Hoi dames, Vorig jaar, rond dezelfde periode, heb ik een burn-out gehad. Tijdens mijn zwangerschap zijn er destijds veel ontwikkelingen geweest (nieuw huis, veel klussen) waardoor ik niet echt van de zwangerschap heb kunnen 'genieten'. Ook was de babykamer net een paar weken voor dat onze dochter zich aankondigde klaar. Na de geboorte voelde ik me veel alleen, mijn partner is voor zijn werk veel weg en in het buitenland en ik had het gevoel daardoor erg aan huis gebonden te zijn en alles alleen te doen. Toen ik eenmaal weer aan werk mocht, bleek dat een verademing te zijn. Ik heb me destijds volledig gestort op mijn werk en wilde naar mijn omgeving laten zien dat een carriere en een kind prima te combineren zijn (ik werkte 40uur, inmiddels 32). Hoewel het op mijn werk voor de wind ging, was de situatie thuis echt verschrikkelijk. Mijn partner en ik hadden continu woorden en daarnaast had ik last van verschrikkelijke hysterisch huilbuien en ik was altijd moe (dus geen seks.. tot grote frustratie en onzekerheid van mijn partner). Mijn haar viel uit, ik was lusteloos en had het gevoel dat ik mezelf compleet kwijt was. Na onze zomervakantie werd dit me pas echt duidelijk, want tijdens mijn twee weekse vakantie op een Grieks eiland werden mijn partner en ik in eens weer dat verliefde stelletje. Ik realiseerde me bij thuiskomst ook in eens: "Waar ben ik mee bezig?!" . Ik wilde alles zo perfect (ook in huis) de kussens van de bank mochten niet verkeerd liggen en alle kleding wilde ik op kleur gesorteerd in de kast hebben liggen. Ik werd gewoon neurotisch. Ik had ook nog geen rijbewijs destijds en brengde mijn dochter 's ochtends op de fiets naar het kinderdagverblijf. Dat hield in dat ik 's ochtends om 05:15 op stond om 's avonds om 19:00 weer thuis te zijn. Op den duur brak het me. Ik ben toen ook zo'n 2 maanden thuis geweest. Ben bij de huisarts geweest, die vermoedde dat ik een postnatale depressie onderging. Ik ben hiervoor in therapie geweest. Eigenlijk heb ik aan de therapie zelf niet heel veel gehad, maar ik vond het heerlijk dat ik mijn verhaal aan iemand kwijt kon die me niet be -of veroordeelde. Achteraf is dit de beste zet geweest en voelde ik me eigenlijk pas na een half jaar weer mezelf. Meiden die ditzelfde mee maken: blijf er niet mee lopen en zoek hulp! Las die pauze in voor jezelf en pak je rust.
@mamamoon, hoi meis, als eerste de symptomen van een burn-out: een gevoel van opgebrand zijn. Op en leeg zijn. Dit uit zich in concentratieproblemen, vermoeidheid, vergeetachtigheid, futloosheid, soms huilbuien en chaotisch denken. overal tegenop zien. Wel zin hebben om dingen te gaan doen, maar niet de fut hebben. niet meer goed horen wat mensen om je heen zeggen, niet meer zien en oppikken wat er precies om je heen gebeurt. Dit zijn een beetje de meestvoorkomende symptomen.. Wat ik dus erg heb is opgebrand zijn, vermoeid, futloos en vreselijk last van vergeetachtigheid.. En wat een lief mannetje zeg..mooie foto..snap dat je smelt als hij naar je lacht.. En idd een midweekje weg is niks anders dan thuis zitten, je wordt er alleen maar nog moeier van, omdat je daar wel verplicht bent om mee te doen.. thuis kan je nog wel eens makkelijk zijn en ff gaan liggen, maar daar niet! zie er ook altijd tegen op hoor zo'n weekendje, weekje weg.. zijn afgelopen