Hoi! Zal het proberen kort te houden. Mogelijk na m'n keizersnede (kan nl ook nog hormonaal zijn) een vrij heftige longembolie gehad. in m'n gehele rechterlong meerdere bloedproppen en verdenking infarct. 3 weken na m'n bevalling kwamen ze hier pas achter, toen bij mij de pijn al ondraaglijk was. Acuut aan de antistolling gezet. M'n bloedwaarden bij de trombosedienst krijgen ze al 4 maanden niet stabiel. Moet van de internist conditie opbouwen, maar dit gaat niet (gebrek aan energie, m'n bekken en gevoel dat ik te weinig lucht heb bij goede inspanning). Nu merkte ik op dat ik achteruit lijk te gaan, na een trap oplopen, met dochter de gang doorlopen, gesprek voeren waarbij ik veel praat, lijkt al teveel te zijn. Ik ben dan al buiten adem. Aan de bel getrokken bij de huisarts, hij vermoedde dat m'n hart (te) hard moest werken. Ook hoorde hij dat m'n long met longembolie meer ruis te horen was dan m'n goede long (hij heeft na t luisteren pas gelezen welke long het was). Röntgenfoto was goed en bloed was alles binnen goede waarden. Assistent vindt verdere onderzoek niet nodig. Ik maak me wel zorgen, omdat ik het niet normaal vind om als midden dertiger me zo te moeten voelen. Ze gaat nog overleggen met de huisarts over de verder te nemen stappen (maar probeerde me eigenlijk al af te poeieren). Omdat er met m'n keizersnede en longembolie wat missers gemaakt zijn, zit ik niet te wachten op meer missers. Wat zou ik nog verder kunnen vragen qua onderzoeken? Zodat ik wat heb om door te drukken, voor ik weer weggestuurd wordt. Ik voel me.bezorgd, maar vind t lastig om te beoordelen of t onderbuik of angst is. Edit: met de internist amper contact. Zij geeft alleen aan dat ik met 6 mnd volledig hersteld moet zijn. Maar lijkt mij niet dat daar achteruitgang bij hoort.
Ik zou nog een gesprek met je internist aanvragen. Het kan natuurlijk ook vitamine tekort zijn? En nog niet zo lang bevallen, vermoeidheid en de emotionele klap van de longembolie kunnen natuurlijk meespelen. Ik heb zelf ook een trombose en longembolie doorgemaakt na mijn eerste bevalling. Eerlijk gezegd heb ik nooit mijn energie teruggekregen. Maar ik was na een half jaar niet meer kortademig ofzo. Veel sterkte!
Ik zou toch weer contact leggen met de internist en dan wel een face to face afspraak. Wat ik me verder afvraag waarom je bij de trombose dienst terwijl er tegenwoordig juist heel veel bloedverdunners zijn die juist niet meer via de trombosedienst gaan. Wellicht dat dit nog te bespreken is een ander bloedverdunner of nog een nieuwe scan als je maar niet goed ingesteld raakt dat de embolie nog niet genoeg weg is? Want het is idd wel gek dat je nog steeds benauwd bent etc. Dus gewoon op je strepen staan hoor! Heel veel sterkte
Ben ik op gecheckt, die zijn in orde. Idem voor ijzer, hb etc. Energie niet terug is soort van begrijpelijk.. maar ik was ook niet meer benauwd/snel buiten adem en nu dus wel
Ik heb na gebruik van de pil (ik was nog maar een tiener) een longembolie gehad. Ook even mee gelopen en uiteindelijk met veel rugklachten en bloed overgeven opgenomen in een buitenlands ziekenhuis. Ik heb hier een trauma aan overgehouden en heb mijn lichaam heel lang niet vertrouwd. Ik heb nu nog wel eens dat als ik kortademig ben, ik gelijk aan een embolie denk. Mijn herstel was zeker wel een half jaar. Geen conditie etc herken ik van jou verhaal. Omdat het in het buitenland is gebeurd heb ik behalve de trombosedienst voor antistolling geen nazorg gehad. Ik vond het doodeng om te stoppen met de antistollingsmedicatie, maar uiteindelijk ging dat goed. Ik ben een half jaar of jaar later verhuisd en toen ben ik in een paar maanden tijd 2 keer naar de huisarts geweest om mijn longen te laten luisteren en bloedwaarden te laten prikken omdat ik bang was voor een nieuwe embolie. Toen ben ik doorverwezen voor een longfoto en bleek ik 98% longinhoud te hebben. Dit heeft mij uiteindelijk gerustgesteld.
