Mijn zoontje is bijna 2, en als ik aan zijn speelgoed zit wordt hij beetje boos... pakt het af.... en roept hard "MIJ". Hoort bij de leeftijd volgens mij, zag het kindjes van vriendinnen ook altijd doen. Alleen durft hij dit alleen te doen bij mij, papa, opa, oma en andere heeeeel goeie bekenden. Van de week zijn hier een keer een baby van een maand of 9 en een dreumes van 1 jaar komen spelen, en als die aan zijn speelgoed zaten kwam hij of heel verdrietig naar mij of bleef er heel beteuterd bij staan kijken. Was echt heel sneu en zielig om te zien. Ik heb aan het KDV gevraagd of ie daar wel voor zichzelf opkomt, maar daar doet hij het ook niet. Ik heb de leidsters om tips gevraagd, maar die zeggen dat het vanzelf wel komt..... zeker als straks zijn broertje/zusje geboren is. Maar zou ik het toch niet moeten stimuleren? Ik kan hem toch moeilijk voordoen hoe hij speelgoed uit de handen van andere kindjes moet trekken. Hoe dan wel? Herkent iemand dit? Hoe hebben jullie het opgelost? Of komt het echt vanzelf wel?
Laura was ook heel erg verlegen. Maar dat is nu wel anders. Ze pakt nu gewoon terug wat van haar is. Het heeft haar ook wel een tijdje gekost hoor om dat te durven. Niet stimuleren, komt vanzelf!
Hier ook zo eentje. Maar nu hij ouder wordt gaat het wel beter. Tot een jaar of 2 liet hij echt veel uit zijn handen pakken. Tot zijn 3e verjaardag ging dat langzaamaan beter. Eerst op het KDV, daarna bij zijn neefje (ziet hij maandelijks), en later ook bij andere kindjes. Ik ga elke week naar een moeder&kind ochtend. En daar is opvoeding ook een thema dat vaak terug komt. En kun je dus ook wat dingen proberen. Daar hielp ik hem vaak wel een beetje, maar alleen als hij er erg verdrietig om was, of iets van huis meegenomen was.. Toen hij 2 was, dan ging ik op mijn hurken erbij zitten, en pakte het speeltje zelf terug. Vertelde het andere kindje dat je niet zomaar wat mag afpakken, en mijn zoontje dat hij het gewoon vast moest houden en nee zeggen (wel in overleg met de andere ouders dus!, aardige toon, zelfde toon voor beide kinderen) Toen hij richting de 3 ging, ben ik hem steeds van verderaf gaan "coachen". Dus vanaf mijn stoel zeggen dat hij het terug moet pakken, en dat hij nee moet zeggen. Maar ik spring dus echt niet elke keer ertussen, op zo'n ochtend gebeurd dat nooit meer dan 2 keer denk ik. En tegenwoordig kan hij het helemaal zelf aan. Dus geen probleem meer hier. Alleen of dat nou mijn aanpak, of gewoon de ontwikkeling is?
op zich komt danisha wel voor zich zelf op wbt het speelgoed en als er dingen verdeeld moet worden maar ze komt niet voor zich zelf op als ze gekrabt/geslagen/geduwd wordt.. dat vind ik dan wel jammer maar ja komt vanzelf!
Fijn om te lezen dat mijn zoontje niet de enige is! Hij is nu ruim 20 maanden en kan thuis echt een draakje zijn, maar zodra er andere kindjes in de buurt zijn is hij enorm verlegen. Hij gaat huilen of kijkt verdrietig als ze iets afpakken en zal zelf nooit op een ander kindje afgaan. Ik ben thuisblijfmoeder, dus dat maakt het wellicht nog 'erger'. Ik zit wel op een muziekcursus met hem en ga vaak bij andere moeders met kindjes langs, naar de speeltuin etc. Over 4 maanden gaat hij 2 ochtenden naar de PSZ, zal mij benieuwen...