Ik zou graag wat ervaringen horen van andere vlindermama´s. Op korte termijn zal ons kindje (nu 22 weken) geboren worden. Nu heb ik wat praktische vragen aan mensen die dit ook hebben meegemaakt. Omdat veel nog niet verplicht is, maar wel mogelijk is (aangeven, cremeren) weten we niet zo goed wat we moeten doen. Hebben jullie het kindje aangegeven bij de gemeente bijvoorbeeld? Hoe hebben jullie afscheid genomen, begraven? cremeren? Met/zonder familie? Ik heb hier al wat info over gezocht, maar dit wordt bijvoorbeeld alleen vergoed ná de 24 weken. En hebben jullie ook kaartjes verstuurd? Hoe hebben jullie eventuele andere kinderen hierin betrokken? En hebben jullie het kindje mee naar huis genomen? Waarin? Ik heb over dit soort dingen zo veel vragen, maar weet niet zo goed waar ik daarmee terecht kan, dus hoop dat jullie me kunnen helpen? Alvast heel erg bedankt, het is allemaal al moeilijk genoeg, en ik wil van dit kindje graag op een mooie manier afscheid nemen, maar weet nog niet zo goed hoe.
Hoi Petra77, Wat verschrikkelijk allemaal................. Ik wil je ten eerste heel veel sterkte wensen met wat nog komen gaat. Ik weet hoe je je voelt, heb het namelijk begin december zelf meegemaakt. Afscheid moeten nemen van ons Sabientje met ruim 18 weken. Wij hadden er voor gekozen om Sabientje door het ziekenhuis te laten cremeren en te worden uitgestrooid met "lotgenootjes" op een speciaal veldje bij het crematorium. We hebben dat gedaan omdat we zelf geen uitvaartverzekering hebben en het dan niet vergoed zou worden. En voor ons gaf dit ook een goed gevoel. We hebben na de bevalling rustig de tijd gehad om afscheid van haar te nemen. Ze hebben ons toen even alleen gelaten en konden we aangeven wanneer we klaar waren. We hebben haar in een mooi rieten mandje gelegd dat bekleed was met de sleep van de trouwjurk van mijn moeder. Die had zij vermaakt tot doopkleed maar werd niet meer gebruikt. Ook hadden we nog een quiltje (klein dekentje) van het ziekenhuis gekregen, gemaakt door vrijwillige moeders. Verder hebben we nog een knuffel die mijn neefje van 9 had gegeven als cadeautje, in het mandje gelegd, zodat ze toch niet helemaal alleen lag voor ons gevoel. Na het afscheid is ze naar het mortuarium van het ziekenhuis gebracht en was het wachten op genoeg andere kindjes die ook een sterretje waren geworden, zodat ze gezamenlijk gecremeerd konden worden. Ze hadden gezegd dat dat misschien wel een maand kon duren, maar na 3 weken kregen we telefoon dat ze 28 december gecremeerd zou worden. Je kan daar voor kiezen om daarvan op de hoogte te worden gesteld. Wij vonden het heel fijn om te weten wanneer dat zou gebeuren. Verder hadden we nog een hand en voetafdrukje van Sabientje gekregen. Dat hebben ze ingeseald in het ziekenhuis en hebben we nu in een mooi lijstje op de kast staan. We hebben verder geen andere kinderen, dit was ons eerste kindje. Het was allemaal heel zwaar en heftig, maar het was achteraf ook een hele mooie ervaring, ook de bevalling. We zijn wel heel blij over hoe alles verlopen is, "mooier" had het voor ons niet kunnen zijn. En we zullen ons Sabientje nooit vergeten want ze is en blijft ons eerste kleine meisje. Ik hoop dat het voor jou ook allemaal volgens wens verloopt en dat je het snel een plekje kunt geven als alles achter de rug is. Nogmaals heel veel sterkte de komende tijd en mocht je vragen hebben of gewoon van je af willen schrijven, dan kun je me altijd pb'en. Veel liefs, Snoopy
Hoi Snoopy, Bedankt voor je bericht. Ik had je verhaal al hier op de site gelezen, bedankt voor het delen van je ervaring! Ik wist dat het mogelijk was, om het collectief te laten cremeren, want anders moet je het inderdaad zelf betalen, ook al heb je een uitvaartverzekering. Fijn te lezen dat alles in het ziekenhuis voorspoedig ging, ik hoop dat ik volgende week deze ervaring ook heb. Hebben jullie ook kaartjes verstuurd? Voor jullie sterkte met het verlies van Sabientje. En anderen? Hebben jullie wel kaartjes verstuurd? Hier twijfel ik nl over... ik zou ook graag laten weten aan anderen dat we ons kindje zijn verloren, maar weet helemaal niet of dit 'normaal' is, hoe hebben jullie dit gedaan? Bedankt alvast.
