goedemorgen. Ik moet straks naar de huisarts met de jongste van ruim 2. Hij is enorm verkouden en is zijn stem kwijt. Op zich niet erg, maar hij krijgt een piepje met ademhalen. Dus we gaan even zijn longen beluisteren. Hij heeft nu een pufje voor zijn kma. Hij reageert extreem op het kleinste beetje melk, maar als we zijn puf geven bij benauwdheid, werkt dat vrijwel gelijk. Normaal gesproken dan... de laatste paar keer (gelukkig gebeurd het niet vaak, maar het blijft een jong kind met grijpgrage handjes) merkte we dat zijn puf niet zo snel meer werkt en ook maar heel kort zijn werk doet. We hebben toen gesproken over een eventuele epi-pen. Omdat we straks toch heen gaan, begon de assistente er weer over, staat een aantekening van in zijn dossier. Zijn puf heb ik nu ook gegeven en het doet zijn werk gewoon niet zoals we gewend zijn. Maar goed, nu heb ik me daar een beetje over ingelezen en om een epi pen toe te dienen ben je wel even bezig. Werkt dat een beetje met een bewegelijke peuter? De pen moet best een tijdje in zijn been blijven evenals het nawrijven van de plek waar de pen in gezet is. Heeft iemand ervaring hiermee? Ik begreep dat je deze het beste altijd bij je kan hebben, maar hoe doe je dat bijvoorbeeld als je naar de supermarkt gaat? Hier krijgen ze regelmatig een snoepje bij de kassa, behalve de jongste uiteraard. Maar dat gaat ook weleens mis als ze het gewoon geven i.p.v. vragen. Meestal zie ik het op tijd, maar wat als ik het niet op tijd zie? Heeft een pen dan nog nut als ik pas een uur later thuis ben? Al met al een hoop vragen dus. Als dit het beste is, dan halen we uiteraard een epi pen. Als ik alleen al kijk naar hoe zijn huidklachten verminderen na inname van een allergie drankje, wil ik natuurlijk alleen doen wat het beste is, maar ik vraag me wel af of het haalbaar is met zo’n jong kereltje
Ik zou eea heel goed navragen bij de huisarts. Ik dacht dat een epipen alleen in levensbedreigende situaties gebruikt mag worden, en dat je daarna zsm naar een arts moet.
Gaan we straks doen Hij heeft nog meer klachten hoor, behalve benauwdheid. Maar anders werd het verhaal nog langer haha. Maar waar hij een jaar geleden alleen uitslag, jeuk en buikpijn kreeg, krijgt hij nu alles 2x zo erg, houdt langer aan dan eerst, wordt benauwd (tot blauw aanlopen aan toe) en de laatste keer zwollen zijn oogleden en de klieren in zijn hals op. Het lijkt dus juist erger te worden. Uiteraard zijn we toen bij een arts geweest, heb gelijk gebeld en na zijn puf kreeg hij tenminste weer fatsoenlijk adem. Alleen waar het eerst heel snel zijn werk deed, duurt het nu langer. En we zijn heel strikt qua eten en drinken, alleen bij een peuter is dat niet altijd goed mogelijk. En ik wil er niet aan denken wat er de volgende keer gebeurd of wat er dan op gaat zwellen
Voor een klein kind is zo'n pen ook erg heftig. Ik kreeg 'm ooit niet van de huisarts, omdat het in ons geval (dl was nog erg klein) veiliger was meteen een arts op te zoeken/op te laten roepen - dat was sneller.
Nou ja daarom. Vandaar dat ik de ervaring van andere ouders wilde weten. De ambulance post zit redelijk vlakbij maar meoten wel via de pont. Anders vanuit Zwolle en dat is verder weg. Dus dan is het de vraag wat het snelste is. Een pen of 112. Dat moeten we nu sowieso doen als het s avonds of s nachts gebeurd. Anders de huisarts bellen en die komt dan met spoed langs of ik daarheen. Maar die zit maar 2 straten verderop. Alleen het afwachten of zijn klachten weer verergeren zit er niet meer in. Nu waren het de klieren en zijn oogleden, maar wat als zijn keel opzwelt? Dan is afwachten of zijn puf wel op tijd gaat werken niet meer een goed idee.
Als je een epipen hebt zou ik die altijd bij me dragen. Standaard in je handtas in een klein toilettasje of iets dergelijks. Wanneer je op stap gaatmet een kleine vent neem je vaal toch reserve kleding mee dan zou je het daar bij kunnen doen. Misschien anders de pen als reserve en als eerste instantie bellen. Wanneer hij ouder is zou je de pen wel kunnen gebruiken dan snappen ze het zelf ook beter.
