Hoi Meiden, Ik vraag me af wie hier ervaring mee heeft. Ons zoontje mocht per begin februari 3 weken wennen op school en na de voorjaarsvakantie (hij was toen net 4) echt beginnen. Nou is hij wat verlegen sinds een tijdje, hij is een wat jongere kleuter, begon wat later met praten etc. wat hij nu wel redelijk heeft ingehaald... Maar 9 van de 10 keer wil hij juf geen hand geven. Doet hij het wel dan kijkt hij haar niet echt aan. Hij vraagt mij ook: waarom moet ik juf een hand geven. Tja dat is een regel op school, netjes groeten.. Maar wat moet ik hier nu mee? Ik vind het zo lastig, alle andere kinderen doen het wel en vertellen een beetje wat ze gedaan hebben van het weekend. Ik weet het niet hoor. Moet ik hem strenger toespreken? Ik ben bang dat dat averechts gaat werken. Of komt dit vanzelf? Hij loopt sociaal gezien misschien iets achter maar goed, wat hoort dat hoort. Wie heeft dit ook meegemaakt? en kan mij een hart onder de riem steken? Verder doet hij wel gewoon mee op school in de kring etc. maar in bepaalde dingen heeft hij soms geen zin zoals een werkje maken oid. Buitenspelen vind hij uiteraard heel leuk. Alvast bedankt, Charlie
Hoe doe je dat als jij met je zoon op visite gaat? Of als visite bij jullie thuis komen? Wil hij dan wel een handje geven? Of doet hij het sowieso nooit? Gewoon blijven uitleggen dat het beleefd en netjes is. En blijven stimuleren om een handje te geven dus ook bij visite enzovoorts dan wordt het vanzelf een gewoonte. Of wil hij het echt alleen perse bij de juf niet?
Mja onze dochter gaf structureel mensen die ze niet leuk vond geen hand Had daar ook een feilloos gevoel bij overigens Ze "ruikt" gewoon of je eerlijk en oprecht bent. Heb uireindelijk uitgelegd dat het gewoon zo hoort, ook als je iemand niet aardig vind. Sinds die tijd geeft ze braaf een hand aan iedereen.
Als een kind het uit verlegenheid liever niet doet zou ik hem gewoon laten. Waarom moet hij een handje geven? Doe ik ook niet als ik daar geen zin in heb. Vind er wel verschil in zitten of er brutaliteit om de hoek komt kijken of puur verlegenheid maar verder wel respect naar de juf.
Uit verlegenheid zou ik het zo laten, wel benoemen dat het netjes is en de juf het graag heeft, maar niet dwingen. Mijn oudste 2 waren in het begin ook heel verlegen, maar dat is vanzelf beter geworden en ze zien de dingen ook bij andere kinderen en gaan het dan vaak zelf ook doen. Dwingen lijkt me averechts werken. (en heel eerlijk, waarom een handje geven elke dag?)
Hier is dat ook hoor, dit doen ze hier om de leraren gelijk contact te laten maken met de kinderen.. hier doen ze dat als ze in de kring zitten dan lopen ze de kinderen langs geven ze een hand en zeggen goedemorgen.. hier deed ze dat eerst ook niet maar nu wel.. Ze volgt de rest van de kindjes..
Er is zelfs onderzocht dat het beter is voor de verhouding tussen leerkracht en leerling omdat je even een paar seconden puur aandacht hebt voor elkaar. Bij ons op school is het ook in alle klassen gewoonte trouwens. Daarbij.. Wat is er mis met sociale etiquette?
Juf zei hier eens tegen een nieuw klasgenootje, dat ze met handjes geven ook de kindjes telde. En de namen van de nieuwe kindjes kon oefenen, Dat ze dan om half 9 wist of alle kindjes er wel waren. En bij het tellen dat ze dan ook even kon zien of je blij of boos binnen kwam. Handje geven is hier heel gewoon op school, zowel bij komen als vertrek. En wordt ook echt een gewoonte. Maar als het de eerste dagen moeilijk is, dan kan een hallo ook nog wel. Wat ook kan helpen is even zelf juf een hand geven, gewoon om voor te doen. We geven hier thuis bezoek ook een hand bij komst en vertrek. Mijn oudste doet dat ook netjes mee. Maar hoeft niet perse.
Ik vind het een goed ding een handje geven elke dag. En juist als ze verlegen zijn zou ik het stimuleren. Niet dwingen wel stimuleren. Het helpt ze echt wel socialer te worden, wat nog goed van pas kan komen in je verdere leven. Hier geven ze de juf een handje en ze moeten de juf daarbij ook aankijken en goedemorgen zeggen. Dat is netjes. Ik geef niet iedereen op mijn werk een hand, maar wij zeggen toch ook netjes goedemorgen en stellen ons voor als we iemand niet kennen. Op deze manier leren onze kinderen wel om ook beleefd te zijn en minder verlegen. Als ze het nu niet hoeven te doen dan is het later alleen maar moeilijker denk ik. Nu wordt het een gewoonte. Daarom laat ik mijn kinderen ook iedereen een handje geven met visite enzo. Wij groeten ze dus onze kinderen ook.
Ik zou het zo laten, trekt waarschijnlijk wel bij. Onze middelste is ook heel verlegen en nu ze net in groep 1 zit zegt ze ook geen goedemorgen. Netjes en beleefd is het misschien niet, maar ze vindt het eng. Ga haar niet dwingen, komt vanzelf wel. Zelf als kind ook zo en is toch echt wel goed gekomen met mijn sociale vaardigheden Was gewoon alleen erg verlegen, later kwam het besef dat het veel vreemder is geen goedemorgen te zeggen of een hand te geven. Overigens vond zelfs onze oudste (super vrij) het vorig jaar vreemd om juf iedere dag een hand te geven. 'We kennen elkaar nu toch? Dan kan goedemorgen juf en juf daarbij aankijken toch ook wel alleen?' Zelf begroet ik mensen die ik zo vaak zie ook niet elke keer weer opnieuw met een hand geven, maar deze juf wilde het heel graag dus het was gewoon zo. Nu een meester die het onzin vindt en alleen goedemorgen genoeg vindt. Tja, ook goed.
