Hallo meiden Ik moet dit even van mij af zetten en wellicht hebben jullie tips voor mij. Mijn man en ik hebben een dochter van 5 jaar en zijn donderdag trotse ouders geworden van een zoon. December 2015 hebben wij een miskraam gehad dus waren ontzettend blij dat het na een lange rust periode december 2016 achter kwamen zwanger te zijn. De zwangerschap verliep goed geen klachten totdat ze er achter kwamen dat de placenta niet goed lag, met 32 weken werd nog eens echo gemaakt om te kijken of dit was veranderd. De placenta lag inmiddels goed maar het kindje lag in stuit. Vervolgens hebben we met 37 weken een poging gedaan in het ziekenhuis te draaien maar hij lag vast en is er besloten dat met 39 weken onze zoon gehaald zou worden via een keizersnee. Pff het besluit had ik geen moeite mee maar nu.... Onze dochter van 5 wil niet in haar eigen bed slapen dit is heel lang al zo en we namen haar steeds tussen ons in maar mijn man en ik trekken dit niet meer en proberen haar nu in haar eigen bed te laten slapen. Ze verzint smoesjes als buikpijn en niet lekker te zijn en niet te kunnen slapen het wordt van kwaad tot erger. Ze is gek op haar broertje en zie totaal geen jaloezie omdat het vakantie is en we in de kraamtijd zitten kunnen we overdag ook aandacht aan haar geven. Snachts pakt ze gewoon veel energie van mij en mijn man. Mijn wond doet zeer, borsten doen pijn ( geef fles voeding) en ontlasting sinds woensdag niet meer gehad. Ik barste zojuist in huilen uit. Alles komt op. Periode in het ziekenhuis dat is niet niks, operatie zelf je voelt getrek aan alle kanten je voelt je beurs moe maar ook blij vanwege je kindje dat geboren is en je een dochter hebt waar je van houdt. Ik weet het even niet meer. Morgenochtend komt de kraamhulp weer ik ga maar proberen te slapen. Hebben jullie tips voor mij?
Ja eerlijk ik snap je dochter wel. Dit had je eerder moeten doen en niey nu de baby er is. Het zal voor haar nu voelen alsof ze aan de kant geschoven word Oh de baby is er en ik mag niet meer bij papa en mama. Ik zou het geleidelijk aan afbouwen en je kan op die leeftijd wel dingen afspreken.
Desnoods even een matrasje op jullie kamer naast jullie bed waar ze mag slapen. Zodat ze niet meteen het gevoel krijgt dat ze nu weg moet. En dan als je in rustiger vaarwater bent gekomen rustig de overgang naar haar kamer maken. Maar zoals mijn voorganger zegt, door het nu te doen lijkt het alsof zij plaats moet maken voor de baby en kun je de jaloezie zelf opwekken. Voor nu is je nachtrusr het belangrijkste en moet je een korte termijn oplossing hebben (zoals dat matras) en pas later als je meer energie hebt kun je vedere stappen nemen.
Geen leuk antwoord maar je dochter heeft wel gelijk. Precies wat elvira zegt. Je kan niet van haar verwachten dat ze na 5 jaar én opeens alles moet delen én haar ritme even weg is (vakantie, huilende baby, ouders thuis) én dan ook nog eens alleen moet slapen als ze dat al langer niet doet. Slaapt de baby op jullie kamer? Probeer het matrasje naast het bed en leg heel goed uit wat je van haar verwacht. Probeer afspraken te maken.
Ik zou voor nu kiezen voor een matras op jullie kamer. Ze is groot genoeg om te begrijpen dat jouw buik ook doet en in jullie bed nu echt niet kan. Logisch dat je dochter nu niet naar haar eigen kamer wil! Dat zou ik nu ook niet proberen. Eigen matrasje en later pas terug naar eigen kamertje. Succes hoor, want die eerste weken is vaak bikkelen. Probeer desnoods overdag on de beurt even te slapen. Dan kun je de nachten ook beter hebben.
Ik zou ook voor een matras op jullie kamer gaan, of bv dat papa bij haar gaat liggen (maar dat lukt misschien niet met nachtvoedingen?). Nu van haar verwachten dat ze alleen in haar eigen bed gaat liggen, vind ik te veel gevraagd. Haar hele leven is nu ook door elkaar gegooid, gun haar de tijd om te wennen.
Eens met de voorgaande reacties. Je kunt het niet maken om daar nu mee te komen vind ik. Tuurlijk wil ze dat niet. 5 jaar lang mag het wel en nu de nieuwe baby er is, moet ze ineens weg. Nee, zou ik ook niet willen. Ik zou ook een matrasje erbij leggen of een van jullie bij haar op de kamer laten slapen.
Eens met de rest.. Misschien kan je nog samen een mooi nieuw dekbed uitzoeken voor echte grote meiden! Iets leuks voor in bed wat alleen echte grote kindjes mogen? Beetje paaien en laten weten dat ze echt al heel groot is, helpt dat misschien? En prinssenbed maken dmv een roze klamboe?
Het spijt me maarik ben het eens met de rest. Je zou inderdaad uit kunnen leggen dat je lijf pijn doet en dat ze opeen matras naastjullie bed kan slapen. Als je nu door zet en dwingt om op haar eigen kamer te slapen zal het voelen als aan de kant geschoven. Na 5 jaar in eens nu moeten gecombineerd met een broertje lijkt me niet bevordelijk, ze zou dan wel jaloers kunnen maken. Misschien wel alvast een gesprek aan gaan dat ze nu grote zus is en dat ze het zo goed doet. Praten over haar eigen kamer en een afspraak maken wanneer ze naar haar eigen kamer gaat. Wat heeft ze nog nodig op haar kamertje om fijn te slapen. Samen overleggen, na de grote vakantie, of kerst in het nieuwe jaar etc. Samen een kalender maken en aks het zo ver is ook er aan houden, zal dan misschien heel zwaar zijn maar wel consequent zijn.
Proficiat met de geboorte van jullie nieuwe kindje. Die emoties horen ook een beetje bij je kraamtijd en de heftige periode die je omschrijft. Ik denk idd dat het voor je dochtertje nu ook veel is tegelijk en zij voelt jullie vermoeidheid/emoties natuurlijk ook wel. Er is denk ik ook geen kant en klare oplossing maar het eerder genoemde matrasje lijkt me een goede tussenstap naar het afbouwen toe. En idd kan vader soms bij haar 'logeren' en daar dan ook echt een feestje van maken....haar kamer en bed moet weer interessant en een fijn plekje worden. Veel succes en sterkte met je herstel, lijkt me best even pittig nu.