Daarbij snap ik dat de verschillende adviezen om met zijn moeder te gaan praten, maar in jou huis of in jou bijzijn gelden jou regels en afspraken, dus die mag je duidelijk maken.
Kan me wel voorstellen dat het moeilijk is te zeggen want ja, je hebt het wel over haar kind. Maar zou het toch wel doen! Kan je niet zoiets zeggen: ik wil iets bespreken met je wat ik heel moeilijk vind omdat ik jou en je zoon absoluut niet wil kwetsen. Ik vind het onprettig als ik ze zo zie knuffelen. Ook al heeft hij een beperking en is hij kinds hij heeft wel een volwassen lichaam. En als ik hem zo zie kroelen met mijn dochter geeft me dat een onprettig gevoel ook al bedoelt hij er niks mee. Ik zou het erg fijn vinden als je dit bespreekbaar wil maken met je zoon. En nogmaals ik wil je absoluut niet kwetsen of iets aanpraten wat er niet is maar het is puur een ongemakkelijk gevoel dat ik erbij krijg.
Wat zou je zeggen als het een "gewone" man van 34 was? Nou precies, zeg het ook zo tegen hem (of zij moeder)! Gadver zeg.
Idd Hoe moeilijk ook is je moet het écht bespreekbaar maken voordat het ineens écht uit de hand loopt Dat hij down heeft wil niet zeggen dat hij een zeer laag iq heeft ( ken mensen met down die gewoon de mavo hebben gedaan en wonen met 24 uurs toezicht maar verder zelfstandig) Deze meneer met down heeft een volwassen lichaam en dus zeker wel gevoelens "down under" Ik vind het sowieso echt absurd dat de moeder van deze man met down dit niet zélf inziet en ingrijpt als haar zoon dit bij jou dochtertje doet Ik zou dat als moeder niet willen hebben, ook al was mijn zoon gehandicapt, ik vind het not done. Ik zou er zeker wat van zeggen. Beter hun gevoel gekwetst dan je dochter bijv aangerand (wat echt kan gebeuren concluderend uit je verhaal)
Ik herken het wel mijn neef is ook zo en ja hij is in de 30 en heeft down! We weten allemaal dat hij er geen kwaad mee wil hij wil alleen genegenheid tonen naar iedereen. Mij neef doet het bij mijn dochter mijn zoon en bij mijzelf. Gewoon duidelijk zijn als hij moet stoppen dat je dat ook gewoon zo zegd van " stop maar even met aaien dochter wil even spelen oid"
De moeder van die man snapt toch wel dat jouw dochtertje moet leren dat mensen van die leeftijd, ongeacht handicap, niet aan haar mogen zitten. Als je het zo brengt zal ze het toch wel snappen en dan mag zij het haar zoon uitleggen.
kan me voorstellen dat jij je daar als moeder niet goed bij voelt hoor. Misschien is dit vanuit de buurjongen zijn beste bedoelingen, maar iemand met het syndroom van down heeft nu eenmaal sturing nodig. De ouders kennen hem waarschijnlijk het beste en zullen er vanuit hun ervaring geen kwaad in zien. Dat zou voor mij gevoelsmatig wel een kleine geruststelling zijn, wel als ik ook weet dat het hier om een net gezin gaat. Hoe moeilijk ook, ik zou de situatie wel sturen de volgende keer. Er is denk ik niks mis mee om hem op een rustige manier te zeggen dat het wel weer genoeg is en om je dochter te leren dat ze hem best een handje en een knuffel mag geven, maar dat het dan ook klaar moet zijn. Het hoeft naar niemand uitgesproken te worden, dat jij het gevoel hebt dat er sexuele gevoelens zijn. Ik denk dat je gewoon duidelijk mag zijn. Als je dochter bij je schoonouders is, zou ik ze wel willen vragen om hier dezelfde lijn in te volgen als jij.
Ik heb gewerkt met mensen met een verstandelijke beperking, (geen down), die dit gedrag ook konden vertonen naar kinderen. Vanuit hun emotionele ontwikkeling logisch: ze zochten gelijkwaardigen op, en ze zaten dan vaak rond dat leeftijdsniveau dat ze opzochten. Maar uiteraard zeer onwenselijk, omdat er fysiek wel degelijk een verschil is dat tot zeer ongewilde situaties zou kunnen leiden. Het is dus goed om dit te begrenzen. Doet je dochter dit niet, dan moet jij dit dus doen en aangeven dat een volwassen man, (want zo ziet hij er toch uit en zo is zijn leven ook ingericht als hij overdag een dagbesteding heeft), zo niet omgaat met kleine meisjes. Ook om haar weerbaar te maken tegenover andere volwassen mannen, die mogelijk minder fijne bedoelingen hebben dan deze man. Lijkt me ook erg belangrijk om dit aan je dochter uit te leggen: als dit een jongetje van 4 of 5 was geweest, zou het normaal gedrag kunnen zijn geweest, maar bij een man die zo groot is, is dit niet normaal. Daar geen discussie over aangaan, maar gewoon stellen: zo doen we dit wel en zo doen we dit niet. Waren zijn ouders er niet bij trouwens? Grepen die niet in? Bespreek het ook met hen en geef aan dat je -uit bescherming voor beiden!- dit gedrag echt graag wilt begrenzen, zodat het contact dat er is, ook gewoon kan blijven voor wat het is.
