Mijn zoontje neemt af en toe een vriendje uit zijn klas mee naar huis om mee te voetballen en om playstation te spelen enz. Een rustig ventje, niks mis mee, alleen valt het me steeds op dat het kereltje er vies uit ziet. Zijn kleren zijn vies en z'n gezicht heeft een zwarte veeg die ik er vandaag nog op zag zitten. Hij kwam hier een tijdje terug met het mooie weer en had een hele dikke winterjas aan.Ik vroeg hem ook, joh heb jij het niet warm, waarop hij dus zei dat hij geen zomerjas had. Nu twee weken terug kwam hij ook weer en ik kon het niet langer aan zien.Ik ben boven in de kast gedoken van mijn zoon en heb er een zomerjack , een broek en een trui in zijn maat uitgetrokken en heb hem dat gegeven. Hij was er zoooooooo blij mee, en ik vond het zo zielig. Nu kwam hij vanmiddag weer aan en hij heeft de kleren aan die ik hem laatst gegeven heb, onder de vlekken en heel smerig. Nu heb ik weer de neiging om boven wat kleding op te zoeken en hem dat te geven maar heb ook zo iets van , ja hallo, dit is ook water naar de zee dragen. Het ventje heeft het niet echt makkelijk gehad, komt uit een gebroken gezin, zijn moeder krijgt een nieuwe vriend en samen hebben ze 10 kinderen bij elkaar. Nu vertelde hij laatst dat zijn moeder en stiefvader weer uit elkaar zijn en dat hij bij zijn stiefvader blijft wonen. Nou goed, kan, maar ik vraag me toch af of zo'n vader of moeder niet ziet dat zijn kind er zo vies bijloopt. Iedereen heeft toch een wasmachine tegenwoordig? Wat zouden jullie doen, de kast weer induiken of het maar laten waaien? Liefs Nies
Hmm moeilijk, ik zou ook de neiging hebben weer wat te geven, maarja als dat er binnen de kortste keren ook weer vies uitziet maakt het volgensmij niet uit ook al geef je 2 zakken vol kleertjes mee, lijkt me dat de ouder(s) moeite hebben met het huishouden in stand houden. Wel sneu..
Jeetje wat moeilijk zeg... ik krijg bijna de neiging om te zeggen: Kinderbescherming bellen... maar das ook weer zo rigureus he! Zou je zelf ook niet op zitten te wachten als je zelf ook in zo'n situatie zou verkeren. Maar om elke keer bij je zoon in de kast te duiken, schiet niet op hoor... Ik weet niet of je contact hebt met moeder of stiefvader, maar misschien zou je het een keer aan kunnen halen. (en waarschijnlijk krijg je dan een snauw, maar het is het proberen waard denk ik)
jeetje, wat een moeilijke situatie, kan me heel goed voorstellen dat je hier mee zit. ik zou niet goed weten wat je nu moet doen. mijn gevoel zou denk ik ook zeggen hup naar boven, maar ja... en het ventje kan er niks aan doen. ken je die mensen (die ouders) althans van een keer praten ofzo?
Waarom ga je niet een keer op visite....bij die mensen...je wil toch weten wie de ouders van het kind zijn waar jou zoontje mee speelt.....en als het echt te erg is zou ik gewoon eens overleggen met een vertrouwens arts...misschien moeten die mensen wel een maatschappelijkwerker hebben ofzo...dan rolt het balletje tenminste.. succes
ja dat vind ik ook wat rigoreus, en vooral zielig voor het ventje. Ik heb z'n stiefvader en moeder wel eens gezien bij de voetbal en op het eerste gezicht zijn het nette aardige mensen. En het is inderdaad heel moeilijk om mensen in zo'n situatie niet te kwetsen. En idd , wat Maisy al zegt, volgens mij kunnen zij het huishouden en zoveel kinderen gewoon niet aan. Maar goed, ik voel me nou niet echt de aangewezen persoon om er iets van te zeggen. Ik wil dat manneke ook niet kwetsen. Misschien toch zo nog maar even de kast in duiken, dan kunnen deze kleren in elk geval in de was en heeft ie tenminste weer wat schoons aan...
Het is inderdaad moeilijk......maar als er niks gedaan wordt dan zijn de kinderen de dupe.....bestaat er niet iets waar je anoniem naar toe kan bellen....die mensen hebben denk ik wel hulp nodig.
Wat een moeilijke situatie. Je kunt natuurlijk niet kleren blijven geven, misschien z'n kleren even snel uitwassen? Mits het jongetje dat wil natuurlijk. Heb je ook een reactie gekregen op het feit dat je hem kleren hebt gegeven van je zoon?
