Zo, ik wil even van me af zaniken . Zoonlief is nu 14 maanden en MAN OH MAN... wat een ellende is het de afgelopen weken.. Zeuren, zeuren zeuren...jengelen, heel de dag aan mijn been hangen. Ik MOET hem oppakken anders is het krijsen geblazen. Heel de dag door dingen doen die hij niet mag..proberen de vazen van tafel te slaan, of de plantenbak leegklauwen.. als ik dan zeg 'nee', en hem er weg haal, gaat hij net zo hard weer terug, kijkt me aan en doet het nogmaals. Haal ik hem er weer weg, is het krijsen en zijn hele lijfje heen en weer schudden. Als ik hem dan neer zet, gaat hij soms op de grond liggen en schud daar nog even in zijn driftbui verder met rood aangelopen hoofd. Zelfstandig spelen? Neuh.. na 3 seconden is het jengelen. In de buggy zetten of in de autostoel? Meneer maakt zichzelf zo stijf als een plank, zet zich af en wordt kwaad. Eten; alles is "bah". Krijgt een hapje brood in zijn mond of een stukje groente of fruit, haalt het vervolgens weer uit zijn mond, gaat ermee zitten kneden en smijt het dan op de grond onder een triomfantelijke: "BAH". Zet ik een bordje of schaaltje voor hem neer; is het olympisch verpleuren met eten... er zit dan meer tegen het plafond dan in zijn mond (hé dat rijmt ). Verschonen, aankleden..alles gaat gepaard met driftbuien en verzet. Slapen? Overdag 1 drama. Na 3 kwartier is meneer er wel weer klaar mee en MOET en ZAL hij eruit. Is hij er dan eenmaal uit, is ie jengelig en wrijft ie in zijn ogen..maar laten liggen is ook geen optie, want dan flipt hij volledig over de zeik.. Een tweede slaapje weigert hij pertinent. 's-nachts gaat het dan vaak wel goed. Is soms ineens huilend wakker, maar dan wel weer redelijk snel te sussen..maar mannnnn oh man...wat moet ik hiermee??? Ik weet dat het een fase is, maar hij is van zichzelf al een pittig ventje en nu lijkt hij helemaal onhandelbaar . Boos worden heeft behalve dat ik mezelf er schuldig door voel en hem ermee overstuur maak ook totaal geen nut. Hij gaat al 1 dagje naar mijn ouders en 1 dagje naar mijn schoonouders op de dagen dat ik werk. Maar heb gewoon soms het gevoel dat hij mij de baas is ...
Zie dit topic: http://www.zwangerschapspagina.nl/baby-dreumes/555222-dreumes-15-maanden.html voor heel herkenbare verhalen Tis echt een lastige periode! Ik heb sinds dit weekend ons lieve, vrolijke meisje weer terug. Maar heeft ook echt weeeeken geduurd.
Whaha ik zit de verhalen eens te lezen Edith en plots voel je je dan niet meer zo alleen whaha maar wat vreselijk energievretend is dit zeg!! Ik wil gewoon eens een gezellige dag met hem hebben zonder gemopper en gezeur, bleh!
Hahaha zoooooo herkenbaar (en leuk geschreven!). Hier inderdaad ook precies dat doen wat niet mag. En meneertje mag echt heel erg veel. Alleen niet de deuren van het dressoir openmaken, want daarachter liggen spullen waar hij niet aan mag komen. En je raadt het al waar hij de hele dag mee bezig is. In ieder geval niet met al zijn speelgoed.....en precies wat je zegt, haal je hem er weg, dan kruipt hij er nog sneller naar toe, kijkt je aan en opent de deurtjes weer. Pppfffff! Ook eten is hier sinds 2 weken een drama (heb er bij "voeding" ook een topic over geopend). Groentehap gaat er gewoon niet meer in. Vanmiddag heeft meneer welgeteld 5 macaroni-boogjes, 2 stronkjes broccoli en een stukje courgette gegeten. Zucht, lijkt mij niet dat hij daardoor aan zijn dagelijkse aanbevolen hoeveelheid vitamientjes komt. Maar goed, we ademen in en we ademen uit. We zijn blij met dat wat hij wel eet en gaan net zo lang door met "nee" zeggen, tot hij wegblijft bij het dressoir. Het is een fase....fase...fase...fase...
