hebben jullie kindjes dit ook? hier is het steeds bij mijn vader. kleine plurk durft wel bv onder zijn benen door te kruipen maar als hij haar oppakt op schoot is het brullen. eigenlijk pas sinds kort. vind het zooo zielig voor mijn vader. zie hem gewoon denken van waarom? hij heeft verder geen harde stem of baard ofzo? herkenbaar en wanneer gaat het over of iemand misschien tips? zit er echt mee
Onze dochter heeft dit ook gehad.. bij mn schoonvader en zwager. Erg sneu, maar weinig aan te doen.. Laat je kindje zelf het initiatief nemen om naar je vader toe te komen.. dan komt het uiteindelijk echt wel goed!
Mijn dochter heeft het inmiddels in mindere mate bij mijn stiefvader. Ze had het ook heel erg bij mijn schoonzus. Ze gaat nog steeds niet graag bij mijn schoonzus. Ik denk dat het in ons geval iets met uitstraling is. Mijn stiefvader is een erg drukke man. Op dag 2 van haar leven wist hij haar zo wakker te houden, dat ze de hele nacht overstuur was, en sindsdien..... En mijn schoonzusje die wil alles leren zo vaak mogelijk langskomen (nu gelukkig niet meer) om zoals ze het zelf verwoord te 'oefenen' voor wanneer ze zelf ooit kinderen krijgt. Zodra ze mijn dochter in handen kreeg riep ze dan al bij voorbaat: Ze gaat vast huilen. Ja, dat deed mijn dochter dan ook.....
tja mijn vader is een hele rustige vent die niet wild doet ofzo. het is sinds een paar weken want pas waren we met zijn allen naar center parcs en toen was er niks aan de hand. heeft ie ze zelfs eten gegeven. bij mijn oom heeft ze het ook maar goed die ziet ze bijna nooit en pas bij een vriend van mij begon ze al te brullen toen ze hem zag..
Ja die fase is hier ook druk aan de gang. Ze heeft weleens bij schoonzus en zwager gelogeerd, nou ze was dol op zwager. Ging altijd prima, lachen, op schoot willen zitten. Tot nu...Gister was het brullen toen hij binnenkwam en ze wou absoluut niet op schoot. Ze trekt nu ook steeds meer naar mij toe, dus denk dat het gewoon de eenkennigheidsfase/verlatingsangst o.i.d is.
Mijn dochter had het bij mijn broer. Nu nog wel, maar niet meer zo erg als een maand of 2/3 geleden. Lag er denk ik ook omdat hij een 'donker' uiterlijk heeft.grote, donkere wenkbrauwen en ogen en een zware stem.En ook de eenkennigheid en verlatingsangst. Ik vond het ook sneu voor mijn broer, maar het wordt echt steeds beter hoor!!
Hier is het opeens sinds donderdag, heel raar. Alleen van mijn broer en mijn vader is ze opeens bang, zo gek! En de buren, die ze niet eens zo heel vaak ziet, daar was ze gewoon gisteren heel vrolijk naar en lachen en zo, maar toen ze donderdag mijn vader en broer zag, trok ze al een pruillip en voordat ze iets hadden gezegd was het al brullen. Vind het ook naar voor hun maar ja, het gaat wel weer over. Sterkte dus...! Owja, en gisteren zat ze bij sinterklaas op schoot op het kdv en wat denk je: reuze interessant zeg maar ze vertrok geen spier! En als die kerel geen baard en snor heeft weet ik het ook niet meer
Sasha heeft het gehad, met eigenlijk alle mannen. Behalve papa. Ze moest er niets van weten, wilde er niets van weten en al helemaal mochten ze niet aan dr zitten. Dan was het krijsen joh! Nu is het allemaal weer goed gekomen en zit ze met dr helblauwe ogen met alles en iedereen te sjansen die op haar weg komt!
esmee heeft het alleen echt bij mannen , alleen de naasten mannen , papa , oom , stiefopa , opa , dan weer niet ! gisteren waren we bij de dokter , omdat esmee steeds met haar vingers in de oren zit , gelukkig geen oorontsteking !!!!! jeetje !! ze was totaal van de kaart , brullen !!!! geen onbekende man hoeft haar aandacht te geven hoor !
mijn dochter is als de dood voor sinterklaas. zwarte piet is geweldig, knuffelen, op schoot, geen probleem. maarja, die hebben pepernoten he?
Onze meid is bang voor alle ooms en tantes van mijn vader z'n kant (inclusief zichzelf), dat zijn er 7 in totaal. Aan de kant van mijn moeder is niets aan de hand. Hier komt het omdat de kant van mijn vader allemaal zo ontzettend hard praten en zo boers zijn zal ik maar zeggen. Ach ja, het komt vaneigens wel weer goed zeg ik dan maar.
Mijn zoontje heeft het vooral bij mensen met donker/ zwart haar(behalve papa dan, die heeft ook heel donker haar, haha). Hij hoeft soms alleen al te kijken naar iemand met donker haar, en als diegene terugkijkt en aandacht geeft, dan is het brullen. Het wordt nu wel wat minder gelukkig. Als hij bijvoorbeeld iemand een poosje meemaakt (paar uurtjes) dan is het goed, en wil hij prima op schoot en dan is het ook lachen. Hopelijk gaat het vanzelf over. Hij had het ook een periode bij mijn schoonmoeder. Die heeft een bos met zwart haar, en opeens wilde hij niets meer van haar weten... Gillen als hij bij haar zat. Erg sneu, vooral ook voor mijn schoonmoeder. Hij moet nog steeds aan haar wennen als we elkaar weer zien, maar het is gelukkig een stuk minder!!