Tja ze ouders zijn nu uit elkaar en we kennen elkaar wel oppervlakkig. Zij hebben het ventje een keer opgehaald hier en toen hebben ze een bakkie koffie gedronken, maar goed dat was zo kort en snel, ik heb ze niet echt leren kennen. En ik heb daar eerlijk gezegd ook geen behoefte aan. En een vertrouwens arts, tja...nogmaals dat vind ik ook zo rigoreus. Misschien helpt de hint van kleren mee geven wel. Ik vind het zo moeilijk, ik wil niet als een bemoeial overkomen als jullie begrijpen wat ik bedoel.. Echt heel moeilijk
Nee, helemaal niets, geen bedankje, geen telefoontje. Maar goed dat maakt me verder ook niet uit, als dat joch er maar even mee geholpen is. Heb hem toen wel bij school gevraagd wat zijn moeder ervan vond en toen zei ( echt een reactie van een 12-jarige )....Ja mooi
als die mensen zo netjes ogen, snap ik niet dat ze dat jochie een dag lang met een veeg op z'n gezicht laten lopen... ben eigenlijk ook wel benieuwd of ze gereageerd hebben op die kleding de vorige keer... mijn reactie zou zijn dat ik de volgende dag die kleding uitgewassen terug zou geven aan de mensen die dat hebben "geleend"
je kunt het anoniem melden bij de kinderbescherming. Dan sturen ze iemand langs om te kijken. Misschien zijn die ouders wel heel blij dat er hulp komt. ( in het begin misschien niet maar later wel als ze hulp krijgen misschien in de vorm van thuishulp ofzo) Denk dat je het jongetje er in ieder geval wel mee helpt! Als je helemaal niks doet dan help je hem helemaal niet. Dan groeit ie op en beseft dan dat hij er toen duidelijk verwaarloosd bij liep maar niemand die hem hielp. En dat doet zeer! Zeker meer zeer dan dat de kinderbescherming komt om te kijken of ze kunnen helpen.!
Op school zal het toch ook wel opvallen? Vind eigenlijks dat de lerares/leraar het hier eens met de ouders over moet hebben. Zij kunnen de ouders misschien hulp oid aanbieden.
Je zou, zoals Lydia al aangeeft, een keer langs kunnen gaan om te kijken hoe de thuissituatie is. Zie je daar ook tekenen van vervuiling e.d. dan zou de kinderbescherming volgens mij geen gek idee zijn, is misschien wel rigoreus maar dit klinkt echt als verwaarlozing. Misschien kunnen ze dmv begeleiding van de kinderbescherming/maatschappelijk werkster leren hoe ze hun kinderen moeten verzorgen of is de thuissituatie misschien wel zo erg dat de kinderen het beste af zijn bij een pleeggezin. Ik zou het er iig niet bij laten zitten, dit kind kan je hulp goed gebruiken! Vaak genoeg gehoord dat kinderen die verwaarloosd werden thuis later zeggen dat ze altijd hoopten dat een moeder van een vriendje/vriendinnetje, een buurvrouw of wie dan ook ingreep, maar dat de mensen dat niet durfden. Ik zou als ik jou was de stoute schoenen aan trekken en eens gaan kijken bij die mensen thuis, als dat niet mogelijk is toch aan de bel trekken. Door het geven van kleding kan je die mensen ook voor hun hoofd stoten en kwetsen als ze bijv. echt heel arm zijn.
Zou je het misschien op school kunnen bespreken? Als hij bij jou er zo bij loopt, kan dat ook op school wel het geval zijn. School kan dan contact met ouders opnemen en zo ben jij niet de boeman. Of ik kleren mee zou geven, moeilijk, er zitten voor en nadelen aan. Wel denk ik dat het verstandig is om zelf zoveel mogelijk het goede voorbeeld te geven. Dus eerst even handjes wassen als ze wat te eten krijgen etc. Het lijkt me erg moeilijk om het ventje zo te zien..
sorry was ik net te laat.. dat vind ik nogal onbeschoft, ze gingen er dus blijkbaar vanuit dat je het direct gaf! als houden blijf het een moeilijke situatie vinden... denk niet dat het je in dank wordt afgenomen als je een instantie zou inschakelen.. en omdat je al kleding heb gegeven is al een teken dat je voelt voor dat jochie, dus zouden ze het al in jouw richting kunnen zoeken.. zou je niet een hint kunnen laten vallen op school, zodat zij bepaalde stappen kunnen nemen eerst naar de ouders...
Wat ben je toch een lieverd ....ik kan me heel goed voorstellen dat je geneigd bent om hem kleding te geven ..maar zoals je zelf al zegt ..zal het water naar de zee dragen zijn ..het kind heeft er meer aan dat hij zich bij jou welkom voelt ..want dat gezin waar hij vandaan komt trekt zich blijkbaar nergens iets van aan ..
Vreemd ... kan me niet voorstellen dat een ouder niet even navraagd wat de bedoeling is met die kleren; geleend of echt gekregen.
als iemand mijn dochter kleding zou meegeven zou ik dat denk ik direct als een belediging opvatten...
Het punt is dat hij niet ongelukkig overkomt. Hij heeft net zijn stiefvader gebeld en gevraagd of ie hier mag blijven spelen.Ik hoorde hem ook zeggen, ja , ik ben op tijd thuis. Ik heb meer het idee dat het een geldkwestie is...ze zijn net verhuisd en zoveel kinderen kost geld. Zijn ouders zijn gewone lui en ogen op het eerste gezicht...eh ja...gewoon, zeg maar. Geen luxe dat niet maar dat heb ik ook niet. Misschien is het wel een idee het eens met juf te bespreken, gewoon ff zeggen en dan kijken wat zij zegt. Want al met al....dure kleren hoeft niet, maar schoon mag het toch wel zijn. En even over dat handjes wassen...tuurlijk wassen ze de handen voor het eten maar vergeet niet...hij is al 12....