Mijn dochter (6) is een gevoelig meisje. Ze wilde logeren bij opa en oma, maar het ging niet, dus ik heb haar weer opgehaald. Ze zegt dan dat ze naar huis wil, nachtmerries gaat krijgen en een bepaalde knuffel niet bij zich heeft (nu noemt ze deze, maar ik denk dat als ze deze mee gehad had ze een andere knuffel had genoemd die nog thuis lag). Ze heeft lange tijd niet gelogeerd door de Corona. Daarvoor is het 1x goed gegaan, maar hebben we haar verder ook steeds opgehaald omdat het niet ging. Ze heeft er van te voren wel steeds veel zin in. Hebben jullie tips? Ze hoeft van mij niet per se te logeren, maar ik vind het voor haar zelf sneu dat ze het wel graag wil en het dan niet lukt.
Gewoon niet doen Hier precies hetzelfde. Hij wil steeds graag, maar puntje bij paaltje lukt het toch niet en dat weet hij nu. Als het moment er nu dus weer is, vraag ik door en eindigt het er al in dat hij thuis blijft. Zus gaat wel dan. Het zal vast vanzelf wel komen als ze ouder zijn, van mij hoeft het idd ook niet. Mijn zoontje is wel echt een mama’s kindje, en dat speelt zeker mee. Zolang het dus puur voor plezier is zou ik het gewoon zo laten, hoe jammer het soms ook is.
Ik zou als ze dat wil het wel proberen, en haar gaan halen als het niet gaat. En misschien een samen daar gaan logeren? Dat ze er een ervaring bij heeft met jou/jullie erbij en het bed daar bv wat vertrouwder is de keer erna.
Blijven proberen zo lang ze wil en haar wel het vertrouwen blijven geven dat als het niet gaat dat je haar altijd weer komt halen. Ik kon het als kind ook niet. Mijn tante woonde 2 huizen naast ons en zelfs daar lukte het niet. En nog steeds slaap ik het liefst in mijn eigen bed. Mijn dochter lukte het ook nooit. Tot ze een tijdje terug bij mijn zus wilde logeren. Daar mocht ze "laat" opblijven en heeft ze een hele leuke avond gehad met mijn nichtjes. Toen ze eenmaal naar bed ging was ze zo moe dat ze geen tijd had om te twijfelen en direct in slaap viel. De volgende ochtend was ze zo blij en trots dat het haar gelukt was, en sindsdien gaat het goed met logeren.
Gewoon niet doen. Oudste dochter vindt het ook niets. Ze is bijna acht, maar ze slaapt niet graag elders. Dus doen we dat ook niet. Komt wel weer.
Zolang ze zelf wil blijven proberen en gewoon weer ophalen als t niet lukt. Wij gaan deze vakantie proberen of het werkt als mijn vader bij onze zoon in bed slaapt
Onze "grote" van 11 heeft ook moeite met logeren. Al moet ik zeggen dat het voor ook vaak de drempel van de afstand is. Lokaal logeren (vriendinnetjes, huttenbouw, clubweekend, manege etc) was in eerste instantie "lastig" maar door haar vertrouwen te geven als in, we zijn in de buurt, ze kunnen ons bellen en dan halen we je op. Het gaat nu prima wat dat betreft, ze is nu ook logeren. Naar opa en oma (anderhalf uur rijden) gaat de ene keer beter dan de andere keer. Als opa en oma de meiden ophalen is het prima in orde, gaat ze mee logeren etc. Wanneer we hen wegbrengen, blijft de jongste meestal bij opa en oma.... en gaat de oudste weer mee terug Ik hoop nog steeds dat ze er over heen groeit. Maar het belangrijkste is: vertrouwen geven en indien nodig gewoon ophalen, al is het midden in de nacht.
Onze zoon is ook 6 en heeft tot nu toe 1 keer gelogeerd bij opa en oma. We zijn begonnen door hem achter te laten smiddags en dat hij met hun wat kon doen en daarna samen lekker eten. S'avonds sliep hij op de bank tot we hem kwamen halen rond 23.00. Daarna 1 keer gewoon 1 nachtje. Bij mij moeder nog nooit alleen want die woont op 1.5 uur rijden afstand. Dat doen we dan samen. Reizen we met de trein en dan samen 2 nachtjes slapen. Binnenkort mag hij weer bij opa en oma logeren voor een nachtje. Alleen jammer voor opa en oma dat hij smorgens aangekleed en wel om 6 uur aan hun bed stond Dat waren ze niet meer gewend hahaha, ze hadden wel wat aan de dag. Misschien voor jou eerst beginnen met smorgens en smiddags alleen laten bij opa en oma en dan na het eten ophalen. Slapen kun je er altijd later aan vast plakken.
Ik heb vaak samen gelogeerd bij mijn moeder, en nu gaat ze zonder problemen zelf logeren. Ook een gevoelig type maar inmiddels is ze daar ook thuis, in het logeerbed ook. Anders als het niet hoeft, gewoon zo laten en haar niet laten logeren.
