Hoihoi, Ik ben inmiddels ruim 22 weken (gepland) zwanger en mijn ex is er vandoor gegaan toen ik 15 weken zwanger was. Had er geen zin meer in en heeft mij letterlijk laten barsten. Wel zegt hij een vaderrol te willen gaan spelen en dat hoop ik voor mijn zoontje dan ook van harte. Ik heb contact gezocht met zijn moeder en met haar 2 weken geleden nog afgesproken, maar met zijn vader/broertje heb ik geen contact. Zij hebben tijdens de hele zwangerschap geen enkele vorm van interesse getoond, ook niet toen ik opgenomen moest worden in het ziekenhuis en zowel mijn ex als zijn broertje hebben mij en mijn familie verwijderd van facebook. Hoe moet ik dit aanpakken in de kraamperiode? Ergens ben ik zo boos dat ik zijn familie niet in huis wil hebben, maar mijn geweten knaagt ook omdat het natuurlijk ook hun neefje/kleinzoon is. Wat is wijsheid?
Jeetje wat een rotsituatie. Ik vind het gek dat je ex je nu laat barsten, maar wel een vaderrol wil... Hoe ziet hij dat voor zich? Voor wat betreft ex schoonfamilie zou ik gewoon de mensen waarmee je contact hebt toelaten als jij dat wil. Je bent niets verplicht vind ik, als ze nu niet voor je klaar staan tijdens de zwangerschap, hoeven ze toch niks van jou te verwachten zodra je kindje geboren is? Als de kleine er is en eventueel bij vader is, kunnen ze hem daar zien.
Ik zou ook alleen de mensen die interesse in MIJ tonen toelaten in die eerste bijzondere weken. Een band opbouwen op zo'n jonge leeftijd kan alleen bij redelijk intensief contact. Maar zó jong is dat nog nergens voor nodig als dat maar zo sporadisch is. En al helemaal niet als ze mij als moeder voorbij gaan. Dan wachten ze maar een hele lange poos. Inderdaad tegen de tijd dat je kindje naar de vader gaat. Maar vergis je niet in je rechten als moeder hoor. Zeker niet als er geen erkenning en/of gezag is. Gezag zou ik overigens nooit geven aan een man die mij in de zwangerschap verlaat. En een hele jonge baby hoef jij echt niet al meteen op weekend verlof naar papa te sturen hoor!
Ik zou je ex-schoonfamilie niet uitnodigen, maar je ex-schoonmoeder wel. Je kunt nu al overleggen met haar hoe je dat voor je ziet en wie er wel en niet welkom zijn. Dat ze niet alleen wil komen zou ik kunnen begrijpen, maar dan neemt ze maar een zus/goede vriendin mee ofzo, iemand die voor jou niet bedreigend is. Natuurlijk ben jij ook niet alleen als je haar ontvangt en doe je niet open voor ongewenst bezoek. Op het moment dat jij je enigszins lichamelijk hersteld voelt en af en toe langer dan 4 uur achter elkaar kunt slapen, is het vroeg genoeg voor de moeilijke bezoekjes. Je staat er wel alleen voor dankzij diezelfde ex tenslotte.
Hoe hij het voor zich ziet is ie niet duidelijk over. Ik heb zelf aangegeven dat ik het prima vind als hij langs wil komen en dan langzaamaan opbouwen naar 2 weekenden per maand, daar ging ie mee akkoord. Ik wil alleen wel eerst zeker weten dat hij zijn afspraken na gaat komen, want so far is ie zo betrouwbaar geweest als een visstick. Erkennen laat ik pas gebeuren als ik zie dat hij echt initiatief gaat nemen om wat te gaan betekenen en ouderlijk gezag sowieso niet. Op welke frequentie zouden jullie de vader langs laten komen in die 1e periode? En wanneer? Meteen al na de geboorte (ik beval in het ziekenhuis) of pas later als ik weer thuis ben met de kleine? Ik zorg er inderdaad sowieso voor dat ik niet alleen ben als mijn ex of zijn moeder naar mij toe komt, ik vertrouw ze beide niet. Mijn ex stond ruzie te maken toen ik in het ziekenhuis lag en rust nodig had en zijn moeder blijft toch zijn moeder en houdt hem wel een hand boven het hoofd. Hier ben ik dus ook wel voorzichtig mee
Ik zou hem pas laten langskomen op het moment dat jij in staat bent om je dag in te delen rond het schema van je baby. Dat is dus wanneer jij weer enigszins stabiel bent. Wanneer dat is, is per moeder verschillend, de één loopt vrolijk achter de kinderwagen na een week, de ander ontdekt na vijf weken dat ze nog leeft. Dat kun je nu nog niet weten. Wel kun je hem regelmatig een mooie foto sturen. En wat betreft het ziekenhuis, als hij in het verleden heeft laten zien zich niet te kunnen gedragen in het ziekenhuis, dan heb je zelf al je vraag beantwoord. Je ex heeft jou laten barsten, goed van je dat jij je kind een band met zijn vader gunt, maar die kan hij ook opbouwen wanneer jij herstelt bent van de bevalling en de kraamperiode. En dan is het nog de vraag hoe vaak jij hem wilt zien, eens per maand langs komen lijkt mij te weinig in het eerste half jaar, eens per week een paar uur netjes, maar jij moet dit doen en niet ik, dus jij moet bepalen wat je aankunt.
