Nou dames, naar aanleiding van een ander topic (irritaties) open ik toch maar zelf een topic want ik merk dat het me op sommige momenten nog steeds erg verdrietig maakt dat ik geen bv heb kunnen geven. Ik zal vast dingen "verkeerd" hebben gedaan maar ik heb af en toe het gevoel dat als het anders was gelopen, bijv. met betere begeleiding het misschien toch gelukt zou zijn. Ligt het aan mij? Heb ik teveel dingen maar op zijn beloop gelaten? Toen ik net 17 was heb ik een borstverkleining gehad, op dat moment maakte het me niks uit dat de arts zei dat ik nooit bv zou kunnen geven want ik liep al 3 jaar bij de fysio vanwege de pijn in mijn lijf (op dat moment werd maat 85 F alweer te klein). Toen ik zwanger raakte wilde ik toch graag proberen bv te geven en na wat verhalen te hebben gelezen over vrouwen die wel bv konden geven na een verkleining werd ik positiever. Toch bleef er steeds in mijn hoofd die stem van de dokter: Je kan nooit bv geven! Helaas bleek mijn goede voornemen niet genoeg, het begon al bij de kraam. Ik heb een bureau gekozen dat geen bvcertificaat heeft, ik wist niet eens dat het ene bureau het wel had en het andere niet. Bij de intake kreeg ik een hele map met informatie en diverse folders. Zo stond er ook een nummer van een lactatiedeskundige in. Ik heb die dame geprobeerd te bereiken maar het nummer bleek niet in gebruik te zijn. Bij het kraambureau zouden ze er naar kijken (nooit meer iets over gehoord). Ook wilde ik graag een bijeenkomst/cursus bijwonen en heb zowel het BVN als LLL meerdere malen via de mail benaderd over of en wanneer er in mijn regio een bijeenkomst oid zou zijn maar ik heb er nooit antwoord op gekregen. Mijn lieve schat Louise bleek een paar dagen voor de uitgerekende datum helemaal verkeerd te liggen en na een draaipoging werd meteen een ks ingepland. Op maandag 18 juni is ze geboren en na wat zuurstoftekort door het inslikken van vruchtwater is alles goed verlopen. Savonds hebben we haar geprobeerd aan te leggen wat erg goed leek te gaan want zover ik kon zien hapte ze goed. Er kwam alleen erg weinig uit, nu weet ik dat dat heel normaal is de eerste dagen. Er was een dubbele electrische kolf die me werd uitgelegd om de productie op gang te helpen/op te krikken. Na 1 keer uitleggen verdween de verpleegster en zat ik daar alleen met dat "enge" ding. Ik had geen idee of ik het goed deed maar na een half uur had ik uit 2 borsten ongeveer 3 cc. Uiteindelijk "moest" Louise volgens de verpleging aan de kv omdat ik blijkbaar geen productie had. Toch probeerde ik haar vaak aan te leggen maar ik kreeg de indruk dat de verpleging geen tijd had voor mij om samen te kijken of ik en Louise het wel goed deden. Ook was er een moment dat een verpleegster mij hielp met het aanleggen en er een ander binnen kwam "stormen" en als een gek aan mijn borsten begon te trekken/duwen/masseren. Ik voelde me ontzettend ongemakkelijk helemaal omdat ik de desbetreffende verpleegster nog nooit had gezien. Ook kwam op dat moment visite binnenlopen die ik vriendelijk heb verzocht weer de gang op te gaan. Op de dag dat ik naar huis mocht (vrijdag) kwam er een dame van het ziekenhuis bij me (lk) die me zei dat ik me niet schuldig moest voelen en dat ik door de borstverkleining gewoon geen bv kon geven. Thuis in mijn kraamweek kreeg ik giga harde borsten die erg zeer deden en van de kraamhulp moest ik een bh dragen zowel overdag en snachts en dan zou het met een paar dagen over zijn. Was dit nou een teken dat ik dmv kolven/aanleggen wel de producten omhoog had kunnen helpen? Uiteindelijk heeft Louise dus praktisch vanaf het begin kv gehad en ik had geen idee hoe alles werkte en geloofde iedereen op zijn/haar woord.... steeds denk ik, had ik maar dit, of had ik maar dat... Zoals jullie merken zit het me zelfs na 9,5 maand nog dwars... ik vind het fantastisch als vrouwen zo van de bv genieten met hun kindje maar ergens steekt het me en voelt het als een gemis dat ik dat niet hebben kunnen doen. Ik hoor graag jullie mening, al weet ik wel dat ik met een eventueel volgend kindje me veel meer hard zal maken voor de bv. Liefs Manuela
