Hallo, Ik weet niet of dit de juiste plek is of benaming. Me ex en ik zijn al een poosje uit elkaar. Nu heb ik al jaren gezegd dat het niet zo goed gaat met hem. Hij zegt het zelf ook. Hij heeft minder energie en veel stress wat zijn werk betreft. (nu moet ik zeggen dat zijn werk ook echt een klote baan is) Nu heb ik een maand of 4 geen enkel contact met hem gehad en op een of andere manier is er weer contact. (we komen altijd bij elkaar terug op een of andere manier). Maar het gaat steeds slechter met hem. Hij was een paar weken vrij en is nu weer 1,5 week weer 40 uur aan het werk. (daarvoor veel vrije dagen etc). Maar hij is weer kapot moe, futloos, chagrijnig, doelloos etc. Hij is te koppig om met iemand te gaan praten en hij zal net zo lang doorgaan op deze manier totdat hij letterlijk in elkaar stort. Ik behoor hem niet te helpen omdat hij mijn ex is. Maar ik trek het mij wel aan. Veel mensen in zijn omgeving zeggen ook wel je moet hulp zoeken etc... Maar hoe meer je tegen hem zegt wat hij moet doen hoe verder hij zich van je afstoot. Nu zeg ik hem niet meer van je moet hulp zoeken maar dat hij de keuze zelf moet maken om wat te doen en dat ik alleen zijn verhaal kan aanhoren en hem een schouder kan geven. Heeft iemand een tip hoe ik hiermee om kan gaan? Want het van me af zetten doe en kan ik niet. Maar hem volledig helpen wil ik ook weer niet want ik trek het mezelf dan te erg aan. Maar heb geen idee hoe ik hem kan helpen of kan steunen. liefs.
"ik behoor hem niet te helpen omdat hij mijn ex is" en "we zijn weer bij elkaar"? Eh ik snap het niet hoor. HEt is niet je ex als je bij elkaar bent
We zijn al een poosje uit elkaar. (sorry stond er verkeerd) En bij elkaar terug komen kan op diverse manieren. Dat wil niet zeggen als gelijk in de zin van relatie. Meer in de zin als er wat is dan weten we elkaar te vinden en zijn we er voor elkaar door dik en dun... in dat opzicht komen wij elke keer bij elkaar.
Nou, dan is het toch wel je plicht om te helpen, als je elkaar nog zo 'na' staat? Mijn man zit ook tegen een burnout aan, gaat hoop ik wel naar de dokter maar maakt eerst zijn studie nog af.. Wat dus helemaal niet lukt, maar ja het gevoel he.. Werk kan ie ook helemaal niet meer aan. Vreselijk als je iemand zo ziet. Ik zou zeggen, praat iig veel met hem, of doe je dat ook? Als hij geen hulp zoekt gaat het echt niet over, dat is hier ook zo. (Nog geen HA hulp maar el proberen straks minder stressvol werk binnen het zelfde bedrijf. Hoop dat t helpt.) Succes!
Ondanks dat het me ex is wil ik het niet als plicht zien. Hij heeft immers keuzes gemaakt in zijn leven die ervoor gezorgd heeft dat het op dit moment zo met hem gaat. Ik probeer zo veel mogelijk met hem te praten althans te luisteren naar wat hij te zeggen heeft. Maar moeilijk is het wel. Het is en bijft wel mijn ex ookal staan we soms dicht bij elkaar...