Een vraag voor de moeders van zoons, maar wellicht herkennen moeders van dochters dit ook. Mijn zoon van 4 heeft enorm veel behoefte aan lichamelijk contact met mij. Hij zit het liefst bij me op schoot of tegen me aan. Ook wil hij het liefst bij mij slapen. Hij slaapt eigenlijk altijd in z'n eigen bed, maar elke avond zegt hij dat hij het zo lekker vindt om bij mij te slapen Hij wil het liefst dat ik hem naar bed breng, z'n brood smeer, hem naar school breng. Uiteraard doet mijn vriend deze dingen ook wel, maar die voelt zich soms wel een beetje gepasseerd. Herkent iemand dit? Is dit een fase? Ik ga ervan uit dat jongens van 16 wel wat los zijn geweekt van hun moeder, dus ergens voor die tijd zal het wel overgaan
Hahah hoezo herkenbaar..! Zoontje hier is exact hetzelfde. Mijn man mocht niet eens zijn luier verschonen... Volgende maand wordt hij 5 en heb nu het idee dat het wel wat minder wordt. Hij zal ook wel moeten want mama moet ook wat meer werken. Trekt vanzelf wel weer bij hoor, maak je geen zorgen..
Wordt idd vanzelf beter! Mijn jongste zit nu nog volop in die fase, hij wil de hele dag bij mij zijn en ik moet alles doen, mijn oudste wil niet eens meer een kus of knuffel op school, want dat is "niet stoer" en hij is nog maar 7. Ik mis die knuffelmomenten wel hoor.
Herkenbaar! Alleen wil hij niet de hele dag op schoot of zo maar ik moet wel in de buurt zijn, moet al een lange tijd alles doen, luiers en in bed...en hij gaat het liefst niet naar school om bij mama te blijven.... ik vind het soms erg vermoeiend maar a la....het komt meer voor bij jongens...die zijn wat langer aanhankelijk hoor ik vaker om me heen...
Fijn, die herkenning! Ik vind het ook wel lekker hoor, zo'n knuffelbeer. Soms is het vermoeiend, vooral met een zeer ondernemende baby van 9 maanden. Ik hoor om me heen ook wel dat jongens dit meer hebben dan meisjes. Ach, tegen de tijd dat de oudste niet meer zo aan me hangt, krijg ik hopelijk nog heel veel knuffels van de jongste
En jij heeft verder geen moeite met de aandacht die je hebt voor jullie baby? misschien is hij daarom tijdelijk wat aanhankelijker?
Dat lijkt mee te vallen. Hij mag met heel veel helpen met z'n broertje en hij speelt graag met hem. En zijn broertje is dol op hem, moet lachen om alles wat z'n grote broer doet. Ook doen we regelmatig iets met z'n tweeen als de baby slaapt: een spelletje, koekjes bakken, boekje lezen. Hij is behoorlijk slim en ik merk dat ik soms verwacht dat hij over zijn gevoelens kan praten, terwijl dat natuurlijk nog niet altijd lukt. Met praten kom ik er niet altijd achter wat hem dwarszit. Dus dan is het fijn dat knuffelen wel helpt.
Herkenbaar idd. Hier ook, allebei wel. Al kunnen ze ook ineens omslaan, en papa, papa, papa, papa willen zijn haha.. komt goed.
Hihi, grappig om te lezen. Wij zitten denk ik in de overgangsfase. Hier een zoon van 5,5. Op school geeft ie me net een hand, zoenen mag echt niet meer. Of stiekem een klein kusje op de wang en dan afvegen Maar thuis kan ie nog zowat in me kruipen. Hij kom s nachts of s ochtends vroeg heel vaak nog bij me liggen om te kroelen. Genieten nog zolang het kan. Ts, ik ken echt wel zonen die na hun 16de nog geen scheet kunnen laten zonder de aai over hun bol van mama. Maar ik ga vanuit dat die van ons zo niet worden.
Hier geen zoon maar een dochter die zo doet. Erg knuffelig en komt de laatste weken elke nacht bij mij in bed liggen. Ik denk dat het hier te maken heeft met dat ze naar school gaat. Ze vindt dat erg spannend en ik denk dat ze daarom wat meer veiligheid zoekt op momenten dat ze thuis is. Ik laat haar momenteel dan ook haar gang gaan, ze zal het nodig hebben.
Bedankt voor jullie reacties! Het zou inderdaad de overgang naar school kunnen zijn, hij zit nu 4 maanden op school en het gaat heel goed, maar het is natuurlijk een hele grote verandering voor zo'n ventje. En ze lijken dan ineens zo groot als schoolkinderen, maar bij mama zijn ze dan toch weer even heel klein. Ik geniet er maar van met het idee dat het zo maar ineens anders kan zijn. Een vriendin van mij heeft twee zoons (6 en 8 jaar) en die zijn niet meer zo aanhankelijk en zij mist het enorm!
De mijne van 7 heeft ook zo'n fase. Nu zijn we 2,5 maand geleden verhuisd en begint alles nu echt op zijn plek te vallen qua school, sport, kinderen. Nu heeft hij af en toe echt even een knuffel nodig. Of 's avonds een verlengd avondritueel. Of na school nog even lekker op schoot. Het gebeurd steeds minder, en gaat ook wel weer over. Verder is er niks aan de hand, dus ik geniet er maar van