Mijn kinderen schelen 20 maanden en zitten allebei heerlijk in hun peuterpubertijd. We zitten middenin de welbekende tropenjaren Mijn zoon (wordt in de zomer 4) is een lief, gevoelig mannetje, maar wel met een sterke eigen wil. Mijn dochter van net 2 is een vrolijk, pittig en koppig ding die het op een gillen zet (waar is die volumeknop?!?!?!?) als ze iets niet in haar hoofd heeft. Ze kunnen heel lief spelen, samen of alleen, maar de laatste tijd ben ik eigenlijk alleen maar aan het agentje spelen, en dan met name als we ergens op bezoek zijn, of als we thuis visite hebben. Ze veranderen dan beide in twee draken die constant spullen van elkaar afpakken, elkaar omduwen, dan gaan brullen etc. Ik heb best wel wat pedagogische kennis (ivm werk) en al menig trucje toegepast. Zelf rustig blijven, positief benaderen/plustaal, uitleggen en consequent blijven is een must en dat lukt me goed, maar ik merk dat ik nu het liefst met ze thuis blijf. En dan vooral omdat ik de blikken en opmerkingen van de mensen waar we dan op bezoek zijn, of die bij ons op visite zijn, wel een beetje zat ben. Wat werkt bij jullie? En wat ik me afvraag, na weer een rampzalige playdate: wanneer wordt dit beter?
Haha, heel herkenbaar. Mijn jongens zijn nu wat meer gescheiden (school/kdv/bso), dus dat scheelt al iets. Ze zijn beide ontzettend lief als je 1 op 1 met ze bent, maar zodra ze samen ben ik continu er op bedacht dat er elk moment oorlog kan uitbreken. En ja ze kunnen ook heel lief samen spelen, maar er hoeft maar iets te gebeuren en het is mis... Ik heb de hoop dat het beter gaat als de jongste nog meer gaat praten en goed duidelijk kan maken wat hij wil (zonder te slaan... ).
Ik heb nog geen ervaring vanuit moeder zijn. Maar als ik denk aan mijn moeder 3 kinderen schelen 18 maanden van elkaar. Dan vraag ik mij wel eens af hoe ze dat heeft volgehouden . Wij konden heel lief spelen met elkaar maar eindigde altijd wel met ruzie. Bij ons thuis is het pas goed gekomen toen we niet meer thuis woonde . Mijn zoons schelen 2 jaar maar ze zijn nog te jong om ruzie te maken. Ruzie maken met je broer of zus schijnt wel een nuttige functie te hebben en eigenlijk dus goed voor hun ontwikkeling. Maar leuk is het natuurlijk niet op visite of buitenhuis..
Zo herkenbaar dit. Vooral de oudste is erg. Alles afpakken, slaan, trappen enz. En de 2e laat lekker over zich heen lopen. Zo zielig. Maar ze begint zich iets te verweren. Heel af en toe kunnen ze ook heel lief spelen.