Dankjewel Nijna! Ik heb zelf al best veel gelezen over het samen slapen, ik deel de artikelen ook met mijn man en zo komt hij ook het een en ander te weten over samen slapen. Maar alsnog vind mijn man dat hij zonder de borst/rocken/swingen in slaap hoort te vallen. En het concept samen slapen is het vaak heel normaal dat de baby aan de borst in slaap valt.
Rare gedachtegang heeft je man eerlijk gezegd... Kleintjes hebben geborgenheid en liefde nodig. Je kan onmogelijk van zo'n uk verwachten dat hij zelf in slaap valt. Ik ben wel met onze dochter begonnen om haar weg te leggen om te slapen ook al is ze wakker. Dan is het vaak even jengelen maar na een minuut of 20 ( waarbij ik zo'n beetje elke paar minuut over dr koppie aai zodat ze weet dat ze niet alleen is) valt ze lekker in slaap. Dit doe ik compleet gevoelsmatig, als ik zeker weet dat ze moe is en geen pijn oid heeft ( reflux kindje en veel last van krampjes). Het heeft bij mij tot zo'n beetje vorige week geduurd voor ik m'n gevoel hierin durfde te volgen. Dus verwacht niet van jezelf dat je het allemaal in 1x kan. En nog steeds, als ze niet kan slapen van pijn of ongemak van de reflux dan leg ik dr op m'n borst en slapen we zo. En echt, ze gaat nog net zo makkelijk slapen in dr eigen bedje hoor.
Bij ons slaapt ze in der eigen bedje sinds ze 3 weken oud is, ik ben ook geen voorstander van in slaap krijgen met fles/ borst alhoewel ik met de borst wel meer speelruimte zou willen geven maar ik persoonlijk vind dat zo rond 3 maanden ofzo ze wel zouden moeten kunnen slapen zonder eerst de borst te krijgen. En met 3 weken sliep ze natuurlijk gelijk in maar dan liep ik met haar richting haar kamertje werd ze wakker en kon ik haar zo toch wakker in bed leggen. Ik vind dat voeding en slapen wel los van elkaar zou moeten staan, waarom weet ik eigenlijk niet dus misschien ben ik wel niet de juiste persoon om advies bij te krijgen in ieder geval kun je prima lang voeden zonder je kleine in je kamer te hoeven te hebben, hoe ouder ze worden hoe makkelijker ze echt wel zelf gaan aangeven als ze echt dorst hebben
Ik schrik trouwens wel van de reacties die zeggen dat je onmogelijk een kind van 7 maanden zelf kunt laten leren slapen, ik denk namelijk dat dit prima kan, je kan er ook gewoon bij blijven zitten hoeft geen huil het uit methode toe te passen maar je hoeft een kind niet per se voeding te geven als teken van liefde en geborgenheid dat kun je ook op andere manieren tonen. Je kan naast je kleine zitten, kusjes geven tot hij in slaapt valt, aaien etc. maar voeding is niet nodig en al helemaal niet met 7 maanden (als ze jong zijn hebben ze natuurlijk wel zuigbehoefte waarvan ik zeker van mening ben dat ze die aan de borst moeten stillen)
Hier echt nooit zo'n probleem geweest. Ik leg haar in bed als ik denk dat ze moe is en dan gaat ze gewoon slapen, meestal wil ze wel een flesje mee in bed maar dat is een stuk makkelijker dan een borst, die kan je ten slotte niet meegeven
Hier ben ik het wel mee eens. TS, jouw probleem is niet hoe het nu gaat met het slaap/voed ritueel. Jouw probleem is dat jij en je partner niet op 1 lijn zitten. En ik ga nu niet roepen dat jij gelijk hebt. Jij staat links en hij staat rechts, en er is ongetwijfeld een middenweg te vinden die voor jullie allebei acceptabel is. Jij doet het anders dan de mensen in jouw omgeving. Als dat voor jullie werkt, prima. Nu werkt het kennelijk niet voor jullie allebei en moet je in gesprek. Jij lijkt je in je manier van aanpak een beetje veroordeeld te worden/voelen door je omgeving, maar voor mijn gevoel oordeel je ook wel terug (iig in je posts, niet irl kennelijk), misschien juist omdat je je door hun aangevallen voelt? Want als ik jouw reacties lees, dan voel ik me bijna schuldig dat ik mijn kinderen (naar hun volle tevredenheid overigens) wakker op bed legde en ze op hun eigen kamer sliepen. Jij hebt jouw manier. Pietje heeft zijn manier en Klaasje doet het ook weer net anders. Zo lang ouders en kind maar blij zijn!