Aaah eindelijk! Hoe herkenbaar!! Mijn mannetje net zo, en wat ben ik soms blij dat ik lekker naar m'n werk kan hou zielsveel van hem, maar zoals hij nu is pfff.. Vraagt een hoop geduld! Echt zo driftig als hij ook kan worden, de eerste keer was ik zo verbaasd Hij bleef er ook zo in hangen.. Nou hopen dat het snel maar weer over gaat....
Whaha ja he Sarax! Ik ben ook gewoon bijna opgelucht als ik naar het werk mag vluchten.. J is een heel pittig mannetje met een duidelijk eigen willetje..wilde eigenlijk al bijna niet slapen vanaf dat hij 6 weken oud is en houd mama behoorlijk bezig overdag. Ik hou inderdaad zielsveel van hem, maar soms.... GRRRRRRRRRRRRRRRR:x:x:x...hebben jullie soms ook zo'n moeite met relativeren en bedenken dat het weer overgaat...een fase is...hij er niks aan kan doen?? Soms voel ik me zo'n ontaarde moeder als ik eens uit mijn slof schiet omdat hij dan 's-morgens alweer begint te klieren
Ja klopt hoor! Je bent zeker niet ontaard, of ik moet ook ontaard zijn Soms negeer ik het maar even omdat ik niet altijd sin heb om de politieagent uit te hangen, bij hele kleine dingen. Maar als hij iets echt niet mag ben ik wel echt consequent. Ik zeg hem dat het niet mag en waarom, en leid hem dan af. Vaak moet ik dat zo'n 3x doen en dan gaat hij wat anders doen. Mijn man zegt alleen nee, en dat werkt zo averechts op hem dat hij dan helemaal over de rooie gaat na een paar keer proberen.. Dan hoesten enzo dat hij dan nog zieliger is enzo, en ja dan neem ik hem maar ff bij me, zeg dat het gedrag niet mag en dat hij zich niet zo druk moet maken, ff aaitje over z'n bol, en dan gaat het weer goed. Hij weet het zo goed als hij fout is, vaak komt hij daarna ook nog ff n knuffel halen en dan smelt m'n hartje weer
Herkenbaar! Hier een tempramentvolle dochter die heel erg last had van de sprong rond 14 á 15 maanden. Dus je kan je voorstellen als ze al temprament heeft, hoe het er aan toe gaat in een sprong....haha! Het vreet heel veel energie, ook bij haar, dus we hebben het geluk dat zij wel goed slaapt, in ieder geval snachts. Smiddags wil ze nog weleens eerder wakker worden of minder diep slapen. Of helemaal niet.... Het is een kwestie van "meevaren", je er tegen verzetten heeft geen zin. Ga ook geen energie-vretende dingen van jezelf vragen(dus het hele huis van onder tot boven willen poetsen enzo). Laat de boel de boel en doe alleen het hoognodige. Rest komt vanzelf wel weer. En ga lekker naar buiten! Al is het maar even wandelend naar de supermarkt ofzo. Frisse lucht doet jullie allebei goed op zulke dagen. Veel succes en sterkte!
PS; misschien een idee om kinderbeveiliging op de kastdeurtjes te maken? Ik heb deze dingen, ideaal, kun je op veel deuren gebruiken! Scheelt een hoop energie https://www.praxis.nl/gereedschap-installatiemateriaal/beveiliging/veiligheid/kinderen/secucare-junior-universele-afsluiter/5365761
Herkenbaar hoor Mijn dochter is inmiddels 19 maanden en het gaat nu een stuk beter.. Omdat ze zich beter kan uiten qua praten en ze kan lopen. Scheelt een hele hoop frustratie.. Alleen eten is ze nog steeds erg kieskeurig mee en ook slapen gaat niet vlekkeloos.. Maar overdag is het een erg druk meisje, maar wel heel lief. Speelt goed alleen, kan zich overal mee vermaken en rent lekker het hele huis door.. Dus er is hoop