Verschrikkelijk dat jullie dit ook mee moeten maken heel veel sterkte. Je kan bij alles kiezen wat je zelf wil maar zal opschrijven wat wij hebben gedaan. Wij hebben ons mannetje laten cremeren. er kwam iemand van een uitvaarcentrum in het ziekenhuis en heeft alles met ons besproken. Wij hebben alleen een crematie gedaan wat inhoud dat zij het kindje ophalen en alles regelen. We hebben geen seremonie of iets dergelijks gedaan alleen de as opgehaald(willen we een tatoeage van laten zetten. Dit koste ong 750 euro en word niet vergoed maar wij hadden een uitvaartverzekering voor ons zelf en hebben om coulance (weet niet hoe je het schrijft) gevraagd en alles vergoed gekregen. Dit heeft het uitvaartcentrum geregeld. We hebben in het ziekenhuis pas besloten dat we dit wilde en de verpleging heeft iemand hiervoor gebeld. Wij hebben het met ons tweeen gedaan er is niemand langsgekomen. De geboorte was heel mooi en je voelt je heel gelukkig daarna,klinkt nu mischien heel gek maar het was gewoon mooi. We hebben alle tijd gekregen om afscheid te nemen foto's gemaakt, ook door het ziekenhuis die maakte een boekje met afdrukjes en foto's en hadden een mandje met een denkentje die gemaakt is door vrijwilligers. Wij hebben geen naam gegeven omdat we het moeilijk vonden om die naam weer tegen te komen. Je kan het kindje dus ook meenemen en zelf wegbrengen het is net waar je je goed bij voelt. Aangeven kon bij ons ook in het ziekenhuis dan staat hij/zij echt geregistreerd als jullie kindje maar dit hebben we niet gedaan. Onze dochter was toen het gebeurde 2 jaar en 3 maanden en was nog net te jong om het te begrijpen. We hebben tegen haar dus niks verteld. Ze heeft nog een paar keer gezegd baby in de buik. Wil jullie heel veel sterkte wensen voor wat gaat komen en praat veel met mekaar over wat jullie willen. Knuffel
Lieve Petra, Ik heb er geen ervaring mee, maar ik wens jou, en alle andere mama's die dit moesten/moeten doorstaan, ontzettend veel kracht en sterkte toe!