weekend weg geweest en tja was leuk, tuurlijk, maar wel heel vermoeiend! Denk ook wel dat alles bij elkaar je behoorlijk moe maakt en die paniekaanvallen helpen ook niet echt mee.. erg vervelend allemaal zeg.. Alleenstaand en al zoveel mee te moeten maken dat gaat je niet in de koude kleren zitten.. Ik zou gewoon naar de ha stappen, echt je bent niet de enige en hij kan je een verwijsbrief geven om eens verder erover te praten.. Zij kunnen jou mischien wel vertellen wat er met je aan de hand is.. wel heel fijn dat je veel vrienden en familie hebt die je kunnen helpen, praat je daar wel eens mee? En dat van je moeder, tja dat is natuurlijk niet leuk, mischien eens goed zeggen tegen haar? En een lekkere ex heb je zeg, wat een klojo om jou een soa te geven..heb je er medicijnen voor gekregen? liefs elies
Hey Bo, wij kennen elkaar van militairsvrouwen, fijn om weer eens wat van je te horen, dus er is een brusje op komst, nog van harte gefelicteerd! Heb idd wel iets meegekregen van jou postnatale depressie, fijn dat het nu heel goed met je gaat! Idd hulp zoeken is best een goed idee, dacht ook altijd dat ik het zelf wel kon en dat kan ik ook wel, want tenslotte ben je het zelf die die knop weer om moet zetten, maar net dat zetje van iemand anders kan wonderen doen! En idd een stukje rust pakken dat is heel belangrijk, maar valt niet mee als je vent vaak van huis is.. Dat perfecte daar zie ik ook wel wat herkenning in, vooral thuis, maar dat is gewoon niet haalbaar met 3 kids..blijf altijd achter ze aanlopen opruimen en dat werkt gewoon niet, heb alleen mezelf er maar mee.. wat mij nu ff op de been houd is dat de kids straks allemaal op school zitten en ik dan me tijd kan pakken, hoop alleen dat ik dan niet mezelf ga tegenkomen en ik me dan ineens rot ga vervelen, want daar ben ik dus wel weer bang voor, verlang ernaar, maar hoe zal het gaan als ik daadwerkelijk die tijd voor mezelf heb!? liefs elies
Hey Elies, Ja, klopt! Het is ook ontzettend vermoeiend. Voor mij was het zo vermoeiend omdat ik zo met mezelf in de knoop zat. Ik wilde iemand zijn wat niet haalbaar was. Ik wilde in feite direct mijn oude leventje weer terug. Nu ik weer zwanger ben van de tweede, ga ik hier veel bewuster en realistischer mee om. Ik weet gewoon dat ik straks uitgeput ga zijn, van twee kids. Zeker dat eerste half jaar. Ook hebben we het nu al duidelijk over de taakverdeling en staan manlief en ik ook echt op een lijn. Vooral als je ook problemen hebt met je partner of het gevoel hebt dat je er alleen voor staat, is het belangrijk om dit bespreekbaar te maken. Pff.. wat vond ik het een opluchting toen ik uiteindelijk thuis was en niks moest...
en dat is idd zo en nu zeker belangrijk om dat ook in je achterhoofd te houden..valt niet mee om de perfecte mam te zijn he..het is gewoon niet haalbaar, vooral met meerdere kindjes, je leven verandert nou eenmaal en dat moet je dan idd accepteren..ik kan nog steeds wel eens jaloers zijn hoor op anderen, als hun wel lekker binnen 5 min de deur uit kunnen gaan, heb altijd een uur nodig om alles in het gereel te krijgen en het boodschappen gaat ook bijna nooit van een leien dakje en spontaan ff weg zit er meestal ook niet in.. en ook zeker fijn dat jullie nu op 1 lijn zitten, dat is gewoon heel belangrijk en er goed over blijven praten..
