@ rozemarijke, bedoel je de slaapproblemen, want die ken ik inderdaad niet bij mijn meiden, zoals al eerder beschreven heb ik er wel dagelijks mee te maken gehad vanuit mijn werk. Dat wil niet zeggen dat ik alle waarheid in pacht heb, maar wel redelijk wat ervaring dat ik als deskundige mijn mening hier mag uiten.
Maar uit je verhaal te horen zit je in de gedrags/pedagogische hoek. En geloof me: medische problemen los je niet op met pedagogische trucs, (en we hebben het geprobeerd hoor!). Ik geloof best dat er een groep kids is die toch, met pedagogische benadering, gaat slapen ondanks gezondheidsproblemen, maar Thirza deed dat dus niet, (en zo zijn er echt veeeeel meer), en ik geloof dat van die groep die wel gaat slapen, een groot deel dus 'leert' dat papa en mama er niet voor je zijn als je ze nodig hebt... Ik ben zelf werkzaam als hulpverlener trouwens, dus ik ken de nodige trucs enz, dus daar lag het ook niet aan
Pfff, en de hulpverleners zijn ook zo pro-BV, dat je daar altijd maar op af moet gaan (niet dus). Met een troostborst is niets mis, met een gewoonteborst die mama in de weg zit wel. Ik ga ook voor het eigen bed (mét nachtborsten en knuffels (lijflijke dus he ) en troost), als dat veilig is weer een volgende stap.
Dus eigenlijk zeg je dat kinderen die leren door te slapen binnen mijn werk er een hechtingsproblematiek aan over houden. Beetje kort door de bocht lijkt me. ik werk op een medisch kinderdag verblijf (dus de naam zegt het al) Veel ervaring dus met jonge kinderen met een medische problematiek, ontwikkelingsachterstand, gedragsproblemen, psychiatrische stoornissen etc. Medische problemen los je inderdaad niet op met pedagogische trucs, maar wel het gedrag wat daar uit voortvloeit.
Dat snap ik niet, als een kind een medisch probleem heeft en daarvan hinder ondervindt dan mag het dat toch uiten en daar troost voor krijgen? Gisteravond zat Jens te klieren onder het eten, terwijl hij het lekker vond en honger had. Dus ik negeerde hem en vond dat hij niet moest zeuren. Na 5 minuten toch op schoot genomen, enorme winden en toen een poepluier (hij heeft best vaak buikpijn). Daarna ging hij eten. Zou ik zijn signalen negeren dan zou hij uiteindelijk zijn gedrag aanpassen, dat weet ik zeker. Maar of ik dat wil? Net als dat kinderen die huilen en niet getroost worden inderdaad vanzelf weer in slaap vallen (er komt toch niemand). Maar willen wij dat? Ik niet.
de situatie die jij beschrijft is gewoon inspringen op wat je kind nodig heeft, maar je wilt niet weten wat voor gedragsproblemen er kunnen ontstaan daar waar de oorsprong in het medische gebied ligt. Ouders die met de beste bedoelingen hun kind bedelven onder enorme bergen moederliefde en geen nee tegen hun kind durven te zeggen of een conflict durven aangaan omdat hun kind al zoveel heeft meegemaakt in hun ogen. Je kind troosten en er voor hem zijn terwijl hij ziek is en tegelijktijd grenzen aangeven en consequent is een enorme kunst hoor. Bovenstaande staat in grote lijnen los van het topiconderwerp maar in het klein is wel terug te voeren. Vanuit de beste bedoeling ben je `nachts blijven voeden omdat je niet wilt dat je kind huilt en omdat je bang bent dat hij honger heeft. Ik weet niet of de kleine altijd al bij jullie in bed lag, maar dat maakt het er niet makelijker op. Nu zoveel maanden later breekt het haar op en wilt ze graag dat het anders gaat. Zij zal de verandering in moeten zetten en gedrag afleren is altijd lastiger dan aanleren. Het zal geheid tranen geven, maar daar zul je door heen moeten. Het belangrijkste is dat je voor 1 methode kiest en deze ook volhoudt.