hoi Petra, Ook ik heb vorig jaar mei ons kindje verloren na een zwangerschap van 23w5dgn en voel ontzettend met jullie mee in deze verdrietige en moeilijke tijd. wij hebben de volgende keuzes gemaakt: ons dochtertje is ook 'collectief' gecremeerd en uitgestrooid op het kinderstrooiveldje op de begraafplaats. we hebben in het ziekenhuis samen afscheid van haar genomen en haar daar achter gelaten. ons zoontje van 2,5 hebben we er bewust niet bij betrokken,later heb ik het geprobeerd uit te leggen,foto's laten zien ed. we hebben dus heel veel foto's gemaakt en in het ziekenhuis hebben ze ook voet en handafdrukjes gemaakt, heel waardevol! ik had van te voren een hele mooie wikkeldoek besteld bij www.kindermandjes.nl en in de winkel een knuffeltje gekocht, dit is meegegaan haar kistje in. (had 3 dezelfde knuffeltjes gekocht zodat wij en haar broer er ook één hebben) wij hebben wel kaartjes laten maken en deze alleen verstuurd aan de naaste familie en vrienden, mensen bij wie ze in hun hart voort leeft. de familie en vrienden die wilden hebben we de foto's laten zien van haar. verder heb ik in de maanden erna mooie plekjes in huis ingericht met een fotootje,het kaartje,de afdrukjes,kaarsjes e.d Ook heb ik haar handafdrukje op een ketting laten ingraveren. Wat goed dat je trouwens hier om ervaringen vraagt ik heb achteraf nog tips/dingen gelezen waarvan ik dacht, ja had ik dat maar eerder geweten. zoals, als het mogelijk is, laat een 3d echo maken op dvd zodat je nog 'levende' beelden hebt van je kindje of het maken van mooie buik/gezinsfoto's. verder kan ik je alleen maar heeeeeel veel sterkte wensen in deze moeilijke tijd, en maak de keuzes waar jullie jezelf 'goed' bij voelen op dat moment.
Lieve allemaal, Heel erg bedankt voor jullie antwoorden en tips. Ook bijzonder te lezen hoe ieder dit op zijn eigen (goede) manier doet. We hebben nog een paar dagen om er over na te denken, en hoe moeilijk ik het momenteel ook heb, het helpt ook om er op deze manier mee bezig te zijn. Ik geloof ook wel dat de geboorte iets moois kan zijn, we weten ook niet of het een jongetje of meisje is, en dat is ook iets bijzonders dat we dat bij de geboorte pas weten. Nog een mooie echo zal helaas niet gaan. Ons kindje leeft nog wel maar er is geen vruchtwater, de gewone echo was al vervelend om te zien, maar het is wel een goede tip! Ik heb ook nog wel een gesprek in het ziekenhuis, dan hoor ik vast hoe het in dit ziekenhuis zal gaan, dat zal misschien ook nog wel verschillen. Bedankt allemaal voor jullie ervaringen, we hebben hier (gelukkig) nog nooit mee te maken gehad, ook niemand die we goed kennen, dus is het erg fijn dat ik op deze manier aan wat meer informatie kom!
Hoi petra, Ik voel met je mee deze dagen, ik ben zeer plotseling bevallen van onze oudste zoon met 23weken en heb dan ook helemaal niets kunnen voorbereiden. Wij stonden 's ochtends op en 's avonds moesten we een begrafenis gaan regelen. Wij hebben ons zoontje mee naar huis genomen, het mandje hebben we van het ziekenhuis gehad en daarin hebben wij hem thuis gehad tot de begrafenis. Mijn man zag dit eerst niet zo zitten maar was er achteraf erg blij mee. Ik wist maar een ding en dat was dat ik mijn kleine jongetje niet achter kon laten, dat voelde gewoon niet goed. We hebben koelelementjes onderin het mandje gelegd waardoor hij toch koel bleef en ook nog erg mooi tot de laatste dag. Wij hebben hem begraven in een klein gezelschap van alleen naaste vrienden en familie. We hebben ongeveer een stuk of 30 kaartjes verstuurd. Wij hebben wel een gedeelte van de begrafenis vergoed gehad van de verzekering, omdat het toch zo dicht tegen de 24 weken aanzat. Bij mijn 2 dochtertjes hebben we eigenlijk alles zo'n beetje hetzelfde gedaan, ook toen waren we er niet op voorbereid maar alles zat nog vers in het geheugen...... Heel veel sterkte de aankomende tijd, het word heel erg zwaar maar ondanks al het verdriet kijk ik toch terug op een mooie tijd waarin wij onze kinderen een afscheid hebben gegegen zoals ze verdienden en we graag wilden.... Heel veel sterkte Liefs
beste Petra, wat afschuwelijk dat ook jullie dit moet overkomen. Wij zijn onze dochter verloren met 21 weken door een te vroeg gestarte bevalling. Ze was te jong om dit te overleven. Wij waren zo overrompelt door wat er gebeurde en hierdoor was de schok heel groot. We hebben ons nergens op kunnen voorbereiden. Wij hebben er voor gekozen om ons dochtertje te laten cremeren door het ziekenhuis, samen met andere kindjes zodat ze niet alleen ging. Ik heb nog een dag in het ziekenhuis gelegen en heb haar de hele dag bij mij gehad. Aan het eind van de dag hebben we afscheid van haar genomen. Na anderhalve week kregen we een brief dat ze gecremeerd was en dat ze was uitgestrooid op het kinderhofje bij het crematorium. Ook al was ze niet uitgestrooid het had ons niet uitgemaakt, ze zat sowieso al in ons hart en zal daar altijd blijven. In het ziekenhuis hebben we afscheid genomen van haar hulsje, om ons zelf staande te houden hebben we er heel realistisch naar gekeken. Robin ons meisje was er niet meer. Dit is ons verhaal, laat je inspireren door alle verhalen en kies je eigen weg. Wat jullie ook kiezen, het is jullie manier en dat is altijd goed! Heel veel sterkte toegewenst.
