Ik worstel nu al dik 2jaar met de relatie tussen mijn partner en mij. Er spelen heel veel factoren mee, hij is alcoholist en wil daar niks aan doen hij heeft onder invloed al 5autos in de prak gereden, hij is zijn huis kwijt geraakt omdat hij niet naar serieus werk zoekt, liever zwart dan wit. Hij mishandelt mij geestelijk, dat wil zeggen, dat hij me altijd afkraakt, en zegt je kunt dit niet, je bent net een klein kind je kunt dat niet, waarom doe je dit niet of dat niet ik voel me gekleineerd en ik ben van een meid die vol zelfvertrouwen zat die haar mondje klaar had staan ben ik veranderd naar een moeder die zelden de deur uit komt, geen nee durft te zeggen en altijd ma ja knik en zeg en zelfs bang is om de telefoon op te nemen als een onbekent nummer belt, doordat hij mij steeds liet bellen om afbetalingen uit te stellen keer na keer. Ik ben mezelf verloren en ik wil mezelf weer terug vinden. We stonden vorige maand op t punt van uit elkaar gaan, als mijn ouders niet waren gekomen had ik denk ik zelfs de politie moeten bellen. Dit was overigens niet de 1e keer want de afgelopen 2 jaar heb ik al 3x op het punt gestaan om te vertrekken, ik heb hem uitgelegd waarom, ik heb gevraagd of hij hulp wilde zoeken, maar hij vind dat hij geen probleem heeft en dat het aan mij ligt en ik me aanstel. Hij heeft gezworen hulp te zoeken voor zijn alcohol probleem ik ben samen met hem naar de huisarts gegaan om hulp te krijgen, hij heeft ons doorgestuurd naar een psychiater gespecialiseerd in alcohol problemen ma hij heeft de afspraak bij de psychiater afgebeld en zegt steeds dat hij een nieuwe afspraak zal maken ma liegt er de hele tijd over en hij drinkt ook weer terwijl we bij de huisarts hadden gezworen geen druppel meer aan te raken, ik heb het gehad, ik probeer het al zo lang en ik ben moe, moe van hem, moe van ons leven samen, het is genoeg geweest. Ik woon op dit moment nog in Belgie hier ben ik voor hem komen wonen. Ma we zijn opzoek naar een huis in nederland waar ik mijn familie en vrienden heb. Daar ga ik alles regelen van inschrijven tot nederlandse nationaliteit voor mijn jongste die hier in BE is geboren en dan als ik alles voor mezelf en de kids geregeld heb, kies ik voor mezelf! Klinkt mssn heel gemeen naar mijn partner toe ma ik ik heb duidelijk gezien en van hem gehoord dat hij alles zal doen om de kids bij mij weg te krijgen en mij de grond in zal duwen dat ik eerst de schijn ophoud tot ik zelf alles geregeld heb en hij me niks kan maken want in BE ken ik niks ik ben alleen en heb geen poot om op te staan. Laat ik er wel bij zeggen, dat mijn partner een hele lieve pappa is, die zijn kindjes graag verwend, maar door zijn gedrag en alcoholgebruik, laat hij zijn kids onbewust links liggen. ze mogen hem niet storen als hij achter de laptop een film kijkt, ze mogen hem niet wakker maken, als hij dan thuis komt krijgen ze een zak snoep in de armen gedrukt en moeten ze naar bed. spelen doet hij niet, hij brengt ze niet naar bed, en doet ze niet in bad, lekker naar de speeltuin gaan doen we wel eens samen ma ff lekker naar een kinderboerderij ofzoeits dergelijks daar is hij niet voor in. Wat ik hiermee wil bereiken?..... ik zoek naar herkenning, bevestiging dat ik de juiste keuze maak... naar tips en meningen zijn ook heel erg welkom ook als ze negatief zijn! Ik vind het heel spijtig dat het zo loopt, want ergens in mijn hart houd ik nog van de man die ik tegen kwam, de man die nu de vader van mijn kinderen is, de man waar ik zoveel mee heb meegemaakt, maar die man..... hij lijkt kwijt, ik herken hem niet meer... hij is niet meer de man waar ik zo van houd.
pfoe meid wat een verhaal! Allereerst: knap dat je het allemaal voor jezelf op een rijtje wil zetten. Qua tips denk ik, omdat jij in het buitenland zit, eens moet informeren bij de Nederlandse Ambassade. Zij zullen je toch ook wel kunnen helpen? Ik begrijp dat je kind/eren? de Belgische nationaliteit heeft, maar ik weet niet of dat echt iets uitmaakt. Heel veel sterkte in ieder geval!
Jeetje joh, wat een ellendige situatie! Ik kan me je keuze heel goed voorstellen, vooral omdat hij zelf niet aan zijn probleem wil werken. Dan kun jij nog zoveel van hem houden, maar ooit is dat op en je mag het je kinderen niet aandoen te moeten opgroeien met een vader die verslaafd is en hen dan ws ook geestelijk zal mishandelen. Ik denk dus dat je de goede keuze maakt. Sterkte met alles!