Heel herkenbaar en ik schrik wel van de reacties die ik hier lees moet ik zeggen. Laten huilen en dan leert het het vanzelf wel? sorry hoor, maar dat doe je toch niet? Ik snap echt wel dat je moe bent, maar je kindje leren dat het wel kan huilen, maar dat moeder toch niet komt? Lekker dan. Wat betreft kv, mijn oudste was net zo, die werd ook minstens 4 keer per nacht wakker, net zoals mijn jongste nu. Met 1 verschil, hij kreeg kv en soms ook behoorlijk grote flessen (wist niet beter en luisterde veel te veel naar het cb). Maar dat hielp niet hoor, met een jaar of 2 ging hij zo uit het niets doorslapen en daarvoor moesten we er dus altijd uit, hoeveel hij ook wel niet at. Nu is het dus weer zo en het is vermoeiend, heel erg vermoeiend, maar ik weet dat er een tijd komt dat het ineens over is en daar hoef ik mijn kindje dan niet voor laten krijzen alleen in zijn bedje.
Heel bijzonder dat je het eens kunt zijn met iemand die een andere moeder aanvalt op haar moeder zijn en zich zorgen maakt om haar kinderen omdat ik aangeef dat mijn borsten geen troostmiddel zijn en ik om die reden mijn kinderen zou laat huilen omdat ze maar genoegen moeten nemen met een knuffeltje. Als dat het geen is wat je als boodschap heb gehaald uit mijn hele stuk tekst dan heb je of niet goed gelezen of er is een andere reden.. Ik heb niemand aangevallen op haar moeder zijn alleen mijn kanttekeningen gezet bij een bv als troostmiddel. Dat je niet alleen zo`n stuk tekst kunt schrijven en daarop ook nog amen durft te zeggen is niet alleen heel kwetsend maar ook nog eens onder de gordel. We voeren een discussie en geen oorlog. Probeer het bij jezelf te houden en niet de discussie te winnen door andere te kwetsen. Als mijn manier van schrijven niet prettig overkomt geef dat dan aan...
In ons geval was het iig inspringen op Thirzas behoeften en ik mis in jouw reacties een beetje het doorvragen enzo. Zoals je de eerste alinea verwoordt, daar kan ik me prima in vinden. Want uiteraard heeft ook een ziek kind grenzen nodig, (hebben we ook altijd gedaan). Maar of die grens is: 's nachts geen voeding want je bent zo oud dat je dat niet nodig hebt? Poeh, dat is wel kort door de bocht! Thirza had het wel nodig, (BV ook 's nachts heeft denk ik wel voorkomen dat ze stopte met groeien of af zou vallen, want ze kreeg overdag weinig binnen. Ook als ze de hele nacht niet had gegeten, (af en toe nachtje logeren bij de gastouder, daar kreeg ze niets. Alhoewel: ging ze om half 11 slapen, voor die tijd nog pap en dan om 5 uur wakker worden van de honger). Met mijn vorige reactie bedoelde ik niet dat elk kind dat je laat huilen leert dat jij er niet bent als het je nodig heeft, enkel dat als dat kind jou wel echt nodig heeft dan, het dat leert. Jij stelt dat voeden 's nachts gelijk staat aan grenzen stellen, ik denk dat dat een heel ander gebied is, dat echt los kan staan van grenzen stellen overdag, (uiteraard zal het ook vaak wel te maken hebben met elkaar hoor, zie ik ook de voorbeelden wel van en idd: kids die overdag geen grenzen krijgen, slapen vaak ook niet door).
