Mijn zoontje van 1 jaar heeft kennelijk een sterk eigen willetje. En kan soms flink kwaad worden als ik hem ergens weghaal wat niet mag, of hem terecht wijs als hij bijv. aan de stekkers zit of met eten gooit. Hij zet het me dan ook een krijsen, daar krijg je oorpijn van! Hij weet ook heel goed dat het niet mag, want hij heeft soms van die buien dat hij het gewoon blijft doen. En je zou dan dat koppie erbij moeten zien. Zo eigenwijs.. *zucht*.. Bijna tot aan het verwaande en uitdagende toe. Soms begint hij zelfs uit nijd te slaan, te knijpen of te bijten. Nu wil ik dat echt totaal niet hebben en ik vind ik het ook op deze leeftijd niet grappig. Als ik hem vasthou als hij bijv. op de laptop aan het slaan is, dan probeert hij echt in mijn handen te bijten. Wat het met eten gooien betreft heb ik negeren geprobeerd, maar dat werkt dus echt voor geen meter, want dan blijft hij het juist doen voor aandacht. Ik negeer, maar als hij dan een hapje neemt dan prijs ik hem natuurlijk wel. Dat vind hij dan ook leuk, maar 2 seconden later zwiept er weer stuk witlof over de tafel heen . Nu zet ik hem maar in de box als hij constant ''stoute'' dingen blijft doen en dan mag hij daar even afkoelen. Hij vind de box toch al afschuwelijk nu. Maar heeft iemand anders soms tips? Mijn lieve tevreden vrolijke baby kan namelijk soms een flink monstertje zijn.
Helaas heb ik geen tips voor je, want ben zelf ook nog zoekende hoe hiermee om te gaan. Onze jongste is nu 13 maanden en ook zo'n driftkikkertje!! De oudste was altijd heel erg rustig en vrij makkelijk dus ben dit niet gewend. En dus ook echt benieuwd hoe andere mensen dit aanpakken. Soms is het zo'n dramaqueen dat ze gewoon lang uit op de grond gaat liggen als ze iets niet mag, en vervolgens zo hard krijsen dat m'n oren ervan gaan piepen!!! Ook het eten gooien herken heel erg duidelijk!! Wat ik nu ben gaan doen is 2 bordjes voor haar neerzetten. Op 1 bordje maak ik haar prakkie klaar en geef dan steeds een beetje op het andere bordje die voor haar staat. Zo heeft ze er niet alle op liggen en eet ze ook veel beter. Plus als ze gaat gooien (ja vaak met haar hele bord) beland niet alles steeds op de grond. Moet wel zeggen dat nu ze loopt (een ruim weekje nu) dat het wel minder word. Lijkt wel of het een hoop frustratie was....of dat ook echt zo is moet nog blijken natuurlijk. Ik lees iig ff mee voor wat tips want o o o wat is dat lastig soms!
deze fase is herkenbaar (helaas) Mijn zoontje is precies even oud het is echt sprongentijd, dus zal daar ook wel mee te maken hebben. Ga er wel vanuit dat het weer over gaat. Ik geef ook geen aandacht aan negatief gedrag (tenzij het de spuigaten uitloopt) en prijs positief gedrag. Meer kan je denk ik niet doen...
Ooo wat fijn dat het herkenbaar is, begin al te denken dat ik iets goed fout doe ofzo. Het is ook zo moeilijk consequent te zijn als je niet echt weet wat er aan de hand is soms. Hij kan natuurlijk niet praten. En het is ook moeilijk consequent te zijn als je niet weet wat nou goed werkt. Het lijkt wel of hij overal lak aan heeft als hij zo'n bui heeft. Maargoed, het is verder een heerlijk vrolijk en lief mannetje. Dus ik mag zeker niet klagen, maar onwijs ondeugend. En eigenwijs!