Heel veel sterkte! Wij hebben dit ook pas meegemaakt helaas... Heel bewust gekozen om niet zelf de crematie te regelen, ons kindje geen naam te geven en haar ook niet te zien. Iedereen maakt verschillende keuzes. Je eigen uiteindelijke keuze is het beste! Heel veel sterkte de komende tijd!
Lieve allemaal, nogmaals bedankt voor jullie tips en lieve woorden. Bedankt ook voor de tip van de wikkeldoekjes, van kindermandjes.nl, ik heb daar ook een doek en een knuffeltje besteld. Wilde wat zelf maken maar heb daar de energie niet voor. Ben bezig met een kaartje, maar weet nog niet helemaal zeker of en wanneer we die sturen, en als we het al sturen alleen aan onze naasten. Voor mijn gevoel hoort dit erbij, maar vind het moeilijk een passend kaartje te vinden. Nogmaals bedankt, heb veel aan jullie antwoorden!
Wat ontzettend verdrietig dat jullie binnenkort afscheid moeten nemen van jullie kindje. Mag ik vragen waarom de zwangerschap afgebroken zal worden? Ik wens jullie ontzettend veel kracht en sterkte toe voor de tijd die komen gaat. Maar hoe gek t misschien ook klinkt, ik wens jullie ook een bijzondere en heel mooie tijd toe die jullie met jullie kindje mogen meemaken... Wij zijn vandaag precies 3 jaar geleden ook papa en mama mogen worden van ons eerste dochtertje. Wij hebben zelf een mandje voor haar gemaakt, we hebben de crematie helemaal zelf geregeld (er waren bewust wel veel mensen omdat ik wilde laten zien dat ons meisje er echt geweest is en we er afscheid van moesten nemen). Ook hebben we haar een naam gegeven en we hebben kaartjes verstuurd. Op de voorkant van t laartje staat een foto van mijn vinger met haar handje en aan de binnenkant een gedichtje. Ik vond en vind t juist heel mooi om een kaartje te hebben, nu nog steeds. Ook is het fijn om fotos te hebben vind ik zelf. Je kan haar verhaal teruglezen op www.onzelunavlindersite.nl. Als je nog vragen hebt, stel ze gerust!! Ik wens je heel veel sterkte toe!
Heel veel sterkte deze dagen. Wij hebben twee jaar geleden afscheid genomen van ons kindje. We hebben het laten cremeren in bijzijn van onze ouders. We hadden een mooi mandje en knuffeltje uitgekozen en een wikkeldoek. Ook hadden we een speciaal liedje uitgezocht om te draaien voor de crematie. Verder hebben we geen kaarten ofzo gestuurd. Onze vrienden en directe collega's waren wel op de hoogte en die hebben we een mailtje gestuurd toen ons zoontje was geboren. We hebben ook witte ballonnen opgelaten, dat was heel mooi. Verder hebben we het as in een urntje thuis staan in een speciale kist met alle herinneringen. Begraven vonden we te beladen en uitstrooien voelde ook niet goed. Ieder moet kiezen wat het beste voelt... Geen enkele beslissing is de verkeerde als je op je gevoel afgaat. Als herinnering hebben we allebei een ketting met een naamplaatje, een boel foto's en voetafdrukjes (ook van gips)... Veel sterkte!