Als ik het zo lees had er bij jullie een heleboel heel anders kunnen lopen. Je hebt ook echt heel veel pech gehad zeg! En een erg slechte begeleiding. Of je volledig of lang borstvoeding had kunnen geven, dat is niet iets waar ik me aan zal wagen, een borstoperatie is natuurlijk een complicatie, maar je had in elk geval met een heel ander gevoel op de afgelopen 9,5 maand kunnen terugkijken. Je bent niet de eerste van wie ik een dergelijk verhaal hoor. Ik word er soms zo moedeloos van, waar zijn mensen om het kraambed soms mee bezig?
Nou, meid, zo te lezen is het zeker niet op rolletjes verlopen bij jullie in het begin. Jammer zeg, zeker omdat je er zelf zo te lezen ook nog echt mee zit. Weetje, Bv is dan misschien goed voor een kindje, Kv is minstens net zo goed hoor! (hier hebben ze ook geregeld kv gekregen, omdat het gewoon niet anders was) En ik moet zeggen dat ik er niet veel verstand van heb, maar volgens mij zou je het bij een volgend kindje best eens kunnen proberen. Zeker omdat je zegt dat je wel giga hard borsten had (zeg, stuwing) Maar dan met goede verpleging, een goede kraamverzorgster, een lk vragen voor advies. Ik heb trouwens weleens gelezen dat dames met een borstverkleining geen volledige bv kunnen geven. Omdat er te weinig klierweefsel zou zijn. Maar wel een combi van bv-kv aan hun kleintje kunnen geven, de kv vult dat het tekort aan klierweefsel op. BVN en LLL heb ik geen ervaring mee. Maar het kan in ieder geval nooit geen kwaad om eens een kijkje te nemen op een van de info avonden/middagen. Zo, dat is dus wat ik denk. En ik zou dus zeggen bij een volgend kindje nogmaals goed voorbereiden en er helemaal voor gaan, met alle hulp die je kan krijgen! En dan bijv gaan voor combi bv-kv. Succes en sterkte! Liefs.
Pff ik ben blij dat jij ook vindt dat ik niet echt goede begeleiding heb gehad en dat er veel dingen beter hadden gekund. Maar wat denk jij, het feit dat ik na een paar dagen zulke keiharde borsten kreeg, is dat stuwing? En als je dat krijgt wil dat dan ook zeggen dat er melk wordt aangemaakt/opgebouwd?
Iedere borstoperatie is anders. En met borstvoeding kan het alle kanten op. De een zal geen drup kunnen geven, de ander kan volledig voeden. Maar hoe langer het geleden is dat er geopereerd is, des te groter is de kans op succes (omdat dan de verbindingen vaak toch weer terug aangroeien) Wat wel vaak gebeurt na een verkleining is dat de opslagcapaciteit van de borsten veel kleiner wordt, wat betekent dat je als moeder je kind veel vaker moet voeden (omdat er minder melk in de borsten past). Of iemand dat kan opbrengen is natuurlijk ook iets dat heel persoonlijk is. Maar in dat soort gevallen is er vaak nog wel een combi mogelijk. En uiteindelijk, zelfs als er geen melk uit de borsten komt (zoals bij vrouwen met onvoldoende klierweefsel), borstvoeding geven kan nog steeds, met een borstvoedingsondersteuningsset. Dat is een flesje met een slangetje i.p.v. speen. Het slangetje wordt op de tepel geplakt en zo krijgt een kind aan de borst via de slang de melk. Op die manier kan overigens ook bijgevoed worden.