Komt vanzelf! Als kind durfde ik het ook nooit, terwijl ik zo graag wilde. Zelfs als ik samen met mijn broer ging, wilde ik s avonds weer opgehaald worden. Uiteindelijk ben ik ee over heen gegroeid en ging t een keer wel goed. Sindsdien was het geen probleem meer.
Oudste dochter van 6 is ook een gevoelig meisje dat niet bij een ander in slaap kan vallen. Ook thuis niet. Op vakantie in een vreemd bed gaat meestal wel oké, maar in andermans huis gek genoeg altijd moeizaam terwijl we er dan ook bij zijn. Altijd al een lastige slaper geweest en weinig noodzaak / mogelijkheden tot oppas of logeren gehad dus dat heeft niet bijgedragen. Gisteren is ze voor het eerst gaan logeren bij vriendinnetje tegenover en s avonds stond ze weer voor de deur omdat het niet lukte. Vond ze zelf heel lastig, maar het is wat het is. Ze probeert het en als het niet lukt is dat geen ramp.
mijn kids logeren al bij mijn ouders vanaf baby. Ik denk vanaf 4 maanden ongeveer. Ik heb dat bewust gestimuleerd. En de eerste paar keren heb ik gehuild. Ik vond het heel moeilijk. Het gebeurde trouwens niet elke maand of week. Echt incidenteel. Maar nu heb ik er zoveel profijt van. Het is zo fijn dat er een tweede veilige plek is waar ze zich thuis voelen. Ik lag een paar jaar geleden in het ziekenhuis. Mijn man kon toen bij mij blijven en de kids waren bij mijn ouders, je weet nooit of er nood aan de man komt. Mijn moeder heeft ook de hele zolder ingericht voor de kleinkinderen. Er staat een stapelbed met favoriete dekbedovertrek, speelgoed. Super leuk. Nu is het elke schoolvakantie vaste prik bij opa en oma slapen. Pannenkoeken eten en wat leuks doen. En voor ons is dat ook genieten van elkaar. weekendje Rome bijvoorbeeld. Kunnen we weer helemaal opladen. Ik vind het wel een goede om een tijdje mee te logeren. Misschien anders een t-shirt dat ruikt naar thuis.
Samen uit logeren gaan. Niet 'omdat het niet lukt alleen' maar om zo leuke en positive logeer herinneringen te maken samen. Mogelijk geeft ze later dan vanzelf aan dat ze ook wel eens alleen wilt.
Is ook geen garantie, zoon heeft als baby en peuter wel bij opa en oma gelogeerd. Hij voelt zich er echt wel fijn, maar belt toch vaak op dat hij toch thuis wil slapen. We zijn ook weleens weggeweest, dan blijft hij wel omdat er geen andere keuze is, maar zijn we thuis dan wil hij vaak naar huis. Toch probeert hij het wel elke keer. Sportkampen en feestjes bij vriendjes gaan goed. Dan zijn ze met meerdere zegt hij zelf erover. Logeren bij 1 vriendje soms wel en soms moeten we hem ophalen. Hij weet dat hij opgehaald wordt als hij belt.
Zolang zij zelf wil zou ik wel proberen, maar er wel rekening mee houden dat je haar weer moet ophalen. Wellicht kunnen jullie een keer met zijn allen daar slapen?
Inderdaad samen logeren aldaar eeerst een paar keer, daarna haar daar naar bed brengen de paar keer daarna en zo afbouwen Misschien samen de logeertas in pakken? Eigen dekbed/beddengoed/kussen van thuis mee?
onze dochter van 14 heeft tussen haar 11e en 13e een poos nergens willen logeren. Ook een keer wel geprobeerd maar toen tijd 1:00u op kunnen halen. Zo is ze dus niet meer blijven logeren bij t afscheid van groep 8, niet op ponykamp 2 keer en niet op brugklaskamp. Tja wat niet gaat dat gaat niet. En na die keer 's nachts ophalen heb ik het zelf een paar keer in overleg met haar niet gedaan omdat ik midden in de nacht haar ophalen terwijl we zelf moesten werken bijv. ook even geen oplossing vonden. En ook wilde ze dat zelf niet. We haalden haar dan gewoon s avonds op en brachten haar s morgens terug als dat nodig was. Afgelopen jaar wilde ze ineens weer bij een vriendin logeren en dat heeft ze een paar keer herhaald. Afgelopen week wilde ze dus zelf weer blijven slapen bij ponykamp. Het is ook goed gegaan, dus weer iets overwonnen. Wat dat betreft heeft ze het zelf bepaald wanneer t kon.
Hier ook erge heimwee gehad als kind en geloof mij je kon vanalles proberen maar als ik eenmaal het heimwee gevoel had dan wilde ik naar huis. Zelfs samen met m'n zus lukte het vaak niet. Ouders hadden altijd de afspraak gaat het niet dan kom ik je halen en uiteindelijk ging het over.