Hier ook vooral herkenning en geen tips. Ik merk dat als hij een beetje moe is (of heel erg moe omdat hij geen zin had om te slapen) het veel erger is. En hij heeft weer wat last van verlatingsangst, al ik of (vooral) papa weg loopt dan krijst hij het uit, echt driftig, maar hij gaat dan ook echt krijsend huilen. Sinds enkele dagen knijpt hij dan ook uit boosheid, dan grijpt hij echt ons vel vast... Ik weet echt niet of het aan de sprong ligt, want volgens mij is het meer karakter... Wij hebben een vrij rustige mannetje met een duidelijke eigen wil, en daarbij is hij ook nog erg eigenwijs, haha. En als hij iets wil, of niet wil wordt hij echt driftig boos! Ogen dicht, en krijsen met soms zelfs tranen! Volgens mij is dit de leeftijd dat ze hun eigen wil aan het ontdekken zijn ofzo (of ze ontdekken hoe ze ons kunnen pesten). Nog geen oplossing maar nu hanteren we deze methode, hoewel we hier nog volhardender in moeten worden. We proberen hem af te leiden met iets anders, lukt dit dan is het goed, lukt het niet dan negeren we hem. Ik probeer wel te benoemen dat ik snap dat... en waarom iets niet mag, of iets niet kan.... etc. etc. Maar ik geloof niet dat hij ons hoort door zijn gekrijs heen. En het negeren werkt ook nog niet zo goed, hij geeft of snel op, of niet (of het duurt ons te lang), en dan krijgt hij toch van ons zijn zin, of lukt het afleiden ineens wel... En als hij soms gewoon wat meer geduld moet hebben, bijvoorbeeld tijdens het eten als ik nog even door een pan moet roeren, of als ik hem aan wil kleden dan zeg ik streng "nee, we moeten nu echt... je moet nu echt even wachten, want..." en dit werkt dus ook soms. Als hij dan rustig is geef ik hem een compliment. MAAR PFFFF erg lastig en nog geen juiste methode en ook nog niet consequent hier dus. (Hoop dat het toch een fase is ipv karakter...)
oh mijn dochter is nu 20 maanden maar die fasen heeft ze ook gehad (en af en toe nog steeds). Als ze iets niet mag is het gillen, maar ik heb gemerkt dat als je dat consequent negeert en haar probeert af te leiden het gillen wel minder wordt. Soms is ze er niet uit te krijgen, dan zet ik haar maar even in haar ledikant om af te koelen (bij gebrek aan goede time out mogelijkheden hier in huis). Dat werkt vaak wel, waarna ze begrepen heeft dat gillen dus niet zo'n goed idee is. Soms raakt ze overstuur en dan is troosten het enige wat nog werkt. Tsja, soms vallen je oren gewoon van je hoofd af, maar het belangrijkste is om zelf rustig te blijven en je te bedenken dat de frustratie met name komt omdat ze nog niet goed duidelijk kunnen maken wat ze willen. De opmerking over moeheid herken ik ook, zorgen dat mijn dochter aan haar middagslaapjes toe komt en proberen zo veel mogelijk regelmaat in de dag te houden maakt ook dat ze wat beter te hanteren is. Maar idd, het zijn vaak fasen en temperament zal heus ook een rol spelen maar zo erg is het toch niet om een pittig kind te hebben op de lange termijn !
Hoi hoi!! Heel herkenbaar maar helaas geen fase het heeft echt bijna 1 jaar geduurd we wilde al bijna naar Derek gaan Hier was het het vooral het NIET kunnen de grootst boosdoener! Niet kunnen kruipen, niet kunnen lopen, niet kunnen praten! Nu dat hij alles kan is het een wereld kind! Ben zoooo verliefd! Wat wij altijd hebben gedaan is Consequent blijven, heel rustig en kalm praten, op ooghoogte en altijd uitleggen waarom het niet mag en veel positief zijn en belonen Ik weet uit eigen ervaring hoe moeilijk het is maar je merkt snel genoeg de vruchten ervan! Heel veel succes!!!
Mijn zoontje begint ook al wat, als hij bv de afstandsbediening pakt wat niet mag, ga ik naar hem toe zeg nee, pak het af en voor ik hem kan oppakken om ergens anders neer te zetten begint hij te krijsen! Dat negeer ik en stopt ook zo weer maar aan tafel gilt hij om het gillen. En negeren werkt niet dus nu doe ik hem na (niet zo hard hoor hihi) en als ik dan zijn aandacht heb ga ik een liedje zingen ofzo. Liedjes met gebaren vind hij erg leuk, hij kan high five, low five, de boks, klappen, en hieper de piep hoera met de armen omhoog dus verzin ik zelf een liedje met die aspecten erin, hij vind dat echt geweldig.