Wat een verschrikkelijk moeilijke keus voor jullie.Wij hebben 4 jaar geleden ook voor deze keus gestaan.Ons zoontje had ook geen vruchtwater meer(potter syndroom en nog vele andere afwijkingen) Bij kindermandjes.nl hebben wij ook een mandje,rolmutsje,wikkeldoekje besteld.Van te voren hebben we iemand van een uitvaart centrum langs laten komen en zij heeft ons heel netjes geholpen en naar onze wensen geluisterd. Wij hebben ons kindje laten cremeren in besloten groep(lees opa's,oma's,overgroot oma,oom en tante) omdat het eerst niet vergoed zou worden door de uitvaart verzekering. Wij hebben zelf ons kindje opgehaald na de obductie in het ziekenhuis en zo is hij nog 1 nachtje thuis geweest.Met onze eigen auto hebben wij hem naar het crematorium gebracht. Ik denk dat het heel belangrijk is om heel veel foto's te maken. De foto's die ons ziekenhuis had gemaakt waren allemaal mislukt en ik ben dan ook heel erg blij dat wij zelf vele foto's hebben gemaakt.Ook hebben wij een stukje gefilmd.....al kijk je er nooit naar dan is het toch fijn om dat te hebben gedaan omdat je nooit meer de tijd terug kan draaien. Wij hebben een week naar het overlijden van ons zoontje kaartjes laten maken.Heel simpel kaartje met zijn voetjes erop en aan de binnen kant een gedicht en dan de tekst ons zoontje is geboren en overleden op.... Ik heb veel gehad aan de website van www.lieve-engeltjes.nl ,daar heb je lotgenoten die het zelfde hebben mee gemaakt. Voor de bevalling: Ik vond het zelf fijn om te weten of mijn zoontje nog leefde en er is vlak voor het starten van de bevalling een echo gemaakt. Deze tip verschillen de meningen misschien in maar ik zou voor een ruggenprik gaan als de pijn te erg word en geen morfine prik want daar word je heel suf van. Bij ons zijn de opa's en oma's naar het ziekenhuis gekomen om van hun eerste kleinkind afscheid te nemen. Het aller belangrijkste is dat je doen waar jullie je eigen fijn bij voelen. Ik wil jullie heel veel sterkte wensen Als je vragen hebt of een luisterd oor dan mag je mij altijd een pb sturen.
Lieve allemaal, Heel fijn al die tips en reacties. Kan het nu even niet opbrengen te veel te reageren maar het is heel waardevol al die informatie. Als het achter de rug is zal ik mijn verhaal ook delen in de hoop er anderen mee te helpen.
Allereerst heel veel sterkte! Wij hebben zelf 10 juni 2010 een zwangerschap moeten afbreken bij 23w5d. Via het ziekenhuis kregen we een heel mooi kindermandje die door een vrijwilligster gemaakt was, mijn moeder had het matrasje en het dekentje gemaakt en mijn oudste zoontje had een knuffeltje uitgekozen. We hadden ervoor gekozen om de crematie te laten verzorgen door het ziekenhuis. We kregen wel de mogelijkheid om hem elke dag te zien tot aan de crematie. Hij lag daar zo mooi opgebaard en we zijn ook zoveel mogelijk geweest. De dag vd crematie zijn we samen met ons gezinnetje en de opa's en oma's nog even langsgeweest om afscheid te nemen. Daarna hebben we hem zelf naar het crematorium gebracht. Het as staat nu bij ons in een mooie urn in de woonkamer. Hij heeft zijn eigen plekje in ons huis, waar al vanaf het begin een kaarsje brandt. Ook hebben we hem gewoon aangegeven bij de gemeente en een naam gegeven. In eerst instantie werd het niet vergoedt door de uitvaartverzekering omdat het dus voor de 24 weken was. Mijn ouders en mijn oma hadden al de kosten op zich genomen. (crematie en urn) Maar nadat mijn man flink is uitgevallen tegenover de uitvaartverzekering (wat maakt het verschil van 2 dagen nou nog uit!), hebben ze alsnog alles vergoedt. Heel veel sterkte de komende tijd! Mocht je vragen hebben of gewoon een luisterend oor van een lotgenoot, dan mag je me altijd pb-en. Het is zo belangrijk dat je erover praat. Het heeft mij enorm geholpen en vooral om met iemand erover te praten die hetzelfde heeft meegemaakt.