Hier ook elke ochtend (montessori). Na vier maanden gaat het nog steeds de ene dag meer van harte dan de andere, vooral afhankelijk van hoe goed ze geslapen heeft. Ik neem haar op lastige dagen nog steeds mee aan de hand naar de juf/meester en zeg alvast goedemorgen. Dan lukt het meestal wel. Gewoon blijven oefenen, dan komt het denk ik vanzelf wel. De juf verwacht echt na drie weken nog niet dat een kleuter dat elke dag spontaan en vrolijk doet, lijkt me.
Hier is het geen gewoonte. En niets mis met sociale etiquette, maar ik geef bijvoorbeeld ook niet alle collega's een hand als ik binnenkom. Ik vind goedemorgen zelf ook heel acceptabel.
Bij ons op school is het ook de regel. En geef je geen hand, kom je gewoon de klas niet in. Dat is heel simpel. Tja, ik zou mijn kind hier wel toe dwingen. Het is een regel en een vorm van beleefdheid. maar mijn kinderen moeten bv van ons ook een hand geven als we op een verjaardag oid binnenkomen
Nee, maar je baas geef je vaak ook niet iedere dag een hand. Hier worden op school geen handen geschud, alleen bij nieuwe leerkrachten, invallers en bij verjaardagen.
De klas niet inkomen omdat je op net 4 jarige leeftijd in je 0 groepje nog niet met alle gemak een hand geeft lijkt me een beetje sterk. Dan ben ik blij dat ik niet met jullie school te maken heb. Juf heeft ook aangegeven dat het nu nog niet een probleem is dat hij het niet elke dag wil/doet. Gitta, wat jij zegt herken ik wel. Als hij niet verkouden is, goed uitgerust en dus beter in zijn vel zit dan doet hij het wel makkelijker. Zelf juf eerst een hand geven doe ik ook vaak. Soms gaat hij er dan ook voor maar hij blijft het spannend vinden. Abri, het ene kind is het andere niet inderdaad. Ik denk dat zoonlief het ook eng vind. Hij kan het nog niet zo goed verwoorden als ik vraag waarom niet.. Essie, het is ook belangrijk om ze de beleefdheidsregels aan te leren dus ik ga deze week elke dag even kort met hem doornemen waarom het netjes en beleeft is om een hand te geven ook als je iemand minder aardig vind. Ik weet ook wel hoe het hoort en waarom, maar daarom is het wel extra moeilijk als je kind het lastig blijft vinden en je al alles uit de kast hebt getrokken. Soms gaat hij eerst een puzzel pakken, even zitten en dan alsnog een handje geven. Hij vind het niet zo fijn om in de belangstelling te staan, dat is duidelijk. Als alle ogen op hem staan als er een kring met mensen zit tijdens een verjaardag, tja dan klapt hij dicht en gaat zich achter mij verstoppen. Ik denk dus dat het een soort verlegenheid is. Hij wilde bijvoorbeeld ook niet echt trakteren op zijn verjaardag. Het uitdelen mag juf dan doen...beetje gebrek aan zelfvertrouwen ook...
Dan nog steeds vind ik een werknemer ten opzichte van een baas een stuk gelijkwaardiger dan een kind en leerkracht. Maar hier op school zijn er geen 0 groepen en is het inderdaad de regel van groep 1/2 tot aan groep 8. Leerkracht staat bij de deur, kindjes gaan in de rij staan en je geeft de juf een hand gaat dan de klas in en naar je plekje. Ik vind het erg goed en belangrijk dat dit gebeurt. Een stukje respect naar de leraar maar ook een teken naar het kind dat het "gezien" wordt. Ik zou, zolang de juf er geen probleem van maakt , geen drama van maken maar hem wel keer op keer blijven uitleggen waarom hij dat moet doen en inderdaad voorstellen het anders samen te gaan doen ofzo.
Zal wel aan mij liggen, maar ik vind het totaal overbodig. En ik zou het dus ook niet gaan dwingen. Een school die het echt "afdwingt" om handen te geven (lees: niet binnen zonder) is niet mijn school. Hier moesten wij vroeger op school overigens gewoon per twee in de rij gaan staan (op 't speelplein) bij 't belsignaal. Niks één voor één binnenkomen dus. Op mijn werk zeg ik "hallo" tegen de 2 collega's in mijn kantoor als ze er al zijn, maar ik loop 's ochtends echt niet heel het gebouw af. Laat staan om handen te geven. Ik vind sowieso dat handen geven, kussen bij een begroeting, ... iets moet zijn dat je zelf moet willen en geen dwang mag zijn. Het blijft een soort van "persoonlijke cirkel" die je binnenbreekt. Sommige mensen hebben er geen probleem mee, anderen houden er gewoon niet van.
Mijn zoontje wilde in het begin ook geen handje geven. Toen ik hem na een week ofzo vroeg waarom hij geen handje wilde geven zei hij dat hij zijn handen zelf wilde hebben en niet aan de juf wilde geven. Toen hebben we er hand schudden ipv hand geven van gemaakt en sindsdien stapte hij vrolijk op de juf af om haar hand te schudden. Soms gaat er vanalles om in dat koppie. De juf en wij moesten er wel om lachen.