Y was bij mijn schoonouders toe ik aan het bevallen was van S. Zij had juist samen met oma een cadeautje uitgezocht voor haar broertje (knuffel en shirtje) die ze meenam toen ze voor het eerst kwam kijken. Zij was al heel trots dat ze zo'n schattig lief broertje had gekregen. Nu nog gaan we vlak voor de verjaardagen van broer/zus op pad om een cadeautje uit te zoeken waarvan zij denken dat broer/zus dat leuk vindt. Door veel kraambezoek en ook in de kraammand van mijn ouders was trouwens ruim voldoende aan haar gedacht en de kraamverzorgster was dol op voorlezen, dus ze had een topweek!
Ik heb ook alvast wat kleine dingetjes ingepakt, en die mag ze straks in de kraamweek uitpakken. Ze verheugt zich wel op de komst van broertje, praat tegen mijn buik en heeft het er ook regelmatig over. Maar ik merk wel dat ze er op den duur een beetje klaar mee is dat iedereen het continu over dat broertje heeft. Overal waar mensen ons zien, gaat het weer over die baby die er nog steeds niet is. Ik kan me best voorstellen dat je daar als 5-jarige ook wel een keer klaar mee bent. Vooral omdat het voor haar gevoel al zó lang duurt voordat ie nou eindelijk eens komt.