Uitstrijkje = (toch) 3 weken wachten en vanavond een inwendige echo. Wordt uitgevoerd door een gynaecoloog (bij de STAR, dat wel). Staat er onderaan de brief: De uitslag wordt doorgestuurd naar de huisarts. Dus deze krijg je niet direct. Een beetje heel erg gaar! Want als ze er toch al 'inzitten' dan is het toch logisch dat ze je gelijk even een heads up geven? Zelfde toen met een histamine-test. Die vrouw nam het onderzoek af, zit de gehele tijd heel kritisch te kijken (bij mij brak ondertussen het angstzweet al uit en ik poepte nog net geen zeven kleuren...) Twee weken later pas een uitslag bij de huisarts. Licht astmatisch, maar ik had mezelf al bijna aan de zuurstof gewaand. Drie maal raden wie de uitslag had ondertekend? De vrouw die de test afnam! Deze had dus al die tijd, ook de autoriteit om een definitieve uitslag te geven , maar in plaats daarvan zat zuur te kijken en liet mij lekker in het ongewisse. Nee in plaats daarvan laten ze je liever drie weken met een verhoogde bloeddruk en hyperventilatie-neigingen lopen. Oververmoeid natuurlijk, want ongeveer 3 dagen voordat je mag bellen voor het 'vonnis', dan slaap ik al niet meer .
Hier ook de ervaring dat het lang duurt met uitslagen maar vandaag moest mijn man voor röntgen van schedel en nekwervels en kreeg warempel gelijk de mededeling dat er geen bijzonderheden te zien waren. Stonden wij ff versteld...
En dan altijd dat wachten op actie. Mijn man zit ook in een traject. 3 weken geleden: Bedrijfsarts stelt een verdikking van zijn schildklier vast bij een routine-onderzoek. "Ga maar es langs je huisarts". 2 weken geleden: Man passeert bij huisarts die zegt "ik kan niks doen, ga maar naar 't ziekenhuis". Effe ter routine bloed getrokken, maar daar konden ze weinig in zien. Weer een week wachten op een afspraak (en dan was er toevallig nog iemand weggevallen). Specialist: "Tja, dat zal dan toch nog 2 onderzoeken kosten voor ik eender wat kan zeggen". 2 onderzoeken zijn van de week gebeurt en dat ging een week duren voor er uitslag was. Pas dan mag hij een nieuwe afspraak maken bij de specialist. En dan weet hij dus nog niks behalve dat er "iets" scheelt met zijn schildklier :x. Maar dat er kennelijk niet genoeg haast bijzit om er echt spoed achter te zetten. Dokters en onderzoeken, hé!
Het is heel vervelend. Maar er zijn ook honderden voor jou geweest die ook geduldig moeten wachten op de uitslag.
Dat sommige testen langer duren is logisch. Bepaalde testen moeten langer 'liggen' voor er een uitslag binnen is en daarnaast ben je natuurlijk niet de enige die getest moet worden. De irritatie rondom echo's en andere zaken waarbij de arts/onderzoeker ter plekke kan beoordelen hoe of wat maar vervolgens doet of zn neus bloed is in mijn ogen geheel terecht. Ik krijg dan ook vaak het gevoel dat het alleen maar werkverschaffing is. Als die doos meteen kan zien dat er een vleesboom groeit, dan hoef ik niet eerst nog naar mn huisarts om diezelfde uitslag te horen en vervolgens doorgestuurd te worden naar de gynaecoloog. Dan ben ik van mening dat je net zo goed meteen doorgestuurd kan worden... Maar ach.. Wie ben ik...
Vervelend he? Ook wel eens in de mri gelegen en via de spiegel in de mri door de ruit diegene die de beelden bekeek ineens als een gek zien bellen, 1 iemand erbij (wijzen naar het beeldscherm, ik maar stilliggen in dat apparaat waar ik me al licht claustrofobisch in voelde), tweede erbij en wijzen naar het beeldscherm (zou m'n hartslag ook gemeten zijn?), weer bellen... Uiteindelijk met 4 man naar het beeldscherm kijken met mijn beelden, waaronder sowieso een neuroloog. Na 3 kwartier in dat ding eruit komen en te horen krijgen 'mevrouw, u mag toch naar huis' (uhhhhh toch? Hoezo had dat misschien niet gekund dan?). Vervolgens dus nog een week, die erg lang duurde, op de officiële uitslag wachten die mijn eigen neuroloog door moest geven. Dat het bij iedereen zo gaat maakt het niet leuker dat je moet wachten op iets dat direct te zien was en klachten gaf die nog beangstigender waren dan de onrust die te zien was bij het zien van mijn mri beelden. Sterkte met wachten!!!
Hier is 't 1 keer héél snel gegaan op neuro. Onder de scan op vrijdagmiddag om half 2 en ik had normaal gezien de week erop vrijdag een afspraak bij neuro. Om 5 uur hingen ze aan de telefoon. Of ik maandagochtend vroeg direct wou komen . "De radiologen hadden iets gezien en er maar gelijk de neuroloog bij gehaald" (die neuroloog ging normaal gezien de week erop effe kijken). Believe me, het is het langste weekend van mijn leven geweest! En tegelijk wist ik al 3 weken dat er "iets" fout zat, maar wou mijn huisarts niet eerder doorverwijzen. Hij weet mijn klachten aan migraine. Bleek uiteindelijk een lichte hersentrombose. Soms kan het dus ook vooruit gaan. Maar vorige maand ook 3 weken zitten wachten op de uitslag van mijn uitstrijkje. Dat dan slecht blijkt te zijn, waardoor ik nu een heel jaar kan stressen omdat ik vervroegd mag terugkomen (terugkomen na 1 jaar ipv na 3 jaar). Waarbij ik garanti weet dat ik me volgend jaar helemaal doodstress die 3 weken. Maar kennelijk - volgens dokters - weer net niet erg genoeg om direct verder onderzoek te doen.