Ik heb ooit verkering gehad met een jongen die mij ook slecht behandelde. Hij dronk niet, maar hij was wél ontzettend goed erin om mij een slecht gevoel over mezelf te geven. Het lastige is dat het zo geleidelijk gaat. Het is niet alsof hij van de een op de andere dag in een slecht persoon is verandert, dat gaat zó geleidelijk, dat je het pas laat merkt... En dan ben je bang om het weg te gooien, omdat je al best wel lang samen bent. Herken je dat?? Ik heb uiteindelijk veel gehad aan een preek van mijn tante, die aan mij vertelde dat HIJ niet zou gaan veranderen en dat ik dus 2 keuzes had: óf met hem om leren gaan, óf voor mezelf kiezen... Ik heb uiteindelijk voor mezelf gekozen. En als ik jouw verhaal zo lees, dan denk ik dat dit voor jou ook de beste keuze zou zijn!! Heel veel sterkte en succes
Nou zo lief klinkt hij niet voor de kinderen. Zo lang hij niet inziet dat hij een probleem heeft zo lang zal het duren voor hij gaat veranderen ( misschien wel nooit) Zou idd alles regelen en weg wezen bij deze man. Hij is jou niet waard en jou kinderen hebben geen papa waar op ze kunnen vertrouwen. Verstandelijk weet je al een tijdje wat je moet doen nu doorzetten. Het is tijd dat jij voor je zelf en voor je kinderen kiest.
@bolkje: Ja het klinkt zooo herkenbaar! het viel me eerst niet op ik dacht dat ik me zo voelde omdat het allemaal nieuw was, voor het eerst op mezelf wonen, voor het eerst een serieuze relatie voor het eerst mijn eige dingetjes regelen, dus ik liet het maar zo, ma sinds de laatste tijd begin ik het zo moeilijk te krijgen met mezelf, ik voel me uitgeput, ik zou de hele dag wel kunnen slapen, ik heb geen vrienden, mijn schoonzussen snappen het wel ma zeggen steeds dat ik bij hem moet blijven voor de kinderen want dat mag ik de kids niet aandoen, mijn schoonzussen hebben ook allebei een waardeloos huwelijk maar blijven desondanks bij hun man, dus begin ik weer aan mezelf te twijfelen, dat ik me aanstel, dat het door de sleur komt en dan zegt mijn partner elke keer weer ja je mag van geluk spreken dat je niet zon man als mijn zussen heb, want ik doe tenminste wat in huis en dit en dat doet hij veel beter. ik herken mezelf niet meer, ik ben echt heel verlegen geworden terwijl ik eerst echt sch*t aan de wereld had, als je mij 6 jaar geleden had gezegt dat ik nu dus zo zou zijn had ik je straal uit gelachen en voor gek verklaard want ik liet niet over me heenlopen en nu , nu dacht ik hmmzz, mischien komt het wel omdat ik nu echt volwassen ben, nu kinderen heb, een gezin, maar het begint me steeds meer duidelijk te worden dat het niet aan mezelf ligt, ik trek het niet lang meer, ik wil graag dat het werkt, ma het lijkt wel of ik de enige ben die er voor probeert te vechten. @mamabri: dankjewel voor de tip!!! de reden waarom ik zo snel mogelijk alles geregeld wil hebben in NL is omdat ik bang ben dat hij het erop gaat gooien dat ik mijn eige kinderen heb ontvoerd naar Nederland en dan heb ik geen poot om op te staan, als hij eerst netjes zijn handtekening zet onder de papieren en de aanvraag voor nederlandse nationaliteit en inschijving dan kan hij iig mijn kinderen niet zoveel van me wegnemen, want dit is mijn grootste angst. de laatste ruzie is zo hard en ver gegaan dat ik met eige ogen heb gezien dat hij bereid is om er alles aan te doen om de kids bij me weg te krijgen en ze desnoods zelf "ontvoerd" naar zijn moederland, ( hij is turks) mijn familie heeft me hier al heel vaak voor gewaarschuwt maar ik wilde het niet geloven, zo was hij niet, zoiets zou hij nooit doen, ma tijdens onze laatste ruzie heeft hij een vliegticket gereserveerd om naar turkije te gaan ma ik heb niet kunnen verstaan of het er meer dan 1 waren dus ik had voor het geval van nood, de paspoorten van de kids verstopt en hij werd helemaal geeeeeeek!! echt hij draaide helemaal door, dus vandaar dat ik het ff op safe speel
Deze 2 stukjes kan ik niet aan elkaar rijmen! sorry Ik heb "gelukkig" geen ervaring/herkenning met een dergelijke situatie, maar je schrijft zelf al dat je totaal niet meer bent wie je ooit was, je hebt jezelf helemaal verloren in deze relatie.Als dit niet is wat je wil, weet je wat je te doen staat: kiezen voor jezelf, ook al houdt je nog zoveel van je man/vriend.Hij doet er duiidelijk te weinig of eigenlijk helemaal niks aan om de relatie te verbeteren en jou de kans te geven weer jezelf te worden. succes!