Tjee wat hard Joyce... Juist omdat BV zoiets persoonlijks is kun je je hierdoor aangevallen voelen. En uiteindelijk denken we allemaal dat we het beste voor ons kind doen, al doet iedereen dat anders. Daar hoef je niet een ander om te veroordelen. Mijn dochter komt ook 1 of 2 keer zeker om de borst, ik ben er ook vaak zat van maar daarom stop ik nog niet. (Al wordt ik geen hele lange voedster.) Wij hebben ook van alles geprobeerd, en het zal best een kwestie van doorzetten zijn, maar het breekt je hart toch om je uk zo te zien terwijl de oplossing zo dichtbij is..
@joyce: dat ik amen zeg komt omdat ik het gewoon met haar eens ben. Het spijt me als je dat zo persoonlijk opvat, echter je hebt het over kwetsende opmerkingen en daar ben je zelf ook goed in. Bovendien vind ik het erg vervelend dat jij onder het kader van 'opvoedkundige' je mening over bv durft te geven, die notabene gewoon niet klopt. Kindjes, ook ouder dan 1 jaar kunnen nog nachtvoedingen nodig hebben en er staan meer dingen bij. Voeden op verzoek en ook 's nachts is bij sommige vrouwen nodig om de productie op peil te houden. Het stoort me gewoon heel erg dat jij vanuit je rol als opvoedkundige dingen verkondigt die jouw persoonlijke mening zijn en dat er straks weer een onzeker moeder is die denkt dat het klopt wat jij zegt, immers jij bent een opvoedkundige en dat is gewoon jammer. Je hebt zelf ook lang gevoed, je weet dus hoe mooi het kan zijn en het zou zo jammer zijn als er weer iemand moet stoppen door verkeerde adviezen. Opvoedkundige ala, maar ik neem niet aan dat je daarnaast ook lactatiekundige bent?
ik heb opmerkingen gemaakt over bv als troostmiddel en geschreven dat als je om welke reden dan ook nog nachtvoedingen geeft je daar als moeder grenzen aan kunt geven. Een kindje ouder dan 1 jaar dat langere tijd nog om de 2 uur komt `s nachts is gewoon in welke situatie dan ook niet vol te houden. Het lijkt mij dat het kind dan komt voor troost en niet voor voeding. Er is geen enkele moeder die er naar uit ziet om meerdere malen haar bed uit te moeten. Dus als je hier verandering in aan wilt brengen zul je als ouders zijnde de omslag moeten maken. Ik heb in al mijn stukjes naar niemand toe persoonlijk aangegeven dat als zij de bv wel als troostmiddel gebruikt zij een slecht moeder zou zijn. Ik heb wel de gevolgen er van benoemd en aangegeven wat je zou kunnen doen. Dat iem. dat kwetsend vind en zich er persoonlijk door aangevallen voelt vind ik heel vervelend, maar zo heb ik het niet opgeschreven. Waarom mij dan wel persoonlijk aanvallen op mijn moeder zijn, door letterlijk op te schrijven dat ik mijn kinderen niet zou troosten?
Ik heb ook aangeraden om het af te gaan leren. Kijk, als je het allemaal prima vind en je trekt het goed om 's nachts een paar keer je bed uit te gaan en een voeding te geven, dan ga vooral lekker door zou ik zeggen! Als je dit níet trekt, zoals TS aangeeft en bij mij toendertijd ook, dan vind ik dat kleintjes in de leeftijd van rond een jaar prima in staat moeten kunnen zijn dit af te leren. En ja, dit gaat zeer hoogstwaarschijnlijk gepaard met een paar nachten een tijdje begeleid huilen op het moment dat het kind wakker word voor een voeding. Ik vind het een ander verhaal als je kind om medische redenen, of pijn wakker word. Als mijn zoontje ziek ik of een hele erge nachtmerrie heeft, ben ik blij dat ik mijn borsten voor hem uit de kast kan trekken op zo'n moment. Ik ben ook heeeel erg tegenstander van de methode om jonge baby'tjes al heel snel te leren doorslapen door middel van huilen, maar er zijn genoeg moeders die het wel mooi vinden na 8 weken en hun frummeltjes dan al leren door te slapen door laten huilen. Dat vind ik dus echt NIET kunnen. Maar bv 's nachts afleren, op oudere leeftijd in een situatie waar het hoogst waarschijnlijk om gewenning gaat ipv honger, pijn of troost, dan vind ik dat je knopen moet doorhakken. En als je dat op een goede manier doet, dus niet deur dicht doen en laten brullen zodat het denkt dat het ergens voor gestraft word of dat je gewoon niet komt als het huilt, maar wel troosten en knuffelen en een slokje water geven tot hij/zij weer slaapt, dan zie ik echt niet in hoe het anders opgelost moet gaan worden voor TS. Gewoon 5 keer per nacht blijven voeden tot het kind 5 is? Want denk niet dat je gehuil kan voorkomen bij afbouwen... Of je moet het geluk hebben dat kind op een nacht denkt: "en nou is het mooi geweest, ik ga doorslapen!" Maar helaas werkt het meestal niet zo.
