Vorig jaar september hebben we te horen gekregen dat mijn zwager nog een half jaar tot hooguit 2 jaar te leven heeft. Bij hem is 6 jaar geleden slokdarmkanker geconstateerd en al die tijd heeft hij keihard geknokt. Het is tussen toen en vorig jaar september 2x teruggekomen en 2x succesvol behandeld met chemo. Tot september dus, toen kreeg hij het bericht dat er kankercellen in zijn longen zitten en de kanker zich eenmaal in celvorm openbaard, is eigenlijk niets meer aan te doen, aangezien cellen door je hele lichaam heen gaan... Na september tot nu al een zeer zware tijd gehad, teveel om op te noemen. Maar vanmiddag had hij een gesprek bij de oncoloog in het Anthonie van Leeuwenhoek (daar staat hij al 6 jaar onder behandeling) en die was erg somber gesteld. Het zit nu overal. Longen, oksel, rug, bekken, been en waar nog meer..Prognose; hopelijk nog een jaar, maar dokter was niet al te overtuigd Wij hopen dat hij de kerst nog haalt, maar diep van binnen denk ik dat het niet lang meer duurt. Hij ziet er zò ziek uit..Ze gaan nog wel chemoën, maar het is een milde kuur, enkel ter onderdrukking van de pijn en remming van de cellen.....Pffffffff, 't is een hel en het wordt enkel en alleen nog maar erger....... Daarbij werd ik vanmorgen opgebeld door een vriendin van mij. Haar zus (die ik ook heel goed ken en maar 50 meter hiervandaan woont) d'r man is gistermiddag verongelukt op zijn werk. Hij was nog maar 40 jaar en laat zijn vrouw en 2 jonge dochters (8 en 4 jaar) achter... Huilen gaat gewoon even niet meer, er zijn al zoveel tranen vergoten. Ben gewoon lamgeslagen...................
jeetje, kan niet veel zeggen, ik schrik gewoon van je bericht Ik wil je heel veel sterkte wensen in deze moeilijke tijd !
dat is nogal wat! Sterkte de komende tijd en duim voor jullie dat je zwager het op een goede manier tot de kerst kan halen!
Maar meid toch wat een verschrikkelijke berichten! En dat nog wel op 1 dag tijd Het leven is inderdaad soms ontzettend KUT en oneerlijk. Ik wil je heel veel sterkte wensen in deze moeilijke tijd en ik hoop dat je afscheid zult kunnen nemen van je zwager op een manier die voor jou 'goed' voelt. Voor hem hoop ik dat hij zijn strijd snel zal mogen kunnen staken.... Ik heb helaas geen woorden die je pijn kunnen verzachten, dat weet ik helaas uit eigen ervaring. Maar ik hoop dat het je wel mag steunen dat er mensen zijn die je niet persoonlijk kent, die met je meeleven. Veel kracht gewenst!! Een warme troostknuffel van Chipske
Het leven is soms gewoon ronduit K*T, met hoofdletters!!! Heb het zelf meegemaakt met mijn vader, die is vorig jaar op 50 jarige leeftijd gestorven aan slokdarm/maagkanker. Sindsdien doe ik ook regelmatig een bijdrage aan de kankerbestrijding. Want het is ronduit verschrikkelijk!!! Ik wou dat ik meer kon doen...... Heel erg veel sterkte! En een dikke knuffel!!!
Wat erg meid!! Heél veel sterkte.. Wou dat ik wat voor je kon doen, maar dit is zó oneerlijk! De vader van mijn zwager haalt de kerst waarschijnlijk ook niet meer. De beste vriendin van mijn moeder heeft hooguit nog een jaar. Mijn tante hebben ze vorige week verteld dat het óveral zit, waarschijnlijk ook aflopende zaak.. De vader van een goede vriendin is 2 maand geleden overleden. Allemaal kanker! Wat is het toch een verschrikkelijke rot ziekte! Sterkte.....
Jullie zijn lief.... Bedankt allemaal. En ook veel sterkte voor allen die ook te kampen hebben met ongeneeslijke ziekte in familie en vriendenkring.. Het is al vreselijk om iemand te moeten verliezen. Maar om een man die altijd zò sterk is geweest en zò hard heeft gewerkt zò te zien aftakelen is zo onwerkelijk en heel erg pijnlijk..... Daarbij is het ook zo'n raar idee hoe je in deze ziekte groeit. Voorheen kon ik het woord kanker bijna niet over mijn lippen krijgen en nu wordt er bij mijn ouders en zus thuis, tijdens de koffie, over kanker, chemo's en bestralingen gepraat alsof het over koetjes en kalfjes gaat. Het is geen taboe meer bij ons, je wordt er harder van, daarnaast ook juist zachter. Waar je je voorheen druk ommaakte, doet er niet meer toe.. Als mensen zich druk maken over wat Marietje van de buren heeft gedaan, heb ik al zoiets van, "laat toch, waar maak je je toch druk om", terwijl ik me er vroeger wss net zo druk om maakte.... Het is jammer dat je soms iets heel naars moet ervaren om je bewust te worden van wat er belangrijk is in het leven.....