ik vind het een goed plan. ken iemand die ook in belgië woonde en is gescheiden van haar man. Ze woont nu met de kindjes weer in Nederland. Haar man was ook op verschillende manieren slecht voor haar en nu heeft ze zo'n gelukkig leven met haar vriend! Ze straalt nu al jaren weer helemaal en ik weet zeker dat ze geen seconde spijt heeft gehad van haar beslissing. Je KUNT ook eerder weggaan hoor. Even navragen bij een advocaat wat je rechten en plichten zijn m.b.t de kinderen. Zorg dat je alles goed op orde hebt, dan heb je al een voorsprong. Probeer zoveel mogelijk bewijsmateriaal te verzamelen van zijn drankprobleem e.d. dat kan je later nog van pas komen als het over de kinderen gaat. heel veel sterkte!
dankjewel voor jullie meningen en tips meiden, dit doet me echt zo goed en het doet me alleen maar meer beseffen dat ik de juiste keuze maak, diep in mijn hart weet ik dat ik de juiste keuze maak, maar ergens twijfel ik dan toch weer en probeer ik het goede in hem te zien en hoop ik dat hij toch gaat bellen naar de psych. Ik ga iig alles eraan doen om alles in orde te krijgen voor mezelf en de kids, ik moet wachten tot ik een woning toegewezen krijg, tegelijkertijd ben ik bezig met mijn rijbewijs zodat ik die straks dan alvast heb ( is hier in BE stukken goedkoper!) ik heb zelfs al een adres bij een fabriek waar ik kan gaan werken als ik in Nederland ben, het enige wat ik dan moet regelen is basisschool voor mijn oudste (bijna 4) en opvang voor de jongste (bijna 2)
ik vind het een hele knappe stap die je neemt. Mijn eigen vader is alcholist en ik ben ontzettend blij dat mijn moeder dezelfde stap als jij heeft genomen toen ik een jaar of 8 was. Het is beter voor jezelf en beter voor je kinderen.. Heel veel sterkte de komende tijd...
Dankjewel voor de tips! bewijsmateriaal is er denk ik wel genoeg voor zijn drankgebruik, hij heeft een heel dossier bij de politie over rijden onder invloed door de jaren heen en ik heb ook de huisarts aan mijn zijde die alles opgeslagen heeft in de computer
Als je twijfelt moet je je maar bedenken dat hij altijd weer een kans kan krijgen als hij het een jaar of 2 volgehouden heeft en ECHT veranderd is. Maar waarschijnlijk heb je er dan al helemaal geen behoefte meer aan..
Volgens mij mag die huisarts dat niet zomaar delen... Misschien dat je zolang je getrouwd bent het dossier nog in kun t zien?
Zorg ervan ieder geval voor dat de paspoorten van de kids niet me in huis aanwezig zijn maar bij iemand die ze zeker niet aan hem zal geven. Maak een afspraak bij de ambassade om te bekijken hoe je dit het beste kan regelen. Ik denk dat jullie hierzo snel mogelijk weg moeten maar probeer hem hiervan nog niet op de hoogte te brengen want dat zou nog wel eens gevaarlijk kunnen worden. Probeer zo veel mogelijk bewijsmateriaal te verzamelen. Bespreek eventueel ook moet je huisarts wat jouw plan is. Hebben jouw kindjes niet ook een Turks paspoort?
Wij zijn niet getrouwd voor de wet dus dat zal dan wel niet. iig heb ik de politie nog of denk je dat die dat ook niet mogen geven?
Mocht het nodig zijn dan zal deze informatie zeker gegeven mógen worden in het belang Vandeurzen veiligheid van de kids dan.
Ja ik houd de schijn iid nog op totdat ik alled geregeld heb. De kidd hebben gelukkig geen turks paspoort. Mijn oudste heeft nederlandse en belgische nationaliteit omdat hij in NL is geboren en de jongste heeft alleen belgische nationaliteit ma volgens mij kan ik voor hem gewoon de NL nationaliteit aanvragen omdat ik zelf ook de nederlandse nationaliteit heb
Ik ben echt een voorstander van vechten voor een relatie, maar als ik dit lees denk ik wegwezen. Als ik je verhaal zo lees heb ik niet echt het idee dat hij zijn fouten zelf inziet en er aan wilt werken. Ik had een goede vriendin, was echt een super lieve zelfverzekerde meid. Sinds jaren heeft ze een relatie en ze is gewoon een ander mens geworden, ik herken haar niet meer terug. Ze is een verbitterd zielig hoopje mens geworden. Haar man maakt haar een ander mens, mishandelt haar psychisch en lichamelijk. Ik vind het vreselijk dat je je zo als mens kan laten behandelen. Ik begrijp dat het moeilijk is, want je houd natuurlijk veel van die ander. Maar als je er onderdoor gaat moet je inzien dat je zoveel meer waard bent.