@Joyce: als BV 's nachts enkel gewenning is, kun je dat idd afbouwen. Maar als het troost is vanwege pijn, dan verschilt dat per kindje en dat mis ik echt in je verhaal. Bij een ander zou ik m'n schouders ophalen, maar juist van jou als professional in een sector waar je toch met enige regelmaat vrouwen hierover moet adviseren, vind ik dit een zeer kwalijke houding. Het is gewoon niet waar dat je altijd maar af kunt bouwen als jij het er als moeder aan toe hebt. Als je zou zeggen: in de meeste gevallen, zou ik je absoluut gelijk geven. Nu echter niet. Jouw visie gaat niet altijd op! En juist als hulpverlener zou je vanuit een opener visie moeten opereren. Nu ben ik zelf een zeer stabiele en zelfbewuste moeder, maar zelfs ik ben wel eens aan het twijfelen gebracht door CB of huisarts. Moet je nagaan al die moeders die minder zeker van zichzelf zijn!
Nou net wat Rozemarijke zegt.. En Oleander: ik ben er dus van overtuigd dat kinderen als ze de kans krijgen wél vanzelf gaan doorslapen en zonder huilen. En nee, misschien niet wanneer dat jou als ouder het beste uitkomt, maar het gebeurt echt wel.
We hebben blijkbaar een andere mening en dat is prima toch. Daarom voeden we one kinderen anders op, maar daarom zijn er ook veschillende stromingen binnen de hulpverlening zodat iedereen iets kan vinden wat hun past. Dus dat mijn manier niet bij jouw past, hoeft het nog niet te betekenen dat mijn manier slecht of verkeerd is.
Probleem is wel dat de visie die jij aanhangt, de grootste groep is en dat andere stromingen voor het gros van de nederlandse bevolking helemaal niet zo open voorhanden is. Dus nogmaals: ik vind dat je als hulpverlener getraind bent om niet altijd je eigen ding te doen, maar aan te sluiten bij de hulpvraag van een ander. Dat doe ik binnen mijn werk ook, en dat maakt mij een goede hulpverlener. Ik vind persoonlijk, (en ik heb daarover over jou te weinig info, dus geen oordeel over jou), dat elke hulpverlener die alleen maar zijn eigen visie staat uit te dragen, slecht hulp verleent. Al die ouders die denken dat ze het fout doen, omdat deze hulpverleners meestal niet zeggen dat het om hun mening/visie gaat en er ook alternatieven zijn.... Triest vind ik dat.
O, en ik zei niet dat jouw visie slecht is, enkel dat ik het verkeerd vind dat je die visie ook als hulpverlener zo sterk uit lijkt te stralen. Terwijl jij wel aangaf dat elk kind ouder dan 1 zomaar onder alle omstandigheden geleerd kan worden door te slapen. Dus mijn visie was blijkbaar wel verkeerd? No offense hoor... maar laten we de zaken wel houden zoals ze zijn