Geen hooikoorts klachten? Astma in de familie? Wellicht een longfunctietest? Dat kan je vaak gewoon bij de praktijkondersteuner in de huisartsenpraktijk laten doen. Beterschap!
Longembolie kost heel veel tijd, ik heb zelf op mijn 17e een longembolie gehad en was ook echt maanden nog kortademig en moe en jij hebt er ook nog een keizersnede bij gehad, dat vergt veel van je lichaam. Weer vertrouwen krijgen in je lichaam is lastig
Ik doe m ff in het algemeen zo hoor. Voor degenen met longembolie in het verleden; ging herstel wisselend? Ik heb dat ik me een maand geleden beter voelde dan nu bijvoorbeeld. Toen moest ik ook goed naar m'n lijf luisteren, maar ik kon prima op een rustig tempo wandelen. Nu voelt t als een marathon na een mtr of 10. We hebben geen astma in de familie, ook nooit eerder last gehad van m'n hart of longen. Longembolie en andere vaatziekten komen helaas wel voor. Ik zit bij de trombosedienst omdat t bij deze medicatie wel moet geloof ik, ik geef borstvoeding. Stoppen kan, maar ivm prematuur vind ik het prettig als ze dat langer kan krijgen. Longfunctietest kan ik nog wel vragen idd.
Ik zal later nog wat uitgebreider reageren maar ik heb ook longembolien gehad. 1x in de kraamweek een kleine en de zwangerschap erna groot (beide kanten). Herstel duurde die laatste keer ca 5 mnd. Ik kwam er een paar jaar later achter dat de embolien nooit helemaal zijn opgelost ondanks bloedverdunners, dus chronische longembolien. Dit is zeldzaam maar wel goed om alert op te zijn.
fijn om te lezen dat je naar de long arts kan. zelf heb ik na de geboorte (ook keizersnede) van mijn oudste ook longembolien gehad. Ik herken niet de terugslag waar je het over hebt. ik heb destijds toen ik opgenomen werd een scan gehad van de longen. maar ook een paar weken later nog eens om te zien of er nog propjes zaten, of dat er verlies van longcapaciteit was. toen was eigenlijk alles weg, en had ik ook geen verlies van longcapaciteit. ik heb daarmee veel geluk gehad. ik heb even gezocht maar dat was een perfusiescan. Ik was wel echt nog maanden ontzettend onzeker over alle pijntjes die ik voelde. beterschap! zoals je leest zijn er meer dames die dit hebben doorgemaakt, allemaal met verschillend beloop, in verschillende periodes van het leven. Het is gewoon echt zo'n pech, in een periode waarin je juist het nieuwe leven wil omarmen, heb je opeens een zwarte onzekere donderwolk erbij..
Lief dat je het opgezocht hebt! Wat fijn dat het weg is. Hier enkel CT-scan toen het vermoeden er echt was. Internist wilde pas na 6 mnd verdere acties ondernemen. Nja dat.. het is echt een aaneenschakeling geworden. Wil gewoon eens gaan genieten
kan je zorgverzekeraar misschien bemiddelen of checken of je ergens toch sneller terecht kunt. zie nu in je onderschrift dat naast dit jullie ook een te vroeg geboren kindje hebben. ik hoop dat het met die kleine in iedergeval allemaal wel oke gaat!