Hoi Manuela, wat goed dat je hier zo je hele verhaal neerzet, het is zonde om je zo lang al schuldig te voelen. ik kan me goed voorstellen hoor dat je door twijfels en slechte begeleiding vlak na de geboorte gedaan hebt wat men zei dat je 'moest' doen. als het bij mij zo was gegaan had ik ook niet beter geweten. je hebt op je belangrijkste vragen al antwoord denk ik en wat er precies gebeurt is (of je nou melk had of niet) zul je wel nooit weten. Het is jammer dat het zo gelopen is met de bv maar je kunt op veel andere manieren ook heel intiem zijn met je kindje. Geniet daar maar van! Liefs, Geke
Go meis, wat sneu! Sneu dat je zo slecht begeleid bent maar nog sneuer dat je er al zo lang mee zit! Tuurlijk, je had het graag anders gezien, dat snap ik wel, maar je kunt er nu niks meer aan doen. En wat ik gelezen heb heb jij er toch echt alles aan willen doen maar wat fout kon gaan of tegen kon zitten deed dat ook..... Wat wil ik nu zeggen...oh ja. Kijk niet langer terug, kijk vooruit!
Ik ken je gevoel zo goed. Hier bijna hetzelfde verhaal. In dat topic waar jij naar verwijst staat mijn hele verhaal. Bij mij steekt het ook nogsteeds dat het niet gelukt is. Aan de ene kant weet ik niet of ik bv wel echt zo graag gewild had als ik nu achteraf denk. Ik was zo vermoeid en onzeker geworden dat ik de onzekerheid van bv niet aan kon. Ik vind fv voeding misschien ook wel net zo makkelijk. Ik heb er echt dubbele gevoelens over. Ik kan bijvoorbeeld ook heel slecht tegen die onderschriften en banners die je hier regelmatig leest: borstvoedende mama, ik geef al 10 maanden borstvoeding en trots etc. Ik wordt er een beetje boos om. Ik wil graag een banner dat ik al 4 maanden fv geef en dat ik heel trots ben, maar die bestaan vast niet. Ik weet ook niet zo goed waar dat gevoel vandaan komt: is dit jaloezie of verdediging? Ik doe het namelijk net zo goed als iemand die al zo lang bv geeft. Ik wil hierbij niet zeggen dat die mensen dat suggereren. Het is alleen mijn gevoel en dat zal wel berusten op spijt, verdriet en onmacht. Ik kan me je gevoel dus wel voorstellen en het is goed dat er hier ook over gepraat wordt. Het zit blijkbaar toch erg diep dat we er maanden later nog zo'n gevoel aan over hebben gehouden.
Lieve meiden, Voel je ajb niet schuldig! Jullie hebben je uiterste best gedaan, dan is het toch goed! Het moet ook allemaal een beetje meezitten en je moet af en toe ook een beetje geluk hebben met goede begeleidig e.d. Zo heb ik zelf geen *vaginale* bevalling gehad. Ervaar ik zelf als een gemis en heb het er nu, bijna een jaar na dato nog steeds moeilijk mee. Daarom is voor mij persoonlijk de bv zo'n hot item geworden, ik heb het gevoel dat ik daardoor binding met mijn kind heb. Desalniettemin, vind ik het heel knap dat je dit ter sprake bent, als je wil praten kan je mij altijd pb-en.
die pijnlijke borsten die je beschrijft na je thuiskomst lijkt me sterk op stuwing. je had inderdaad je melkproductie op gang kunnen krijgen door de kolven/aanleggen. maar je was amper 17 je wist niet beter. naargelang mijn gevoel nadat ik je verhaal heb gelezen lijkt het me sterk dat je inderdaad te weinig begeleiding hebt gekregen. ze hadden meer moeite moeten doen met je te helpen en je bij te staan in deze (normale) oh zo mooie tijd
Hoe dan ook, je hebt nooit alles zelf in de hand. Je kunt allerlei dingen NOG zo graag willen, er kunnen altijd zaken van buitenaf komen die de boel laten mislukken.