Hier ook een driftkikker! Wat wel goed werkt bij ons is, als hij iets doet wat niet mag en ik zeg er iets van heeft hij de neiging om met iets wat in zijn buurt is te gooien. Daar kan ik zo slecht tegen, dus ik laat hem dan een klap geven op de tafel of de grond. Hij kan zo even z'n frustratie eruitgooien en is het vrijwel meteen klaar.
Heel herkenbaar , eten gooien doet hij ook en als hij zijn zin niet krijgt keihard schreeuwen en daarna krokodillen traantjes. Wat hij vandaag deed: hij roept mamaaaaaaaaa , ik was boven was aan het hangen , en wat doet ie hij gooit keihard zijn plastic bekertje op de grond en schopt erop en pakt hem en smijt dat ding nog een keer door de kamer heen. En dan zo'n boos gezicht erbij :S
Ja, de jongste! Een heerlijk vrolijk mannetje, maar oh wee als hij nee te horen krijgt... dan gaat er een luchtalarm af! Gelukkig is hij (nog) niet zo heel ondeugend en luistert hij best goed, alleen sommige dingen mogen ze gewoon niet aanzitten en dat weet hij heel goed. Soms heeft hij een driftbui, gaat hij gillend en op de grond liggen, soms zelfs stampvoeten! Zo klein met zo'n sterk eigen willetje! Mijn dochter kan er ook wat van, maar is over het algemeen beter te sturen, maar ze is dan ook wel wat ouder.
Oeh wat fijn om wat herkenning te krijgen... Mijn mannetje zit ook echt in deze fase.. hij kan ook ineens enorm boos worden en dan zijn vuisten ballen, boos worden en schreeuwen. Ook bonkt hij vaak met zijn hoofd tegen de muur als hij iets niet mag... :S Hopenlijk gaat hij snel lopen en is de meeste frustratie dan uit zijn lijf....
Gefeliciteerd met je kleintje btw! Soms moet ik ook echt mijn lach inhouden hoor, wie verzint het namelijk, zo klein en dan al boos kijken. Maar met het eten word ik er soms moedeloos van. Ik doe nu alsof ik het niet zie en als hij een hap neemt prijs ik hem. De lol is er snel vanaf als toch niemand kijkt.
hiihih oops ik zie dat mijn banner niet klopt maar toch bedankt mijn zoontje is van 25 augustus dus al 13 maanden hihi Ja ongelovelijk he zo'n kleine met zulk boosheid in zich hahaha
Hier ook een driftkikkertje.. als ik wat van hem af pak dan zet hij het het toch op het krokidllentranen krijsen! Of hij gooit iets met op zet heel hard weg als hij geen aandacht krijgt. Meestal laat ik hem gewoon even 'huilen' dan gaat hij na een tijdje vanzelf weer spelen.