Hallo Dames Mamamoon en Bo20 welkom! Eliesje, wat leuk van je weekendje , jou accu is beetje bijgeladen. Ben afgelopen vrijdag naar de huisarts geweest voor de verwijs briefje voor mij zoon. Toen stortte ik helemaal in. Kon niets meer zegen, alleen een grote JANKBAL :x. Ik kon het niets stoppen ook. Hij blijf naar me kijken, en toen ik na paar minuten beetje tot rust kwaam zij hij heel rustig:" ik zie jou hier komen en gaan met jou kinderen, maar ik merkte al heel lang dat jij heel moeilijk en zwaar heb, en toen vroeg ik me af, hoe hou houd jij dat - in gods naam - vol, en hoe lang zou jij DAT nog voor zichzelf houden. Ik heb wel medicatie gekregen: Clozan 5. Ondertussen is mij bloeddruk iets verhoog. Moet dat in de haten houden, en als er iets is of me niet goed voel, dan moet ik terug. Gisteren ben ik heel erg boos geworden op mij zoontje van (bijna) 4. Hij wou zijn sap fles niet op de tafel zetten... hij zette die midden op de inrit op de grond en ook , ondanks dat iik hem 3 keer had gevraagd om dat te doen, hij lachte me gewoon arrogant uit en begon te weg rennen. Ik heb die fles van de grond gerapt en naam ik Lucas me: jij gaat nu naar binnen en sta jij in de hoek, want ik heb jou 3 keer gewaarschuwd.... dat maakte op hem ook helemaal geen indruk en ok al stond hij in de hoek, was die nog steeds arrogant aan me aan te kijken en uitlachen. Ik kookte van binnen, maar ja, ik dacht sta jij dan 5 minuten dan zou jij wel begrijpen dat hij fout heeft gemaakt. Ondertussen moest ik even naar toilet. Na 1 minuut kwam ik terug naar de keuken met het idee dat ik hem uit de hoek zou hallen... Ik kijk naar hem en in zakte door de knieën... Toen ik naar toilet was, hij heeft pen gepakt en de muur in de hoek - 3 weken geleden in zweet en tranen door me geschilderd- gekrast.Toen hij me zag kraste hij gewoon verder en was nog steeds dood leuk aan het lachen met zo uitstraling: jij kan de pot op, ik doe toch lekker wat ik wil. Nou ik werd woedend, kokend razend en nu maar op. Ik heb hem een billen koek gegeven en dan niet zachtjes ook. Ik denk: wat denk jij kleine snotneus, dat jij alles kan makken? Hij is bijna 4 en besef heel erg goed wat mag en niet mag... het is geen baby van 1-2 jaar oud. Ik de boek staat dat jij moet gedoeld niet verliezen en andere bla bla bla, maar als jij zo me maakt, dan moet je hersendood zijn om niet zo te reageren.Wat me helemaal stoort: zijn arrogante lach en nonchalante houding... Hij heeft nog 2 kleine broertjes die zijn voetstappen volgen. Straks heb ik 3 kleien terroristen, die kan niet scheilen wat ik wil en wat niet. Ik ga vanmiddag naar oudergesprek van mij oudste, hoop dat alles zou me vallen. Groetjes! Sima
hey meis, vind het heel goed van je hoor dat je het de ha hebt verteld. Dus je hebt er iets voor gekregen, wat is Clozan 5 voor iets dan? ook een anti-depri-medicijn? Komt die hoge bloeddruk van die Clozan dan, of had je dat al? Dit is toch al een lichtpuntje, want dit had je niet langer zo volgehouden toch!? Oh wat erg he, die leeftijd is zo moeilijk, ze zijn je zo aan het uitproberen, niet normaal meer, maar het is wel belangrijk dat je erboven blijft staan.. Gewoon zo door blijven gaan dan weet hij uiteindelijk wel wie hier het laatste woord heeft en dat ben jij! Ik zie het zelf hier ook wel dat de jongste dingen overneemt van de oudste en daar zit ik ook niet echt op te wachten.. Maar snap dat je er ff de balen van had..soms zijn het net een stelletjes tirans!!:x En hoe ging het oudergesprek gister? Vanmorgen hier met de oudste weer ellende, eerst vraag ik of hij zich wil aankleden en kom ik 5 min later weer naar boven, staat hij nog in zijn pyama! dus ik zeg, schiet nou op, je staat dorie nog steeds in je pyama, nee hoor zegt tie en trekt snel zijn trui aan, woest ken hij me daarmee krijgen..:xDus het was al weer vrij laat en hij moest nog eten, dus tegen 8uur zegt hij ineens dat hij geen brood mee hoeft te nemen en dat hij waarschijnlijk later dan kwart voor 3 klaar is,rond 5uur ofzo, lekker duidelijk dus ook, maar niet heus, ze gaan ergens heen met de hele bovenbouw...nu had hij eerder deze week verteld dat hij met de fiets vandag naar school moest en ze ergens met de klas heengingen..dat stukje wist ik dus, maar niet dat hij geen brood mee hoefde te nemen en later klaar is..grrr, was al woest maar nu helemaal, sta verdorie alles klaar te maken.. Hij verteld gewoon nooit wat en hoor het of van een ander of veel te laat, daar wordt ik dus zooo gek van, wat moet ik hier nou mee.. heb hem echt vanmorgen genegeert en hem door de buren mee laten nemen en vanmiddag zoekt hij het ook maar uit, weet nu dus niks, hoe laat hij klaar is enzo.. heb ook echt een potje zitten janken, hij ken dan echt mijn dag verzieken..
