Ik heb een zoontje van bijna 13 maanden. Een heerlijk ventje! Na zijn eerste verjaardag besloten mijn vriend en ik om voor een tweede te gaan. Niet met de gedachte dat het zo snel zou gaan. Binnen een maand was ik zwanger! Ik ben nu 7 weken zwanger. Nog heel pril. Ik schaam me er een beetje voor...maar ik geniet totaal niet van mijn zwangerschap. Niet zoals bij de eerste. Sinds ik zwanger ben, ben ik zo onzeker over echt alles. Ik ben ontzettend misselijk, ben gewoon bijna niet in staat om naar mijn werk te gaan. Iemand hoeft maar BOE te zeggen en ik ga huilen. Ik heb ook enorm veel twijfels..wil ik dit kindje wel. Ben ik wel een echte moeder, is het straks niet heel erg zwaar. Wat als ik het straks allemaal niet aankan. Wat als het veel te druk wordt en ik niet van mijn kindjes kan genieten. Ik ben niet te genieten. Voel me gewoon echt ellendig. Al met al baal ik enorm van mezelf dat ik mij zo voel en zo negatief denk. Is dit misschien herkenbaar? Of ben ik de enige zwangere vrouw die zich zo voelt.
Snap hoe je jevoelt! Wij zitten ook aan de tweede kindje te denken en die vragen komen bij mij ook voorbij. Je moet je gewoon op het positieve concentreren! Je hebt het geluk dat je een tweede kindje mag krijgen. Je zoontje krijgt een speelvriendje er bij. En het lukt je vast wel om er nog een kleintje bij te doen! Dat huilen zijn nou eenmaal die ellendige hormonen. En geeft toe dat moment dat je kindje geboren wordt en op jou buik gelegd wordt is toch het mooiste wat er is! Praat er met je vriend over waar je tegen loopt
Gefeliciteerd!!en die gedachtes heb ik ook gehad hoor...als je eenmaal niet meer fantaseert over een kleintje, maar daadwerkelijk zwanger bent van een brusje, dan voel je dat het definitief onderweg is, en dat zorgt ervoor dat je ook van alles gaat denken!!Geloof me, die gevoelens gaan weg en dan voel je je weer meer de oude en kun je gaan genieten!! Knuffel!!