Caithlynn Jesselynn is geboren

23 juni 2008 om 3.32 uur is mijn kleine prinses Caithlynn Jesselynn geboren. 3240 gram en 49 cm.
Hieronder een verslag van mijn nogal helse bevalling:

Zondagochtend om 5.30 uur begonnen de weeën, meteen om de 7-5 minuten.
De weeën zaten voornamelijk in mijn onderbuik en bovenbenen.
Na een uurtje had ik al weeën om de 5 minuten en best heftig.
Toen de weeën op een gegeven moment om de 3-5 minuten kwamen hebben we de verloskundige gebeld en die was rond 11.15 ter plaatsen.
Ze heeft toen inwendig gekeken en had iets meer als 1 cm ontsluiting, we spraken toen dus af dat ze weer om 15.00 uur langs zou komen of dat ik zou bellen als men vliezen breken.
Om 12.00 uur braken men vliezen in scheuten, dus wij weer bellen.
We spraken af dat ze alsnog om 15.00 uur zou komen, want ook al waren de weeën heftig, ze waren nog wel te doen. Hoe verder we bij 15.00 uur kwamen, hoe heftiger de weeën werden.
Ik was dan ook blij toen de verloskundige er was. Toen ze weer ging kijken bleek ik nog maar 2 cm ontsluiting te hebben. Dat was echt een tegenvaller, zeker omdat de weeën toen iedere 2 min kwamen. Wel braken de rest van men vliezen.
De verloskundige zei al van het is wat vroeg om naar het ziekenhuis te gaan, dus laten we kijken hoe het er om 17.00 uur voor staat.
Vlak nadat ze weg was werden de weeën heftiger en heftiger en heb ik af en toe best een traantje moeten laten, maar dacht nog steeds van nog even volhouden het kleintje komt straks.
Rond een uur of 16.00 uur heb ik Danny laten bellen naar de verloskundige dat ik de weeën niet meer te houden vond. De verloskundige was heel snel weer bij ons en heeft toen gekeken en was nog steeds maar net 2 cm ontsluiting. Een klein aantal vrouwen krijgt weeën en dan persweeën en dat er dan geen ontsluiting komt en dat had ik dus. De verloskundige heeft toen het ziekenhuis gebeld en even overlegt, van het ziekenhuis mocht ik langs komen.

Eenmaal in het ziekenhuis kreeg ik na ongeveer 1,5 uur wachten de ruggenprik, die werkte redelijk snel en kon gelukkig weer bijkomen. Ik had weer hoop gekregen. Ook werd ik aan een infuus gelegd met weeënopwekkers.
Na verloop van tijd werd alleen de pijn niet minder maar juist veel erger.
Ik vertelde dat de ruggenprik was uitgewerkt, maar dat kon volgens hun niet. Ik zei meteen van nou ik voel alles en het is niet te harden. Tegen het einde van de bevalling bleek dat de ruggenprik lekte en niet ik maar het matras werd verdooft. Al die tijd gewoon dubbelop weeën gehad, die van mezelf en die van de weeënopwekkers.
Om 22.00 uur kreeg ik persweeën, al die tijd heb ik de persweeën moeten opvangen omdat er nog niet genoeg ontsluiting was. Ook kwam daarbij dat het niet goed met de kleine ging.
Telkens tijdens een perswee daalde de harttonen van de baby heel erg en moest ik gedwongen worden heel rustig te gaan inademen omdat de baby het anders niet zou redden zo.
Het was zo moeilijk de persweeën op te vangen en schrok steeds als het hartje van de baby zo achteruit ging. Ze hebben twee keer een koker tijdens de bevalling ingebracht om een sneetje in het hoofd te maken om daar bloed uit te halen voor onderzoek, dit i.v.m. het hartje van de kleine.
Gelukkig waren de uitslagen steeds goed.

Toen ik om een uur of 2.00 uur eindelijk mocht gaan persen, heb ik een uur geperst en de kleine kon er niet uit. De gynaecoloog opgepiept en toen moesten ze toch kijken wat er nou aan de hand was.
Op de echo zagen ze dat de baby een sterrenkijkertje was, daarom snel zulke heftige weeën maar geen ontsluiting. Hij vroeg aan mij of ik vroeger paard had gereden en daar een keer vanaf was gevallen en dat was inderdaad het geval geweest. Nu bleek dat ik door de val het stuitje en het heiligbeen scheef zaten en dat ik daardoor het kind er niet uit kon persen. Je moet het zien als een soort drempel. Ook zat de navelstreng 2x om haar nekje. Dus ze hebben toen een zuignap (4x) moeten gebruiken om het er toch uit te krijgen, daarbij moest ik wel geknipt worden.
Zo werd ze om 3.32 uur geboren.

Met het kindje ging het in eerste instantie niet goed, ademde ook niet en was blauw.
Ze werd ook gelijk met de kinderarts mee genomen.
Ik verloor ook een hoop bloed, want er was een ader stuk. Hoe precies weet ik niet meer.
Ze hebben het netjes gehecht en mocht kort daarna douche, terwijl Danny nog met de kleine bij de kinderarts was. Na het douche mocht ik naar de kleine toe en werd ze uit de couveuse gehaald zodat ik haar de eerste borstvoeding kon geven om 5.30 uur. Wat was ze mooi!
Na de borstvoeding werd ik naar mijn kamer gebracht om te slapen, maar kon uiteraard niet slapen.
Om 7.00 uur brachten ze de kleine bij me op de kamer en wat was ik blij, ze maakte het goed.
We moesten wel ter observatie beide blijven en dinsdag 24-06-2008 om 12.00 uur mochten we naar huis. Iedere dag gaat beter, alleen heeft Caithlynn nog erg last van haar hoofdje door de lichte hersenschudding.

 

Ja zolang persweeën was echt een ramp, zonder mijn vader en vriend had ik dat ook niet gered.
Denk dat ik zonder hun compleet van mijn stokje zou zijn gegaan.

 

Hahaha ja de grapjes moet ik even niet aan denken pffff
Heb over 6 weken een afspraak met de Gyn en dan gaan we wel bespreken wat te doen bij een eventuele 2de zwangerschap.

Voorlopig vind ik het wel goed zo hahaha

 

Sjoon: Klopt had jou verhaal ook gelezen, beetje zoals jou.
Gelukkig hebben we nu gezonde kindjes, dat maakt alles weer goed

 

Thanx voor de lieve reacties

Gelukkig gaat het iedere dag beter met ons, Caithlynn krijgt nog wel paracetamol binnen via mij maar dat helpt gelukkig goed.
Wel doen we lekker rustig aan met bezoek, want dat is nog wel een beetje heftig voor haar.

Ze is nu bijna 2 kilo boven haar geboortegewicht

 

Bedoel natuurlijk 200 gram