Vrijdag 17-8 om 19.30 uur dacht ik even stukje te gaan fietsen met mijn zoontje van 14 maand. Heerlijk weer en was super gezellig. Tot we plots de bocht omfietsen in het bos en er springen 2 hondjes voor de fiets op het fietspad. Niet eens grote honden, maar 1 chihuaha en nog een kleine en toen was het BOEM :x Ik heb mn kleine omarmt in de val, gelukkig heeft hij niks!! Alleen een klein schrammetje in zn nekje van het riempje. Wat gaat er dan wel niet allemaal door je hoofd in die 2 seconden van zo'n val, verschrikkelijk gewoon en dat door 2 kleine hondjes die voor je springen. Ik zag ze ook niet omdat het na de bocht was, maar wat voel ik me schuldig! Zelf ben ik er wel minder vanaf gekomen, ik heb een gebroken middenvoetsbeentje. In het gips en rust, bahh.. Kan ook niks met mn zoontje behalve op de bank spelen. Zijn er meer meiden die ook weleens zijn gevallen en zich daarna schuldig voelden of wat dan ook. Als ik naar mn kleine kijk, dan springen de tranen me alweer in de ogen.
Bah, wat rot! Het schuldgevoel begrijp ik wel een beetje, maar toch vertel ik je dat je er niets aan kon doen en het niet expres hebt gedaan. Het had ieder ander ook kunnen gebeuren. Je hebt het vast al vaker gehoord, maar je kunt het niet vaak genoeg horen . Ik heb zoiets nog niet gehad, maar het zal vast een keer komen en dan hoop ik het ook vaak te horen. Sterkte met je voet!
Is het schuldgevoel, of vind je het gewoon rot? Jij kon er niets aan doen, dus schuldgevoel is helemaal niet op z'n plek natuurlijk... Je hebt niet bewust een gevaarlijke situatie opgezocht die je had kunnen vermijden of risico's genomen die je beter niet had kunnen nemen. Moesten die honden trouwens niet gewoon aangelijnd zijn? of was het bos waar ze los mogen lopen?
mijn meisje was ook iets ouder als een jaar...toen zijn we onderuit gegaan door gladheid....was niet gestrooid op dat stukje en stukje verder terug dus wel....had me verkeken. Ze heeft haar arm gebroken toen...wat voelde ik me schuldig! maar eigenlijk kan je er weinig aan doen meis het komt gewoon wel eens voor dat je valt..of je kleine valt..........heb je de eigenaar van de hondjes niet aan gesproken?? Groetjes, Miranda
Ja de hondjes waren aangelijnd (mochten daar ook niet los) maar het was zo'n uitlooplijn, en ja die hadden ze niet op slot zodat ze bij hun bleven. Ze konden net tot over het fietspad komen. Ja de mensen waren gelukkig heel erg behulpzaam. Zij hebben ook hulp gebeld om mij met een auto op te halen. Tsjah.. Schuld, ik weet dat het niet mijn schuld is maar het is een rotgevoel de hele dag door. Antares, is het toen wel allemaal weer snel genezen enzo haar armpje?
Gelukkig nog niet gehad maar wel een hond die los liep op het fietspad en voor mijn fiets rende, ik kon hem nog net ontwijken. Het baasje 6 meter erachter op de fiets met een brede glimlach.... Ik zei "Lijn hem dan aan, dit is gevaarlijk" antwoordt zij "ja, maar hij is zo snel" Ik moet er niet aan denken wat er had kunnen gebeuren! Beterschap, wat een schrik!!! Fijn dat je zoontje er goed vanaf is gekomen!
Ik vindt het nog knap dat je in die korte valtijd alsnog je arm om je kindje heen deed, dus ga je zeker niet schuldig voelen, dit is toch pure onmacht, jij kan hier niks aan doen, die dingen gebeuren nu eenmaal! Snap je gevoel wel, maar hup nu weg met dat gevoel hoor!! En..... Lekker op de grond/bank spelen met je kindje, die is het namelijk vast alweer vergeten... Beterschap met je voet!!
ja idd, met mm eens! En over dat beschermen...gaat automatisch denk ik..mij lukte het toen ook! Helaas zat hier haar arm tussen de grond en mijn arm, ik had haar hoofdje vast! en kwam ze op haar elleboog terecht waardoor het botje brak. Instinct!! mooi iets he. niet rottig meer voelen, idd je kindje zal er niets meer van weten bijna al niet meer...en jij, jij moet gewoon genezen. Over een paar dagen zal het vast niet meer zo erg voelen!
Ja mn zoontje is het vast allang weer vergeten Hij was alleen die avond erg geschrokken, maar daarna niks meer van gemerkt. Ja ik denk dat dat automatisme is dat je je kind beschermd, zoals een arm er omheen proberen te doen. @ Antares, kleine kindjes genezen inderdaad (gelukkig) erg snel, zo zie je maar >> ze kunnen meer als ons hebben! Iig bedankt voor de reacties, verander ik toch wat van gedachten. Want nu hoor je het ook eens van andere moeders! Mijn voet doet niet echt pijn meer, zolang ik niet beweeg. Het gips is er gister af gegaan en over een week mag ik het weer belasten. Dan zou over 4 weekjes de pijn over moeten zijn. Ik ga maar goed bezig met mijn oefeningen zodat ik snel weer wat leuks kan doen met mijn zoontje. Het is nu echt even wat behelpen met hulp van anderen, maar het is even niet anders. Komt vanzelf weer goed.
Het is niet iets waar je zelf wat aan kon doen en je heb het hartstikke goed gedaan door je armen om hem heen te doen. Dus schuldig hoef je je zeker niet te voelen, maar leuk is het niet natuurlijk. Ik ben toen ons zoontje 10 maanden oud was door m'n knie gegaan toen ik het flesje van de salontafel af wilde pakken terwijl ik hem vast had en ik heb hem toen dus laten vallen. Hij kwam daarbij op z'n hoofdje terecht , was me echt dood geschrokken en voelde me ook zwaar klote. Gelukkig begon hij gelijk te huilen en had hij verder nergens last van maar het heeft toen echt een tijd geduurd voordat ik het niet meer eng vond om met hem de trap af te lopen. Was als de dood dat ik weer door m'n knie zou gaan, en dat we daarbij dus de trap af zouden stuiteren. Hopelijk is je voet snel hersteld en kun je weer gewoon voor je kleine zorgen.