Hallo Ja, bij me is het ook zo. Als ik s` morgens door 1 van de 5 boos word (meestaal gaat het over naar elkaar schreuwen, of zelfs tegen me verwijten makken dat bij kleren zitten in de wasmand nog, of ruzie om speelgoed tussen de jongste 3) dan bibber ik helemaal van binnen, krijg hoofdpijn en de hele dag is verpest... soms duur het tot volgende dag. Het ergste is ,dat als ik helemaal over de turen ben na zo een voorval, zij houden er meteen me op (ruzie, gekrijs etc), en gaan rustig naar school. Heb soms idee dat zij genieten er van:x. Nee, heb nooit hoog bloeddruk gehad, ook niet tijdens zwangerschap, altijd rond 100 / 70. Maar nu, na die langdurige stres was het op eens 145 - 100. En ik voel me inderdaad niet echt goed. Die medicijn heb ik nog niet ingenomen (Clozan 5mg - tegen stress, kan ook ivm slaapstoornissen gebruik worden - op google gezocht eerst - maar kan verslavend zijn, dus ben doods bang voor. De kids hebben geen recht om me zo ver te krijgen dat ik de controle over hun maar over mij zelf verlies :x. Met oudergesprek ging het goed, voorlopig geen problemen en zo houden . Met Matthias moet ik maandag weer naar ziekenhuis en word hij getest, en de 9 okt weer. Het is zeer druk ,maar ja, hoe sneller hoe beter. Ik moet zo aan mij 3 wasmanden beginnen, en dan 2 wasmachines. Donderdag is mij vaste "was /droog/strijk en opberg" dag. Morgen ga ik boodschappen doen , moet eten maar ook schoenen kopen voor de jongste 2. Ik ga naar NL en dan hoop ik ook uitzendbureaus te kijken, misschien hang daar iets leuks. Ik mis sociale contacten zo erg. Even tussen de mensen zijn . Hoop dat jij beetje opgekrabbeld ben na die voorval van vanmorgen . Hou je taai! Groetjes! Sima
hey meis, oh die bibbers zitten er hier nog goed in hoor, heb het echt helemaal gehad, loop alleen maar te janken en haat gewoon iedereen.. Heb een buuf wat dus tevens me vriendin is, maar ik heb echt waar geen reet aan haar, zit daar maar lekker achter in de tuin op haar pruim met de andere buren en weet gewoon dat het hier oorlog is in huis, beetje helpende hand zou best fijn zijn, maar heb gewoon geen tering aan niemand..sorry voor me taalgebruik, maar ik stort werkelijk waar helemaal in, ik breek gewoon, zit gewoon weer te janken terwijl ik dit tik!! weet ook wel dat dit morgen al aardig is afgekoeld..hoop ik altans..want de oorzaak was vanmorgen al.. kreeg ook nog eens een belangrijk telefoontje vandaag en omdat de huistelefoon beetje kuren had, zou ze me bellen op me gsm..dus ze belt op de verschrikkelijkste tijd mij op..terwijl ik alyssa aan het halen was bij de peuter en ik net de auto in wilde stappen en alyssa ook nog eens heeeeel nodig naar de wc moest en ik zat met danny en die gsm en een bijna zeikende alyssa...en ik wilde dat gesprek echt hebben, want we belden elkaar al steeds mis..dus had de helft van het gesprek niet meegekregen..dus dat kwam er ook nog eens bij.. maar minder van die bloeddruk zeg, weet je al een oorzaak dan? klinkt niet echt super die clozan zeg, al helemaal niet als het verslavend is..heb je het al genomen? gelukkig ging het oudergesprek goed.. waar wordt matthias op gestest, als ik vragen mag?? succes bij het vinden van iets leuks bij het uitzendburo! liefs elies..