Er zijn al heel wat adviezen gegeven en ik wil er nog één aan toevoegen. Als je het lastig vindt om wat dit betreft je grenzen aan te geven, kun je zijn moeder ook om advies vragen in plaats van haar aan te spreken op het gedrag van haar zoon. Zeg haar wat je zag, dat je dit niet prettig vind, vraag hoe het bedoeld is en hoe je hier het beste wat van kan zeggen. Ze zal het heus begrijpen!
Iets andere situatie, maar op een andere plek van dit forum staat een topic van een moeder die heeft gehoord dat andere moeders op het schoolplein op een negatieve manier op haar zoon spraken. Het heeft haar erg veel zeer gedaan dat ouders niet haar aanspraken, maar over haar zoon roddelden. Ik ben zelf van mening; je kunt beter MET elkaar praten dan OVER elkaar. Mijn enige advies: praat met de moeder. En dan inderdaad in de sfeer van een advies gesprek, zoals Chocoladekoekje aangaf. Vertel dat jij je er ongemakkelijk bij voelde. En dat je bovendien je dochter juist wil leren dat het niet de bedoeling is dat volwassenen zo aan haar lijf zitten. Vraag haar hoe je dit het beste aan kunt geven aan haar zoon. Enn vraag haar ook jou daarin te steunen. Misschien kunnen jullie ook samen bespreken welke grenzen jullie normaal zouden vinden voor de relatie tussen haar zoon en jouw dochter. En vraag haar om jou te steunen als je er wat van zegt. Let goed op hoe je het gesprek ingaat. Als je zelf beschuldigend of (te) verdedigend klinkt, zul je merken dat de ander ook wat aanvallender of juist defensief reageert. Ga jij open het gesprek in, kun je van de ander ook een prettige reactie verwachten. Dan kan het begin van heteven vervelend zijn omdat je je niet gemakkelijk voelt. Maar als je van elkaar merkt dat je samen op zoek bent naa een oplossing, dan zul je zien dat het gesprek al snel een goede kant op gaat. Mocht het nu zo zijn, dat joj het gesprek op een goede manier opent, maar dat zijn moeder naar jouw gevoel toch niet meedenkt: dan weet je denk ik zelf genoeg. Als zijn niet bereid is om mee te helpen grenzen te bepalen en aan te geven, dan is je dochter op een bepaalde manier niet 'veilig' bij haar zoon. En daarmee bedoel ik niet dat hij haar iets wil aandoen. Maar hij (en zijn moeder) gaan dan dus wel over jouw grenzen heen. En dat hoef je niet te accepteren. Dan zou ik het contact verder verbreken, hoe spijtig ook. Als laatste: ik zou haar opmerking "Hij houdt nu eenmaal van kleine meisjes." even in een ander licht willen plaatsen. Zo getypt (zeker in de week van de uitspraak in de rechtzaak tegen Robert M) krijg je er de kriebels van! Maar het kan natuurlijk ook bedoeld zijn omdat ze al wel zag dat jij je niet op je gemak voelde, bij iets waar zij verder geen kwaad in zag. Bedoeld om jou gerust te stellen dus. Net zoals je kunt zeggen "Hij houdt van chocola." of "Hij houdt erg van puzzelen."
Ik zou eens met die buurjongen gaan praten en rustig uitleggen dat het nogal raar is dat hij kroelt met een klein meisje en dat jij als mama dat niet wilt. Als je rustig blijft en duidelijk je grens aan blijft geven, snapt hij het waarschijnlijk wel. Ik zou het ook bespreken met zijn moeder,zodat zij ook de grens aan kan geven bij hem en jouw dochter.
als hij werkt op een dagbesteding zit hij niet per se op het niveau van een kleuter hoor mijn zoontje heeft ook down, is weliswaar maar bijna 4 jaar, maar begrijpt alles prima. hij loopt bijv ongeveer maar een jaar achter is getest... wat ik zou doen is een goed gesprek aangaan met de moeder en je over je schaamte heenzetten om uit te spreken wat je dwars zit, anders lost het probleem zich echt niet zomaar op, ook misschien voor de andere kant!! de moeder of zijn begeleiding (moeder kan daar waarsch haar 'problemen' over hem kwijt) zijn toch de beste personen om hem hier in duidelijk te maken wat kan en niet kan. en als jij ergens niet van gediend bent met je kind, waarom geef je dat dan niet meteen aan? down of geen down.