Hier heb je wel gelijk in alleen in de openingspost staat dat ze in slaap voedt of zeg maar heen en weer loop en wiegt tot haar zoontje slaapt. En allebei de manieren vindt haar man niet ok. De enige andere manier is dan laten huilen. Want sommige kinderen kan je gewoon niet wakker neerleggen. Die gaan niet jengelen maar meteen krijsen en dan helpt ernaast zitten gewoon niet. Ik wil het ook wel anders maar hier gaat het ook zo. Net als bij mijn oudste twee. En dan is de beste manier om mee te gaan in de behoefte van het kind aan geborgenheid bij de ouders. Soms moet je gewoon accepteren hoe het gaat ook als anderen dat raar vinden. Hier ging het over toen ze wat groter werden. Dan kan je uitleggen wat er gaat gebeuren en is er een avondritueel (Nachthemd aan, tandenpoetsen, verhaaltje). Mijn kinderen wisten dan dat ze dus naar bed gingen en dat ik dan wegga.
Ik ben van mening dat het goed is als je kindje zichzelf in slaap kan krijgen, maar dat is ook gewoon mijn mening hè. Ik leg haar altijd wakker in haar bedje (tenzij ze al in slaap is gevallen natuurlijk). Dit doe ik om te voorkomen dat ik straks de gekste capriolen uit moet halen om haar in slaap te krijgen. Soms houdt dit dus in dat ze eventjes huilt voor ze gaat slapen (maar ik laat haar nooit langer dan 5 minuten huilen en ik laat haar alleen eventjes huilen als het niet hysterisch huilen is). Bij ons werkt dit tot nu toe goed. Jij moet doen wat goed voor jóu voelt. Trek je niet aan van wat anderen zeggen en probeer er samen met je man uit te komen wat voor jullie beiden goed voelt. Succes!
Ik denk dat er niet één manier is, maar dat je een manier moet vinden wat werkt voor jullie. Ik vind het wel belangrijk dat mijn man en ik daar hetzelfde over denken. Babylief ging hier na 10 weken in wiegje op onze kamer te hebben geslapen, over naar het ledikant op zijn eigen kamer. Mijn man sliep niet rustig, want hoorde elk gezucht en gekreun.. Baby werd soms wakker als wij op bed gingen. Eerste weken sliep baby overdag wel in de box, vanaf een week of acht ging hij 's middags voor het slaapje in zijn eigen ledikant. Wij vonden het belangrijk dat baby leert dat het ook veilig en vertrouwd is om op zijn eigen kamertje te slapen. Dat ook dan papa en mama gewoon in de buurt zijn. Wij hadden vrij snel een slaap ritueel wat we elke avond gebruiken. (Slokje drinken, pyama aan, vitaminen, knuffelen, boekje lezen/slokje drinken, liedje zingen en op bed) Onze rituelen verschillen onderling iets, zowel mijn man als ik brengen onze zoon op bed.(vind ik belangrijk) Wij hebben eigenlijk nooit problemen gehad met slapen of in slaap vallen. Heus wel eens een keer dat het niet wil, maar dat is op één hand te tellen. Oja, en zoon krijgt nog steeds borstvoeding op verzoek.
Bedankt Nijna! Dit is dus precies wat hier aan de hand is, hij begint vrijwel meteen met krijsen en vervolgens verstikken enz enz enz en zo een baby zou ik nooit zo kunnen laten liggen Laat staan mijn eigen kindje. Ik heb vaker met babys te maken gehad (nichtjes/neefjes enz) en over het algemeen kregen ze vaak een flesje mee naar bed en vielen ze zo in slaap. Laat mijn borst nou toevallig een flesje zijn Of ze gingen naar bed huilend en schreeuwend enz, maar dan waren ze wel wat ouder. Ben blij te lezen dat het uiteindelijk wel goed komt.