vandaag gaat het idd wel weer.. hoe is het met jou meis? de middelste is nu bij me ouders, lekker logeren, dus ff beetje rust!! Alleen de jongste wilde niet slapen vandaag, heeft maar 10 minuten in de auto liggen slapen en verder wilde hij niet..grr.. maar daarentegen ligt hij nu al wel op 1 oor, dus dat is wel fijn, nu ben ik alleen samen met de oudste.. straks maar ff filmpje kijken en dan naar bed.. fijn weekend en rustug aan he.. liefs elies
Hi Ik heb de hele dag aan je gedacht. Ik las jou berichtje gisteren en ik dacht: Hoop dat het morgen beter zou gaan. En gelukkig is het zo. En geniet dat jij middelste even weg is. Het is leuk af en toe minder hard rennen . Met me gaat het goed.Opvallend goed zou ik zegen.Ben heel erg rustig maar wel kort door de bocht - tegenover mij kinderen en mij vriend . Het kan me helemaal niet schelen wat ze over me denken. Ik snap het zelf niet, maar na afgelopen dinsdag is iets in me verandert . Ik ben vandaag naar Breda geweest, heb schoenen gekocht, maar ook iets heel geks gedaan. Ik begrijp me zelf eigenlijk niet. Ik heb 3 rokken gekocht en leggings voor onder (het gekste is dat ik al 6 jaar geen rok had gedragen. Maar toen ik aan het kleren was aan het kijken, op eens kwam in me zo idee: Sima, het is tijd voor iets nieuws... Dat zou je goed doen. Nieuwe etappe in je leven (ik ben nu 37 jaar oud/jong). Ik heb dat thuis weer allemaal aangetrokken en ik dacht: ik vind dat goed staan, maar of andere mensen vinden het ook zo...??? Ik wou het testen dus ging ik in DIE nieuwe look mij jongste ophalen van de oppas...Met kloppende hart ging ik aan de bel drukken. Mij oppas deed open en zei: " O, whauw... wat leuk, wat ben jij verandert en het staat je heel erg goed." Een gewicht ging van mij hart. Ik ben zo blij, en zo trots op me zelf , omdat ik voor het eerst sinds paar jaren durfde iets aan me veranderen, en aanzinlijk ook. Mij jongste kinderen hebben me nog nooit in de rok gezien, Lucas (bijna 4) die kwam naar huis van school en zei: " o mama wat mooi, jij heb een rok aan". Matthias kwam later en zei: wat leuk, jij bent anders... ben jij misschien naar de kapper geweest, jij bent zo verandert..." Mij andere kijk op me zelf begon dinsdag toen ik voor eerste keer had een diep (kort maar krachtig gesprek met mij vriend, en natuurlijk die avond, toen ik Lucas een duidelijk had gestaafd voor zijn gekrast op de muur). Het is te gek, maar ik kan dat niet verklaren. Ik voel me anders dan voorheen .De kinderen zijn niet verandert maar mij houding tegenover hun wel. Hoop dat ik het zo lang mogelijk zou zo houden. Matthias heeft onderzoek op de afd psychiatrie: moet testen ondergaan om te kijken wat hij precies mankeert en dat is van alles en wat.... ADHD, Autisme, etc.. Moet nu nog naar Tilburg mij vriend ophalen van zijn werk. Groetjes ! Sima
Sterkte met jullie burnout! Ik hoop dat jullie snel weer burnin zijn. Ik heb het meegemaakt en wens het niemand toe. Stom is ook nog dat ik toen 25 was en dat mensen je dan te jong vinden voor een burnout. Pfff!