Kraamperiode is heftig hoor. Zeker als je er alleen voor staat. Je moet dan echt geen mensen om je heen hebben die je niet wil zien. Het zal even moeilijk zijn maar duidelijk je grenzen aangeven!
Bedankt voor het meedenken dames. Ik vind het lastig, in eerste instantie vond ik het prima om mijn ex en zijn moeder al langs te laten komen in het ziekenhuis, maar ik merk dat ik een steeds grotere afkeer krijg van zijn gedrag. Biedt zijn hulp wel aan, maar zodra ik van hem vraag geeft hij niet thuis. Het vertrouwen is daardoor helemaal weg en ik heb nu al 2,5 week niks meer van hem gehoord. Zoals ik er nu in sta komt hij helemaal niet naar het ziekenhuis en krijgt hij een telefoontje dat de kleine er is als we weer thuis zijn. Dan mag ie langs komen als er iemand anders bij is. Vind het zo'n rotsituatie en word constant heen en weer geslingerd wat ik nou het beste kan doen.
Wat een lastige en voor jou vervelende situatie. Je zou kunnen overwegen om beide in ieder geval langs te laten komen als de kraamzorg er (nog) is. Als ik de verhalen hier lees kun je die vaak goed instrueren dat het bezoek niet te lang mag blijven. Maar snap het ook heel goed als je de eerste weken ze helemaal niet langs laat komen. Hij heeft zijn 'recht' als vader in die eerste periode door zijn gedrag gewoon wel een beetje verspeeld. Boven alles denk ik dat het goed is dat je er alvast over nadenkt en de verwachtingen bij hen managed, maar het aller belangrijkste is jezelf de ruimte gunnen en geven om op het moment pas de beslissing te maken die voor jou dan goed voelt. Vooral nu dus geen beloftes doen! Sterkte!
Groot gelijk, en dan iemand er bij die jij vertrouwt. Dus een vriendin of je eigen moeder bijvoorbeeld. Luister naar je gevoel.
Wat een rotsituatie zeg... Ik denk dat hier al veel goed advies gegeven is. Nu zijn jullie pas een week of 7 uit elkaar en duurt je zwangerschap nog een kleine 20 weken. In die tijd kan er nog veeeeeeeeel gebeuren (positief of negatief). Dat zou ik tzt ook zeker laten meewegen. Plus dat je nu nog niet weet hoe je bevalling gaat zijn en hoe je je daarna voelt. Bewaak je grenzen als een tijger!
Heel fijn alle reacties, dankjewel! Ik heb er lang en hard over nagedacht en zag vreselijk tegen het moment op wanneer hij bijvoorbeeld meteen al in het ziekenhuis langs zou moeten komen. Ik weet ook dat hij ontzettend kwaad gaat worden als ik hem pas bel als ik al thuis ben met de kleine en wist echt niet hoe ik dat op moest lossen. Net een gesprek met mijn vader gehad en het contact gaat via hem lopen godzijdank. Mijn vader vond ook dat ik gewoon moest genieten van de kraamweek en alleen de mensen om me heen moest hebben waar ik me fijn bij voel en er nu ook voor me zijn. Mijn vader belt hem als de kleine geboren is, maar hij wordt pas uitgenodigd als ik weer een beetje op de been ben en mijn vader (of iemand anders) erbij is. Misschien niet zoals hij het graag zou willen, maar dat had ie dan maar eerder moeten bedenken. Hele opluchting