Dit inderdaad! Het kan gewoon zo zijn dat de gehandicapte man jou dochter op dezelfde manier aait als dat hij een huisdier zou aaien gewoon omdat hij haar lief vind. Dat dit ongewenst is weet hij waarschijnlijk niet. Tenminste niet bij deze situatie. En dat moet hem dan weer even duidelijk verteld worden. Enneuh, mijn jongen van 13 houd ook enorm van kleine meisjes. Maar dat betekent niet dat hij ze op die manier wat aan zou doen! Die zijn nml leuk om mee te leuren en veilig te houden. Dan voelt hij zich een hele vent. Dat vond hij al leuk voor hij een zus kreeg en werd geregeld door de buren gevraagd of hij buiten op hun dochtertjes van 4 en 6 wilde passen. Hij heeft ze leren skileren, neemt ze mee naar de speeltuin, zorgt dat de buurjongen ze niet pest, etc. Jij ziet deze uitspraak in het licht van jou ongemakkelijke gevoelens tijdens het bezoek. En dan krijgt het een hele andere betekenis als dat er waarschijnlijk mee bedoeld wordt.
Nou met zijn verstandelijk nivo zover ik dat er uit kan pikken kan hij natuurlijk best gevoelens hebben die nu niet horen. Moeilijke situatie maar als jullie het niet prettig vinden dan moet dat toch besproken worden anders blijft het tussen jullie in staan en word het contact ook anders omdat jullie je gevoel niet kunnen uitspreken.
Denk dat je met zijn moeder moet bespreken hoe je erover denkt, vooral omdat je dochter moet leren dat andere mannen haar zo niet aan mogen raken. Dus dan geef je er een andere draai aan. Ik kan verder niet oordelen over het verstandelijke niveau van die man want ik ken hem niet maar als hij kwaad zou willen dan zou hij je dochter toch niet zo aaien enzo waar iedereen bij was? Dan zou hij dat eerder stiekem doen. Probeer de situatie anders zoveel mogelijk te ontwijken.
Zoals al eerder gezegd, de opmerking dat hij jonge meisjes zo leuk vindt.. Ik denk dat je die wat verkeerd interpreteert. Jonge meisjes of gewoon kinderen in het algemeen leuk vinden, wil bij lange na nog niet zeggen dat hij er meer mee wil doen dan een aai over de bol of een knuffel. Vergelijk het anders een met pubermeisjes die stapelgek zijn op kinderen. Daar trek je ook niet wit van weg toch? Verder heb ik een beetje moeite met de vergelijking tussen een man met downsyndroom en een 'normale' man van 34. Tuurlijk, beiden hebben een volwassen lichaam, maar daar houdt de vergelijking ook mee op. Vaak zijn mensen met een verstandelijke beperking zich niet eens bewust van hun seksualiteit. Maargoed, daar kan ik in deze situatie niets over zeggen, want dat is echt per persoon verschillend. Je geeft zelf aan dat je de situatie lastig vindt. Ga gewoon het gesprek aan met die moeder? Misschien kan ze jou meer achtergrond informatie over hem geven, waardoor jij bepaald gedrag beter kan plaatsen? En misschien heeft ze adviezen over hoe je met hem of dit gedrag om kunt gaan? Je kunt hem en je dochter (want die knuffelt hem zelf ook als ik het goed begrijp?) ook gewoon aanspreken op dit gedrag he. Gewoon in het algemeen van: jongens, niet zoveel zitten knuffelen, dat doen wij toch ook niet? Je kunt gewoon zeggen dat het niet hoort. Dat is kort en duidelijk en meer is niet nodig toch? En dan een alternatief noemen als een handje geven, of zoals al eerder genoemd is, samen kleuren ofzo? Kijk, dat je ze niet alleen met elkaar moet laten.. Dat lijkt me een ding wat vast staat. Maar dat geldt voor alle mensen met een verstandelijke beperking icm kinderen.. Afijn, hoop dat je er iets aan hebt en dat je een goed gesprek kunt hebben erover!
ik zeg niet dat het normaal is maar iemand met down zit wat anders in elkaar (ik snap je bezorgdheid ook wel) Sommige mensen met een beperking willen extra perikelen dit kan aaien zijn, geluiden, kroelen en knuffelen. enz.. Het betekend niet altijd dat hij verkeerde bedoelingen heeft. Indien je denkt dit gaat echt te ver. Praat dan een keer met z'n moeder om je probleem aan haar uit te leggen. Ik denk dat zijn moeder liever wil dat je eerlijk bent dan dat je dit probleem verzwijgt. Misschien heeft zij het niet direct door of doet hij dit bij iedereen.
Er hoeven helemaal geen kwade bedoelingen in het spel te zijn! Maar ik begrijp je ongemakkelijke gevoel wel heel goed. Het is een kwestie van grenzen aangeven, je dochter kan dit niet dus moet jij dit doen. Geef dit aan bij moeder en als de jongen er zelf bij is kan je hem hier ook gewoon rustig op aanspreken, van nee we hoeven niet steeds te aaien bijv. Leid het in goede banen. Je buurjongen is ws niet in staat op zichzelf hierin te begrenzen, daar heeft hij begeleiding bij nodig, net als je dochter!