@sima mamalu, wat fijn om te lezen dat het goed gaat, komt dat nu door de medicijnen dan? of heb je die nog steeds niet ingenomen? Ik denk ook wel dat het goed is geweest dat je ff je hartje hebt gelucht, ff die emmer leeg gegooid bij je ha..en niet te vergeten een gesprek met je vriend..ook al is het een kort gesprek, het was dus wel ff nodig. haha lachen is dat he, dat je ineens denkt van he, schijt ik ga het kopen, ben toe aan wat anders, iets nieuws, dat doe je dus ook alleen maar als je je lekker voelt.. Wat zegt je vriend ervan? of heeft hij het nog niet gezien? je kids zijn in ieder geval sprakeloos, fijn meid, dat doet je goed he Ben voor de oudtse nu ook bezig om verder te onderzoeken, denk dat hij ook meer heeft dan alleen adhd, dat krijgen we er dus ook nog bij.. @basbousa, dank je wel. Valt idd niet mee en vooral als het om de thuis situatie gaat, je kan er niet uitstappen, das de ellende.. fijn weekend en geniet van je nieuwe ik! liefs elies
Zit ook een klein beetje in hetzelfde schuitje. Ben vorige week naar de ha geweest nadat mijn hele rug vast zat. Kon helemaal niks meer. Nu ben ik van mijzelf geen prater dus kan heel moeilijk mijn gevoelens uitten. Nu heb ik een super zwangerschap gehad, maar onze zoon is 6 weken te vroeg geboren. Dus dat was een vieze tegenvaller. Roze wolk?? Ik heb hem niet gezien, ben er vanaf gevallen. Toen hij 1 week oud was is er een MRSA bacterie gevonden in het ziekenhuis. Overgedragen vanuit het buitenland. *****t zooi. Dus moesten we hem gaan verzorgen met mondkapje haarnetje en schort voor. Nu 2,5 jaar verder zitten we nog steeds met deze bacterie. Je krijgt overal een stempel. Als ik het ziekenhuis bel gaan alle alarmbellen rinkelen. Nu is er 1,5 jaar geleden HPV virus bij me gevonden. (dit kan baarmoederhalskanker veroorzaken). Nu ben ik daar gelukkig vrij van, maar blijft toch in je achterhoofd hangen. Zit nu 2 weken in de ziektewet en zien volgende week wel weer hoe het zal gaan op het werk. Ga nu wel andere tijden werken, zodat ik iets meer tijd voor mezelf over hou. Sorry voor het lange verhaal, maar moest het echt even kwijt. Trouwens morgen naar Haptonomie. Ben benieuwd hoe mij dit zal vergaan.
