Bah, wat een rotdag, mag ik even spuien?? Mijn man belde vanmiddag doodleuk om te zeggen dat zijn contract hoogst waarschijnlijk niet verlengt gaat worden. Ontzettend schrikken natuurlijk. De reden.. een onwerkbare situatie op de werkvloer. Mijn man heeft zijn hele leven nogal wat problemen met autoriteit, en tot nu toe heeft hij altijd een aantal keer ruzie gehad met zijn bazen. Meestal komt het werk voor die ene persoon hem na een jaar zijn neus uit en zoekt hij wat anders. Nu is het dus weer zo ver Hij kan het absoluut niet vinden met zijn baas (hij werkt nu ongeveer 1 jaar op deze werkplek) en heeft het al een aantal keer laten escaleren. Nu vind ik deze baas zelf ook geen fijne man, maar ik heb hem op het hart gedrukt dat hij nu echt uit moet kijken wat hij doet. Het is crisis, er zijn heel veel mensen werkloos en de banen liggen absoluut niet voor het oprapen (helaas ervaring uit eigen omgeving). Hij is van mening dat hij ze weer aan het werk is en doet heel relaxt! Hij zegt dat ik me niet druk moet maken omdat hij nog maar liefst 2 (!!!) maanden heeft om aan een baan te komen... Ik heb echt het gevoel dat hij zijn verantwoordelijkheid niet neemt voor dit gezin. Van een uitkering kunnen wij niet leven, dus we balanceren op het randje. Toch kan hij het niet opbrengen om zijn tanden op elkaar te bijten en gewoon aardig te doen tegen zijn baas. bah...
Pfff, ik zou echt boos op hem zijn. Wat denkt hij hiermee te bereiken? En inderdaad, hij moet een gezin onderhouden! Dan heb je helemaal geen tijd om spelletjes te spelen met je baas omdat je niet tegen autoriteit kan. Misschien moet hij maar voor zichzelf beginnen Al is het dan wel te hopen dat ie wel vriendelijk blijft tegen klanten...
Ik zou ook heel kwaad zijn... Allereerst verdient hij een schop onder z'n kont, dat ie maar heeeel gauw ander werk gaat zoeken! In deze tijd is dat echt niet zo makkelijk als hij denkt.(weet je zelf ook al ) Is er een reden waarom hij zo'n problemen heeft met autoriteit? Is het misschien een idee voor hem om in een soort therapie te gaan? Misschien kun jij tijdelijk werk zoeken/meer werken als hij geen werk heeft?(interimbureau oid) Ik weet natuurlijk niet of jullie situatie het toelaat, en of en hoeveel jij nu werkt. Sterkte meis!
Jeetje wat balen zeg! Ik kan ook niet goed tegen autoriteit maar ja op je werk weet je dat je je in moet houden... Hopelijk snapt hij zelf ook dat werk zoeken/vinden echt niet makkelijk is nu. Hij heeft een gezin te onderhouden, dan kan je niet zo laks gaan doen! En zo vaak een andere baan staat nou ook niet echt goed op je cv denk ik. Werk jij of ben jij thuis? En is het een optie voor jou om te gaan werken?Misschien dat dat tijdelijk voor een oplossing kan bieden?
O wat vervelend. Ik kan me je reactie helemaal voorstellen. Het is nu niet meer vrijbijvend. Nu komt het aan op de verantwoordelijkheid die genomen dient te worden. Bij mij zou hij er ook niet zo makkelijk mee wegkomen. Therapie lijkt me inderdaad een goed idee. Want overal waar je voor een baas werkt zul je met autoriteit om moeten kunnen gaan. wellicht wel goed als iemand anders hem ook eens op zijn verantwoordelijkheden wijst. Succes en sterkte ermee.
Ik werk ook, 32 u per week, dus helaas is hier ook geen winst te behalen.. Zelf vind ik het soms ook moeilijk om met autoriteit om te gaan, maar op mijn werk is het echt een ander verhaal.. ik heb een verantwoordelijkheid naar mijn gezin en dat vind ik het aller belangrijkste.. helaas blijkt dat voor hem anders te liggen.
Jeetje dat is wel balen dan maar wel goed dat jij je in weet te houden. Het is gewoon moeilijk soms,maarja je baan zorgt wel dat de rekeningen betaalt kunnen worden, zo denk ik ook vaak. En je man moet gewoon leren dat als hij voor iemand werkt hij niet zomaar alles kan maken.. Idd misschien is therapie wel een optie?
Hier precies hetzelfde!!! In het begin bevalt het mijn man hardstikke goed en dan opeens....dan is het gebeurd en is er helemaal niets meer goed! En ook ik baal hier ontzettend van, hij heeft nog nooit ergens langer dan 1,5 jaar gewerkt. Zijn laatste baan heeft ie 3 weken gewerkt, het was al op de eerste dag te merken dat hij het HELEMAAL niets vond, en nu is hij dus ontslagen in zijn proeftijd. Ik hoop voor ons, maar helemaal voor zichzelf dat hij nu eens de baan van zijn leven vind, waar het hem na verloop van tijd ook nog bevalt. En boos worden helpt hier dus helemaal niets, hij denkt ook zo weer ander werk gevonden te hebben, maar dat valt echt heel erg tegen.
schandalig zeg, dat doe je als je vrijgezel bent en voor niemand verantwoordelijk, maar als je een gezin hebt is dat puberale gedrag niet goed te praten.
