hallo dames. mijn meisje van 11 maanden is ineens volop aan het ontdekken. en daar hoort vallen ook bij! als ze huilt en ik houd haar tegen me aan om te troosten, ze gaat dan meteen happen en aan mijn shirt trekken. als ik haar voed, is ze meteen rustig en kruipt heerlijk tegen me aan, na een paar slokjes speelt ze vrolijk verder. (met een dikke bult op haar hoofdje) hoe doen jullie dat? geef je bv of troost je op een andere manier. als papa of oma haar oppakt dan doet ze dit niet.
Ik weet dat er zijn die t doen. Ik weet niet wat ik zou doen. Heb altijd gezegd dat ik dat niet zou willen. straks in t openbaar dat mijn kind constant aan mijn shirt zou trekken als ze wat wil. maar helaas heb ik nooit langer dan 6mnd kunnen voeden omdat ik dan om de een of andere vage reden totaal opgedroogd was (had dus ook nooit afbouwschema's nodig. t was gewoon op) dus ik zou nu zeggen. denk dat ik het zo niet zou willen oplossen omdat a ik het niet prettig vind als mijn kind te pas en te onpas mij uitkleed. en b omdat ik mijn kind niet wil troosten met eten. zodat het later ook eten als troost gaat gebruiken. maar terzijde. dat zeg ik nu. ik weet dat soms als je in de situatie staat andere keuzes maakt.
Oh, maar dat doet mijn zoon ook niet zenne. Ik bied hem dan zelf de borst aan en als dat dan helpt voor hem, is dat goed. Hij wilt ook niet altijd aan de borst dan maar vaak wel. Hij mag dit 'subtiel' aangeven maar ik zou ook niet willen dat hij me al half ontkleedt ofzo...
ja wij hebben ook een slaapborstje. enne ik wordt niet uitgekleed ofzo hoor! ze pulk aan mijn shirt en hapt, daardoor merk ik het. en geloof me na zolang voeden wordt je heel handig in het shirt omhoog-bh omlaag-hop baby eraan en niemand die wat ziet! dus er is niks raars aan om te voeden in het openbaar, want men ziet niks. eigenlijk zou het gewoon moeten kunnen............
Ik voed ook wel in het openbaar! Ben het er volledig mee eens dat dit perfect normaal is/zou moeten zijn! Ik bedoelde maar dat ik niet zou willen dat m'n kind (vooral in de zomer dan, dan gaat dat allemaal wat makkelijker) m'n topje naar beneden zou trekken of z'n hand erin zou steken ofzo... Snap je?
Nee, dat doe ik niet. Als Irem zich pijn heeft gedaan of overstuur is om wat voor reden dan ook troost ik haar, loop ik met haar rond, geef een slokje water, zing een liedje en dan is het altijd zo weer over. Ze drinkt alleen als ze honger heeft en dat vind ik eerlijk gezegd wel zo prettig. Haar kennende zou ze alleen maar bozer worden als ik haar op zo'n moment zou aanleggen omdat mijn tsr niet zo snel is.
Ik heb wel als troost bv 's nachts gegeven tijdens een van de vele oorontstekingen. Ik deed het verder niet als troost. Wij probeerden toch bv als voeding te zien. Ik gaf ook in principe niet bv als hulpmiddel bij slapen. Niet dat hij nooit in slaap viel aan de borst, en ik heb het ook weleens gebruikt toen ik kapot was en alleen maar rust wilde, maar dat waren uitzonderingen. (net zoals je soms toch een koekje geeft om hem rustig te krijgen in de autostoel). Ik ben geen fan van troostborst.
Hier voed ik nu in principe nog 3x per dag, dus 's morgens, 's middags en 's avonds, af en toe nog een keertje vaker. Troosten doe ik dus ook gewoon door te knuffelen etc. Hier vraagt ze momenteel ook vaak om de borst door aan m'n kleren te trekken, maar ik wil niet meer de hele dag voeden. Tot haar eerste verjaardag vond ik alles nog prima, nu moet ze ook een beetje leren dat ze niet op elk moment van de dag de borst kan krijgen. In slaap vallen aan de borst doet ze hier al een hele tijd niet meer.
Ik zie borst als veel meer dan alleen maar eten en drinken. En mijn instinct zei in dat soort gevallen 'aanleggen', dus dat heb ik ook altijd gewoon gedaan.
Voor ons is de troostborst een laatste redmiddel, zeg maar. Ik troost haar eerst door te knuffelen, bied haar een slokje drinken aan uit haar beker en meestal is het dan alweer goed. Als ze het allemaal niet wil, is er de borst.