@Ingie,heftig zeg, is niet gek dat je er ff doorheen zit.. Als ik het begrijp heeft jou zoontje die bacterie opgelopen en die gaat dus nooit meer weg?? En jij ben een drager van een virus? Dat lijkt me ook niet prettig nee, het idee dat het ineens tot uiting kan komen..heb je daar geen medicijnen voor? Hoop dat je wat aan die haptonomie hebt..en het is al heel goed dat je naar de ha bent gestapt, is toch een stapje in de goede richting.. en als je het van je af wilt schrijven, plaats het hier, we zitten allemaal in hetzelfde schuitje..geen leuke, maar we kunnen elkaar vast wel beetje opbeuren en je weet ook dat je niet de enige bent.. dat vast zitten van schouders en rug herken ik maar al te goed, loop ook al tijdje bij fysio, wat dus geen ene moer helpt..maar bij mij zit er dus ook een chronische ontsteking en kalk bij, maar af en toe zit het zo vast door de stress.. @sima mamalu, hoe is je weekend gegaan meis? hier gaat het wel redelijk.. Heb het afgelopen weekend 1 kindje minder gehad dus dat was wel heel fijn zo zonder man..me man is nu gelukkig weer thuis! liefs elies
Vandaag haptonomie gehad. Weet niet goed wat ik er mee aan moet. Blijkt dat mijn angsten en boosheid nog veel dieper zit dan ik had gedacht. Mijn ex vriend heeft mij een tijd lang gestalkt en nu blijkt dat dit ook allemaal nog mee speelt. Die boosheid die ik bij me draag moet eruit. Nu stelde hij voor dat ik ergens een bos of een weiland moest opzoeken en het van me af moet schreeuwen. Vind dat een beetje raar om te doen. Weet ook niet of de haptonomie wel bij me past. Ik moet meer nee leren zeggen en moet meer voor mezelf opkomen. Ben trouwens wel blij dat ik dit "forum" heb gevonden. Vind het namelijk heel erg moeilijk om hier met mensen over te praten. En zo blijf je toch nog een beetje "annoniem".
Hallo Dames Ingie, welkom ! Eliesje, Mij nieuwe look was voor iedereen indrukwekkend en ook nog goed gekeurd . Ik heb zo ontzettend druk, en ook nog weer tussen door meningsverschillen tussen me en mij vriend.Daar word ik zo moe van. Hij is ontzettend koppig (echte eerste ras steenbok) en vind dat hij altijd gelijk heeft met alles... Ik ben in tegenstelling rustiger (zo was ik tenminste vroeger, nu niet meer want mij gedoeld is op) maar laatste tijd kan ik ook mij mond niet houden. Het is niet zo dat ik ruzie zoek, maar als die al is... dan bijt ik van me af (beter zegen "blaf "ik), en zo ken hij me niet. Ik heb laatst zo een idee, dat ik niet een de partner ben, maar eerder een slaaf die schoonmaakt, was doet, op kinderen past en dan nog "prive"behoefden voorziet , en als moet afreageren op stress ook plicht heb om alles te aanhoren. Conclusie: heb alleen plichten en geen rechten - behalve aanrecht .Zondag was dus raak, en dan dinsdag... Ik ben nu al bang voor weekend en ma en di, want het is dan volle maan... en dan kan jij alles verwachten behalve rust. Maandag ben ik met Matt naar ziekenhuis geweest voor onderzoeken, volgende vrijdag weer. Mij zoontje (bijna 3) heeft 2 dagen bijna 40 gr koorts gehad, doctor zei dat het keel ontsteking was. Nu hij heeft geen koorts meer alleen roze stippen op zijn lichaam. Vandaag weer naar de dokter geweest, maar hij zei dat het door de verkoudheid kom. Gisteren is mij jongste (bijna 2) door een teek gebeten... gelukkig is alles o.k - die rot beest was niet besmet. Ik heb zo hevige hoofd pijn, moet even paracetamol nemen, hoop dat ik kan rustig slapen.Mij "rustgevende medicijn" heb ik nog niet genomen. Hoe is het met jullie? Groetjes!
