Heej, Hebben jullie daar nooit last van en zo ja, wat doe je eraan? Zo´n gevoel van is dit alles? Nu leven we gewoon ons leven, maar er gebeurt niets ´groots´ of spannends meer? Mijn leven is zo ongeveer verliefd, verloofd, getrouwd, huis gekocht, baby 1, baby 2, baby 3... En nu?! We zijn nog geen 30 en hebben eigenlijk alles al wat we wilden... (Mijn man heeft overigens hetzelfde). Misschien in de toekomst nog een kindje, maar ook dat voelt niet als iets groots meer, tuurlijk is het weer aanpassen en een verandering, maar het is niet life changing (meer). Of zijn jullie erg goed in tevreden zijn met wat je hebt ofzo? (we zijn allebei tevreden...maar toch...oehoeee is dit alles?) Saai is ook wel een omschrijving...
Nee eigenlijk nog niet. Ik denk er wel vaak aan dat mijn man waarschijnlijk de laatste man is met wie ik seks ga hebben, de rest van mijn leven(dat is wel de bedoeling) haha. Dat vind ik best een gek idee Vindt je het erg om jezelf zo te voelen?
Herken het wel. Hier ook getrouwd, huis, 2 kinderen, man goed werk enz enz. En k ben pas bijna 25! Maaaaaar als ik straks 40 ben, ga ik echt vet veel reizen. Dan is mn oudste al 21! Dus daar richt ik me op
Ik ben net 27! Misschien zijn we ook wel ´gewoon gelukkig´, maar ja...dan wil je toch weer verder ofzo, iets anders, wat meemaken... Het is lastig te omschrijven, als je dat gevoel niet hebt, denk ik! dat duurt nog zo lang.....(reizen als zij 21 is)
Het valt me toch wel op dat heel veel meiden op ZW voor hun 30e al 3 kinderen hebben, getrouwd zijn, een koophuis hebben. Ik ben nu 33 en zwanger van m'n eerste en heeeeel blij dat ik lekker heb geleefd zonder al te veel verantwoordelijkheden. Maar ja, that's me. Ik ben nu pas klaar voor de volgende stap
Ja, het is soms ook wel een verantwoordelijkheid en een verschil met sommige andere mensen op m´n heen. Sommige zijn toch al 10 jaar ouder...(en vaak met minder kinderen).
Jup, en toen heb ik mn leven radicaal omgegooid, en nu heb ik eindelijk ook tijd voor mezelf en doe ik heel veel leuke dingen, ipv altijd maar met de kinderen te zijn.
Ja en dat is voor iedereen verschillend. Ik was net 18 toen ik mijn man leerde kennen. Nu 25 met twee kinderen. Straks ben ik 40 a 45 en en dan zijn mijn meiden al heel zelfstandig, dat is natuurlijk ook een voordeel. Zo had ik het mezelf ook echt niet voorgesteld hoor, 10 jaar geleden. Maar ook ik heb wel geleefd en leef nog steeds volop iedere dag.
Ja ik herken het wel maar niet dat ik het heel erg vindt. Ik zal bevallen van ons tweede kindje als ik bijna 21 ben, ik vindt het fantastisch zo jong moeder. Wereldreizen e.d. doe ik wel als ik 40 ben , maar stappen doe ik nog steeds je leven houdt niet op als je kinderen hebt. Maar bij ons zal er nog wel veel gebeuren zoals trouwen en een huis kopen. Gewoon je leven spannend houden door dingen te ondernemen mag met zijn tweeen maar ook in je eentje of met vriendinnen?
Ik zou niet later kinderen willen hebben of dat anders gedaan willen hebben eerlijk gezegd. Het is meer en nu? Wat gaan we nu doen? Man, huis, kinderen...en dan? Nog een kindje misschien, een hond erbij? hahaha Ik ben trouwens wel thuis met de kinderen, maar ben heel slecht in ze achter laten, dus ik wil nu ook niet gaan werken en dat is ook niet wat ik wil of mis. Mijn man heeft hetzelfde en hij werkt wel....hij heeft ook, tja ik heb een vrouw, een leuk huis, leuke baan, drie kinderen en nu... Dus het geldt echt voor ons beide. We doen genoeg leuke dingen opzich...maar toch...
Maar wat zou je nog willen dan, als ik vragen mag? Materieel gezien zijn er altijd wel wensen te bedenken, maar eigenlijk hebben we die niet echt, aangezien we daar niet nog meer gelukkig van worden...ik wordt gelukkig van m´n kinderen en tijd met elkaar door brengen en verder...dat weet ik niet zo goed.
Ik herken het niet..nu heb ik echt wel eens iets van dagelijkse sleur etc, maar er zijn/komen genoeg mogelijkheden om mijzelf te ontwikkelen en te blijven prikkelen. We wachten op een eigen huis (na scheiding tijdelijke woning)en mogen eigenlijk weer helemaal opnieuw beginnen,laten we het maar positief bekijken. Ik hoop nog een leuke opleiding en/of werk tegemoet te gaan,een nieuwe liefde te ontmoeten,nieuwe contacten op te doen en bestaande contacten te verdiepen,ik hoop ooit kleinkinderen te mogen krijgen en reizen te maken. Er is nog zoveel wat ik wil leren,mijzelf ontplooien en wil ervaren..nee ,ik kom nog tijd te kort joh.
Nee dat herken ik niet, maar dat komt misschien ook omdat wij juist op allerlei vlakken een rollercoaster hebben gehad de afgelopen 8 jaar en nu ook nog een tweede op komst. So never a dull moment! Daar komt bij, ik ben 39, en denk dat je dan ook wat meer rust in je kont hebt.
Nee dat herken ik niet. Wij zijn 31 en 32 en worden straks voor het eerst ouders. Wel had mijn lief al een koophuis. We hebben allebei een goede baan maar ik studeer nog en ben nog lang niet waar ik wil zijn,voor lief geldt hetzelfde. Trouwen willen we heel graag maar zeker niet binnen de aankomende 4 a 5 jaar. We vinden het fijn om nog iets te hebben om naar toe te leven. Hetzelfde hebben we met reizen etc. Dat komt wel weer als het kleinste van ons ventje af is.
Nee herken ik niet, bij ons gaat t allemaal niet vanzelf, Had 5 jaar geleden niet kunnen voorspellen wat er allemaal zou gebeuren Is idd een rollercoaster maar geen fijne.. Zou blij zijn met een rustige " saaie" periode
Totaal niet herkenbaar, ons leven is juist een rollercoaster en vraag me dan ook af: 'Wanneer wordt ons leven eens rustig?' Verder dan dat vind ik het "saaie" getrouwde leven geweldig.