Ja dat is zo. Heb eigenlijk altijd wel een tas bij me, maar als we boodschappen gaan doen soms alleen een portemonnee. Maar dat is dan een kwestie van aanleren om het mee te nemen. We gaan nu een afspraak maken bij de kinderarts, andere medicatie die hij nu krijgt werkt idd niet meer voldoende volgens de huisarts. Dus dan kijken we weer verder.
Ik heb alleen ervaring met een epi pen bij peuters als levensreddend middel. Bv met noten/pindaallergie bv. Dan is een kind vaak al in shock of bewusteloos. Dan hoef je dus ook niet na te denken, want daar is simpelweg geen tijd voor, voor 112 ook niet. Ik heb het gelukkig maar 1 x hoeven doen en dan heb je zoveel adrenaline vanwege de paniek dat ik totaal niet meer weet hoe of wat precies.
Het is gewoon lastig om te ‘kiezen’ wat we moeten doen, omdat de klachten niet contant genoeg blijven. Als we nou weten dat het hier bij blijft, dan zitten we gewoon goed met hoe het nu is. Overdag puf geven en bellen. S avonds puf geven en ook bellen. Hij krijgt het zeker benauwd, rond zijn mond wordt het blauw, maar niet direct levensbedreigend. Alleen wat is het volgende? Is er dan wel genoeg tijd om te bellen?
Ja ik snap je dilemma. Kun je het voorlopig niet combineren. Voor zoals het gaat een puf en bellen en voor nood een epi pen achter de hand?
Idd, zoontje van en vriendin ging ook heftiger reageren en ze kregen een epi-pen voor nood, dus als andere medicatie niet werkte of als de reactie te snel ging. Ze kregen vanuit de kinderarts ook uitleg over wanneer toe te dienen en hoe, psz kreeg ook uitleg. Hij moest vanaf toen die pen altijd bij zich hebben - en ik geloof dat op de psz ook een pen lag. Helaas bleek het ook noodzaak, want zijn reacties werden fors erger, hij bleek op de psz ook te reageren op pindakaas van een ander kindje bv en toen hebben leidsters de pen moeten gebruiken.
Dat is inderdaad misschien wel de beste optie. Maar ik krijg een verwijzing voor de kinderarts, dus even afwachten wat hij aangeeft. Misschien zijn er nog andere opties dan een epi pen
Een epipen is echt alleen voor levensbedreigende situaties. Elke arts die dat wil voorschrijven voor ‘mindere’ reacties zou ik in twijfel trekken. Eerste hulp bij allergische reacties bij (kleine) kinderen is doorgaans iets van desloratadine. Voor kleintjes meestal in drank-vorm. Hier een dochter met oa noten-allergie. Desloratadine is altijd eerste keus. Werkt dit echt niet, dan pas is de epipen aan de beurt. Dus, je vraag over of een epipen wel kan ivm het lang stil moeten liggen omdat de pen 10 sec in het been moet blijven...: als een epipen nodig is, geloof me, dan ligt ze lang genoeg stil. En dat is geen fijne ervaring. Een pen is ook nooit ‘voor een uur later’. Dan had je al lang andere middelen kunnen inzetten.
Ja, dit. Ik had een kleuter in mijn klas met extreme allergie. Die epipen had ik altijd bij me, tijdens de gym, het buiten spelen, uitstapjes. Ik hoefde niet na te denken als ik zag dat het gebeurde, want dan moest dat ding zijn been in, en snel. Ik heb een epipen gekregen van moeder die over de datum was om te oefenen op een stuk fruit. Dat was wel heel handig! Misschien voor ooit als tip... Sterkte!
Hier dragen we sinds dat ze 1.5 is altijd een epi pen bij ons. Later 2(dat werd toen beleid) en nu hebben we er 4. 2 in haar tas (gaat mee naar school) en 2 in mijn tas. Bij oppas liggen over datum pennen (werking na 5 jaar is nog 80%) voor het geval dat haar tas vergeten wordt (in 3 jaar pas 2 x gebeurd) Ze heeft een zeer ernstige pinda-allergie. Een epi pen is hartstikke onschuldig en een wij hebben echt geen tijd om te wachten op een arts (las dat hierboven. Gek advies in mijn oren) . We hebben ze nog nooit hoeven gebruiken, maar wij zijn ook enorm strikt met eten. Ze heeft in al die jaren pas 1 keer echt iets gehad wat niet gecheckt is (op een juffendag gebeurd) en dat bleek toevallig goed te zijn gegaan Afspraak = afspraak. Ze mag niks hebben wat wij (of oma of tante) niet gecheckt hebben. Punt. Geen worstje van de slager, geen koekje bij de bakker of snoepje bij de kassa. Bij lastige situaties (grotere feestjes, camping etc) draagt ze een grote sticker "niet voeren" en verder weet iedereen het. Dus op dat gebied is er nog ruimte boor verbetering denk ik? Succes!