Dat heb ik dus ook al niet. Heb af en toe het idee dat ik nog totaal niet weet hoe het is om een kind te krijgen. M'n bevalling en kraamtijd is namelijk niet echt gegaan zoals het "hoort". Na drie maanden is bij mij het genieten pas begonnen....
wat een verhaal zeg! en je bent zeker slecht geholpen en ondersteund in het ziekenhuis., helaas gebeurd dit te vaak! ik ben kraamverzorgende en ben wel borstvoedinggecertificeerd! en doe er altijd alles aan om de borstvoeding te laten lukken. de harde en pijnlijke borsten is zeker stuwing geweest, dit komt omdat je de borstvoeding toch hebt gestimuleerd, dus jouw lichaam heeft gedacht heeeeey ik moet een kindje voeden dus hup voeding aanmaken! Sommige vrouwen die een borstverkleining hebben gehad kunnen gewoon volledig voeden, zoals al eerder is vermeld is er altijd een herstel mogelijk van de melk kanaaltjes. je kan ook de bv aanvullen met kv! dus eerst 20 min laten drinken en dan later eventueel nog 50 cc bijvoeden (of minder ligt eraan hoeveel het kindje vraagt enz enz) Je kan het bij de volgende keer gewoon weer proberen en laat ook al moet je door omstandigheden in het ziekenhuis bevallen zeker niet gek maken door de verpleegsters! die vinden het allemaal mooi makkelijk flesvoeding, scheelt hun weer een hoop werk, wat natuurlijk rond uit belachelijk is. Vind het heel jammer voor je dat je de borstvoeding heb moeten missen, maar meis laat je niet gek maken, tegenwoordig is die flesvoeding zoooo goed voor je kindje. het valt haast niet meer te vergelijken. sta voor je standpunt, en vooral niet schuldig voelen, jij hebt er niets aan kunnen doen, als je veel beter geholpen was had het heel anders kunnen lopen. Kop op hea !
ik heb nog even wat voor je opgezocht, dit is van medela, het is een slangetje wat je op je borst kan plakken, zo stimuleer je wel de borstvoeding en weet je zeker dat je kindje ook wat binnenkrijgt, alleen dan in kv. hier is de link: http://www.medela.nl/BENELUX/nl/breastf ... ursing.php
Allemaal heel erg bedankt voor jullie lieve reacties! Dat doet me echt heel veel goed. En het is zeker niet zo dat ik me de hele dag ontzettend schuldig voel hoor. Alleen op sommige momenten denk ik wel eens terug aan die roerige tijd net na de bevalling en wordt ik soms verdrietig omdat het niet is gelukt. Ik geniet ontzettend van Louise en ze doet het erg goed, is een voorbeeldig kind en ook het geven van een flesje is erg intiem en een heerlijk moment... ik had het alleen graag anders gezien en vroeg me af of het misschien wel had gelukt als ik beter was begeleid of langer door was gegaan met kolven/aanleggen. Mirthe; wat naar dat jij een vergelijkbare ervaring hebt gehad. Al is het wel fijn dat er mensen zijn die precies weten hoe ik me voel. In het topic irritaties zie ik alleen niet jouw verhaal staan. Kun je me een linkje geven? Jingels; dankjewel meid, erg lief van je. Ik weet ook helaas dus hoe het is om geen vaginale bevalling te hebben gehad. Dat maakte dat ik het gevoel kreeg dubbel gefaald te hebben. Je bent als vrouw gemaakt om een kind op de wereld te zetten die die te voeden, en beide zijn bij mij niet gelukt. Echt ontzettend fijn dat het met de bv bij jullie zo goed gaat! En ik vind het ook goed dat bv een hot item is. Er gaat nog zoveel mis mbt de begeleiding daarvan dat het goed is dat