Lieve allemaal, Inmiddels ben ik bevallen, vorige week. We hebben een heel klein meisje gekregen. Ze was voor de bevalling al overleden, en is na een vlotte, ingeleide bevalling geboren. Het lichamelijke herstel gaat gelukkig goed, emotioneel lijkt het alleen maar erger te worden, elke dag mis ik haar meer. Ik heb heel veel aan alle tips en verhalen gehad, wij hebben afscheid van haar genomen zoals we wilden, en kijken daar toch op een fijne manier op terug, we hebben gedaan wat we konden voor haar. Ik heb een wikkeldoek en twee knuffeltjes besteld bij de site die hier genoemd is (weet even niet welke, kindermandjes geloof ik) en daar hebben we haar ingelegd. Ik heb heel veel foto's gemaakt, en samen met de verpleegkundige hebben we afdrukjes van inkt gemaakt van de handjes en de voetjes, en er worden ook nog gipsafdrukjes gemaakt, maar daar zijn ze nog mee bezig. In het ziekenhuis hadden ze een heel mooi 'doosje' met een vlinder erop waar we haar in hebben gelegd, samen met één van de knuffeltjes (de andere hebben we hier). Zo hebben we afscheid van haar moeten nemen. Maar wat was dat ontzettend moeilijk, we hadden besloten haar in het ziekenhuis te laten (we hadden gekozen voor obductie, we hadden haar anders later op moeten halen en dan nogmaals afscheid moeten nemen, en dat vonden we te moeilijk). Het weggaan uit de ziekenhuiskamer was écht het allermoeilijkste wat ik ooit in mijn leven heb gedaan. Ik heb zelf een kaartje gemaakt en die hebben we laten drukken. Ook daar was ik zeer tevreden over, heb er ook een hoop reactie op gehad. HEt is raar maar om op deze manier zo met haar afscheid bezig te zijn, ook van te voren, geeft het ons nu ook wel rust dat we het op onze manier hebben gedaan. Maar... het gemis is er niet minder om, het helpt alleen misschien om het een plek te geven, al lijkt die plek momenteel onvindbaar. Ik wil jullie in ieder geval heel erg bedanken voor jullie verhalen en lieve woorden! Liefs, Petra
Allereerst gefeliciteerd met jullie dochter,maar helaas ook gecondoleerd. Klinkt alsof jullie haar een heel mooi afscheid hebben gegeven. Ieder doet het op zijn eigen manier en je moet doen wat voor jullie goed voelt. Ik merk zelf dat juist doordat ik zo bewust bezig ben geweest zelf dingen te regelen, haar een naam te geven, aan te geven, te laten cremeren etc ik het wel beter een "plekje" heb kunnen geven. Heel veel sterkte
Gefeliciteerd met jullie dochter en helaas ook gecondoleerd. Je gevoelens komen me heel bekend voor ook ik vond het zo moeilijk om weg te lopen uit die kamer, krijg er nu nog rillingen van. Goed om te horen dat de verhalen hebben geholpen en dat jullie alles zo hebben kunnen doen zoals jullie wilde. Het gemis is afschuwelijk maar over een tijdje zal je een plekje vinden. De dalen worden steeds minder diep zeg maar hier was het alsof ik alles weer opnieuw voor de eerste keer moest doen en daar door heen moest. Het kost tijd maar je komt er. Knuffel.