Ook hier een driftkikkertje En ook als je idd iets afpakt, dan is het niet te best...Slaan schoppen,krijzen,huilen,krabben,knijpen etc Meestal zet ik hem dan even in zijn stoel, of in de box..Laat me natuurlijk niet verwonden Na een poosje is het ook weer goed, en speelt hij vrolijk verder met zijn speelgoed. Moet zeggen dat dit niet vaak gebeurt, maar als hij een driftbui heeft, nou poefffff en sterk dat ze dan kunnen zijn. jee minee
Hier ook een lekkere driftkikker - alsof Elizabeth Taylor en Margareth Tatcher in een lijf zitten - en ik ben ook nog zoekende. Ze nadert nu de twee, dus ze zoekt het stout zijn nu ook wel eens bewust op. Wat voor ons hielp was een heel dikke huid kweken zowel voor je kindje, als voor de mama's zonder driftkikkers . Als onze meid weer eens uit haar dak gaat in de supermarkt omdat ze iets niet mag, dan kan ik me echt weinig aantrekken van de blikken van andere moeders. Dat scheelt al een hoop stress Wij zijn vrij consequent met haar. Sinds kort hebben we de timeout-stoel geintroduceerd, daar moet ze één minuut op als ze niet luistert, en langer als ze niet blijft zitten. (Evenveel minuten als ze oud is, dus binnenkort twee). We leggen altijd uit waarom, ook als we niet zeker weten of ze ons snapt. Op de stoel kan ze haar emoties even zelf laten afkoelen en wij negeren haar in de tussentijd. Na een minuut of anderhalf spreken we haar en vragen we of het klaar is. We leggen het nog een keer uit en dan is het over, krijgt/geeft ze een knuffel en mag ze weer meedoen. Tenzij ze doorgaat, dan moet ze weer blijven zitten. Eten weggooien = eten weg. Ze krijgt het niet terug en moet op de timeout-stoel. Katten pesten is uitleg, kat uit de gevarenzone en als het echt erg is.... de timeoutstoel. We pakken dus spullen af die ze sloopt of weggooit, leggen veel uit, gebruiken de timeout-stoel en geven haar de kans om het weer goed te maken. Tantrums reageren we eigenlijk niet op. Soms krijgt ze een aai over de bol, de opmerking dat het ook niet leuk is en dan gaan we weer verder. Als ze weer rustig is krijgt ze een knuffel. Slaan mag absoluut niet, dus daar reageren we wel altijd op. Dit werkt allemaal lang niet altijd, maar ze is ook nog jong. Ze onthoudt dingen niet, probeert dingen uit en beseft soms niet dat ze ons/beestjes/andere kindjes pijn doet. We hopen dat de herhaling werkt. Ik merk wel dat ik soms in de "nee-stand" schiet en de hele dag aan het corrigeren ben, dat werkt ook niet. Dus op zo'n "ik ben ontzettend stout dag" probeer ik me wel te bedenken welke dingen prioriteit hebben en waar ik aandacht aan besteedt. Ik vind het soms jammer als ik mezelf dan de hele tijd hoor mopperen, dat vind ik dan eigenlijk heel zielig voor haar. Vaak lukt het dan wel om de bui ff om te draaien door heel iets anders te gaan, vooral even naar buiten werkt voor ons goed. Sterkte.... het zijn leuke kinderen, die driftkikkers.... maar vragen soms ook wel het uiterste van je
Hier ook een kleine driftkikker. Gelukkig heb ik veel geduld maar soms dan moet ik echt even tot 10 tellen. Als hij een driftbui krijgt (zomaar uit het niets) smijt hij met alles, eten, speelgoed en alles wat er zijn buurt ligt. Gillend en schreeuwend ligt hij op de grond en uit- of aankleden is al helemaal een drama alsof hij mishandeld word zo erg gaat hij tekeer! Vreselijk vind ik het maar ja het hoort erbij. Als ik het zie aankomen probeer ik hem gelijk af te leiden door een liedje te zingen of met hem naar zijn speelgoed te lopen. Lukt dat niet dan waarschuw ik 1 keer en ga op mijn knieën voor hem zitten en zeg tegen hem dat hij niet mag gooien en dat hij daar mee op moet houden. Dit helpt helaas helemaal niks en hij gaat er gewoon mee door, dus pak ik hem op en probeer ik hem af te leiden door iets samen met hem te gaan doen. Met eten gooien betekend dat hij vol zit, we zijn nu al een tijdje bezig dat hij zijn bordje op de tafel zet (alles moet dan ook gelijk van kinderstoel weg, hij wil het niet meer op zijn tafeltje hebben) soms gaat het goed maar soms beland het toch op de grond. Ik spreek hem dan wel streng toe maar ruim het op en het is weer klaar. Ik hoop dat het gesmijt met spullen en eten snel over is want ik vind het zo vervelend gedrag. Dan komen we bij het aan en uitkleed drama. Vandaag was het weer zover, we kwamen boven en hij zag zijn commode en hij was gelijk hysterisch alsof hij mishandeld werd. Waar ik hem aan of uitkleed maakt geen verschil al is het wel veiliger om hem op bed te verkleden. Pfff wat een driftkikker af en toe! Maar buiten de driftbuien is hij ontzettend lief en grappig, en hou ik zielsveel van mijn kleine banjer.