Dag dames, Ik geef momenteel alweer bijna 8 mnd bv en het goed tot nu toe eigenlijk heel goed. Alleen de laatste per dagen duurt het namelijk heel lang voordat mijn toeschietreflex komt of hij komt helemaal niet. Ze begint heel enthousiast, maar na 3 minuten proberen wordt ze boos en laat steeds los. Ik doe niks anders dan normaal, ben volgens mij ook niet gestresst, ik voed altijd op de slaapkamer. Lekker rustig dus. Wel machitg irritant want ik word er zelf ook spuug chagerijnig van. want dit is natuurlijk niet lekker rustig bv geven. Zij krijgt minder dan normaal binnen, want op een gegeven moment geeft ze het gewoon op en we doen er kneiter lang over. Dus wie herkent dit en kan me misschien een beetje gerust stellen of heeft een goede tip. Groetjes joyce
Tja geen ervaring mee. Enige wat ik kan bedenken, en das een lastige, is je als je gaat voeden niet proberen druk te maken en te denken van owjee daar gaan we weer, toeschietreflex wil vast weer niet komen, kleine meid gaat dan weer stoppen met drinken en misschien wel overstuur, hoe moet ze dan toch aan haar melk komen. Dat soort gedachtes denk ik dat je zal hebben, telkens weer wanneer je haar gaat voeden omdat het al een aantal keer is geweest dus. Dus ik zou zeggen, probeer daar echt niet aan te denken en probeer dan dus zo te voeden, zonder die nare gedachtes. Verder zou je bij de huisarts kunnen vragen om die neusspray (wat erg, kan die naam 100 keer zeggen, maar nu kom ik er niet op...), die neusspray kan je helpen om de toeschietreflex op te wekken. Misschien het proberen waard. Succes! Liefs, Hanneke.
bedankt voor je reactie! Toen ik inderdaad opschreef dat ik niet gestresst was dacht ik later, dat ik inderdaad wel gestresst werd van het feit dat het niet lukt en zo ook aan het voeden ben. Er niet aan proberen te denken ga ik zeker proberen, maar is denk ik wel lastig. Ik had al geprobeerd om tijdens het voeden echt weer helemaal op haar gericht te zijn dus niet tv kijken, had het ook al omgedraaid niet op haar letten en me focussen op de tv. maar helaas.... het gekke was dat ze net super dorst leek te hebben en warempel met een paar keer had ik al een toeschietreflex. Dus dacht uhmmm ligt het dan aan haar, heeft ze gewoon niet zo`n dorst en doet ze daarom niet zo haar best en wordt het een beetje een wisselwerking van zij doet niet haar best ik schiet in de stress, hup weg toeschietreflex? Lastig hoor! Zal maandag ook eens even bij de apotheek langs gaan of zij me kunnen helpen met die neusspray. Groetjes joyce
De neusspray lijkt me ook wel een idee (syntheticon ofzoiets dacht ik). En ik denk dat je inderdaad en heel begrijpelijk er ook wat gestresst raakt van het voeden. Dat kan inderdaad invloed hebben en als je die neusspray krijgt kan dat je helpen om die hobbel over te gaan zodat het voeden weer leuk wordt.
Heel diep in- en uitademen (tot in je tenen) wil ook wel heel goed helpen. En de syntocinonspray (van Novartis, via je huisarts alleen te verkrijgen) helpt heel erg goed.
Ongesteld? Ja sinds vorige week en volgens mij als ik zo een beetje terug denk is het toen ook een beetje begonnen met die toeschietreflex. Nou volgens mij weet ik de oorzaak!! Nooit bij nagedacht, dat dat van invloed zou kunnen zijn. Helemaal bedankt voor het meedenken meiden. Ga er vanuit dat het dus snel weer over is. Groetjes joyce
dat was hier ook de oorzaak! Ook werd mijn zoontje toen onrustiger met drinken. Hier was het zo weer over. Bij mij hielp het toen nog wel enigzins om even met mijn ogen dicht even diep in en uitademen, even goed ontspannen.
nu ik weet waardoor het komt en dat het dus "waarschijnlijk"snel weer over gaat, kan ik me veel beter ontspannen en laat ik me ook niet zo gek meer maken. de eerste paar dagen werd ik er helemaal chagerijnig van en ging ze van de ene naar de andere borst. Toen ik merkte dat we daar allebei gek van werden probeerde ik me meer te laten afleiden door de tv, maar van binnen zat ik me helemaal op te vreten als het weer zolang duurde. Nu ik me echt weer goed kan ontspannen laat het echt aan haar over en maak me er ook niet meer druk over en echt binnen een paar minuten is het toeschietreflex er. Het duurt dus nog wel wat langer, maar hij komt tenminste gewoon
Fijn dat het weer goed gaat! Vergeet trouwens niet dat je toeschietreflex sowieso niet meer zo snel komt als in het begin: (misschien heeft de natuur dat wel zo geregeld omdat een kind dan ook vast voedsel moet leren eten, en sterkere kaken moet ontwikkelen maar dat is mijn eigen theorie ). Ik heb zelf wel behoorlijke toeschietreflex problemen gehad toen mijn dochter 2 a 3 maanden was door stress. Wat mij geholpen heeft is om voordat ik ging voeden gehaktballetjes van mijn tepel te draaien met de binnenkant van mijn vlakke hand, net zo lang tot de toeschietreflex vanzelf is gekomen. (ik keek dan naar vakantiefoto's) Daarna legde ik mijn dochter aan en kon ze dus meteen drinken. Bij mij hielp dat althans heel goed en dat gaf me weer het zelfvertrouwen dat ik nodig had om goed te kunnen voeden. Misschien helpt het ook om te beseffen dat je kind niet meer zo afhankelijk is van MM; dat haalt misschien ook de druk wat van de ketel af. Veel voedplezier nog (want 8 maanden is al een hele tijd!) Liefs, Marla