Hoi allemaal, bedankt voor jullie berichten. Ik ben er nog niet maar ik merk wel dat er al iets is veranderd. dat komt voornamelijk doordat de Arbo arts de laatste keer min of meer gezegd heeft dat ik niet meer hoef te werken, dat lucht zo op. Ik ben nog steeds wel bang dat mijn leidinggevende het gaat proberen maar ik heb besloten hem pas weer te bellen als ik al bij de Arbo ben geweest. Dan kan ik gelijk zeggen wat zij gezegd heeft. Maar ik heb ook zoiets van dat als ze met alle geweld willen dat ik iets nutteloos ga doen op het werk dan doe ik dat wel, maar als het dan weer niet gaat dan stop ik er ook direct weer mee, dan ga ik niet weer door tot het eigenlijk al te laat is. Maar goed vooralsnog hoef ik nog helemaal niets...... Ik merk nu al dat mijn kindje mij veranderd. Het is gewoon het belangrijkste dat er is en het lukt me nu eindelijk er van te genieten. Ook al zou ik nog 10 ( ) keer zwanger zijn er is maar 1 eerste keer he! en over een paar maanden kijk naar mijn kindje en kijk ik terug naar deze tijd en denk ik; waar heb ik me zo druk over gemaakt......? Dat zie ik ook wel maar op de momenten dat je echt zo moe bent kun je het allemaal niet meer overzien. Ik hoop dat deze trend zich voortzet dan zie ik de bevalling weer met vertrouwen tegemoet. Morgen nog een zenuwslopend gesprek op het werk, maar gek genoeg kijk ik er nu bijna naar uit, want dan is dat ook weer achter de rug, met een beetje mazzel hoef ik haar tot na mijn verlof niet meer te spreken Elke keer dat ik weer neig naar piekeren probeer ik iets te doen aan de kinderkamer, een soort bezigheidstherapie zeg maar, haha! Nogmaals bedankt voor jullie berichtjes! Liefs Lilly
Goed om te lezen, dat je toch probeert om de draad weer op te pakken. En bezigheidstherapie is vaak het beste wat je dan kan doen. Afleiding helpt tegen piekeren. Nou meis, sterkte morgen en bijt maar lekker van je af.
Hoi Lilly, wat een verhaal zeg! Ik heb zelf de ziekte van pfeiffer gehad en het kan zijn dat dit tijdens je zwangersschap opnieuw in lichte vorm de kop op steekt. Dit was bij mij de oorzaaak van extreme vermoeidheid. Je schreef zelf al dat je nog niet hersteld was voor je zwanger werd. Hou je zelf goed rustig. Jij en je kind zijn belangrijker dan de rest.
Hoi meissie, Ook ik was nog herstellende van een burn-out en toch lukt het me. Je moet niet vergeten dat een zwangerschap en de ziekte van pfeiffer je ook behoorlijk kunnen uitputten. Wees niet bang voor deze gevoelens, want zo horen ook een beetje bij een zwangerschap. Dat je niet elke dag op een roze wolk zit is ook begrijpelijk, want soms maken de hormonen je ook labiel... Je veranderd en daar doe je niets aan. Gun jezelf nou niet direct de stempel "burn-out". Van Pfeiffer (ik heb het ook gehad) herstel je dan welliswaar na 5 weken of zo. Maar de nasleep heeft bij mij een jaar geduurd. Toen voelde ik mij pas weer de oude...moe moe en nog eens moe. De zwangerschap daar nog eens bovenop maakt je extra moe...Logisch dus dat je het even niet trekt. Succes en een dikke knuffel
Alweer bedankt voor jullie lieve berichten! Ik wilde nog even zeggen dat ik mezelf niet perse bestempel met een burn-out hoor. Ik denk dat dat nog wel even een graadje verder gaat maar het is wel het juiste woord voor hoe ik me regelmatig voel. Opgebrand dus, vandaar de titel. Begin hem wel weer een beetje te knijpen voor morgen maar dat komt ook doordat ik vandaag erg moe ben en veel pijn heb. Ik heb er gewoon de energie niet voor. Als ik morgenochtend een afspraak had gehad met een vriendin of zo had ik denk ik ook afgebeld. Maar goed morgen om deze tijd heb ik het alweer achter de rug Bedankt voor jullie steun. Het is voor mij echt een uitkomst om zo nu en dan (vaak hahaha) hier mijn ei kwijt te kunnen, en helemaal als er ook reacties komen natuurlijk, thanx!
Hoi meis.... Wat een moeilijke situatie zo he? Ik herken veel in wat je zegt....ik heb ME...en veel dingen voelen hetzelfde. Ben er nu ook weer mijn baan (mede) door kwijt geraakt... Tijdens de zwangerschap van mijn zoon had ik dit ook al, maar wist het toen niet... Ik zat te wachten tot de drie/vier maanden om waren...en dan zou ik helemaal opknappen! Not.... Ik werd alleen maar moeier.... Maar gelukkig kon ik verder wel onwijs van de zwangerschap genieten, er was niet al teveel stress omheen verder. Maar zoooooo moe..... Ik ben blij te horen dat je waarschijnlijk niet aan het werk hoeft, dat scheelt al een heel stuk he? Misschien is het een idee voor je om dit op te schrijven? Wat er nu alleaal in je omgaat? Wat je voelt, hoe je je voelt? Misschien is het wel heel fijn om, als je het terug leest na de bevalling, te ontdekken dat je je weer veel beter voelt! Ik wens je heel veel sterkte meis..... En maak je niet druk hoor..wij weten gerust hoe onwijs blij jij met je kindje bent! Helaas gaat niet voor iedereen de zwangerschap over rozen....daar hoef jij je niet schuldig om te voelen hoor...is toch juist heel naar voor jou? Dikke kussssssss