuren. Heb één keer aangebeld, omdat de buren al 2 weken aan het verbouwen waren, maar dan alleen na 8 uur savonds. Ik kon al die tijd niet normaal tv kijken, geen normaal telefoongesprek voeren, geen muziek luisteren, niks! Toen ze ook nog eens na tienen doorgingen (doordeweeks) ben ik wel even langsgegaan. Kunnen we al die herrieburen niet gewoon met z'n allen op een onbewoond eiland zetten? Kunnen ze daar gezellig samen BBQen en tot diep in de nacht buiten zitten
tja aan weerskanten honden naast me, en bij een van die honden schreeuwende kinderen en moeder, (elke ochtend) bij mooi weer zitten ze in mijn hofje ook tot ongeveer 2 uur in de nacht buiten maar ik slaap wel ben gewoon zo moe na een dag, voel me soms wel vreemd als ik jongere kinderen dan mijn dochter van 10 buiten hoor, alleen denk ik altijd ze kunnen later nog lang genoeg opblijven slaap is belangrijk. Ik heb eigelijk tot nu toe nooit echt geklaagd tot het gezin met de schreeuwende kinderen opmerkingkjes maakten dat ze niet op een jankend kind zaten te wachten waarop ik aangaf dat de kleine nooit boven hun uit zou kunnen komen......... met een glimlach natuurlijk.... rekening houden met lijkt steeds minder belangrijk te worden, het is steeds meer ikke ikke ikke en de rest kan..... maar wat doe je eraan?