er mensen zoals jij en dirksmama zich zo hiervoor inzetten. Kitana; ik was 17 toen ik een borstverkleining kreeg maar 28 toen Louise geboren werd Wel fijn dat mijn vermoeden dat ik stuwing had wordt bevestigd. Dat maakt het misschien wel wrang dat er niks mee gebeurd is, maar dat is mischien wel een indicatie dat het bij een volgend kindje eventueel wel zou kunnen lukken. Kelly; ik heb idd contact gehad met iemand hier op het forum die ondanks een verkleining volledige bv heeft kunnen geven en zij heeft geen enkel probleem gehad. Ik denk dat ik in het ziekenhuis niet echt op mijn strepen heb gestaan. Al is dat erg triest voor een zh dat zogenaamd een bvcertificaat heeft. Soms vraag ik me echt af wat het nut is van dat ding als de regels toch niet nageleefd worden. Meteen nog even een vraagje aan jou, hoe lang duurt het gemiddeld voordat de productie een beetje op peil is? Is dat iets van dagen of weken? Mocht ik nog een keer zwanger raken, dan zal ik zeker al veel eerder een lactatiedeskundige in de arm nemen en het hele verhaal voorleggen. Bevallen moet ik sowieso in het zh vanwege de ks. Dikke knuffel voor jullie allemaal!
het duurt een aantal dagen voordat de productie op gang is, bij normale borsten is dat rond dag 4/5 dat de productie goed op gang is gekomen, mits er niet regelmatig is aangelegd. In de eerste dagen na de bevalling is het erg belangrijk om elke 3 uur proberen aan te leggen aan alle 2 de borsten. bij de ene vrouw duurt het wat langer dan bij andere. Of het bij een borstverkleining langer duurt voordat de melk op gang is durf ik niet te zeggen.
hey manuela bij je volgende kind het zeker proberen. het is zo dat je het zeker weet of het je lukt. en lukken zal het vermits goede begeleiding. want ondanks de borstverkleinig heb je wel degelijk stuwing gehad. (wat overigens een goed teken is)
Sorry, ik dacht dat je aan een ander topic refereerde. Hier is het linkje: http://www.zwangerschapspagina.nl/viewt ... 59&start=0
Je verhaal is heeeel herkenbaar. En dan bedoel ik in de zin dat het geven van bv mislukt door slechte begeleiding. Bij mijn eerste heb ik geen begeleiding gehad. Ik had een leerlingkraamhulp en met mijn ingetrokken tepel en 'driftige' baby lukte de bv niet goed. Door mijn verloskundige werd het inroepen van een lactatiekundige geweigerd. Dat was onzin, niet nodig. Na 10 dagen proberen, veel stress en een grote huilbui ben ik gestopt en heb ik nog een tijdje afgekolfde melk gegeven. Maar ook daarmee ben ik gestopt door omstandigheden van buitenaf. Kortom, ik herken heel goed dat verdrietige gevoel wat je beschrijft. Ik heb dat ook, omdat ik weet dat het wél had kunnen lukken als ik maar betere begeleiding had gehad. Dan waren mijn ogen zeker geopend, had ik langer kunnen doorzetten en was het denk ik wel gelukt. Helaas is bv geven niet een kwestie van aanleggen en klaar. Soms gaat het moeilijk en heeft het veel aandacht nodig. Als ik de tijd kon terugdraaien had ik het allemaal heel anders gedaan. Nu kan ik de tijd niet terugdraaien, wel heb ik mij deze keer goed voorbereid en geef ik nu mijn 2e kindje wél bv! En dat ging weer moeizaam, maar ik ben blij dat het nu wel lukt. Heb ik het toch een beetje kunnen 'rechtzetten'. Ik hoop voor jou dat je dat ook een keer mag ervaren als het bij een volgend kindje misschien wel lukt!