Hallo, dit is niet mijn situatie maar hoop op inzichten voor iemand anders. situatie: Relatie, vader werkt ft, moeder tbm. 2 kinderen basisschool leeftijd. Ze wonen in provincie z. Relatie is niet goed. Moeder heeft daar geen familie, geen netwerk, geen werk, niet ingeschreven voor huurwoning. Zij wil verhuizen naar provincie a waar ze geboren is. Daar staat ze wel ingeschreven voor huurwoning, zit een klein sociaal netwerk en familie. Vader wil niet meewerken. Ze zit nu gevangen in provincie z ivm de kinderen. Omdat ze daar nooit een huis zal krijgen zit ze vast aan vader. Heeft iemand ervaring met het verder weg gaan wonen met kinderen terwijl vader geen accoord geeft? Wat is het traject? Bij wie moet ze zijn? En wat is risico dat rechter kinderen aan vader toewijst of haar verplicht terug te verhuizen naar provincie z indien zij verhuist naar provincie a? Er zit ongeveer 180 km tussen de woonplaatsen waar het over gaat.
Heeft ze geprobeerd urgentie te krijgen? Hier pas geleden van heel dichtbij dezelfde situatie meegemaakt. Vrouw had geen netwerk, geen familie, stond niet ingeschreven, 2 kinderen. Ze heeft urgentie aangevraagd en gekregen en over 2 weken krijgt ze de sleutel van haar nieuwe appartement. Al met al heeft het van begin tot eind, dus start scheiding tot en met het verkrijgen van het appartement zo'n 7 maanden geduurd.
Als ze van vader geen toestemming krijgt kan ze toestemming vragen bij de rechtbank. https://appelman.nl/blog/personen-en-familierecht/hoeveel-kilometer-mogen-gescheiden-ouders-uit-elkaar-wonen/?amp=1
De vrouw om wie het gaat wil vooral ook heel graag weg uit die provincie. Zij is daar naar toe verhuisd voor hem en heeft daar zelf helemaal niks. Ik ken de urgentie regels daar niet. Weet wel dat het geen reden voor urgentie is in de provincie waar ik woon, maar dat zegt niks over daar natuurlijk
Ja maar dat lijkt mij sowieso de bedoeling. Even vast verder vooruit lopen, op het moment dat de scheiding is aangevraagd, en zij niet meer op hetzelfde adres wonen kan ze voor toeslagen als gescheiden behandeld worden. Dan kan ze toeslagen aanvragen voor zichzelf. Vooral voor kgb kan dat heel gunstig uitpakken (tenzij zij niet het recht op kinderbijslag op haar naam heeft, anders moet ze dat regelen)
Er hoeft geen formele scheiding te worden aangevraagd omdat ze niet getrouwd zijn dus dat scheelt weer maar de situatie is momenteel redelijk urgent (als in: het kan niet 7 maanden duren voor ze daar weg kan). Moeilijk hoor
Je geeft aan dat de relatie slecht is, maar is hij ook slecht voor haar en de kinderen? Zijn de kinderen er slecht vanaf als ze bij hun vader zouden zijn? Dat haal ik er niet echt uit.
Als ze niet getrouwd zijn, heeft de man niet zomaar het gezag. Het kind kan erkend zijn, maar het ouderlijk gezag moet apart aangevraagd worden. edit; dit was vroeger zo, bij erkening krijgt vader gezamelijk gezag
voor haar is hij niet goed. Het is een ongezonde relatie. De kinderen lopen vermoed ik geen gevaar. Over haar maak ik me meer zorgen
Als hij geen gezag zou hebben is het dan wel mogelijk voor haar om te verhuizen? herstrl: nagevraagd en ze hebben gezamenlijk gezag
Het lijkt me niet in het belang van de kinderen als ze 180km verderop gaat wonen. Betwijfel of een rechter daar in mee zou gaan. Zou dus echt inzetten op huurwoning in provincie z. En dan daar haar netwerk daar opbouwen.
Uit ervaring met situaties dichtbij kan ik zeggen dat wanneer zij kan zorgen voor een gezonde, veilige situatie in een andere woning dit volkomen gegrond is. Ook als dit een woning betreft ver van vader af. Als hij daarin voor problemen zorgt, is dit voor latere zorg.
Ik heb er geen verstand van maar een rechter zal kijken naar wat het beste is voor de kinderen. Dit kan ook betekenen dat de kinderen aan de vader worden toegewezen. Verhuizen naar een ander provincie is voor de kinderen behoorlijk ingrijpend.
180km is wel echt heel ver. Ik denk dat het van belang is wat vader hiervan vindt. Als hij er geen problemen mee heeft en bijvoorbeeld alleen om het weekend zijn kinderen wil zien, dan zal het niet zo’n groot probleem zijn om te regelen. Al denk ik dat het voor de kinderen absoluut niet fijn is. Hun papa is hun papa. Wat hun moeder heeft als ze in de huidige provincie blijft, hebben de kinderen als ze verhuizen. Enige verschil is dat moeder de keuze gemaakt heeft hierheen te verhuizen en de kinderen die keuze niet zelf hebben als ze 180km verderop gaan wonen. De kinderen hebben dan ook hun ouders niet meer allebei in de buurt, maar altijd 1 op veel afstand. Ik vind persoonlijk dat je een kind dan echt iets (in mijn ogen onacceptabels) ontneemt