Ladies Laat ik voorop stellen dat ik niet probeer op te scheppen over de slimheid van mijn peuter. Ik ben een normale trotse moeder, maar nu heeft de orthopedagoog dit ook gesignaleerd. Mijn peuter is erg slim voor zijn leeftijd en praat bijvoorbeeld zoals een 4-5 jarige (hij is net 3). Hij kan moeilijke verbanden leggen etc. Maar zijn belevingswereld (sociaal emotioneel) is hij wel echt net 3. Hij is bijv nog niet zindelijk, en "gedraagd" zich echt normaal voor zijn leeftijd. Maar ik zie hem worstelen en dat vind ik zo sneu. (Misschien komt het omdat ik dichtbij een volwassene ken met een groot verschil tussen verstand en sociaal emotioneel en ik dingen herken). Hij is een echte peuterpuber/threenager, maar er komen onvoorstelbaar wijze dingen uit zijn mond. Ik kan het niet zo goed omschrijven maar het botst best wel met elkaar en dat is niet altijd leuk voor hem en niet voor ons. Er is natuurlijk een deel peuterpuber maar dit gaat veel verder... Ik hoop dat iemand het herkent en me kan vertellen dat het goed komt of nog beter wat tips heeft.
Het is moeilijk herkenbaar zonder voorbeelden. Mijn 3 jarige legt ook behoorlijk wat verbanden en vertelt mensen hoe onweer ontstaat (door warme en koude lucht) en met van dat soort dingen. Maar dat zijn ook haar interesses.. en dan onthouden ze ook nog eens alles wat ze horen en komen wel heel wijs over.. Ze vraagt ook dingen als: waarom zeg je: de telefoon ophangen..? Je hangt m niet op. En wil daar dan alles over weten. Ik denk dat peuters veel meer en verder denken dan dat ik dacht dat ze zouden kunnen..
Mijn zoontje (nu bijna 4) is cognitief ook altijd een stuk verder geweest dan sociaal-emotioneel. Met name het emotionele stuk. Sociaal is hij namelijk best vaardig (kan goed op zijn beurt wachten, heel goed delen, zeer communicatief richting andere kinderen) maar in zijn hart nog een heel klein jongetje....snel van slag, afwachtend karakter. Cognitief is hij best ver, speelde met net 3 jaar al spelletjes met de dobbelsteen voor 4+ jarigen en qua taal ook ver, legt moeilijke verbanden en gebruik abstracte woorden. Maar het botst niet.. omdat hij nog niet zoveel moet. Peuterspeelzaal kan hij lekker spelen en als hij wil mag hij wat moeilijkere puzzels en spelletjes doen. En thuis ook zo. Hij heeft speelgoed wat past bij zijn niveau en verder lekker spelen. Wat ik wel lastig vindt zijn de moeilijke vragen die hij stelt. Dan wil hij weten wat er onder de vloer zit en daar weer onder et. ...Daar denkt hij veel over na.
Maar exact die vragen krijg ik hier ook. Waar krekels vandaan komen een hoe ze dan daadwerkelijk in de bosjes komen, hoe komen baby's in de buik, hoe groeit een zonnebloem en hoe zit dat met de zaadjes.. Het lijkt mij vrij normaal voor de leeftijd?
Mijn zoontje is 3,5 jaar oud en functioneert cognitief op het niveau van een 6-8 jarige (de test die gedaan is kon het niet met zekerheid zeggen). Sociaal-emotioneel loopt hij achter op die 6-8 jarige, hij is wat dat betreft wel een peuter. Sinds wij hem echter al een wat ouder kindje zijn gaan behandelen, merk ik dat hij sociaal-emotioneel ook sterker wordt. Hij mag bijvoorbeeld alleen een winkel in om een pakje weg te brengen (ze kennen hem daar), hij mag alleen naar de bakker om een brood te bestellen etc. Ik blijf dan bij de deur wachten. Hoe meer verantwoordelijkheden mijn zoontje krijgt (die dus passen bij die 6-8 jaar), hoe meer ik hem sociaal zie groeien.
Onze knul is 4 maar herken wat je schrijft. Onze uk loopt voor en dat is ook wat ze op school zien (ze nemen bij elk kind ook een test af en daar blijkt het ook uit) Sociaal emotioneel lijkt hij achter maar eigenlijk loopt hij voor maar probeert bij zijn klasgenoten te passen. Hij vind tot nu toe geen aansluiting. Op vakantie had hij een vriendje gemaakt die ouder was en niet dezelfde taal sprak maar door gebaren begrepen ze elkaar en speelde ze super fijn. Dé vraag is hoe dit verder zal gaan, ik verwacht binnenkort weer een gesprek met school en kijken we dan wel hoe het verder moet.