Is er iemand die dit herkend? Mijn eerste zwangerschap is voor mij heel plotseling en zonder enige aanleiding geëindigd met een super snelle bevalling op 34,2 weken. Op zich is alles heel goed gegaan, heb nu een gezonde zoon van drie jaar rondlopen maar het blijft maar aan me knagen dat ik deze keer weer zo vroeg zou kunnen bevallen. Ik weet dat de kans nu 20% groter is omdat de eerste met weeën was begonnen. Het ergste vond/vind ik nog dat ik nog helemaal niet klaar was om afscheid te nemen van mijn dikke buik en om mijn zoon te delen met de hele wereld. Is er iemand die dit ook heeft meegemaakt, of misschien iemand die de tweede zwangerschap er al op heeft zitten? Voelde je je anders in de tweede zwangerschap, kwam dit kindje wel "volgens de kalender"? wat het nu allemaal nog lastiger maakt is dat ik vandaag de 3e echo heb gehad en ik wordt iedere keer weer terug gezet in datum terwijl ik eigenlijk vrij zeker ben van mijn eigen datum... Echo een hebben we gehad bij 6,5 weken, meting zei 6,1 Echo twee was bij 8,5 weken, meting zei 8,3 vandaag was echo drie met 10,6 weken en de meting zei 10 weken. Als ze me iedere keer naar achter schuiven met de datum bekruipt me het gevoel dat ik t nooit vol zal houden om een voldragen kindje te krijgen... Zo dat was een heel verhaal, misschien een beetje van de hak op de tak maar dit is voor mij eigenlijk pas de eerste keer dat ik mijn angst echt uitspreek. Normaal ben ik voor de buitenwereld een "nuchter mens".
Ik ben met mijn eerste met 34w6d bevallen, en de 2e met 41w1d, na een 2e strippoging. Grootste verschil met jouw verhaal is dat het bij mij destijds begonnen is met gebroken vliezen, en het waarschijnlijk gewoon toeval is geweest. Realiseer je dat 20% meer kans eigenlijk nog steeds maar een kleine kans is. Verder kun je niets meer doen dan afwachten, hopen en je lichaam in de gaten houden op de kleinste signalen. Heel veel succes, zeker als de 34 weken naderen (gek genoeg werd ik tegen die tijd pas zenuwachtig, terwijl het veel eerder al veel erger is als het komt). En nog meer succes als je de 37 weken bereikt, denkt dat je er bent en guppie blijft vrolijk nog 4 weken zitten !
Ik ben met 27 weken en 2 dagen bevallen de 1e keer. Ik was ook nog lang niet klaar om afscheid te nemen van mijn buik etc. Het ergste vond ik 5 weken NICU en 5 streekziekenhuis. en toe moeten kijken dat ons meisje zo moest vechten en wij machteloos stonden. Ik ben in september bevallen van een zoon met 38 weken. Dus je hoeft niet persee weer te vroeg te bevallen. Ik had voor mezelf besloten om niet teveel stil te staan bij een eventuele vroeggeboorte. En ik nam veel rust. De stress van die angst om te vroeg te bevallen is niet goed voor je kindje en je zwangerschap. Bij mij heeft het gewerkt. Heb ondanks alle complicaties enorm genoten van mijn zoontje in mijn buik. En ik heb mijn zwangerschao voldragen. Hopelijk zal jij ook een beetje je rust vinden! Succes!
Ook ik ben in mijn vorige zwangerschap bevallen met 35,5 dg.In 4 uurtjes tijd.Mijn bevalling begon ook met het breken van de vliezen.Grote schrik was het toen, maar alles was goed hoor.Mooi gewicht 6 pond en lengte was 48 cm.Maar goed, heb er wel een knauw aan overghouden dat alles zo vlot verliep, had helemaal geen idee na de bevalling dat ik was bevallen. Ze hebben toendertijd de placenta onderzocht, en er kwam naar voren dat ik dus draagster ben van streptokokken bacterie.Dus een vroeggeboorte kan deze keer ook weer. Ik zit er ook mee hoor!Wil gewoon een normale bevalling (normaal termijn) en een normale kraamweek.Niet ik thuis en kindje in ziekenhuis. Maar goed, we moeten het afwachten!
Ik ben met mijn eerste bevallen met 33+2 weken ivm HELLP, en bij mijn tweede met 39+1 ivm PE. Ik vond het zo raar om a terme te lopen! Voor mijn gevoel was de zwangerschap al na 34 weken voorbij en toen moest ik nog zo'n ruk Ik heb gemerkt dat het geen zin heeft je zorgen te maken. Klinkt heel suf, maar je kunt jezelf beter toespreken dat je je alleen maar zorgen moet maken over dingen waar je invloed op hebt., dat hielp echt bij mij. Als je weer zwanger wilt raken zul je gewoon moeten accepteren dat het weer kan gebeuren en dat je daar niets aan kan doen. Dat haalde bij mij heel veel stress weg.
Hallo, mijn 1e is gehaald met 34 weken met een KS omdat ik Hellp syndroom had. Mijn 2e is met 42 weken gehaald met een KS omdat ik maar geen ontsluiting kregen, had al 2 ballonnetjes gehad. Ik snap zooo goed wat je bedoeld met er niet klaar voor zijn, ik heb dat ook heel erg gehad. succes probeer het los te laten (is mij pas gelukt na de 34 weken helaas)
Ik ben met de eerste via een ks bevallen met 34+4. Ivm hypertensie. Had dat zelf nooit verwacht. Bij de 2e telde ik steeds af naar die termijn en elke dag dat ik er overheen ging telde ik naar de 37 weken... als ik die maar zou halen! Sja het onbezorgde was er wel van af. Uit eindelijk met 38+4 bevallen. Ook weer vanwege hypertensie maar dan veel later.
Ik hoop echt dat ik mijn zorgen een beetje opzij kan zetten en nog een beetje genieten. Zit nu pas op 11 weken eigen telling dus nog een hele tijd te gaan. Bij mij is het helaas wel begonnen met weeën dus vandaar die verhoogde kans op herhaling volgens de verloskundige.