@ingie, het zal vast opluchten maar of dat nu je diepere angsten en boosheid wegnemen??? Mischien toch eens gaan praten met iemand over die angsten en boosheid? Heb je moeite met nee zeggen? Dit kan idd ook wel enige stress geven..Mischien is die haptonomie alleen daarvoor wel goed..ik ken het niet zo eerlijk gezegd.. Als je het toch wil proberen en van je afschreeuwen en je niet echt durft, kan je ook je kussen pakken en er flink tegenaan rammen..als ik nijdig ben en gefrustreerd dan helpt dit bij mij wel even.. Kan het alleen nu niet zo meer vanwege me schouders.. Is idd wel fijn als je het hier lekker van je af kan schrijven.. @sima mamalu, jee gaat het met jou eindelijk de goede kant op, is je vriend weer zo enorm koppig..:x Vind het wel goed van je dat je lekker van je afblaft hoor, jij heb toch ook wat te zeggen..!! Af en toe voel ik me ook wel eens een slaaf en oppas, maar als me man er is dan gaat dat gelukkig wel weer, maar is wel logisch dat als me man er niet is dat alles op mij neerkomt.. Heb hem wel van de week verteld dat ik het fijn zou vinden als hij toch wat meer met de kids gaat doen, vaak is het zo dat als we samen zijn met de kids, IK altijd degene ben die met ze bezig is en hij geeft me er gelukkig wel gelijk in.. Hij doet enorm zijn best nu, fijn om te zien.. had dus mijn 1e gesprek gehad, wat dus ook nog een soort kennismakingsgesprek was en zij had het dus over een wondervraag, hoe zou mijn dag er uit zien als alles verloopt zoals ik zou willen..had dus gezegt: als 1e mijn man is er en die brengt de oudste naar school, ik mag lekker uitslapen, s'morgens bakkie doen bij een vriendin en daarna lunchen thuis, s'middags speelt me man met de kids en s'avonds maak ik eten, speel erna met de kids en ik breng ze naar bed en vervolgens heb ik een goed gesprek met me man en zijn we lekker aan het genieten van elkaar.. Haar conclusie: tijd voor mezelf en dat me man wat meer doet met de kids.. vandaar dat ik dat tegen me man had gezegd..hihi Maar ik krijg dus 5 oplossingsgerichte gesprekken..geen geklaag maar het positieve naar boven halen..ben beneiuwd.. had al wel huiswerk, moest een lijstje maken, wat ik allemaal goed vond gaan met mezelf en het gezin en omgeving.. Heb alleen nog even niet zoveel..hoop dat ik wel wat kan opschrijven voor ik mijn gesprek weer heb..haha Hoe ben je je weekend doorgekomen?? liefs elies
Hallo Hier is eigenlijk alles redelijk goed verlopen. Ondanks de volle maan, is hier niets bijzonders gebeurd, gelukkig.Ik weet dat niet iedereen geloof in astronomie, maar bij me/ons had DAT altijd wel een grote invloed. Ik merk zelfs aan mij zelf dat ik vlak voor en tijdens volle maan, meer gestrest en onrustig ben.Vandaag is gelukkig over... op tot volgende periode. Met mij krullenbol (die van 3) gaat gelukkig wel beter, geen koorts, minder zeuren, en ook geen uitslag meer. Ik zou in god`s naam niet weten wat het was - en de huisarts ook niet, maar het is over. Ben gisteren met de boy`s naar Efteling geweest.Mama van mij vriend heeft voor ons kaartjes cadeau gegeven. Het was leuk en de 2 jongste (4&3 jaar) hebben zich voorbeeldig gedragen (die van bijna 2 was niet me), en alleen het weer gaf wensen over, s`ochtends was droog maar middag was helaas nat:x. Kinderen hebben genoten en ik ook - van verbazing dat het zo goed ging. Morgen - eigenlijk vandaag zijn mij 3 jongste thuis.Het word ontzettend druk, maar ja, ik moet dat toch wel overleven8). Heb wel andere probleem. Ik heb sinds vandaag een muis in het huis :x. ik ben zo ontzettend ban voor die beesten... maar nu voel ik alleen maar woede.Ik ben al zo gestrest en nu nog dat. Ik word nu echt niet goed van.Ik slaap vannacht op de bank in de woonkamer.Want zij is naar mij slaapkamer gegaan:x.S`ochtends ga ik daar naar toe om klemmetje te zetten. Het ergste is dat mij vriend kom pas zaterdag avond naar huis, dus ben alleen met die k** beest opgeschept:x. Ik ga nu proberen te slappen, maar dat zou zeker een nachtmerrie worden, met Jerry in de hoofdrol. Helaas kan ik geen kat(en) aanschaffen want en mij vriend noch de jongste boy`s hebben allergie voor de vacht van Tom . Hoe is het met jou huiswerk? en hoe reageerde jou man er op? Groetjes!