Morgen ben ik 27 weken zwanger. Aan het einde van het tweede trimester dus! En ik heb best een onbezorgde zwangerschap eigenlijk, als iemand vraagt hoe het gaat antwoord ik standaard met prima! Maar Hm, eigenlijk lieg ik een beetje als ik zeg dat het 'prima' gaat... Het gaat allemaal goed hoor daar niet van, maar ik ben alleen continu zo moe... En dan niet per se slaperig maar ik heb gewoon nog steeds bar weinig energie. De hele zwangerschap heb ik 1 enkele dag gehad waarin ik echt vrolijk uitgerust wakker werd en barstte van de energie. Eentje maar! Dus tja. Als ik de vaat doe, dan kan ik na de bordjes eerst tien minuten op de bank gaan zitten bijkomen voor ik aan de kopjes begin. Dat is wel lastig, ik maak gewoon geen productieve dagen meer, voel me enorm lui, de babykamer schiet zo ook absoluut niet op, en ik ga meestal tegelijk met mijn zoontje een middagdutje doen maar dat helpt ook niets. Heb al gedacht er juist niet aan toe te geven en gewoon door te gaan, maar dan zit ik vervolgens de hele avond met harde buiken en buikpijn op de bank, ook geen succes dus. En dan krijg ik van de vk weer het advies rustig aan te doen... Maar ik doe al zo weinig voor mijn gevoel! Dus daar ben ik eigenlijk echt wel zat van... Maar ja, ergens vind ik ook dat ik niet mag klagen. Heb geen werk, de luxe dat dreumes nog slaapt overdag, dus wie ben ik om er over te zeuren? Het hele eerste trimester heb ik uitgekeken naar het tweede trimester want: dan krijg je weer een stoot energie! Nou niet dus... En nu is het derde trimester bijna aangebroken, waarbij alles weer bergafwaarts gaat, zwaarder wordt, veel moe en pijntjes erbij... Ik baal! Op deze manier vind ik het helemaal niet leuk meer... Tijdens mijn eerste zwangerschap had ik hier geen last van en die heb ik ook als veel minder zwaar ervaren, alsof ik er meer van kon genieten ook. Dus nou ja, sorry voor mijn klaagzang maar in het dagelijks leven begrijpen mensen het niet echt, zeggen dat ik blij moet zijn dat ik kan slapen overdag (maar ik WIL niet slapen ik wil bezig met de babykamer, wandelen, leuke dingen doen met mijn zoontje!), dat het erbij hoort, dat ik er van moet genieten.... Zucht.
Dit is zo herkenbaar. Ik kreeg pas een beetje energie tijdens mijn verlof en dat is ook niet echt veel. Soms krijg je ook kwetsende opmerkingen, zo van ja maar jij bent tenminste niet misselijk geweest. Alsof dat wat uitmaakt. 9 maanden energieloos zijn is echt geen pretje. Sterkte
Wat vervelend voor je! Hier niet dezelfde ervaring, maar weet wel hoe het voelt om niet begrepen te worden.. Dikke knuffel!!
Ik ben nu ook bijna 15 weken en vanaf het begin al erg moe had ook gehoopt dat het nu langzaam beter zou gaan maar blijf moe
Dat is echt heel erg vervelend Ik had het 2de trimester wel wat meer energie in het begin maar al snel kreeg ik allemaal pijntjes en klachten en nu op het einde kan ik bijna niks meer. Ik hoop dat je de overige weken toch wat meer energie gaat krijgen!
Misschien een open deur intrappen, maar bij mij scheelt het echt: is je HB gehalte in je bloed goed? Sinds ik nu 2 mnd braaf mijn ijzertabletjes van floradix slik, is mijn HB gestegen en heb tegen het einde van mijn zwangerschap nu, eindelijk iets energie... Dus met 36 weken voel ik me beter dan met 26. Ben nu alleen een tientonner.
Ja, daar zat ik ook al aan te denken... Vrijdag ga ik weer naar de vk, zal eens aankaarten of het niet mogelijk is dat ze nog even een bloedtest laten doen om te kijken of dat allemaal wel goed is. Met 12 weken die standaard bloedtesten was het allemaal prima, en toen was ik ook zo immens moe. Maar ja, dat was het eerste trimester... Ik ga het in ieder geval vragen, bedankt voor je input! En de rest ook allemaal bedankt voor het medeleven, doet me goed! Ik weet ook heus wel dat er veel ergere problemen zijn, zwaardere zwangerschappen, vooral als je hier op het forum leest... Dan lijkt 'een beetje moeheid' zo overdreven om over te klagen... Maar ja dat maakt het probleem niet minder natuurlijk!
Zo herkenbaar. Ik ben nu 38 weken en had gehoopt dat tijdens verlof wat meer energie on mn lichaam zou komen. Vooral ook voor mijn dochter maar nee hoor. Vraag me nu al af hoe ik de bevalling door ga komen met zo weinig fut.
En ook al is je hb goed dan kan je ijzervoorraad ook te laag zijn daardoor kun je ook ontzettend moe zijn. Zou het echt even laten checken zonde als het 'eenvoudig' te verhelpen is.
Hier hetzelfde euvel: vorige zwangerschap ben ik doorheen gedanst en nu ben ik haast abuis: Hoezo ZO ontzettend moe? En waarom houdt het niet op? Doe geen reet, ga om 21 uur naar bed en tijdens het middagslaapje ook gestrekt. Bloedwaardes zijn prima, kreeg hier het advies om een vitamine B - complex te halen. En gezond te eten, minder suikers enz. Zit nu rustig af te wachten wat komen gaat. :-D Maar inderdaad ik vind het ook heel erg vervelend, en het is maar lastig uitleggen aan anderen.
Hier ook intens moe hoor. 20:00 wil ik al naar bed, kijk dan ook al scheel van vermoeidheid. Bij mij past het binnen het 1e semester. Maar bij mij is het denk ik ook zon (vit d) te kort. Koud, veel binnen, zomers heb ik altijd meer energie. Laat het voorjaar maar komen!
yep helaas ook herkenbaar. tot week 20-22 dood en doodmoe geweest en erg ziek, daarna een mini verbetering, maar nooit zoveel dat ik aan het rondspringen was en veel gedaan kon krijgen (waar je toch op hoopt) en nu al een paar weken weer helemaal gesloopt. Irritant, maar ik onderga het maar gewoon.