Je hebt ook speciale oefenpennen. Deze kan de arts je meegeven, mocht je een EPI-pen bij je gaan dragen. Onze ervaring: Hier een inmiddels driejarige die op haar eerste ineens anafylactisch reageerde op pinda. Sindsdien hebben we de pen altijd bij ons als we op bezoek of uit eten gaan. Als ik zomaar even de deur uit ga voor bijvoorbeeld een boodschap, dan ligt de pen meestal thuis. Ik ben er dan zelf bij om voedingsmiddelen te controleren en ook dochter zelf oefent hard met “Zitten daar pinda’s in.” en “Daar ga ik dood van.” (Klinkt een beetje cru, maar is natuurlijk wel zo. En sommige mensen zijn onverbeterlijk in hun gevoel dat het wel losloopt.) Al had ik laatst tijdens de zwemles van mijn oudste wel een angstig moment toen er een jongetje met plakkerige pindakaashanden een broodje naar binnen zat te werken op de stoel naast ons en alles met pindakaas besmeurde (oké, dat zal wel meegevallen, maar zo voelde het wel ). De EPI-pen is wel een heftig en uiterste redmiddel. Liever geven we bij een vermoeden van inname van het allergeen een (of een paar pilletjes). Bovendien is het bij het inzetten van de EPI-pen ook heel belangrijk dat omgeving en kdv weten hoe hiermee om te gaan en daarvoor is het belangrijk dat je een protocol opstelt waarvan niet mag worden afgeweken. In ons geval is dat: als je weet dat er pinda is ingegaan en ze vertoont bepaalde signalen, spuit zetten en 112 bellen, daarna pas ons. Mensen zelf een inschatting laten maken van de ernst, is mijn inziens een te grote verantwoordelijkheid. Gelukkig hebben we de pen niet meer hoeven gebruiken sinds die eerste keer, maar ik weet heel erg zeker dat als het nodig mocht zijn, die tien seconden stilzitten echt geen probleem zullen zijn.
Oké duidelijk. Sorry, was het topic een beetje vergeten haha. Kreeg net pas weer een melding dat er gereageerd was. Zoals ik al zei is het punt een beetje dat we niet weten of het hierbij blijft of dat het nog weer verergert. En vanaf wanneer is het dan verstandig om met de eventuele pen te beginnen. Wachten we het af of vragen we er toch gelijk naar. Ik vind het nogal een heftig ding namelijk. Hier werken mijn ouders en de opvang goed mee wat zijn allergie betreft, maar bij mijn schoonouders gaat het regelmatig mis. Tot nu toe zijn we altijd op tijd om dingen te voorkomen, maar dat zal niet altijd lukken. En in huis is alles erop aangepast en dat weten de andere kinderen ook dus dag is ook nooit een probleem geweest. Mijn nichtje viert deze maand haar verjaardag en mijn zusje haalt alleen melkvrije hapjes voor die dag, inclusief melkvrije kwarktaart. 3 smaken en meer soorten zijn er niet. Superlief natuurlijk dus daar kan niks mis gaan. Maar dat werkt niet altijd zo en we zijn er ook niet altijd bij. Hij weet dat hij sommige dingen niet mag, maar als iemand hem iets aanbied, zegt hij natuurlijk geen nee hij is nog iets te jong.
Overigens ging het een tijd geleden op de opvang wel mis. Maar ze weten hoe zijn medicijnen werken en waar ze op moeten letten. Ze hebben zijn medicijnen gegeven en de huisarts gebeld en doorgegeven en daarna mij gebeld. Heb hem daarna opgehaald en ben naar de huisarts gegaan. Die heeft hem nagekeken. Dag erna extra controle gehad en extra zalf meegekregen voor de jeuk.
Ik kan me er toch niet helemaal in vinden. Sorry. Het enige wat wij op verjaardagen etc vragen is om geen pinda op tafel te zetten. Sporen etc rima. Zij mag het niet,, ik kan niet vragen om alles zonder te kopen. Ik vraag altijd of er eten/lekkers voor haar is en anders neem ik zelf mee. Ze mag niks. Ze krijgt niks Zouden mijn schoonouders hier moedwillig tegen ingaan,, dan is dat de laatste keer geweest. Hier snappen mijn schoonouders t niet altijd, dus controleer ik álles. Geen verpakking? Dan mag ze het niet. Uiteten? Ik bel altijd van te voren als ik twijfel. Zoals hierboven: onze dochter weet heel goed dat ze dood kan gaan van pinda. Dus ze weet waarom. Ohja hierboven: ik neem altijd de epipennen mee. Ook bij even vlug. Er zullen net pindakaashandjes voor je aan t wagentje hebben gezeten of weetikveelwat