Mijn zoontje is 6 en we zijn momenteel een weekend weg. Vrijdagochtend na het matige ontbijt heeft hij 'besloten' te stoppen met eten. Hij raakt erg in paniek en is bang dat zijn tanden los gaan zitten. Twee weken terug zijn 2 voortanden (nr 3 en 4) eruit gegaan. Dit is altijd dramatisch met hem, hij vind het doodeng. Daarna heeft hij echter wel goed gegeten tot aan vrijdag. Hij heeft autisme en wel vaker slecht gegeten, loopt ook bij de kinderarts omdat hij problemen met zijn gewicht heeft en met zijn darmen. Afgelopen woensdag waren de arts en ik nog superblij dat hij de -1 lijn gehaald had met gewicht. Hij is breed gebouwd en zou eigenlijk boven gemiddeld moeten zitten voor zijn lengte voor een normale hoeveelheid spiermassa enzo. Maar goed, we dachten dat het spanning was voor het weekendje weg. Maar we hebben hem vanalles voorgezet, echter hij eet niks. Niks wat gekauwd moet worden. Het enige wat er met erg veel tegenzin in gaat is soyavla. Maar hij heeft wel honger. Nou had hij gisteren al last van verzuurde spieren denken wij. Lopen ging moeizamer en zijn spieren waren moe zei hij. Maar nu begint hij ook een beetje te trillen. Hij heeft 1 keer eerder een week niet gegeten als gevolg van een griep, maar toen deed hij ook niks. Nu is hij nog wel gewoon actief, maar minder dan normaal. In het geval van griep zou ik het dus nog wel even aankijken, maar hoe doe ik dat in deze situatie? Wat zijn tekenen waar ik op moet letten? We gaan zo weer naar huis en hopen dat dan deze hele situatie over is, maar hem kennende laat hij deze angst niet zomaar meer los.
Ja hij drinkt wel. Ik heb hem nu weer wat soya vla gegeven. Even afwachten of hij dat kleine beetje op krijgt. Ik ga zeker vandaag de hap bellen als hij weer niet gaat eten. Maar het liefst zou ik dat doen als we thuis zijn. Zodat als ze hem willen zien we gelijk daarheen kunnen.
Lust hij smoothies? Daar kan je ongemerkt veel groenten in doen. Of soep als hij dat lust. Ik zou voor de zekerheid even overleggen. En als je nu uitlegt wat de gevolgen zijn? Naar het ziekenhuis toe, onderzoeken doen. Is hii daar gevoelig voor?
Hij lust geen smooties. Soep ook niet, bouillon eet hij soms. En normaal is hij wel gevoelig voor de gevolgen maar we hebben al uitgelegd dat kinderen die echt niets willen of kunnen eten uiteindelijk in het ziekenhuis het eten via een slangetje in de neus krijgen. Hij weet wat het is want hij heeft het bij de jongste vaak gezien. Maar nu maakt het nog geen verschil. Hij heeft zijn bakje vla nu wel op, al moest ik hem uiteindelijk voeren. En elke hap haalt hij 3x door zijn hele mond heen voordat hij durft door te slikken.
En als je boekjes bij de bieb haalt waarin duidelijk uitgelegd wordt wat tanden wisselen is en dat je er niet bang voor hoeft te zijn? Helemaal kapot analyseren en visualiseren? Dat helpt hier goed in situaties die spannend zijn. Ik denk maar eventjes hardop.. Mijn zoon is veel jonger dus ik heb niet echt leedtijdebonden tips, maar herken wel de angsten waarbij ze zichzelf zo in de weg kunnen zitten..
Als hij eenmaal in die angst zit lijkt niets van buiten af te werken. Dat is zoooo frustrerend. Hij moet zelf het vertrouwen weer krijgen. Vanmorgen zonder al te veel gezeur 4 kleine stukjes brood en wat vla gegeten. Vanmiddag alleen een klein ijsje en vanavond, weliswaar met heel veel drama en paniek, 1 knakworstje en 1 hapje aardappel. Meer dan gisteren toen hij alleen maar vla at. Maar van harte gaat het nog niet.
oei wat lastig! Als die angst blijft zou ik zeker aan de bel trekken. Hebben jullie ook een coach oid? Want als angst de basis is van het niet-eten weet ik niet of de huisarts hierin kan helpen? mijn zoontje van 6 heeft ook autisme. Hij heeft een pre-occupatie voor Mario en Yoshi en trekt dat overal in door. Ook in zijn eetgedrag. Hij wil alleen maar italiaanse dingen eten omdat Mario uit Italie komt. En Bami dan maar Bami Italiano noemen (bij wijze van spreken) helpt dan echt niet. Pasta met groenten ook niet, het moet paste met Heinz Tomato Frito en hamblokjes zijn. Super voedzaam :-s Het probleem is anders dan bij jullie en hij eet nog wel wat maar niet elke dag. Wij krijgen hier na de vakantie ambulante hulp voor via de kinderpsychiatrie.
Als hij nu weer wat probeert te eten zou ik het nog even aankijken. Ik kan me ook voorstellen dat je liever naar je eigen huisarts gaat ipv een HAP die hem en jullie gezin niet kennen. Wat heftig trouwens zeg!
Leg je vraag neer bij de kinderarts. Misschien dat er een protocol kan komen bij wanneer je contact op moet nemen. Lijkt me heel moeilijk. Zo'n angst zit zo diep en kun je gewoon niet bevatten. Heel veel succes. Hopelijk blijft hij hapjes eten.