@ Marieke, maar ik kan hoog en laag springen en ZO boos worden als ik wil, maar ik kan het niet veranderen! Ik vind het ook echt *** dat het zo gaat, maar er is gewoon iedere keer wel wat. Het lijkt me heerlijk dat hij het eens echt naar zijn zin heeft ergens, en dat ik niet bang hoef te zijn dat ie weer eens op straat staat. Hij heeft 1 baan gehad waar het hem wel beviel (voor zijn laatste baan), maar hier kon ie niet blijven door de crisis. Daar heb ik echt een heleboel tranen om gelaten, omdat hij daar echt op zijn plek zat. En het is ook niet dat hij niet wil ofzo, werken wil hij wel, maar het gras lijkt altijd groener aan de overkant!
wat een nare situatie.... maarja therapie..... voor sommige mensen lijkt het werken onder een baas gewoon niet weggelegd... natuurlijk heeft hij de verantwoordelijkheid voor zijn gezin... daar ben ik het 100% mee eens maar iedere dag naar een situatie moeten waarin je je klote voelt is ook niet ok dat gaat ook opbreken en ook dat is niet goed voor je gezin. jammer alleen dat hij het nu zo ver laat komen dat hij zelf weg moet... het had beter geweest als hij zelf al eerder op zoek was gegaan naar een andere baan... wat voor werk doet hij? misschien kan hij beter een beroepstest doen.... ipv therapie... iets zoeken waarbij hij geen hijgende baas in zijn nek heeft en wat hij toch leuk vind gr Jose
Ik ben het helemaal met je eens Jose, iedere dag naar een situatie waarin je je klote voelt is ook niet ok. Daarom hem ik hem al die andere keren voor de volle 100% gesteund. Echter deze keer is het een ander verhaal, want misschien voelt hij zich niet niet lekker op zijn werk, maar als hij straks van een uitkering moet leven kunnen wij de rekeningen niet meer betalen. Dan is de ellende echt niet meer te overzien Mijn man weet heel goed wat voor werk hij echt leuk vind, volgend jaar februari gaat hij met een avond studie beginnen. Deze duurt 4 jaar dus tot die tijd moet hij werk doen wat hem niet helemaal ligt. Dat is niet anders, helaas. Maar goed, ik een beetje afgekoeld, hij is wat rustiger geworden en hij heeft me beloofd de komende tijd zijn stinkende best te gaan doen op zijn werk. Over twee weken hoort hij het definitief.. ik vind dat hij er uit moet halen wat er in zit, ook al is de kans nog zo klein. Gelukkig heeft hij gezegd dat hij dat gaat doen. Spannende tijd voor ons gezinnetje dus.
zeker een spannende tijd meid.... het is altijd rot een contract voor een bepaalde tijd te hebben.... blijft altijd de vraag of het word verlengd.... ik hoop op het beste voor jullie en anders tja.... dan moet hij naar het uitzend of arbeidsbureau en proberen of hij een baan kan vinden ( ook al is het stom werk voor tijdelijk) ... het ligt er ook enorm aan wat zijn salaris nu is.... verdien je 1300 netto dan vind je op dit moment redelijk snel een baan waarbij je dat kunt verdienen.... maar is je salaris fors en bijv boven de 2000,- netto.... ja dan is het lastig een baan te vinden op stel en sprong waarbij je dat inkomen hebt.... ik hoop op het beste voor jullie gr Jose
Helaas weten we het sinds vandaag zeker Het contract van mijn man word niet verlengt.. Eind oktober mag hij zijn spullen pakken. Bah, voel me echt kut nu.. ik kan het niet opbrengen om medeleven te tonen (hij vind het ook erg dat het zo gelopen is)
he wat vervelend. Ik heb een soort van hetzelfde probleem als je man, ik vind het na 1 jaar, 1,5 jaar gewoon niet leuk meer. Ik verveel me vaak in mijn functie's, groeien is vaak niet mogelijk (aangezien ik 22 ben en hoger op management zou betekenen), en dan hoor ik ook nog ergens dat iemand meer verdient, nou dan ben ik al op zoek. Echter zoek ik dus wel eerst iets anders voor ik weg ga.
Owww sh*t, wat een vreselijk herkenbaar topic! Voordat ik zelf begin, wil ik jullie eerst even sterkte en het allerbeste wensen... Hier hetzelfde hoor, we weten sinds een week dat het einde van de maand schluss is voor hem... en al de zoveelste keer (maar wel de eerste keer met een kleine). Aan de ene kant ben ik zo boos, zoveel frustratie... maar aan de andere kant moeten we ook verder en heeft-ie een stuk meer aan me als ik er gewoon vierkant achter ga staan en hem help met opnieuw solliciteren... Dussss... pokerface op en gaan maar weer. Het zal allemaal wel weer goed komen, is tot nu toe ook altijd gelukt. Wat voor werkervaring heeft-ie trouwens? Als hij in een sector werkt waar nog wel een beetje personeel gevraagd wordt, kan een open sollicitatie ook nog wel eens helpen...
KLote meis wil je heel veel sterkte wensen. HIer ook mijn vent is dan op staande voet ontslagen! Dus hier zelfs geen uitkering niks!... WAt hij nu moet doen is inderdaad zo snel mogelijk inschrijven bij het UWV nu al doen want duurt ook 8 weken voor de aanvraag rond is. En solliciteren waar hij maar kan en wat hij ECHT wil. HIer hebben we 23 sollicitaties gedaan en nu de keuze uit 2 banen! dus crisis of niet ik zeg wel als je goed je best doet moet lukt het je echt wel binnen 2 maanden een baan. Flink aan de slag ermee inschrijven bij uitzendburos en alles komt goed meis!! Probeer positief te blijven hoe moeilijk het ook is!